bsky.app/profile/wawa...

"ลุกเลย"

"นะคะที่รักขา นะๆ ทานแปปเดียวเดี๋ยวหนูไปทำต่อที่บ้านพี่ไงคะ"

"ก็ได้ แปปเดียวเท่านั้นนะ"

"ค่ะพี่คนสวย หนูจะทานแปปเดียว☺"

-End-

ตรงข้ามกับโคยูกิกลับซึ่งเลือกที่จะยืนค้ำเก้าอี้ครู่หนึ่งก่อนจะโน้มใบหน้าสะคราญแนบชิดเต้าตึง

"เดี๋ยวสิโคยูกิ"

"จะทานแล้วนะคะ"

"ก็บอกว่— อ๊ะ! ที่นี่ไม่ได้นะ! เดี๋ยวคุณเอโกะก็มาเห็นหรอก"

"ขอชิมแปปเดียวไม่ได้เหรอคะ"

"ไม่ได้สิ เป็นเด็กดีหน่อยโคยูกิ"

"นะคะพี่อันริ🥺"

ลูบไล้เร้าอารมณ์คนที่นั่งบนเก้าอี้ให้เคลิ้มตาม และหยุดอยู่ที่สองเต้าเอิบอิ่ม แลบีบเค้นนำพาซึ่งราคะ

ล้วงมือเข้าใต้อาภรณ์อย่างรู้งานเพื่อฟอนเฟ้นยอดปทุมหนาให้เต่งตึง ครั้นดึงขึ้นเหนือหน้าอกทันใด

ปากชื้นแฉะถอยห่างอย่างอ้อยอิ่ง ธารใสไหลเยิ้มเปื้อนจรดคางเราสอง จอแก้วสีละม้ายสบประสานแทนการดูดดึงที่ริมฝีปากเบาเจ่อ อันริหอบหายใจหลบสายตาแฟนสาวอย่างขวยเขิน

ริมฝีปากตะบี้ตะบันไต่ระดับความเนิบนาบเป็นหิวกระหาย ฟันผู้ลุกล้ำครูดริมฝีปากผู้จัดการสาวอย่างเอาแต่ใจ ดูดดึงทั้งบนและล่าง ปรนนิบัติเท่าเทียมไม่ละเลย

โคยูกิลุกขึ้นยืนทั้งที่ปากยังคงทำหน้าที่ไม่ยอมราวีโดยง่าย ใบหน้าสะคราญทั้งสองบดเบียดอย่างไม่ยอมเป็นรอง หายใจรวมกัน ส่งเสียงน่าอายดังขึ้นในความเงียบ

นงคราญผู้ยืนคุม เอื้อมมือสัมผัสแนบชิดอาภรณ์ผู้ช่วยโค้ช

พลันโน้มใบหน้าตน และประคองแก้มแฟนสาวแผ่วเบา มอบจุมพิตบรรเทาความน้อยใจที่เริ่มมีอิทธิพลในห้วงภวังค์

จิงิริคนพี่หลับตาพริ้มน้อมรับจูบหวานชื่นที่ตนไม่ได้สัมผัสมาสักพัก พลางเอียงใบหน้าปรับองศาตามลิ้นร้อนที่ตวัดลุกล้ำเข้าในโพรงปากอันริ หัตถ์คนอายุน้อยกว่าเริ่มอยู่ไม่สุขยามอารมณ์ถูกปลุกเร้าเพียงเพราะจุมพิต

ชนวนที่ถูกฝังกลบถูกกระตุ้นทันใด

"คิดถึงพี่จัง"

"อื้อ รู้แล้วค่ะคนดี"

"แล้ว... พี่ไม่คิดถึงหนูบ้างเหรอคะพี่คนสวย"

เอ่ยถามน้ำเสียงอ้อยอิ่ง ส่งสายตาเว้าวอน กะพริบถี่รัว ครั้นเปลี่ยนท่าทางลงไปนั่งบนพื้นเรียบ อ้าแขนกอดขาอันริไว้มั่นพลันเงยหน้ายลอัญมณีคู่สวยที่ตนหลงใหล

ผู้จัดการสาวแย้มสลวยต่ออากัปกิริยาน่าเอ็นดูของโคยูกิ หัตถ์เรียวไล่สัมผัสปลายเส้นผมยาวสลวยมาบรรจบที่ท้ายทอยอีกฝ่าย

สุดาเอนซบไหล่มน ผมเผ้าปรกนวลหน้า ถูไถแก้มอิ่มแนบชิดไออุ่น ทำตัวว่าง่ายให้ผู้ช่วยสาวคนสวยเอ็นดู ครั้นถือวิสาสะเอื้อมจับมือขึ้นอิงจรดริมฝีปากแต่งแต้มสีสวยลงหัตถ์

ลงลายลักษณ์ประทับเปรมะ

จุมพิตย้ำเตือนถึงความหลงใหลที่มากมี

บรรจงความคะนึงแสดงออกซึ่งสเน่หา

จูบหลังมือบันดลริ้วแดงระรื่นบนแก้มนวล

นัยนาสีคล้ายคลึงสบบรรสานรักมากล้นที่ไม่อาจปิดกั้น ส่งผ่านความรู้สึกแก่กันไม่รู้ลืม สลักลึกลงอุรา

ผู้จัดการหลุดขำกับภาพแฟนสาวตรงหน้า ครั้นเอื้อมมือไปลูบเกศาสลวยอย่างเอ็นดู

มีหรือโคยูกิจะไม่โน้มพักตร์มาใกล้ยิ่งขึ้น

จิงิริผู้พี่ถือวิสาสะลากเก้าอี้ในห้องทำงานอีกฝ่ายมานั่งเคียงกาย เพื่อให้มือนวลลูบหัวตนได้ถนัด ซ้ำยังเป็นการดีต่อตัวเขาที่จะได้ออดอ้อนแม่กานดาตามความคิดถึงอันสะสมมาอย่างยาวนานตลอดทั้งปี

แทนการตอบปากรับคำ

เกศายาวลู่ลงตามใบหน้าสะคราญหม่นหมอง ความน้อยอกน้อยใจตีตื้นขึ้นมาในอุรา หทัยคล้ายร้าวรานต่ออวัจนภาษาที่อันริแสดงออก

ราวกับปฏิเสธเป็นกลายๆ อย่างไรอย่างนั้น

"ถ้าพี่อันริไม่ว่างก็ไม่เป็นไร หนูเข้าใจ"

"ไม่ใช่ไม่ว่าง"

"แปลว่าไปใช่ไหมคะ!?"

นัยนามัวหมองระยิบระยับในทันใด ตีความเข้าข้างตนเร็วไว สร่างโศกฟื้นคืนเปรมะที่ดับมอดในกองกูณฑ์