Velhasıl buna soyut, onu beğenmezsek manevi gibi bir şey demek daha güzel olmaz mı?

Duhuliye “giriş ücreti,” ikramiye “ikram parası,” sarrafiye “sarraf hakkı,” simsariye “simsar komsiyonu,” tekaüdiye “emeklilik maaşı” gibi sözcükler ilkine örnek iken mahiye “aylık ücret,” saliye “yıllık ücret” gibi sözler galatlara örnek sayılabilir.

İkinci parça ise Arapçada nispet ekinin dişil biçimi olup türetmelerde de sıkça kullanılan +iyye(t). Bu ekin geldiği bir öbek sözcükte “… ücreti” anlamı kastedilir ve bunların bir kısmı da “galat” addedilir.

İlk parça, Fıransızcadan gelme garson (onların yazmasıyla garçon) “oğlan; delikanlı; (restoranda vs.) müşterilere hizmet eden kimse.”

Sözcüğe dönecek olursak, bu yabancı bir sözcük değil, yahut bir bütün olarak yaban ellerden gelmemiş de burada biz iki parçasını birleştirerek üretmişiz. Turizm sektörü dedik bu da herhalde montaj sanayii sayılır.

Bu da aslında Türkiye’de turizm politikalarının başladığı döneme denk geliyor. Turizm ve Tanıtma Bakanlığı, 1963’te kurulmuş. Zaten Google Kitaplar’da garsoniye’nin geçtiği yabancı dildeki kitapların neredeyse tamamı turizm sektörüyle ilişkili.

60’larda basılan Lloyd Balderston Swift ve Selman Ağralı’nın Turkish: Basic Course’unda “service charge” karşılığıyla verilmiş. Google Kitaplar’da 50’lerden bir-iki eserde de çıkıyor, böylece ortaya çıkışı veya görünüşünü 50’ler-60’lar diye belirleyebiliriz.

I aim to eventually develop this into a full Ottoman Turkish corpus. However, achieving this will require support and funding which I don't receive any at the moment. 😀

This will make the works readable and searchable digitally, and I’ll be creating cross-references between the articles and entries.

Website: lugat.site

#linguistics #etymology, #langsky, #Turkish, #OttomanTurkish #literarystudies #culturalstudies

And for this reason, had the peoples of the empire been granted a voice in government, it would have been the Turks who suffered the most from it…

The expansion of the dominions, though outwardly a sign of power and strength, was in truth a danger and a downfall. By this course, the Turks—the ruling people—ended up as a minority within the very empire they had built.

harmful, drawn-out, and exhausting game of illusion for the Turkish nation. Historians like to divide the Ottoman sultanate into a period of rise and a period of decline. This division is mistaken: while the Ottoman sultanate was rising, it was already falling.