roleplay account for #SSR_Commu only
doc : https://url.in.th/xJpEH
ระหว่างพูดก็หันมองท่าทีแสนเว่อร์วังของคู่สนทนา ให้ตายเถอะ ปกติหน้าก็นิ่งอยู่แล้ว ตอนนี้ยานางิรู้สึกได้เลยว่าตัวเองหน้ายิ่งขรึมอย่างกับรูปสลักหิน
"ช่วย.."
ทั้งที่ถูกหลอกใช้มาตลอด(และตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัว) แต่พอนึกภาพตัวเองช่วยไว้รู้สึกครั้งนี้มันดู...แปลกตาจัง
"ถ้าช่วยได้ล่ะนะคะ?"
(เปิดก่อนได้ปูด)
ระหว่างพูดก็หันมองท่าทีแสนเว่อร์วังของคู่สนทนา ให้ตายเถอะ ปกติหน้าก็นิ่งอยู่แล้ว ตอนนี้ยานางิรู้สึกได้เลยว่าตัวเองหน้ายิ่งขรึมอย่างกับรูปสลักหิน
"ช่วย.."
ทั้งที่ถูกหลอกใช้มาตลอด(และตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัว) แต่พอนึกภาพตัวเองช่วยไว้รู้สึกครั้งนี้มันดู...แปลกตาจัง
"ถ้าช่วยได้ล่ะนะคะ?"
(เปิดก่อนได้ปูด)
ท่ามกลางความเงียบชั่วขณะ ไม่มีใครพูดอะไร แต่ละคนมัวแต่อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ไม่ได้เจ็บอะไรมากมายค่ะ ไม่เป็นไร"
กว่าจะหายค้าง รู้ตัวอีกทีก็เด็กสาวช่วยพยุงกับปาเปลือกกล้วยทิ้งไปแล้ว บอกตามตรงว่ายังไม่หายมึนงงเท่าไหร่
"กล้วยกับน้ำ..."
"เธอ..โดนบ้างรึเปล่า"
"..แล้วเปลือกกล้วยไปไหนแล้ว"
แม้แต่คำถามก็ยังดูงงๆ อยู่เลย
ท่ามกลางความเงียบชั่วขณะ ไม่มีใครพูดอะไร แต่ละคนมัวแต่อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ไม่ได้เจ็บอะไรมากมายค่ะ ไม่เป็นไร"
กว่าจะหายค้าง รู้ตัวอีกทีก็เด็กสาวช่วยพยุงกับปาเปลือกกล้วยทิ้งไปแล้ว บอกตามตรงว่ายังไม่หายมึนงงเท่าไหร่
"กล้วยกับน้ำ..."
"เธอ..โดนบ้างรึเปล่า"
"..แล้วเปลือกกล้วยไปไหนแล้ว"
แม้แต่คำถามก็ยังดูงงๆ อยู่เลย
แค่จะเดินผ่านโถงทางเดินเฉยๆ เพราะเพิ่งแวะไปหาเพื่อนมา จู่ๆ ก็โดนน้ำสาดเอาเข้าเต็มๆ!
"อ๊ะ–"
ตอนแรกก็ยังยืนอยู่ได้ จนกระทั่งมีเปลือกกล้วยลอยมาโปะหน้าปิดฉากอย่างกับของหวานเสิร์ฟปิดท้ายมื้ออาหารถึงได้ล้มก้นจ้ำเบ้า มึนงงจนได้แต่นั่งเอ๋อ
ทั้งเปียกทั้งมืด..หมายถึงเหลือง นี้มันอะไรกันนะ?
แค่จะเดินผ่านโถงทางเดินเฉยๆ เพราะเพิ่งแวะไปหาเพื่อนมา จู่ๆ ก็โดนน้ำสาดเอาเข้าเต็มๆ!
"อ๊ะ–"
ตอนแรกก็ยังยืนอยู่ได้ จนกระทั่งมีเปลือกกล้วยลอยมาโปะหน้าปิดฉากอย่างกับของหวานเสิร์ฟปิดท้ายมื้ออาหารถึงได้ล้มก้นจ้ำเบ้า มึนงงจนได้แต่นั่งเอ๋อ
ทั้งเปียกทั้งมืด..หมายถึงเหลือง นี้มันอะไรกันนะ?