Beslemeyi de, tutmayı da, henüz yumuşacık olan narin gagasını açmayı da öğrendik. O da şırıngaya, elimizden yiyip içmeye, gagasını açmamıza alıştı. Telefondan gelen yavrusunu besleyen anne serçenin seslerinin katkısı büyüktür tabii...

Sessiz sakin, ne sıcak ne soğuk bir odada, doğal yuvasının koşullarını yapay da olsa sağlayabildiğimiz güvenli bir alan yaratmaya çalıştık. Gerginliği de, inadı da azalmaya başladı. Daha ilk gün bitmeden, "bunlar bana zarar vermeyecek" fikrini benimsemeye başlamıştı sanırım.