𝐈𝐈𝐈. 𝐓𝐡𝐞 𝐖𝐚𝐥𝐥

โทรุเป็นคนขยันและมีความพยายาม เขาจริงจังและให้ความสำคัญกับการฝึกซ้อมเป็นอย่างมาก

เขาตื่นเช้ามาที่โรงยิมก่อนเวลานัดหมายและมักจะเป็นคนสุดท้ายที่อยู่ซ้อม

เขาหัดกระโดดเสิร์ฟแทบเป็นแทบตายหวังจะใช้มันเป็นอาวุธโจมตีคู่แข่ง

แต่น่าเสียดายที่ผลตอบแทนของการทุ่มเทฝึกซ้อมอย่างหนักคือ ‘ความพ่ายแพ้’

⠀⠀⠀

⠀ ⠀⠀ 🌅 𝐒𝐨𝐥𝐨 𝐑𝐨𝐥𝐞𝐩𝐥𝐚𝐲 ✧ * ·

⠀

𝐈𝐈. 𝐆𝐞𝐧𝐢𝐮𝐬𝐞𝐬

ปีนี้โทรุที่เป็นนักเรียนชั้นปีสามได้รับตำแหน่งกัปตันชมรมวอลเลย์บอลชายของโรงเรียน

เขาภูมิใจในตัวเองมากเสียจนอดไม่ได้ที่จะโอ้อวดกับคนอื่นเล็ก ๆ น้อย ๆ (หรืออาจจะเยอะ)

เขาสนุกกับการเล่นวอลเลย์บอลและทำกิจกรรมชมรม

เขามีความสุขทุกครั้งที่ได้ก้าวเท้าเข้ามามาโรงยิม

เว้นเสียแต่ว่า . . มีใครบางคนเข้ามาสั่นคลอนชีวิตที่แสนสงบสุขของโทรุ

𝐈. 𝐁𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠

เช้าวันที่อากาศแจ่มใส โทรุยังคงเดินไปโรงเรียนกับเพื่อนสนิทอย่างอิวะจังไม่ต่างจากเดิม

แต่โทรุรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป เพราะนี่คือโอกาสในการเริ่มต้นใหม่

เขากลายเป็นนักเรียนชั้นปีสาม ปีสุดท้ายของมัธยมต้น โอกาสสุดท้ายที่เขาจะได้ทำตามความฝันของตัวเอง

❝ ปีนี้ต้องไปให้ถึงรอบระดับประเทศให้ได้เลย ! ❞

⠀⠀

❝ 𝐈𝐟 𝐲𝐨𝐮'𝐫𝐞 𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝒉𝒊𝒕 𝐢𝐭,

𝐡𝐢𝐭 𝐢𝐭 𝐮𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐢𝐭 𝒃𝒓𝒆𝒂𝒌𝒔. ❞

⠀⠀

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้เป็นวันสิ้นปี กระดาษหน้านี้ก็เป็นหน้าสุดท้ายพอดีเลยด้วย ถึงเวลาต้องบอกลาสมุดบันทึกแล้วสินะ

รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ๆ หนึ่งปีที่ผ่านมามีเรื่องสนุก ๆ เกิดขึ้นเยอะเลย

แต่ที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดก็คือตอนที่ฉันกับอิวะจังได้ไปดูการแข่งวอลเลย์บอลญี่ปุ่นกับอาร์เจนตินาที่เซ็นไดแล้วได้ขอลายเซ็นผู้เล่นบลังโก ฉันจะไม่มีวันลืมความรู้สึกในวันนั้นเลย

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้เป็นวันคริสต์มาส

ทุกคนบอกว่าเป็นวันที่พิเศษ ฉันก็ชอบวันคริสต์มาสเหมือนกัน เพราะว่าจะได้ของขวัญจากซานต้าซัง

อิวะจังบอกว่าซานต้าซังไม่มีจริง แต่ฉันเชื่อว่ามีจริง ถึงจะไม่เคยเห็นด้วยตัวเองก็เถอะ ซานต้าซังก็เหมือนเอเลี่ยนซังไงล่ะ !

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้ไปฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ที่โรงพยาบาลมา

ฉันไม่กลัวเข็มฉีดยาแล้วก็ไม่กลัวคุณหมอด้วย แต่ว่าตอนฉีดยาเจ็บมากจริง ๆ ถึงจะรู้สึกอยากร้องไห้แต่ฉันโตแล้วก็เลยต้องฮึบไว้ และเพราะฉันแสดงภาพลัก(สะกดยังไง?)เท่ ๆ พี่พยาบาลคนสวยก็เลยให้อมยิ้มมาหนึ่งอัน

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

ฉันไม่สบาย เป็นไข้มาสองวัน ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องนอนอยู่แต่บนเตียง วันนี้ไม่มีไข้แล้ว แต่แม่ก็บอกให้ฉันอยู่บ้านก็เลยไม่ได้ไปโรงเรียน

แม่บอกว่าฉันยังไม่หายสนิทดีเลยห้ามไม่ให้ไปเล่นกับทาเครุ ออกไปเล่นข้างนอกก็ไม่ได้ อากาศเย็นเกินไป

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้มีเหตุการณ์น่าตื่นเต้นเกิดขึ้นก็คือฉันฟันหลุด

จริง ๆ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะฟันน้ำนมฉันก็เคยหลุดมาหลายซี่แล้ว แต่ฟันหลุดที่โรงเรียนเพิ่งเคยเกิดครั้งแรก

วิชาวิทยาศาสตร์วันนี้เป็นการเรียนนอกห้องเรียน พวกเราออกไปที่สนามแล้วทำการทดลองถือแว่นขยายส่องกลางแดดให้ใบไม้แห้งติดไฟ

‘ บันทึกประจำวันของโทรุ 📔 ’

วันนี้วิชาพละสนุกมาก คุณครูให้แข่งวิ่งผลัด 4x100 เมตร ในทีมมีฉัน อิวะจังแล้วก็เด็กผู้หญิงอีกสองคน ต้องมีผู้หญิงด้วยเพราะเป็นแบบผสม ฉันเป็นไม้ที่ 1 พอคุณครูเป่านกหวีดฉันก็ออกตัวเร็วมาก วิ่งนำคนอื่นเลย แต่พอถึงไม้ที่ 3 ฮานะจังเกือบสะดุดล้ม

บ่ายวันนี้อากาศกำลังเย็นสบาย ใบไม้ที่เปลี่ยนสีเริ่มร่วงโรย โทรุนอนหงายแผ่เป็นปลาดาวบนเสื่อทาทามิมองเพดานห้องนั่งเล่นอย่างง่วงงุน

เสียงโมบายกล่อมเด็กที่แขวนอยู่เหนือเปลของทาเครุดังมากจากด้านข้างยิ่งไม่ช่วยอะไร

เขายันตัวลุกขึ้นนั่งพลางถูหน้าขยี้ตาแรง ๆ เพื่อปลุกตัวเองแล้วมองกระดาษวาดเขียนแผ่นใหญ่ที่ถูกวาดระบายด้วยสีชอล์คไปเพียงหนึ่งในสามก่อนจะถอนหายใจ

❝ ฉันมีหลานแล้วนะ อิวะจังอิจฉารึเปล่า ~ ? ❞

❝ วันนี้ทาเครุพลิกตัวได้ด้วยล่ะ สุดยอดไปเลย ! ❞

❝ ฉันว่าอีกไม่นานทาเครุต้องเรียกชื่อฉันได้แน่— ❞

คำพูดทำนองนี้เมื่อโทรุเอ่ยกับเพื่อนสนิทด้วยท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่องเขามักจะได้รับสีหน้าเหม็นเบื่อตอบกลับมา

ผ่านมาหลายเดือนแล้วนับตั้งแต่ทาเครุลืมตาดูโลก แต่คุณน้ามือใหม่อย่างโทรุก็ยังไม่เลิก ‘เห่อ’ หลานชายเสียที

โทรุเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านโออิคาวะ

เขามีพี่สาวอยู่หนึ่งคน และเขามีความสุขกับการเป็นน้องชายของเน่จัง

แต่บางครั้งเขาก็นึกสงสัยเหมือนกันว่าความรู้สึกที่ได้เป็นพี่ชายนั้นเป็นยังไง

เขาเริ่มจะเข้าใจเมื่อวันหนึ่งภายในบ้านมีการปรากฏตัวของเด็กชาย ❛ โออิคาวะ ทาเครุ ❜ ขึ้นมา

โออิคาวะ โทรุเกิดมาพร้อมกับบทบาทหลายอย่าง

เขาเป็นลูกชายของพ่อกับแม่

เป็นน้องชายของพี่สาว

เป็นหลานชายของปู่ย่าและตายาย

แต่ในวันนี้โออิคาวะ โทรุในวัยสิบปีมีบทบาทใหม่เพิ่มเข้ามา

เขากลายเป็น ‘คุณน้า’ ของหลานชายอย่าง ❛ โออิคาวะ ทาเครุ ❜

ครั้งแรกที่โทรุได้รู้จัก ‘กีฬาวอลเลย์บอล’ เขาไม่ได้คิดเลยว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็นความฝันอันยิ่งใหญ่ของเขา

ตอนนั้นเขาก็แค่ชอบดูการแข่งขันเพราะเห็นว่าสนุกดี

เขาชอบลูกเสิร์ฟที่ทรงพลังจนทีมคู่แข่งไม่สามารถรับได้

ชอบลูกเซ็ตที่หลอกคนทั้งนักกีฬาและคนดู

ชอบลูกตบที่ฝ่าบล็อคสูง ๆ ไปได้

ชอบที่ทุกคนในสนามพยายามแทบตายเพื่อให้ได้ 1 คะแนนที่แสนมีค่ามา

เขารู้สึกว่าท่วงท่าเหล่านั้นมันเท่มากจริง ๆ

🇯🇵 3 - 1 🇦🇷

โทรุมองตัวเลขคะแนนที่แสดงผลการแข่งขันบนหน้าจอทีวีด้วยหัวใจที่เต้นรัว

❝ สักวันฉันจะไปแข่งโอลิมปิกในฐานะ ‘นักกีฬาทีมชาติ’ ให้ได้ ! ❞

สิ่งที่โทรุพูดออกไปดูจะเป็นความฝันที่ใหญ่เกินร่างกายเล็ก ๆ ของเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นไปไม่ได้

อาจจะเร็วเกินไปที่จะยึดถือคำพูดเพ้อฝันของเด็กวัยนี้ แต่ตั้งแต่ที่เส้นทางวอลเลย์บอลของเขาเริ่มต้นขึ้น เขาก็อยากจะจริงจังกับมันให้ถึงที่สุด

วันเกิดของโทรุเพิ่งผ่านไปไม่นาน

และในวันเกิดปีนี้、ของขวัญที่ถูกใจเขาที่สุดก็คือ ‘รองเท้ากีฬา’

มาคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ออกจะน่าแปลกใจเหมือนกัน

เพราะวันเกิดปีที่แล้วโทรุยังขอให้แม่ซื้อชุดตัวต่อมนุษย์ต่างดาวและ UFO ให้อยู่เลย

⠀⠀⠀

⠀ ⠀⠀ 📔 𝐓𝐨𝐫𝐮'𝐬 𝐃𝐢𝐚𝐫𝐲 ✧ * ·

⠀

⠀⠀⠀

⠀ ⠀⠀ 🛸 𝐒𝐨𝐥𝐨 𝐑𝐨𝐥𝐞𝐩𝐥𝐚𝐲 ✧ * ·

⠀

⠀⠀

❝ 𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐧𝐚 𝐛𝐞 𝐚 𝒔𝒆𝒕𝒕𝒆𝒓 𝐭𝐨𝐨 ! ❞

⠀⠀