สีขาว: อาสึมะ ฮิโรทากะ

ขอเป็นอะไรง่ายๆ ทีเถอะ!

คำภาวนาเป็นผล เขารีบล้วงหากระเป๋าเงินเพื่อหยิบเหรียญ 500....

....แต่นิ้วไม่รักดีดันลื่น ทำเหรียญเจ้ากรรมกลิ้งลงคลุกฝุ่นทำต้องมาก้มหน้าก้มตาหาจนเสียเวลาอีก

สีขาว: อาสึมะ ฮิโรทากะ

เก้าอี้???

ถึงจะเป็นของที่หาไม่ยากในโรงเรียน แต่ก็เป็นของที่เทอะทะเกะกะไม่น้อยหากจะต้องวิ่งแบกมาส่ง

....ใช่ว่าจะมีทางเลือกซะหน่อย

เขารีบวิ่งหาเก้าอี้สนามที่ไม่รู้ว่าใครเอามานั่งหรือเปล่าแล้วแบกมันพาดหลังมาอย่างทุลักทุเล

สีขาว: อาสึมะ ฮิโรทากะ

ยากชะมัด...
แต่ในตอนนี้ยังไงก็ต้อง...

ขาก้าวออกไปโดยที่ยังไม่รู้ว่าจะเจอไหม เพียงแค่วิ่งไปพร้อมคิดข้ออ้างกลบเกลื่อนคำสั่งที่แท้จริงพลางกวาดสายตาหาคนคนนั้นในฝูงชน

จนกระทั่ง

"ฮิโนะคาวะ โทษที เธอสูงไม่เกิน 160 ใช่มั้ย ขอยืมตัวแปบนึงนะ“

เขายิ้มกว้างถามขอยืมตัวเธอก่อนจะถูกใครตัดหน้าไป

@azk-midori.bsky.social

บางทีเขาอาจจะขาเป็นตะคริว

โดนด้วย เสมอแล้วสิแบบนี้
เขาคิดในใจขณะเหลือบมองอีกฝ่ายระหว่างกำลังหยิบกระสุนนัดใหม่เสียบเข้าปากกระบอก

“นี่ออมมืออยู่เหรอ”

หลุดหัวเราะแซวไป วางพานท้ายเข้าซอกบ่าหลับตาซ้ายเล็งไปยังเป้าที่ดูจะล้มง่าย

สูดหายใจเข้าลึก....ผ่อนลมออกอย่างช้า สูดหายใจยาวเข้าอีกครั้งกลั้นไว้แล้วจึงเหนี่ยวไก

เป้าโดนกระสุนพุ่งชนดัง ‘ป๊อก’ เบาๆ และล้มลงอย่างงดงาม

“โดนด้วย!”

"เดี๋ยวเลี้ยงผลไม้เคลือบน้ำตาลคืนอีกมั้ยงั้น“

ยิ้มหัวเราะตอบพลางยกปืนขึ้นเล็ง เมื่อกี้อีกคนพลาดเป้า ถ้าเขาได้สองนัดติดกันก็มีโอกาสชนะสูง

ตาสีฟ้าปิดลงข้างนึงแล้วมองราบไปกับแนวลำกล้อง เหนี่ยวไกยิงปืนอัดลมปล่อยกระสุนพุ่งไป...และเฉียดข้างเป้าอย่างน่าเสียดาย

”อ๋า! เกือบแล้วเชียว“

แต่ก็ไม่มีสีหน้าของความเสียใจ ดูสนุกกับเกมเหมือนทุกทีไม่เปลี่ยน

ไม่ทันไรหลังมาถึงบูธ อีกคนก็แจ้นไปรับอุปกรณ์มาพร้อมรบเรียบร้อย เขารับปืนมาถือไว้ในมือพร้อมยิ้มกว้างให้

"ขอบใจ เดี๋ยวจ่ายค่ากระสุนให้ทีหลังนะ”

เสียบกระสุนที่ปลายกระบอกแล้วเล็งไปยังเป้าบนชั้นวาง หลับตาข้าวหนึ่งวางตำแหน่งสายตาราบกับลำกล้องไร้ศูนย์แล้วเหนี่ยวไก

ป๊อก-!

“โดนด้วย!”

เกินคาดว่าจะโดนตั้งแต่นัดแรก อย่างน้อยก็ไม่เสียหน้าเพราะพลาดหมดแล้ว

#AZK_Tanabata

ฮิโรทากะมองทังซาคุในมือ
เขาเคยได้ยินว่าแต่ละสีมีความหมายต่างกัน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจจนลืมเลือนจากความทรงจำไปนาน

แต่ถึงจำได้ เขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าจะเลือกใช้แผ่นไหนเขียนความปราถนาที่ว่างเปล่าลงไป

เพราะเดิมที...เขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดสิ่งใด ไม่มีเรื่องที่ปราถนาขนาดต้องร้องขอกับดวงดาวมานานแล้ว

”....ยากจังนะ...“

"........."

ชนะ...?

ยืนอึ้งกับตัวเองและพวงกุญแจที่ได้รับมา

คงฟลุ๊คแหง ไม่น่ามีคำอธิบายอื่นแล้วสำหรับคนอย่างเขา

คิดเช่นนั้นแล้วก็ยกพวงกุญแจในมือขึ้นมาดูก่อนยิ้มหัวเราะให้กับของรางวัล

“ใครจะคิดว่ามีรางวัลเป็นพวงกุญแจรุ่นพี่ด้วย”

“อุก....”

ยิ้มเจื่อนให้กับเสียงที่ดังจากการบรรเลงของตน แม้เป็นเพียงแค่ไม่กี่โน้ตก็รู้ได้ว่าเขาคงไม่ถนัดกับมันจริงๆ

แต่ก็ครั้งแรกนี่นะ
คนไม่มีพรสวรรค์แถมไม่เคยฝึกอย่างเขา เล่นได้ดีสิแปลก

#AZK_Commu

===============

"ไม่จำนนต่อสายฝน ไม่แพ้พ่ายต่อสายลม ไม่ศิโรราบต่อหิมะ แต่ไม่ค่อยถูกกับอากาศร้อนเท่าไหร่น่ะ"

"ฮะฮะ ว่าไปนั่น"

===============

อาสึมะ ฮิโรทากะ | 東　弘孝

ปี 2 | ชมรมกรีฑา

doc: bit.ly/41yER4N