Eg har aldri sunge i kor, og eg er eigentleg tenor. Men eg har lært meg basstemma på “Alle vender” som sosial overlevingsstrategi.

Bordversfagleg manglar den kyrkjekulturelle “Alle vender augo sine til deg” (N13 761) som ofte vert brukt for å røykje ut folk om ikkje instinktivt syng firstemt. Eg tenkjer bordversskalaen går frå den til “Thank you Lord”, som på same vis kan brukast til å avsløre folk som slit med synkopar.

Skjer fleire ting på ein gong her – auka oppslutning på tvers av kyrkjelandskapet. Men kristne leiarar kappast om å ta utviklinga til inntekt for at akkurat deira kyrkjelyd gjer ting riktig. I denne saka er det Messiaskyrkja og styremedlem Toje som får gjere det.

Dessutan manglar brorparten av bitane. Og nokre av dei me faktisk har, gøymer me mellom sofaputene for å få til eit bilete som ser sånn nokolunde ut.

Grundtvig er av dei som fortener vesentleg meir av både tyn og lovord enn han faktisk får.

Det der kan vere ein sunnmørsbunad utan jakke. Og den skal ha slik huve, berre at nesten ingen brukar det.

Berre Shetland som øya der vindguden bur, er så gøy at dette må vere riktig.

Det er jammen ikkje det verste ein kan gjere. Lukke til!

“Ingenting” er for alle praktiske formål riktig svar. Der er nokre subtile kulturskilnader på grunn av ulik historie, men ingen grunn til ikkje å plukke emne utifrå kva du har mest bruk for eller synest er mest interessant. Båe fakulteta har glitrande folk med ulik spesialkompetanse.

Dette er mange paradoks i dette, for ingen av oss er heilt gjennomreformerte. I hundre og femti år har rørsla gått mot ein retur til felleskristne praksisar. Offisiell liturgi for oskekross i dag fekk Dnk til dømes fyrst i fjor. Men råd om felles fastepraksis trur eg er vanskeleg å sjå føre seg.

Her må protestantismen ta skulda. Står til dømes i den lutherske vedkjenninga at reglar om mat og slikt er unyttige og i strid med evangeliet (CA XV). Dermed vart fasta åndeleggjort og individualisert, og det vert lite felles praksisar av slikt.

And at some other occasion, it can be used to argue for learning deep truths by reading really old stuff. That happens too.

Of course, she put that line at the end of her (excellent) version of Arthur and the knights of the Round Table, as a defence for writing old fashioned romances in 1915, but it’s a versatile line.

I’m considering putting this in my own sermon one day, though. Our ethical challenges do not change. I like to quote Sigrid Undset, Norwegian author and Nobel laureate: “Though fashions and customs may change as the years go by, the hearts of men will not change even so little in all eternity.”

Kunne tippa på positiv Robin Hood-effekt for Rikard Løvehjarte og motsett for Johan. Men det ser ikkje ut til at samanhengane er nok kjende.

Å grunnleggje byar folk er glade i er eit sjakktrekk, trur eg.

Må passe på at “han der som var så kjip med Alicia Vikander i den filmen” er eit svaralternativ.

Kan jo håpe på bittelitt utslag for Olav Tryggvason, Håkon Håkonson og Christian Kvart også. Men ein interessant ting hadde vore å sjå om me har kongar som vert hugsa som dårlege. Eg er ikkje sikker.

Ser føre meg mange store veit-ikkje-grupper og dårleg differensiering i midtfeltet. Slik er det jo på denne også. Trudde ærleg tala Shakespeare skulle sende Henrik V endå lengre opp og Rikard III til botns, men neidå.