Jeszcze żyję. Co ciekawe depresja minęła przynajmniej chwilowo. Staram się sam siebie oszukać i wmówić sobie że jest okej. Tak jak chcecie zasnąć to musicie przez jakiś czas udawać że śpicie. Jeżeli chcę być szczęśliwy muszę udawać że faktycznie jestem. Może uda mi się oszukać siebie samego.

Kolejny wściekle spokojny i cichy atak depresji. Nie mam już siły tego znosić. Nie mam ochoty na cokolwiek. Wszystko jest "meh" i bez sensu. Pod przykryciem Myślickiego mogę to napisać bez pytań i wścibskości innych. Też nie wiem po co. Idzie w pustkę. Każdy wdech jest w zasadzie świadomym

...i znowu lecę w dół..
Fajnie... :/

Tak mi się wydaje, że się chyba poddałem już. Powoli odcinam kawałki siebie, które chyba nie są mi już potrzebne, powoli wywalam się z przestrzeni, wylogowuje się z sociali, znikam z grup. Kasuję foldery na telefonie z rzeczami zbieranymi, po co mi one. Można by zapytać - wsparcie gdzie?

Piąty dzień. Ile jeszcze?

Kolejny atak stanów obniżonych. Trzeba to chyba przetrzymać bo co innego mi pozostało. Za dużo myśli.

Jeszcze żyję jakby kto pytał, nie mam nawet siły mieć depresji. W robocie zwalniają dwóch ziomków, przenoszą nas do innego miejsca, nie mam pewności czy za miesiąc będę jeszcze pracować także jak coś się sypie to już na grubo.

Kolejny nagły atak depresji, ostry jak szkło i wyraźny jak słońce. Widać pęknięcia w masce jaką noszę. Mam nadzieję, że ona nie zauważy. Bo dla niej muszę być silny i trwać niezależnie od wszystkiego.

Plus całej tej dzisiejszej sytuacji sobotniej jest taki że jestem zbyt zmęczony żeby mieć deprechę. Jebać grudzień. Komercha 1000%

Jeszcze chwila i znowu się rozsypię. A nie mogę sobie na to pozwolić. Przecież facetowi nie przystoi. Facet musi być silny. Zawsze. Dlatego cierpimy po cichu. I zawsze w samotności.

www.instagram.com/reel/DBVTEs0...

This...

Kim jestem? Czasami sam zaczynam mieć wątpliwości. Chowam się za tym imieniem i nazwiskiem bo nie chcę, żeby ktoś wiedział co myślę i czuję. Chowam w sobie oceany smutku. Nie chcę już pomocy. Bo po co.