ایشون، معروف به عرفات پور

اما امروز... همان رئیس دولتی که در آن زمان به جای کمک، نمک به زخم ها میپاشید، به مرگی فجیع از زندگی ساقط شده است و پتو پیچ از لای سنگ و تکه های آهن پاره با بدنی سوخته بیرونش کشیده اند. امیدوارم لحظات آخر عمرش و در همان حین زجر کشیدن، تمام جنایتهای این عمر بی ثمرش از جلوی دیدگانش گذشته باشد.

پدری که تکه ای از پای دخترش را در کیسه پلاستیکی به او دادند، مرد میگفت: بچه 11 سالش بود، اومده بود بستنی بخوره، حالا پاش توی دستمه...
مگر میشود با شنیدن این جمله از دهان یک پدر، دق نکرد؟
آری، این واقعیت محتوم آن روزها بود و خواسته و ناخواسته مجبوریم آن را بپذیریم.

👇

از حجم شجاعت و جسارت مردم آبادان و خوزستان و از حجم قساوت و پلیدی و شنیع بودن حاکمان و شارعان و نظامیان که آنچنان دستور به کشتن و به تیر بستن مردم می دادند. از حجم دروغ پراکنی ها و تعلل ها در امدادرسانی ها، تا حجم پررویی و قلدری و جشن گرفتن در ورزشگاه در روزی که مردم ایران عزادار آبادان بودند.

👇

روزهای بعد از فروریختن متروپل را تقریبا همه یادمان است. هنوز آنقدری از آن فاجعه نگذشته تا مثل باقی فجایع به دست فراموشی سپرده شود. آن روزها همچون کابوسی در میانه ی یک شب دراز، کش می آمدند. مرز واقعیت و توهم در هم آمیخته بود و ما هر چه می شنیدیم و می دیدیم، به گوش ها و چشم هایمان شک می کردیم.

👇

پیش از شما
به سان شما
بیشمارها

با تار عنکبوت
نوشتند روی باد

کین دولت خجستهٔ جاوید زنده باد

یک جایی در برادران کارامازوف، ایوان از آلیوشا سوال هولناکی می‌پرسد:
فرض کنیم برای آن که بشر به سعادت و خوشبختی ابدی برسد لازم باشد فقط یک کودک خردسال را تا حد مرگ شکنجه کنیم. آیا رضایت می‌دهی؟

#نیکا_شاکرمی

گفتند (با فريادِ شاداشاد) :
" زان می‌پريم، اينجا، كه می‌ترسيم
پروازمان روزی رَوَد از ياد! "

شفیعی کدکنی

بعضی از خزعبلات را بگذارید در همان سرتان بمانند. زدنشان چه از سر شوخی، چه جدی، مایه ننگ است.
ارزشهایی هستند که در قامتتان نیست در موردشان حرف بزنید.

خود را انسانِ کاملی ببینند که در گفتگو با خداست و به سبب همین برخورداری از آگاهیِ تام، بهشت را در یدِ خود دارند. مجموعه‌ی این تفکرات، روحانیت را تا اندازه‌ای خودشیفته می‌کند که مردم را در تمام امور نیازمند کمک خود می داند. چنین خودشیفتگی‌ای قطعا می‌تواند خشونت به دنبال داشته باشد. 👇

-مردم را به بهشت می‌بریم حتی به زور-

این تهدیدهای چند روز گذشته بیشتر از آنکه نمایان‌گر خوی دیکتاتوری ج.ا باشد، نشان دهنده‌ی این است که روحانیت در ذاتِ خودش، نهادی خودشیفته‌است. آخوند اغلب خودش رو تنها واسطه فیض خدا بر بندگان ارزیابی می‌کند و در واقع به واسطه متونی که می خوانند به این جایگاه می رسند که 👇

سکانسی وجود دارد در پایان فیلم پاپیون که بسیار مهم است. لوئیس دگا (داستین هافمن) در حال نگاه کردن به هنری پاپیون (استیو مک کوئین) است که از صخره های مرتفع زندان واقع در جزیره، درون آب پریده و در میان موج های سهمگین دریا در حال فرار است. لوئیس همراه هنری پاپیون نمی رود. از صخره ها نمی پرد توی دریا./1

حکایت ماست
شاعری پیش امیر دزدان رفت و ثنایی بر او بگفت. فرمود تا جامه ازو برکنند و از ده بدر کنند. مسکین برهنه به سرما همی رفت. سگان در قفای وی افتادند. خواست تا سنگی بر دارد و سگان را دفع کند، در زمین یخ گرفته بود، عاجز شد، گفت: این چه حرامزاده مردمانند، سگ را گشاده اند و سنگ را بسته.
گلستان سعدی

شاهد از غیب رسید

@arman.blue

خامنه ای امروز سه تا نهال کاشته، اما به زعم برخی سایتها مثل خبرگزاری مهر «رهبر انقلاب سه اصله! نهال غرس! نمودند.»
مشکل از تکلفِ زبانی این سایت‌ها نیست، مسأله این است که اگر سالها بعد کسی بخواهد مقام رهبری! را توسط این سایت ها و روزنامه ها بشناسد، و فقط به این سایت ها و این 👇

قطعا فرستنده این پیام در دنیای دیگری سیر و زندگی میکند، قرن ها و صدها سال نوری دور از ما «مردم» ایران. تنها پل ارتباطی دنیاهامان اما از روی رود «خون» میگذرد. خون جوانان ما و شراب شب مستی آنها از قدرت پوشالیشان.
«ببین که چه آرام سر بر بالش می گذارد/ او که پول مرگ تو را گرفته/ شام حلال می خورد...»

خطاب به بانک مرکزی سیرالئون:
درسته که عکس روی اسکناست از عکس روی اسکناس های ما خیلی قشنگتره، ولی دلیل نمیشه که تو هم ارزش پولت دوبرابر ارزش پول ایران باشه.

تیتر میزان...

۱. امروز در توییتر برای اولین بار با پروژه زاگرس و دوست آشغال جمع کن مان (به بیان خود ایشان)، محسن آشنا شدم. بی ادعا، بدون بهانه، بدون مکث و معطلی کارش را انجام میدهد و طبق معمول هم با انواع هجمه ها مواجه میشود. خوشبختانه کم نیستند اینگونه افراد، هدفم از نوشتن این پست چیز دیگری است:👇(در کامنت)

ارتباط «آرزوی زنان پیشرو ایران» را با «فرمان تاریخی» پیدا نمیکنم. اگر برداشتن حجاب آرزوی دیرینه زنان ایران بوده، چه لزومی به صدور فرمان! برای اجرای آن بوده؟؟ آن هم نه بلافاصله پس از تاجگذاری، بزرگوار ۱۰ سال از حکمرانیشان بر ایران میگذشته.