ถ้าถามความรู้สึกของไกเซอร์กับเนสในตอนนี้ว่าเคยรู้สึกโมโหหรือหงุดหงิดที่โดนคนอื่น ๆ เข้าใจผิดกันบ้างไหม

ทั้ง 2 คนนี้ก็สามารถตอบออกมาได้ทันทีเลยว่า ไม่เคยมีความรู้สึกพวกนั้นเกิดขึ้นมาเลย

เพราะคนอื่น ๆ ไม่รู้ ซึ่งการไม่รู้ก็เท่ากับว่าไม่ผิด แล้วอีกอย่างมันก็เพื่อ (202)

มากเท่าไหร่ อิซางิก็ดูกระวนกระวายและสีหน้าก็เริ่มซีดลงไปเรื่อย ๆ มากเท่านั้น

"นี่ ถ้าเอโกะมันไม่ยอมให้ฉันกับเนสเข้าไปอยู่กับแกด้วย โนอาก็จะพาแกกลับทันที โนอาจะพาแกเข้าไปข้างในนั้นก็ต่อเมื่อตกลงกับเอโกะเสร็จเรียบร้อยแล้วเท่านั้น

เพราะฉะนั้นแกไม่ต้องกลัวไปนะ (101)

แต่โชคดีที่อิซางิขืนตัวเอาไว้มั่น ไม่ยอมปล่อยตัวเองให้ถูกรินลากไปได้ง่าย ๆ

"โยจังอย่าดื้อสิ" รินพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแข็งเล็กน้อย เพราะรินต้องการที่จะอยู่กับอิซางิเพียงคนเดียว ส่วนคนอื่น ๆ รินก็ไม่ได้สนใจเลยว่าจะมีใครมาอยู่ทีมเดียวกับตัวเองบ้าง

"รินรินนั่นแหละที่ดื้อ" (235)

รู้สึกกลัวกันเลยทีเดียว

เอโกะรออยู่ไม่กี่วัน โนอาก็มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าของผู้อำนวยการ blue lock

"มาเร็วดีนี่" เอโกะพูดทักทายขึ้นมา โดยที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ

"ก็นายอุตส่าห์ต่อสายตรงมาทั้งที ฉันก็ต้องรีบมาเลยน่ะสิ" โนอาพูดออกมาพร้อมกับยื่นหน้า (61)

"ถ้าให้มากกว่าเพื่อนพี่น้องไม่ได้ นายก็รีบไปมีแฟนสักทีเถอะอิซางิ ฉันจะได้ตัดใจไปจากนายสักที" เรโอะพูดพึมพำขึ้นมากับตัวเองเบา ๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือข้างนึงไปลูบที่หัวของอิซางิด้วย

และในขณะนั้นเองอิซางิที่เรโอะคิดว่าหลับสนิทไปแล้วก็ดันพูดออกมาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาว่า (235)

"ดีกว่าที่คิดมากเลยเรโอะ เอโกะซังกับคนอื่น ๆ ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่จริง ๆ" อิซางิตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สดใส แล้วเรโอะก็ยิ้มตามขึ้นมาอย่างดีใจตามอีกฝ่าย

"ดีแล้วล่ะ แล้วมีใครที่นายอยากไปเจออีกไหม ฉันจะได้พานายไป"

อิซางิเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะพูดตอบออกมาว่า "บาจิระกับฮิโอริ ฉันอยากเจอมากเลยเรโอะ" (223)

เพราะรินคิดว่ายังไงงานนี้อิซางิก็จะต้องมาด้วยอย่างแน่นอน

"นี่เอโกะ ทำไมถึงไม่เชิญอิซางิมางานนี้ด้วย!" เป็นบะโรที่ตะโกนถามขึ้นมากลางวง ซึ่งชื่ออิซางิก็สามารถทำให้สีหน้าของแต่ละคนที่ได้ยินเศร้าหมองลงไปทันที

"ก็ว่าจะเชิญอยู่ แต่ฉันหามันจะไม่เจอ!" เอโกะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความหงุดหงิด (80)

มันก็คงทำให้ไกเซอร์กับเนสไม่สามารถเข้าถึงตัวอิซางิได้อีกแน่ ๆ นางิกับบาจิระจึงเลือกที่จะเข้าไปล็อกตัวไกเซอร์กับเนสเอาไว้แทน เพื่อถ่วงเวลาให้รินพาตัวอิซางิไป

ส่วนอิซางินั้น เจ้าตัวก็กำลังรู้สึกกลัวขึ้นมาจนแทบจะหายใจไม่ทัน เพราะรินคือคนที่น่ากลัวมากที่สุดสำหรับอิซางิในตอนนี้แล้ว

"ว่าไงน้องรักไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" (330)

แล้ววันถัดมาอิซางิก็ได้ตื่นตอนเย็นแบบสมใจอยากจริง ๆ รินกับไกเซอร์ช่วยกันล้างตัวให้อิซางิ ก่อนที่จะอุ้มให้มาหลับอยู่บนเตียงต่อ

อิซางิที่ตื่นขึ้นมาจึงไม่ได้รู้สึกเหนียวตัวขึ้นมาเลยสักนิดเดียว พอหันไปเห็นว่าไกเซอร์กำลังจัดชั้นวางของอยู่ อิซางิจึงพูดขึ้นมาว่า

"จักรพรรดิ สามัญชนตื่นแล้ว แต่ไม่มีแรงเลย ทำไงดี" (235)

“ทำไมยจจังถึงดูสนิทกับนายจัง”
“หรือว่าเองจะเป็นกิ๊กตัวจริง?”
“ทำไมไม่เล่าให้พวกเราฟังหน่อยล่ะ ว่าไปรู้จักยจจังได้ยังไง”
คู่หูนักฆ่า-นินจาเอ่ยขึ้น ดึงสายตาคนส่วนใหญ่มาที่นายแบบหนุ่ม

เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ

ส่วนทางด้านนางิเอง เจ้าตัวก็อ่านหนังสือที่เรโอะให้มา พร้อมกับเขียนสรุปตามความเข้าใจของตัวเองไปด้วย

"ยุ่งยากจัง เฮ้อ" นางิบ่นขึ้นมาเบา ๆ แต่พอนึกไปถึงรอยยิ้มของอิซางิแล้ว นางิก็ยิ้มตามขึ้นมาอย่างมีความสุข

"ก็นะ ดันไปรักของหวงเขาซะด้วย ก็ไม่แปลกที่จะมาทำกับเราขนาดนี้" (170)

'หน่อยยย ไอแว่นเฮ็งซวย! คอยดูจะต้องแก้แค้นให้ได้หึ้ยยยย'

"เอาล่ะ พวกเราจะซักแกให้สะอาดเลยไอเจ้าโง่อิซางิ"

"ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย!!!!"

[END.] (22)

พวกเราก็เลยต้องนั่งเรือกลับแทน" จากนั้นชิโด้ก็ลูบหลังลูบหัวอิซางิอยู่สักพัก เพื่อทำให้อิซางิรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิม

"งั้นเหรอ แล้วทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย" อิซางิในตอนนั้นรู้สึกว่าความทรงจำของตัวเองมันดูขาด ๆ หาย ๆ ไปจนไม่สามารถปะติดปะต่อเข้าหากันได้เลย (65)

ฉันไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็มา อีกอย่างพรุ่งนี้ฉันก็จะไปอยู่เยอรมันกับแกแล้ว ฉันก็เลยอยากจะไปลาพวกนั้นแบบดี ๆ ด้วยน่ะ'

อิซางิพูดออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปกอดไกเซอร์ด้วย และนั่นก็เป็นอ้อมกอดสุดท้ายที่ไกเซอร์ได้รับจากอิซางิ (231)

ขนาดนี้ได้ยังไง แต่ยังไม่ทันที่จะมีใครพูดอะไรออกมาอีก เอโกะก็เดินออกมาตามให้อิซางิเข้าไปข้างใน

ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม อิซางิเดินเข้าไปข้างในโดยที่เจ้าตัวไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับใครเลย

"นี่ อิซางิ โยอิจิ คือสมาชิกคนสุดท้ายของทีมพวกแก ส่วน 2 คนนี้ (124)

พวกเราอย่าไปพยายามหาคำตอบให้กับความ Toxic ของพวกมันเลยครับ เพราะตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดก็คือโยอิจิ" พอได้ยินเนสตอบออกมาแบบนี้ ไกเซอร์จึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อีกครั้ง

"ฉันว่าฉันคิดถูกละที่โทรไปบอกให้โนอาเริ่มหางานกับหาที่พักที่เยอรมันให้โยอิจิกับพ่อแม่เลย (171)