(เย้ เค้ามาแล้ว! /วิ่งวน🐕)

"..."

ยานางิเงยสบคนที่ขออาศัยร่มเธอ หน้านิ่งๆ นั้นมองร่มสลับกับอีกคนอยู่พักหนึ่งก่อนจะเริ่มพูด

"ก็ได้อยู่หรอกค่ะ แต่ว่า.."

"เปียกไปหมดแล้วแบบนี้ จะไม่เป็นไรเหรอคะ"

หมายถึงจะไม่เป็นหวัดเหรอ อะไรทำนองนั้น

(ยานางิงง นายดีดหน้าผากเราทำไม ชวนนอนพื้นก็ไม่ได้ ทำไม!?

เย้ๆๆ เค้าก็ขอบคุณที่มาเล่นเรื่อยๆ กับเค้านะคะ🥺 ไว้เค้าจะมาเล่นด้วยอีกถ้ามีโอกาส(จะได้มีอะไรวาด) โทวยะจังน่ารักน่าหยิกมากเลยค่ะะ😻😇)

(ก็น่ารักจีงๆ ได้รับความน่ารักมาเต็มเรยT__T💕💓 เค้า .ปิดหู หลังมรสุมงานผ่านไปละเจอเค้าแน้!?🫵)

พอเข่าจุ่มแอ่งน้ำตาพากันเงียบ อึ้งกันทั้งคู่ จนคนไม่ใกล้ไม่ไกลปรี่เข้ามาหาตัวเอง

เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงขำ..

"ไม่เป็นไรหรอก ไม่ทันดูด้วยแหละ"

"แต่ตะกี้ได้ยินนะ เสียงขำเธอน่ะ"

หลังจากถูกช่วงพยุงก็แอบยืดแก้มเด็กสาวข้างตัวไปที นี่แน่ะ โดนซะเลย💥

อะไรที่ทำให้คิดว่าต้องพาไปโรงพยาบาลนะ

แม้จะยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่เพราะถูกดึงมือลงเลยมาสนใจเรื่องนี้มากกว่า ทำหน้าปกติอยู่แท้ๆ แต่เหมือนมีออร่าจ๋อยนิดนึง(?)

"ขอโทษค่ะ ที่จู่ๆ ไปจับหน้าผากเธอ"

"ไม่ต้องไปหรอกค่ะ ส่วนเรื่องลุกไหวไหมก็.."

"ถ้าช่วยจะขอบคุณมากเลยค่ะ"

ยื่นมืออีกข้างที่ไม่ถูกจับให้ด้วย ถึงสันมือจะถลอกนิดหน่อยแต่แค่ดึงมือให้ลุกขึ้นก็ไม่น่าจะจับโดนแหละ มั้ง

หลังจากถูกตบบ่าเหมือนให้กำลังใจถึงได้เอียงหน้าหันข้างแล้วชำเลืองมองเล็กน้อย

"ที่จริงฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอกค่ะ.."

เพราะทำแบบเดี๋ยวหลับเดี๋ยวตื่นน่ะสิ

"ว่าแต่ให้ฉันช่วยแจกมั้ยคะ กล่องนี่"

(เค้ามาปัก🧍)

(หึ มามีเรื่องกันป่าว🤼)

(แถวนี้ที่ไม่นับเรโอะจัง☝️🤓)

(ไม่เอาเหยอ)

(ทุกคนงง ก้วยมาจากไหน มาได้ยังงัย😭😭😔)

ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย หลังจากได้ยินคำตอบที่โพล่งออกมาทันทีแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลงทีนึง

"อุ๊บ.."

ใช้เวลาปรับอารมณ์พักหนึ่ง และเงยหน้าขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้านิ่งดังเดิม เป็นจังหวะที่คนตรงหน้าเชิญชวนพอดี

"ไปสิคะ หลังจากนี้ฉันว่างพอดี"

"แต่ก่อนอื่นขอฉันไปเก็บของไว้ที่ห้องอุปกรณ์ก่อนได้มั้ยคะ"

พูดจบก็ยกถังน้ำในมือขึ้นมาแกว่งให้ดูเบาๆ🪣🤛

(มาแย้วยูนะจังอิ้ๆๆ😍🥺 แล้วคุนก็บึ้มหลังคาบ้านเค้าในโรลร้านหนังสือ เค้า...แค้น...)

ยานางิกำลังอยู่ในช่วงเดินเตร่ไปเรื่อยหลังจากช่วยทำความสะอาดห้องไปแล้วนิดหน่อย ทว่าระหว่างกำลังพักผ่อนเดินไปนู่นนี่กลับได้ยินเสียงคุ้นเคยให้ระวัง

"!!"

ได้ผล! เธอหยุดกึกอยู่หน้าแอ่งน้ำได้อย่างฉิวเฉียด!

แต่เพราะหยุดกะทันหันไปรึเปล่านะ จู่ๆ ตัวก็เอียงมาข้างหน้า แล้วเธอก็เข่าทรุดลงไปกลางแอ่งน้ำเฉยเลย..

"เอาจริงๆ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องพวกดอกไม้เท่าไหร่"

ยานางิว่าออกมาตามความจริง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบหน้าร้าน แต่ละดอกแจ่ละกระถางมันหลากหลายซะจนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี

"ดูจากข้างนอกแล้วค่อยไปข้างในต่อก็ดีนะคะ"

(เด่กดื้อต้องโดนอะรัย)