วางกล่องขนาดถือได้ด้วยมือเดียวลงบนโต๊ะ ก่อนเลื่อนส่งไปให้พิกซิส

พร้อมกับคำถามสุดกำกวม

" แต่ก่อนจะเปิด.. นายบอกหน่อยสิว่าให้ทำได้รึเปล่า "

" ตอบว่าได้หรือไม่ก็พอ "

คำพูดสบาย ๆ ราวกับว่ากำลังตามใจอีกฝ่าย
แต่กลับแสดงออกทางสายตา คาดหวังให้ตอบว่า 'ได้' แบบสุด ๆ

จี่---

จ้องคนขโมยสลัดของเขาไปกิน หูทั้งสองข้างลู่ลงเยื้องไปทางด้านหลัง บ่งบอกว่าไม่พอใจจากนิสัยหวงของกิน

แต่เพราะนี่คือพิกซิส() อีกทั้งวันนี้ยังเป็นวันเกิด เพราะงั้นจะยอมแบ่งก็ได้...

กลับไปสนใจอาหารของตัวเอง พลางคิดไปเรื่อยว่าจะเอาของขวัญให้ยังไงดี

" อร่อยมั้ย? "

ถามโดยไม่ได้มองคู่สนทนา ขณะกินด้วยความเร็วที่ช้ากว่าปกตินิดหน่อยตามอีกฝ่าย

" ก็จริงนะ.. "

" เดี๋ยวเอาไปให้ ไม่นานหรอก "
...
..
.
ใช้เวลาครู่เดียวอย่างที่เจ้าตัวว่า เคลการ์มาถึงโต๊ะที่พิกซิสนั่งอยู่ พร้อมกับถาดที่มีอาหารอยู่สามอย่าง

ของเขาเป็นข้าวหน้าแฮมเบิร์กกับสลัดผักชามใหญ่ ส่วนของพิกซิสเป็นเพนเน่กุ้งซอสครีม กะเอาว่าเท่านี้คงพอกับปริมาณที่อีกฝ่ายทานได้

ส่วนเครื่องดื่มของทั้งคู่มีแค่น้ำเปล่าเท่านั้น

" อยากได้อะไรอีกมั้ย? "

ยังไม่นั่ง เผื่อว่าต้องเดินต่ออีกรอบ

มาทำกิจกรรมด้วยกันกับรูมเมท ทั้งสองคนสำรวจจุดต่าง ๆ ตามรายทางมาจนถึงห้องนอน

เคลการ์รู้สึกว่าบนเตียงดูผิดสังเกต เพราะอย่างนั้นเลยลองคว้าผ้าห่มดึงออกมาให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใต้

" เหวอ!!? "

ในทีแรกก็ตกใจจนสะดุ้ง แต่เมื่อรู้ว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่เป็นใคร..

" ผีพิกซิสนี่เอง! "

@twddeandean.bsky.social

#twd_orientation

โถงกระจก | หลังเสร็จสิ้นพิธี

เคลการ์มองผู้คนค่อย ๆ แยกย้ายกันไปหลังพิธีการสำคัญได้จบลง

เขาไม่ได้ทำอะไรมาก เพียงยืนกอดอกอยู่อย่างนั้น ใช้ใบหูสีขาวเงินของตนเบี่ยงเอนไปทางทิศที่มีเสียงของบรรดาเด็กใหม่ที่ดูวุ่นวายอยู่ไม่น้อย

' มีเด็กใหม่ที่น่าสนุกเยอะดีนี่ คงเป็นปีที่ครึกครื้นน่าดู'