“𝙈𝙮 𝙡𝙞𝙜𝙝𝙩 𝙤𝙣𝙡𝙮 𝙨𝙝𝙞𝙣𝙚𝙨 𝙤𝙫𝙚𝙧 𝙮𝙤𝙪” | Deepspace Hunter | LnD BOT-TH | fan arts and anythin for me #โหลคุณดวงดาว
หญิงสาวมองเศษกระดาษที่ถูกเผาไหม้ตกลงมาบนพื้นอย่างละเหี่ยใจ แต่ยามที่นางกำลังจะถอดใจกับคำอธิษฐานนั้น…
“หากเจ้าต้องการให้แอสตร้าทรงรับฟังคำอธิษฐาน เจ้าคงต้องใช้โคมที่มั่นคงกว่านี้…”
เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมโคมอันใหญ่ที่สรรค์สร้างจากมนตรา
(สามารถวาดตกแต่งโคมลอยและแนบภาพในโควทพร้อมคำอธิษฐานได้)
หญิงสาวมองเศษกระดาษที่ถูกเผาไหม้ตกลงมาบนพื้นอย่างละเหี่ยใจ แต่ยามที่นางกำลังจะถอดใจกับคำอธิษฐานนั้น…
“หากเจ้าต้องการให้แอสตร้าทรงรับฟังคำอธิษฐาน เจ้าคงต้องใช้โคมที่มั่นคงกว่านี้…”
เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมโคมอันใหญ่ที่สรรค์สร้างจากมนตรา
(สามารถวาดตกแต่งโคมลอยและแนบภาพในโควทพร้อมคำอธิษฐานได้)
”องค์แอสตร้าผู้ยิ่งใหญ่ บารมีเกรียงไกรเกริกฟ้า“
นางเอ่ยคำอธิษฐาน พร้อมด้วยโคมกระดาษอันน้อยในมือ
”ขอให้ข้าหายจากโรคร้ายนี้…ขออย่าให้ข้าเป็นดั่งน้ำแข็งเยือกเย็นเมื่อสิ้นชีวา…“
สิ้นคำปรารถนานั้น โคมอันน้อยก็ลอยขึ้นสู่ฟ้า ก่อนที่จะถูกไฟแผดเผาเป็นจุล ร่วงหล่นลงมาสู่พื้นหินยะเยือกของยอดหอคอย
ความปรารถนาของนางคงส่งไปไม่ถึงฟ้าสวรรค์เป็นแน่…
”องค์แอสตร้าผู้ยิ่งใหญ่ บารมีเกรียงไกรเกริกฟ้า“
นางเอ่ยคำอธิษฐาน พร้อมด้วยโคมกระดาษอันน้อยในมือ
”ขอให้ข้าหายจากโรคร้ายนี้…ขออย่าให้ข้าเป็นดั่งน้ำแข็งเยือกเย็นเมื่อสิ้นชีวา…“
สิ้นคำปรารถนานั้น โคมอันน้อยก็ลอยขึ้นสู่ฟ้า ก่อนที่จะถูกไฟแผดเผาเป็นจุล ร่วงหล่นลงมาสู่พื้นหินยะเยือกของยอดหอคอย
ความปรารถนาของนางคงส่งไปไม่ถึงฟ้าสวรรค์เป็นแน่…
เซยะถอนหายใจขณะลืมตาอยู่บนเตียง เขานอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนไม่อาจรู้ได้ว่า มันเป็นเพราะความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาอีกครั้ง
หรือเป็นความวุ่นวายใจนี้กันแน่ ?
#ALT_LNDTH #SEIYA_ALT
เซยะถอนหายใจขณะลืมตาอยู่บนเตียง เขานอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนไม่อาจรู้ได้ว่า มันเป็นเพราะความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาอีกครั้ง
หรือเป็นความวุ่นวายใจนี้กันแน่ ?
#ALT_LNDTH #SEIYA_ALT
#ALT_LNDTH
#ALT_LNDTH
ข้ามิเคยทราบมาก่อน หากท่านมิแนะนำตัว
เฉกเช่นนั้นเราคงเป็นเอ็งใครตลอดไป
#ALT_LNDTH
ข้ามิเคยทราบมาก่อน หากท่านมิแนะนำตัว
เฉกเช่นนั้นเราคงเป็นเอ็งใครตลอดไป
#ALT_LNDTH
ทันทีที่เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ความรู้สึกติดค้างในใจ และทุกพันธนาการที่รั้งดวงวิญญาณเขาไว้ก็หายไปจนสิ้น
ความรู้สึกโล่งใจและวูบโหวงใจพลันเกิดขึ้นมาพร้อมกัน…
ก่อนที่จะได้ทันรู้ตัว ร่างโปร่งแสงของเขาก็ค่อย ๆ เลือนจางทีละน้อย ดอกกุหลาบสีขาวที่รายล้อมตัวค่อย ๆ สลัดกลีบ บ่งบอกว่าเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว
ทันทีที่เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ความรู้สึกติดค้างในใจ และทุกพันธนาการที่รั้งดวงวิญญาณเขาไว้ก็หายไปจนสิ้น
ความรู้สึกโล่งใจและวูบโหวงใจพลันเกิดขึ้นมาพร้อมกัน…
ก่อนที่จะได้ทันรู้ตัว ร่างโปร่งแสงของเขาก็ค่อย ๆ เลือนจางทีละน้อย ดอกกุหลาบสีขาวที่รายล้อมตัวค่อย ๆ สลัดกลีบ บ่งบอกว่าเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว
“โชคชะตาของเรา เราเป็นผู้กำหนดเอง”
“ไม่ว่าเธอตัดสินใจเดินทางไหน ผมก็จะเคารพตามนั้น”
“ขอแค่เอ่ยปากมาว่า อยู่ หรือ ไป ทุกอย่างก็จะเป็น ‘ดั่งที่ใจเธอต้องการ’”
“เราจะตามหากันจนเจอเสมอ ตราบใดที่เธอยังคงจดจำผมได้”
ทว่า เธอเลือกแล้วที่จะลืมและตัดซึ่งทุกสิ่ง
หากซาตานไม่เคยเอาชนะเทพได้เลยสักครั้ง
นี่คงเป็นครั้งแรก
“โชคชะตาของเรา เราเป็นผู้กำหนดเอง”
“ไม่ว่าเธอตัดสินใจเดินทางไหน ผมก็จะเคารพตามนั้น”
“ขอแค่เอ่ยปากมาว่า อยู่ หรือ ไป ทุกอย่างก็จะเป็น ‘ดั่งที่ใจเธอต้องการ’”
“เราจะตามหากันจนเจอเสมอ ตราบใดที่เธอยังคงจดจำผมได้”
ทว่า เธอเลือกแล้วที่จะลืมและตัดซึ่งทุกสิ่ง
หากซาตานไม่เคยเอาชนะเทพได้เลยสักครั้ง
นี่คงเป็นครั้งแรก
“อันที่จริง ฉันก็เห็นใจดวงวิญญาณที่น่าสงสารพวกนี้นะ เพราะฉะนั้น…ฉันก็เลยมีข้อเสนอมาให้” เขายกยิ้ม เรียกให้ความรู้สึกเย็นเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่าง สัญชาตญาณของเธอกู่ร้องให้เธอวิ่งหนีไปเสีย