(ลงชื่อ ราสคาลครับ!)

"โอ๊ะ?"

พลิกไพ่ลวดลายสวยดูหน้าทีหลังที

"นายทำนี่เองเลยเหรอ ฝีมือไม่เลวเลยนี่นา"

หูกระดิก
ราสคาลชอบพอในสิ่งนี้

"หวา โทษทีๆ แหม ลืมแกะห่อไปซะสนิทเลยนะเนี่ย"

ดึงออกมาจากปาก
หยา—น้ำลายง่ะ

"เอ้า"

ใช้สองนิ้วคีบวางใส่มืออีกฝ่ายดีๆ อีกหน

" อื๋อ?"

พอโดนชมแบบนั้นก็ทำเอากระอักกระอ่วนขึ้นมาอีกนิด

เขาเพียงหัวเราะกลบเกลื่อน ก็เพราะตนเองนั้นไม่ชินกับการถูกชมเชยว่าเป็น 'เด็กดี' ทั้งที่เป็น 'ตัวแสบ' สักเท่าไหร่

ดังนั้นก็พาส เปลี่ยนเรื่อง~;

" งั้นก็แปลว่าผมทำออกมาได้น่ารักพอตัวเลยสิเนี่ย ถือว่าเป็นการทดลองที่สำเร็จสินะ? "

" ยังไงก็เถอะ ขอให้สนุกกับเทศกาลล่ะยูรี่คุง เอ๊ะ หรือพูดไปแล้วกันนะ ทางนี้เองก็ต้องขอตัวแล้วล่ะ "

(อุ้ต่ะ น่า น่าระ😭)

"ไม่อยากโดนนายว่ายังงั้นเลยน้า"

เหมือนโดนแมวบอกว่านิสัยเหมือนแมวเลยอะไรแบบนั้นน่ะ

"ว่าไปนั่น แค่หยอกเล่นน่า วันนี้ถือเป็นกรณีพิเศษ ผมให้ฟรีก็ได้~?"

ยัดเข้าปาก
แบบยังห่อถุงพลาสติก

"เอ๋ เอาจริงเหรอเนี่ย"

ค่อยๆ ล้วงลงไป

"อุหวา ผมค่อนข้างกลัวเลยนะ เอ๊ะ อะไรเนี่ย"

ในตอนที่พูดแบบนั้นแต่สีหน้ากลับดูสนุกสนานมากกว่าจะกลัวเสียอีก

"หืม—?"

หยิบไพ่ออกมาได้หนึ่งใบ

"อ้าวเรียวโจว รับไว้สักชิ้นไหมล่ะครับ"

ใช่แล้วคุกกี้ทำเอง~
ยัดเ̶ย̶ี̶ย̶ด̶ใส่มือหัวหน้าหอ

(ชูป้ายไฟอวยหัวหน้าหอฮะ)

(ตอบแทนอาร๊ายยนยนนน😭😭😭)

"อืม—ม ถึงจะบอกแบบนั้นก็ไม่ได้หรอก~"

แบมือ บ๋อแบ๋
ถึงจะใช้ทวินดรอว์เสกปุ้งให้ได้ก็เถอะ แต่ขี้เกียจอ่ะ

"ของดีมีจำกัดนะรุ่นน้องคุง เคยได้ยินคำแบบนั้นมาบ้างใช่ไหมล่ะ"

"เฮ ...งั้นผมคงต้องขอให้นายโชคดีกว่านั้นแล้วสิเนี่ย"

ไอ้เราก็ไม่เห็นว่าสภาพบีหนึ่งบีสองของตัวเองมันน่าอวดด้วยสิ (เหงื่อตก)

"ฮะฮะฮะ จะไปทำแบบนั้นได้ยังไงเล่า ผมน่ะ ออกจะเป็นเด็กดีนะ~?"

กระแอม

"อะแฮ่ม ไม่ต้องห่วงน่า เรื่องรสชาติก็มั่นใจอยู่นะ กินให้อร่อยได้เลย"

"ที่ว่านั่นก็เห็นด้วยแหะ"

ดีดนิ้วเปาะประกอบคำพูดแล้วพยักหน้าหงึกๆ

"หืม—? บอกไว้ก่อนนา ผมยิ่งขี้ตกใจอยู่ด้วย ถ้ามีอะไรแปลกๆ ล่ะก็ หมวกนายอาจจะปลิว ฟิ้ว~ว ไปเลยก็ได้"

ทำท่าจะหยิบดีไหม หยิบดีหรือเปล่า นี่น่ะคงไม่ได้กะจะแกล้งอะไรให้หัวใจวายเล่นใช่ไหมน้อ

"คร้าบ คร้าบ"

ยื่นให้เพื่อนร่วมหอ
ก่อนจะแบมือกลับไป

"ห้าสิบมาดอลครับผม~"

ว่าไปนั่น แค่หยอกเล่นเฉยๆ หรอก

"เอ๊ะ ; เซดจัง นี่น่ะ ก็แค่คุกกี้ทั่วไปเองน่า แค่นายรับไปผมก็ดีใจแล้วล่ะ"

ไหงทำน่าซึ้งเหมือนได้ทองกันเล่า ขนมของผมมันไม่ได้เลิศล้ำปานนั้นหรอกนา

"อะแฮ่ม เห็นแบบนี้เรื่องจิปาถะนี่ผมก็พอมีฝีมืออยู่บ้างนะ"

ส่วนเรื่องรสชาติก็น่าจะไว้ใจได้ล่ะน่า
เห็นอีกฝ่ายชอบก็รู้สึกว่าคุ้มค่า แต่ไม่คุ้มตังเอาซะเลย ~

นานๆ ที นานๆ ที (ปลอบใจตัวเอง

(ย ย เย้ย😭 ระบบใจเย็นๆ ครับ จิบน้ำเก๊กฮวยก่อน 🥺🥺)

"ใช่ม้า—ดูเหมือนทุกคนในหอจะตั้งใจกันสุดๆ เลย แม้แต่คุณหัวหน้าคนนั้นก็ด้วยนะ ถ้าว่างๆ ก็ลองแวะไปสิ"

นำเสนอแทนคนในหออย่างเต็มที่

"เอ๊ะ ยูรี่คุงเนี่ยน้า จะไว้ใจคนง่ายเกินไปแล้ว ถึงจะพูดแบบนั้นก็ไม่มีคุกกี้ชิ้นที่สองให้หรอกนา"

แบมือสองข้างก่อนจะส่ายหน้า ถึงอย่างนั้นก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นอยู่ลึกๆ สังเกตได้จากหางฟูที่ส่ายไปมานั่นล่ะ

"งาย—ย รัสเซลคุง จะรับไว้สักชิ้นไหมล่ะ?"

ยื่น ̶ย̶ั̶ด̶เ̶ย̶ี̶ย̶ด̶ให้อย่างเป็นมิตร

(ได้เลยคับบ✨)

"ไงยูรี่คุง~ สุขสันต์วันฮาโลวีน ชุดเจ๋งดีนี่นา"

โบกมือทักทายเพื่อนร่วมชั้นอย่างเป็นมิตร

"หืม—ก็ช่วยไม่ได้น้า แถวบ้านเกิดน่ะชอบมีคนพูดว่าผมเหมือนจิ้งจอกมากกว่าแมวน่ะสิ ถ้าไม่ออกตัวไว้ซะก่อน เดี๋ยวคุกกี้ที่อุตส่าห์ตั้งใจทำก็เป็นหมันกันพอดี"

ไหวไหล่ หรือก็คือถูกมองว่าไม่น่าไว้ใจนั่นเอง ก่อนจะหันไปยื่นคุกกี้ให้

"แน่นอน แน่นอน พิเศษสำหรับนายเลย"