تو اول نیاز داری خوب شی. باید از قدیم بگذری. من نیمه‌ی سالم توام. نیاز دارم با یه درمانگر صحبت کنم. ولی بدون کمک تو نمی‌تونم. تو هم باید بخوای تا این بدن بره تو یه کلینیک بشینه. با یه نیمه‌ی درست چیزی حل نمیشه. خواهش می‌کنم این تروما رو با یه متخصص حلش کن. ما باهم از بین می‌بریم. فقط به خاطر خودمون…

من از حال خوب می‌ترسم من جان! اون موقع هم حالم خیلی خوب بود. اون‌قدر خوب بود که حالا اینقدر بدم. من یه‌روز حالم مثل اون روزا شه باید از زمین و زمان بترسم که نکنه دوباره همه‌چیز آوار بشه. بابا حالم بدههه

می‌بینی بیشتر این داستان معطوف به خودته نه اونا؟ و جالبه تو خودت خواستی تنها باشی. می‌دونم از آخرین‌بار چقدر آسیب دیدی. اما این چیزی نیست که بخوای به‌خاطرش دور خودت دیوار بکشی. بقیه زندگی می‌کنن، کاری که باید بکنن. تو می‌تونی انتخابت رو عوض کنی. کسی مانعت نمیشه.

می‌دونی! یه‌چیزایی عمومیه. آدم‌ها به همه می‌تونن بگن. یا محدودتر به رفیقاشون. یا محدودتر به دوست‌های صمیمیشون. یه‌چیزایی هست که فقط باید به یه نفر بگی! من اون یه‌نفر رو ندارم. اونا همشون دارن. من خسته شدم از اینکه همه‌چیزم رو به اونا بگم. حالم خوب نیست می‌بینم دارن و من ندارم.

اگه سراغی ازت نمی‌گیرن، اگه دنبالت نمیان به این معنی نیست که بهت آسیب زدن. تو دوست داری تو ذهنت فکر کنی بهت آسیب وارد شده که بتونی حق شاکی شدن داشته باشی. اونا فقط نیستن. شاید نمی‌دونن علت کنار کشیدنت چیه. شاید اتفاقا فکر می‌کنن اگه نباشن بهتر میشی. تو که هیچی نگفتی بهشون. فقط رفتی…

معامله‌ی چی؟ نمیشه که آدم خوب باشه و اگه کسی بهش خوبی نکنه شاکی نشه! اگه بهم آسیب بزنن نباید شکایت کنم؟ سکوت کنم چون بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است؟ نه! من می‌خوام ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست باشم.