#TWDclass02
—
@twdaletheia.bsky.social

【วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด】
【วิชาการบิน】

ต่อให้เป็นรูมเมทก็ไม่ถูกใจในการจับพลัดจับผลูต้องมาคู่กับอีกฝ่ายสักเท่าไหร่

แต่สุดท้ายก็ผ่านทุกวิชาไปได้ด้วยดี, ข้อครหาต่ออีกฝ่ายน้อยลงหนึ่งอย่าง
—รอดจากการมอมแมมไปมากกว่านี้นั่นล่ะ

"สภาพไม่จืดนั่นอะไรน่ะ"

หัวเราะร่าที่ดูจะชอบใจพอตัว คนออกจากบูธต้องเป็นแบบนี้สิ

"นี่ แสตมป์ของนาย" พอปั๊มแล้วก็ส่งคืน

ใบแรก @twdrene.bsky.social
ใบสอง @twdlxvien.bsky.social

หลังบอกลาอาร์มันแล้วกลับมาปั๊มแสตมป์ให้อีกสองคนที่เหลืออย่างตาปริบกับบทสนทนาที่ได้ยินหลัดๆจากแต่ละคน

"โอเค-..? เอาล่ะ นี่ของพวกนาย" แฮ่ม เลิกสนใจในสองวิ
"ตั้งใจหาให้ครบล่ะ เหมือนเรานี่"

ยืดอกภูมิใจแทน ก็คนมันครบแล้วอะเนอะ💪

(คุณทิ้งเพื่อนจริงเรอะ /บีทบ้อก)

"ห๊า.." เหลือจะเชื่อ นี่เหรอสังคมไนท์เรเวน กำลังพยายามทำความเข้าใจ101

"เถาวัลย์พวกนั้นกินมังสวิรัติอย่างเดียว เดี๋ยวก็คายพวกที่เหลือมาคืนนายนั่นแหล่ะ"

มั้ง, แต่ก็ปั๊มแสตมป์ให้ดังปุ้กแล้วยื่นคืน

"ใช้ได้นี่ ไม่มีอะไรมาจ่ายเราเหรอ"

ถามลองเชิงไปงั้น ก็เห็นถามเรื่องของพังแต่แรกทั้งที

"ให้ง่ายๆแบบนี้ไม่สนุกเลย" อุบอิบแต่ก็ปั๊มแล้วส่งคืนให้ "อ่ะ ของนาย"

ใช้เวลามาพักก็เจอแจ็กพอตพอดี และแน่นอนว่าจะไม่เสียเวลารีรอ

"เรามาเอาของของเรา" พูดถึงแสตมป์()

"ใครเอาของแบบนี้มาไว้ในที่แบบนี้.."

ขนลุกขนพองเป็นบรรยากาศแต่สีหน้าก็แหยใช้ได้
กลั้นใจ(..)ยื่นแขนไปเอากุญแจมาจนได้

"ได้แล้ว ! " ลาขาดเจ้าโครงกระดูก

สีหน้าน่าจะแฟ่เป็นแมวทะเลทรายได้แล้ว ไม่ติดว่าคนตรงหน้าเป็นหัวหน้าหอล่ะก็..

"ยังขำได้อีก!? โฮ่ย ให้ไวเลย" มุ่ยคิ้วรับผ้าขนหนูมา กะยึดเลยด้วย

"เอ้า" ยื่นให้ ท่าทีร้องขอสมเป็นเด็กรุ่นน้องสุดๆ

( 73 ค่ะ ! )

หลังเอจแหวนคุกกี้มาสามอันได้ก็เจอของจริงเข้าสักที เสียงถอนหายใจอย่างผ่อนคลายดังออกมาก่อนจะยื่นของและใบแสตมป์ให้กับผีเจ้าบ่าวสาวตรงหน้า

"แหวนของนาย เราเจอแล้ว"

ชูขึ้นอย่างภูมิใจ อวดว่าหาเจอจริงๆ

"ของแค่นี้ไม่คณามือเราอยู่แล้ว"

พอชนะแล้วเลยยืดอกภูมิใจขึ้นหน่อย

"เอ้า มีของของเราที่ต้องได้ใช่ไหมล่ะ" ยื่นใบแสตมป์

นิ่งชะงักไปพอเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะแอบลูกบอลน้ำในมือไว้ด้านหลัง

"เราว่าเรื่องนี้เราคุยกันได้"
"ใช่ไหม" ยิ้มแหย เหงื่อแตกพลั่ก

( ขอแปะผลสุ่มไว้ตรงนิ้ พี่ๆช่วยผมด้วย )

#TWD_Orientation

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดูแปลกตา สถานที่ ผู้คน หรือกระทั่งสีสัน
แต่ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่ลดละประกายในตาและรอยยิ้มที่ออกมาจากเจ้าตัวได้

"ก็ดี ใช้ได้นี่ㅡที่นี่น่ะ"

หัวเราะคิกคักเสียงเบา การเป็นเด็กใหม่จะไม่ทำให้ตัวเขาต้องหงอลงแน่นอน

จะว่ารู้สึกสนุกขึ้นมาบ้างก็ได้
ขอรอดูต่อไปก็แล้วกัน