Artigo completo aquí: www.lavozdegalicia.es/noticia/barb...

Non é do concello.

Se che gustou o fío, non dubides en darlle likes ou RTs para que máis xente coñeza estas historias. Os contidos en galego precisan do esforzo de todos para ser vistos.

E isto lévanos ao saboroso asunto de que a memoria das clases populares está sempre reinventándose, e que nese 'remoto' e 'atrasado' rural galego, reciclaron materiais que circulaban en toda Europa, inxectándoos na súa propia memoria comunitaria. Hoxe chégannos como un tesouro.

Toda vez que sabemos que a Inquisición non traballou nestes mosteiros, a memoria de potros, da tortura da gota, do secuestro de mozas, da morte no pozo dos coitelos... amósanos como a propaganda liberal foi usada polas comunidades rurais que querían zafar dos incómodos monxes.

As historias que recollo en Ferreira de Pallares, en Acibeiro, en Sobrado, no Tambre relativas á Inquisición son as que vemos na literatura dos liberais galegos do XIX. Son as torturas un tanto góticas das que falan e perversións sexuais dignas dun marqués de Sade.

Non só iso: os liberais galegos converteron aos monxes e á Inquisición nos perfectos representantes do Antigo Réxime e todas as súas miserias: o escurantismo, a perversión, a avaricia. Os Rogos d'un gallego establecido en Londres (1813), de M. Pardo de Andrade, son un bo exemplo.

Non só iso: coa chegada dos Borbóns á coroa e o avance da ilustración, a deficiente xestión da terra dos mosteiros e a suposta vida contemplativa dos monxes convertéronos en xente que non sentaba ben no novo réxime. Ociosos, independentes, pouco controlables, improdutivos.

Desde inicios do século XVIII mosteiros e campesiñado galego entraron en grandes desputas polo réxime de propiedade da terra. Os mosteiros eran dos grandes señores das terras e querían quitar os labregos os seus dereitos históricos sobre as propiedades: os foros. Os labregos conseguiron evitalo.

Pero... a Santa Inquisición? Isto é ben estraño, porque a Inquisición tiña a súa propia infraestrutura, e polo que sei non tiña cadeas nos mosteiros, senón propias. Por que sempre as lendas populares aluden ás torturas do santo Oficio nos mosteiros galegos? Teño unha hipótese.

É moi interesante que sempre se alude á "santa Inquisición". O outro día contáronos outra destas lendas inéditas. Tamén no priorato da Mercé na Pobra do Caramiñal o santo Oficio tiña presos. Ás veces deixábanos escapar e corrían tras deles a cabalo como tortura.

Resulta que eran presos "da santa Inquisición". Os presos eran conducidos ata o claustro, e segundo contaban os vellos, onde está esa palmeira había un pozo cheo de coitelas. Alí botábanos para matalos.

Cando nos contaron isto o outro día aínda o facían en voz baixa.

No mosteiro de Ferreira de Pallares contáronnos a seguinte historia: na praza da igrexa á altura do cruceiro existía unha torre cun cárcere na pranta baixa. Era o campanario e foi derruido no ano 1948.
A lenda conta que había unha pasarela de madeira que comunicaba coa igrexa.