(ไปหลอกตอนไหน นายคิดเองล้วนๆ😔🫶🏻)

(อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำ แต่พูดไม่ได้ 😔)

ท่าทางเม้มปากตาเลิ่กลั่กบอกความคิดชัดเจนว่ากำลังจะวิ่งบนอาคารเรียนจริงๆ

“โชคดีกับวันเปิดเทอมนะคะ!”

ร่างบางที่โดนจับทางได้ก่อนเดินแข็งทื่อออกด้านข้างเหมือนปูไม่มีผิด ไม่ลืมที่จะส่งเสียงตะโกนบอกลาไปด้วย

พอพ้นสายตาของรุ่นพี่เป้าหมายภารกิจก็สับเท้าออกวิ่งอยู่ดี ไม่รู้ว่าจะรีบไปไหนของเขา(…)

(จบเทิร์นทาฝนี้แล้วค้าบ งิงิงิงิงงิ)

เสียงเล็กร้องประท้วงในลำคอก่อนจะลูบหน้าผากตัวเอง สร้างเสียงซุบซิบขึ้นมาอีกว่าเมื่อกี้คงถูกเคาะแรงจนเจ็บแน่ๆ(…)

มิองก้าวเท้าถอยออกมาเล็กน้อย พอหมดเรื่องจะพูดแล้วก็ไม่จำเป็นต้องกระซิบกระซาบอีกต่อไป

“ไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันขอตัวก่อน ไว้ค่อยคุยนะคะ!“

เธอยกมือขึ้นโบก ไม่ลืมที่จะเอ่ยย้ำอีกรอบ

“คุกกี้เป็นไงอย่าลืมบอกด้วยนะ”

คนน้องรีบพัยกหน้ารับด้วยความกระตือรือร้น เสียงรองเท้าดังกุบกับตามติดเจ้าของผมสีอ่อนมายังหน้าซุ้มไม่ห่าง

“อืม…ตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นล่ะมั้งคะ?”
เธอชี้ไปยังตุ๊กตาสีขาวกระจะยิ้มกว้าง

“ว่าไปนั่น! ฉันไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ”

“แค่ได้เชียร์รุ่นพี่อาริสะก็พอแล้ว!”

"ไม่ได้หรอกค่ะ ต้องตอบแทนน่ะถูกแล้ว" เจ้าหล่อนส่ายหน้าเป็นพัลวัน ได้รับน้ำใจมาก็ต้องส่งน้ำใจคืนอยู่แล้วสิ

"อีกอย่าง…"
มือบางยกขึ้นปิดปาก ป้องเสียงกระซิบไม่ให้ดังเกินไปจนทำใครเข้าใจผิดอีก

"อยากให้รุ่นพี่เป็นคนแรกที่ได้ชิมของฉันค่ะ"

“……” พยักหน้าหงึกหงักเป็นอันว่าเข้าใจสัญญาณที่รุ่นพี่ส่งให้

เธอขยับตัวเข้าใกล้กว่าเดิม พูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ขอบคุณที่ให้ยืมเสื้อนะคะ ฉันซักมาให้เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“แล้วก็มีคุกกี้ให้ไปด้วย ฝากชิมแล้วบอกฉันทีนะคะว่ารสชาติเป็นยังไง“

“แต่รุ่นพี่เป็นคนถอดให้ฉันเองนะคะ?”

ประโยคชวนเข้าใจผิดหลุดออกมาอีกรอบ ก่อนคนพูดจะหันมองสบสายตาจ้องพิลึกจากคนรอบๆ

สีหน้าแตกตื่นจากเจ้าตัวเป็นหลักฐานอย่างดีว่าเพิ่งจะเข้าใจอะไรได้

“ฉันหมายถึงถอดเสื้อให้น่ะค่ะ…“ ฟังดูโอเคขึ้นรึยังนะ

"เรื่องนั้นน่ะรู้อยู่แล้วล่ะ ถึงได้กำลังไปหาที่ห้องต่อนี่ไงคะ" เธอเอียงคอยิ้มแป้น

"อันนี้น่ะเสื้อรุ่นพี่ไงคะ"
มือบางเปิดบางถุงออกเล็กน้อย ข้างในคือเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่ถูกพับเป็นระเบียบ

"ฉันเอาเสื้อมาคืนค่ะ!"

ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลหรี่ลงเหมือนกำลังจะบอกว่า ไม่รู้จริงดิว่ากำลังหาใคร?

"ก็ตามหารุ่นพี่อยู่น่ะสิคะ ทักไปก็ไม่ตอบ"

เธอบ่นอุบทำปากยื่น แต่แค่แปบเดียวก็กลับมาส่งยิ้มให้อย่างรวดเร็ว

"นี่ค่ะ" ถุงกระดาษในมือถูกยื่นให้อีกฝ่าย