木下 来依良
KMI Commu
(ตอบช้าค่ะ มาๆหายๆบ้าง)
Story: #KMIraira_story
https://bit.ly/3A7P7Y4
“สงสัยเหรอว่าทำไมฉันเอาแต่วาดรูปตลอดเวลา?”
“เพราะในหัวฉันว่างเปล่าเหมือนแคนวาสสีขาวเลยน่ะสิ”
คิโนะชิตะ ไรระ | 木下来依良 | Y.1
16 | 159cm | โลหิตจาง
doc: in bio
#KMI_Commu
"สนใจเครื่องแก้วมั้ยครับ"
"เรื่องลี้ลับ?!! เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ยครับ!!!"
Rindou Akio 竜胆 明夫 (17)
ชมรมว่ายน้ำ | 73/182 | 2-C
Doc : bit.ly/40jKiFJ
--------------------
(Co / Roleplay - DM)
"สนใจเครื่องแก้วมั้ยครับ"
"เรื่องลี้ลับ?!! เล่าให้ฟังหน่อยได้มั้ยครับ!!!"
Rindou Akio 竜胆 明夫 (17)
ชมรมว่ายน้ำ | 73/182 | 2-C
Doc : bit.ly/40jKiFJ
--------------------
(Co / Roleplay - DM)
"ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่อยากไปเยี่ยมพ่อเลยหรือ"
"ผมพูดจริงๆ ที่ว่าพ่ออยากเจอพี่"
"เพราะเขาไม่เชื่อว่าฉันจะอายุยืนกว่าน่ะรึ?"
"พ่อเหลือเวลาไม่นานแล้ว ผมรู้จักพี่ดีนะ.."
".. ที่ผมขอ ไม่ใช่เพราะพ่อด้วยซ้ำーผมแค่ไม่อยากเห็นพี่เสียใจ"
ーถ้าเขายกยื่นไมตรีให้ทุกคนยกเว้นคนในครอบครัว แล้วเขาจะกล้ามองตัวเองในกระจกได้หรือเปล่า
"ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่อยากไปเยี่ยมพ่อเลยหรือ"
"ผมพูดจริงๆ ที่ว่าพ่ออยากเจอพี่"
"เพราะเขาไม่เชื่อว่าฉันจะอายุยืนกว่าน่ะรึ?"
"พ่อเหลือเวลาไม่นานแล้ว ผมรู้จักพี่ดีนะ.."
".. ที่ผมขอ ไม่ใช่เพราะพ่อด้วยซ้ำーผมแค่ไม่อยากเห็นพี่เสียใจ"
ーถ้าเขายกยื่นไมตรีให้ทุกคนยกเว้นคนในครอบครัว แล้วเขาจะกล้ามองตัวเองในกระจกได้หรือเปล่า
สวนมารุยามะ
ตั้งแต่เปิดภาคเรียนมา เธอก็ไม่ได้เจอเรื่องน่าตื่นเต้นจนถึงขั้นทำให้ใจสั่นตึกตักเลย… ชักจะน่าเบื่อซะแล้วสิ… อยากรู้สึกอะไรซักอย่างจัง บางทีหากเดินในสวนนี่อาจจะได้ยินเสียงต้นไม้กำลังพูดอยู่ก็ได้…ว่าไปนั่น
หล่อนคิดไปเรื่อยพลางขำเบากับความคิดแสนเด็กน้อยของตัวเอง
(+สั้นๆได้ค่า)
สวนมารุยามะ
ตั้งแต่เปิดภาคเรียนมา เธอก็ไม่ได้เจอเรื่องน่าตื่นเต้นจนถึงขั้นทำให้ใจสั่นตึกตักเลย… ชักจะน่าเบื่อซะแล้วสิ… อยากรู้สึกอะไรซักอย่างจัง บางทีหากเดินในสวนนี่อาจจะได้ยินเสียงต้นไม้กำลังพูดอยู่ก็ได้…ว่าไปนั่น
หล่อนคิดไปเรื่อยพลางขำเบากับความคิดแสนเด็กน้อยของตัวเอง
(+สั้นๆได้ค่า)
แต่ไม่รู้ว่าทำไม. น้ำตาถึงได้ไหลออกมา
CMS : .Pannicha Mamo
แต่ไม่รู้ว่าทำไม. น้ำตาถึงได้ไหลออกมา
CMS : .Pannicha Mamo
@masarukmi.bsky.social
@masarukmi.bsky.social
อาจจะเพราะสายตาเริ่มล้าจากการหนังสือมากไป เรียวอิงก็เผลอหลับในห้องสมุดไปจนได้
พอรู้สึกตัวอีกที บริเวณที่อยู่ก็เหมือนจะไม่มีใครแล้ว โชคดีที่ห้องสมุดยังเปิดอยู่ แต่กลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงกับความเงียบสงบที่ผิดปกติ... มันเงียบเกินไปรึเปล่านะ...
ครืด
เสียงหน้าต่างเลื่อนเปิดออกทำให้เธอหันไปมอง
แต่ความโล่งใจในเสี้ยววินาทีนั้นก็หายไปเมื่อ 'ยักษ์' ได้ปรากฏตัวขึ้น!?
อาจจะเพราะสายตาเริ่มล้าจากการหนังสือมากไป เรียวอิงก็เผลอหลับในห้องสมุดไปจนได้
พอรู้สึกตัวอีกที บริเวณที่อยู่ก็เหมือนจะไม่มีใครแล้ว โชคดีที่ห้องสมุดยังเปิดอยู่ แต่กลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงกับความเงียบสงบที่ผิดปกติ... มันเงียบเกินไปรึเปล่านะ...
ครืด
เสียงหน้าต่างเลื่อนเปิดออกทำให้เธอหันไปมอง
แต่ความโล่งใจในเสี้ยววินาทีนั้นก็หายไปเมื่อ 'ยักษ์' ได้ปรากฏตัวขึ้น!?
ฝูงวิญญาณปลาที่ล่องลอยผ่านหน้าไป ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ดวงตากลมโตจ้องมองมันแหวกว่ายผ่านชั้นบรรยากาศครั้งแล้วครั้งเล่า
ทว่าทางที่มันไปนั้น ไม่ใช่ทางกลับไปที่ทะเล
"จะหลงทางรึเปล่า..."
เขาคิด จากนั้นก้าวเท้าตามพวกมันไป
(1/?)
ฝูงวิญญาณปลาที่ล่องลอยผ่านหน้าไป ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ดวงตากลมโตจ้องมองมันแหวกว่ายผ่านชั้นบรรยากาศครั้งแล้วครั้งเล่า
ทว่าทางที่มันไปนั้น ไม่ใช่ทางกลับไปที่ทะเล
"จะหลงทางรึเปล่า..."
เขาคิด จากนั้นก้าวเท้าตามพวกมันไป
(1/?)
"เอ๋ー? ไม่ได้ตั้งใจจะมาทำจิตอาสาหรอกจ้ะ ฉันก็แค่ปิดร้านมาพักร้อน"
"แต่ของนั่นท่าทางหนักน่าดูเลย เอ้า ส่งมาสิ ฉันจะช่วยถือเอง"
.. ไม่รู้ว่าที่เขาไม่ผูกผ้าพันคอสีเหลืองก็แค่เพราะไม่ชอบเฉดสีของมันหรือเปล่า เพราะสุดท้ายเทรุก็ตกกระไดพลอยโจนไปบำเพ็ญประโยชน์อยู่ดี
"เอ๋ー? ไม่ได้ตั้งใจจะมาทำจิตอาสาหรอกจ้ะ ฉันก็แค่ปิดร้านมาพักร้อน"
"แต่ของนั่นท่าทางหนักน่าดูเลย เอ้า ส่งมาสิ ฉันจะช่วยถือเอง"
.. ไม่รู้ว่าที่เขาไม่ผูกผ้าพันคอสีเหลืองก็แค่เพราะไม่ชอบเฉดสีของมันหรือเปล่า เพราะสุดท้ายเทรุก็ตกกระไดพลอยโจนไปบำเพ็ญประโยชน์อยู่ดี
"มะ...มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ-?...“
(แวบมาอวดสกินหน้าร้อนน้องเดียน่าค่ะะแงงง 💦💦💦🥺💖💖💝✨✨✨)
"มะ...มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ-?...“
(แวบมาอวดสกินหน้าร้อนน้องเดียน่าค่ะะแงงง 💦💦💦🥺💖💖💝✨✨✨)
ไม่ใช่เพราะประหยัดไฟจนเกินเหตุ แต่เป็นเพราะ…ความสบายใจบางอย่างที่เธอเองก็จำไม่ได้เหมือนกัน
ทำไมกันนะ?
#KMIraira_story
ไม่ใช่เพราะประหยัดไฟจนเกินเหตุ แต่เป็นเพราะ…ความสบายใจบางอย่างที่เธอเองก็จำไม่ได้เหมือนกัน
ทำไมกันนะ?
#KMIraira_story
นักเรียนปีหนึ่งพร้อมหมวกคาดผ้าสีส้มยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มือถือไอศกรีมสีแดงที่กำลังละลายท่ามกลางอากาศหน้าร้อน รุยหันมาสบตาคุณเข้าโดยบังเอิญ ดวงตาฉายแววขี้เล่นก่อนจะหักไอศกรีมในมือเป็นสองส่วนแล้วยื่นไม้ที่ใหญ่กว่าให้คุณ
"ทานด้วยกันสิ แต่ต้องเก็บเรื่องที่ผมอู้งานเป็นความลับนะ"
(ผ่านมารับสินบนกันค่ะ🤫)
นักเรียนปีหนึ่งพร้อมหมวกคาดผ้าสีส้มยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มือถือไอศกรีมสีแดงที่กำลังละลายท่ามกลางอากาศหน้าร้อน รุยหันมาสบตาคุณเข้าโดยบังเอิญ ดวงตาฉายแววขี้เล่นก่อนจะหักไอศกรีมในมือเป็นสองส่วนแล้วยื่นไม้ที่ใหญ่กว่าให้คุณ
"ทานด้วยกันสิ แต่ต้องเก็บเรื่องที่ผมอู้งานเป็นความลับนะ"
(ผ่านมารับสินบนกันค่ะ🤫)
"อากาศร้อนนะวันนี้"
"กำลังลำบากอยู่เหรอ"
"ให้ช่วยมั้ย?" ☺️
แม้จะไล่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบคนอื่นไปเรื่อยแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้กับอุมิคาเสะมากเท่าไหร่ ดูเป็นคนที่ตั้งใจกะมาเที่ยวพักร้อนมากกว่า
++++++
(แวะมาหย่อนโค่ยคุงสกินแคมป์ด้วยคนค่ะ ไม่ใช่ชุดนักเรียนธรรมดา แต่เป็นชุดนักเรียน+รองเท้าผ้าใบ!?)
"อากาศร้อนนะวันนี้"
"กำลังลำบากอยู่เหรอ"
"ให้ช่วยมั้ย?" ☺️
แม้จะไล่ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบคนอื่นไปเรื่อยแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้กับอุมิคาเสะมากเท่าไหร่ ดูเป็นคนที่ตั้งใจกะมาเที่ยวพักร้อนมากกว่า
++++++
(แวะมาหย่อนโค่ยคุงสกินแคมป์ด้วยคนค่ะ ไม่ใช่ชุดนักเรียนธรรมดา แต่เป็นชุดนักเรียน+รองเท้าผ้าใบ!?)
“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าอยากได้ความทรงจำคืน?“
”ถ้าจำได้ ฉันเชื่อเลยว่าเธอจะต้องอยากลืมมัน“
“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าอยากได้ความทรงจำคืน?“
”ถ้าจำได้ ฉันเชื่อเลยว่าเธอจะต้องอยากลืมมัน“
เขาคิดหลังได้ยินการแนะนำตัวในสถานการณ์เร่งด่วน
"ยินดีที่ได้รู้จัก" โต้ตอบกลับตามมารยาท ไม่ได้คิดถึงเรื่องแนะนำตัวกลับในเมื่ออีกฝ่ายพอรู้จักตัวเองอยู่แล้ว
เพราะเหมือนจะสังเกตเห็นความไม่พอใจอะไรบางอย่าง ถึงแค่น้อยนิดก็ตามที แต่ก็ชวนให้แปลกใจหน่อยๆ
"นี่นาย"
(ขออนุญาตอีกครั้งครับ(...)/ถึงจะเข้าใจผิดแต่ผมไม่ผิดนะ 😔)
เขาคิดหลังได้ยินการแนะนำตัวในสถานการณ์เร่งด่วน
"ยินดีที่ได้รู้จัก" โต้ตอบกลับตามมารยาท ไม่ได้คิดถึงเรื่องแนะนำตัวกลับในเมื่ออีกฝ่ายพอรู้จักตัวเองอยู่แล้ว
เพราะเหมือนจะสังเกตเห็นความไม่พอใจอะไรบางอย่าง ถึงแค่น้อยนิดก็ตามที แต่ก็ชวนให้แปลกใจหน่อยๆ
"นี่นาย"
(ขออนุญาตอีกครั้งครับ(...)/ถึงจะเข้าใจผิดแต่ผมไม่ผิดนะ 😔)
• ความทรงจำกลิ่นซากุระ 𝟢𝟣•
┊ ┊ ┊ ┊ ┊ ┊
┊ ┊ ┊ ┊ ˚★⋆。˚ ⋆
┊ ┊ ┊ ⋆
┊ ┊ ★⋆
┊ ◦
★⋆ ┊ . ˚
˚★
• ความทรงจำกลิ่นซากุระ 𝟢𝟣•
┊ ┊ ┊ ┊ ┊ ┊
┊ ┊ ┊ ┊ ˚★⋆。˚ ⋆
┊ ┊ ┊ ⋆
┊ ┊ ★⋆
┊ ◦
★⋆ ┊ . ˚
˚★
ตอนเที่ยงที่หน้าร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง
ใครที่ผ่านไปมาหรือจะคนในร้านก็ดี คงเห็นเด็กสาวผิวขาวเผือดคนหนึ่งยืนติดหน้าร้าน มองขนมอบในตู้กระจกนิ่งอยู่ มีข้าวของในถุงพะรุงพะรังอยู่แทบเท้า พอมองเห็นผ่านถุงโปร่งๆ ว่าเป็นพวกอุปกรณ์ศิลปะ
ถ้าอยู่ใกล้มากพอจะได้ยินเสียงท้องร้องของเธอด้วย
ตอนเที่ยงที่หน้าร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง
ใครที่ผ่านไปมาหรือจะคนในร้านก็ดี คงเห็นเด็กสาวผิวขาวเผือดคนหนึ่งยืนติดหน้าร้าน มองขนมอบในตู้กระจกนิ่งอยู่ มีข้าวของในถุงพะรุงพะรังอยู่แทบเท้า พอมองเห็นผ่านถุงโปร่งๆ ว่าเป็นพวกอุปกรณ์ศิลปะ
ถ้าอยู่ใกล้มากพอจะได้ยินเสียงท้องร้องของเธอด้วย
『 อาคาคุซึ โคคุเรน | 赤堀 黒蓮 』
Y.3 | 80/187
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าเธอจะไม่ชอบฉัน… ใช่ว่าทุกคนจะมีรสนิยมที่ดีนี่นะ :)“
Co | RP | DM | flirt | 24/7
Doc: 1th.me/sJMPq
『 อาคาคุซึ โคคุเรน | 赤堀 黒蓮 』
Y.3 | 80/187
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าเธอจะไม่ชอบฉัน… ใช่ว่าทุกคนจะมีรสนิยมที่ดีนี่นะ :)“
Co | RP | DM | flirt | 24/7
Doc: 1th.me/sJMPq