『 Drole Cher Zelie ║ Pomefiore ║ Y.2 ║ 17Y. ║ 172/56 ║ 2-B ║ NRC2-B10 』
Dm for-->โคโรลเวิ่น OK! 24/7
Doc : https://shorturl.asia/x2Qkn
โลมา - โดโรเล แชร์ เซลี่
หลังจากที่คุยกันเสร็จโดโรเลก็ว่ายแยกตัวมาอีกทางแทน จะคุยกับปลาอะไรดีนะ อืมม โอ้ เจ้านั่นแล้วกัน
พลันสายตาเหลือบไปเห็นปลาโลมาที่อยู่ไม่ไกลออกไปสักเท่าไหร่ก็เลยเลือกจะคุยกับเจ้าพวกนั้นแทน
พอว่ายมาถึงแถวนี้แล้วก็ลองเอ่ยทักเจ้าปลาโลมาสองตัวนี้ดู
"สวัสดี?"
"ผมมาทำรายงานน่ะ เพราะงั้นช่วยผมทีนะ"
ดูเหมือนจะเข้าใจแหะ ...
โลมา - โดโรเล แชร์ เซลี่
หลังจากที่คุยกันเสร็จโดโรเลก็ว่ายแยกตัวมาอีกทางแทน จะคุยกับปลาอะไรดีนะ อืมม โอ้ เจ้านั่นแล้วกัน
พลันสายตาเหลือบไปเห็นปลาโลมาที่อยู่ไม่ไกลออกไปสักเท่าไหร่ก็เลยเลือกจะคุยกับเจ้าพวกนั้นแทน
พอว่ายมาถึงแถวนี้แล้วก็ลองเอ่ยทักเจ้าปลาโลมาสองตัวนี้ดู
"สวัสดี?"
"ผมมาทำรายงานน่ะ เพราะงั้นช่วยผมทีนะ"
ดูเหมือนจะเข้าใจแหะ ...
ไม่คาดคิดว่าจะได้ที่1เลยแหะ…
“เหนื่อยอะ.. ?!!”
ใครเป็นอะไร เอ๊ะ..เรียวโจ..?
(พึ่งไปย้อนมาเห็นแล้วน่ารักดีก็เลย👉🏻👈🏻 แหะ)
ไม่คาดคิดว่าจะได้ที่1เลยแหะ…
“เหนื่อยอะ.. ?!!”
ใครเป็นอะไร เอ๊ะ..เรียวโจ..?
(พึ่งไปย้อนมาเห็นแล้วน่ารักดีก็เลย👉🏻👈🏻 แหะ)
หลังจากพ่ายแพ้อย่างน่าเสียดาย โดโรเลก็ออกมาจากป่าพร้อมกับแผลบนใบหน้าเล็กน้อย แต่ไม่เคลือบแคลงใจเท่าที่ยังไม่ถึงวันที่2ก็แพ้ซะแล้วเถอะ
“หึม.. แย่ที่สุด”
หลังจากพ่ายแพ้อย่างน่าเสียดาย โดโรเลก็ออกมาจากป่าพร้อมกับแผลบนใบหน้าเล็กน้อย แต่ไม่เคลือบแคลงใจเท่าที่ยังไม่ถึงวันที่2ก็แพ้ซะแล้วเถอะ
“หึม.. แย่ที่สุด”
(เส้นรกมากขออภัยค่ะ😭)
(เส้นรกมากขออภัยค่ะ😭)
ถึงจะแอบหมั่นไส้คนตรงหน้านิดหน่อยแต่ก็เข้าใจได้อยู่? แต่พอเห็นว่ากล่องสมบัติที่ตามหาอยู่แค่ด้านหลังประตูก็แอบหงุดหงิดใจไม่น้อยเลยทีเดียว
'หลอกให้ยิ้มกันชัดๆ!'
พอคิดบ่นอีกคนในใจเสร็จก็ยื่นแผ่นแสตมป์ไปให้ด้วยหน้ามุ่ยๆให้อีกคนเห็น
"อะ เอาไป"
ถึงจะแอบหมั่นไส้คนตรงหน้านิดหน่อยแต่ก็เข้าใจได้อยู่? แต่พอเห็นว่ากล่องสมบัติที่ตามหาอยู่แค่ด้านหลังประตูก็แอบหงุดหงิดใจไม่น้อยเลยทีเดียว
'หลอกให้ยิ้มกันชัดๆ!'
พอคิดบ่นอีกคนในใจเสร็จก็ยื่นแผ่นแสตมป์ไปให้ด้วยหน้ามุ่ยๆให้อีกคนเห็น
"อะ เอาไป"
“แล้วก็รับลูกอมไปด้วยสิ”
ว่าพลางหยิบลูกอมให้ไปกับใบสแตมป์ด้วย
“แล้วก็รับลูกอมไปด้วยสิ”
ว่าพลางหยิบลูกอมให้ไปกับใบสแตมป์ด้วย
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าพร้อมกับปรบมือให้ด้วย
"แล้วก็นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบนะ"
"กระจกลายลอยกับลูกล่ะ"
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าพร้อมกับปรบมือให้ด้วย
"แล้วก็นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบนะ"
"กระจกลายลอยกับลูกล่ะ"
“แล้วก็รับถุงหอมไปด้วยสิ”
ว่าพลางยื่นใบคืนให้พร้อมกับของที่ระลึกอีกอย่าง
“แล้วก็รับถุงหอมไปด้วยสิ”
ว่าพลางยื่นใบคืนให้พร้อมกับของที่ระลึกอีกอย่าง
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"อืม ยินดีด้วย ส่วนนี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายโอ้ เหมือนจะเป็นผมล่ะ"
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"อืม ยินดีด้วย ส่วนนี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายโอ้ เหมือนจะเป็นผมล่ะ"
“แล้วก็รับถุงหอมไปสิ”
เขาว่าพลางยื่นถุงหอมไปให้พร้อมกับใบของอีกคน
“หวังว่าจะชอบนะ ขอบอกเลยว่าดีมากล่ะ”
“แล้วก็รับถุงหอมไปสิ”
เขาว่าพลางยื่นถุงหอมไปให้พร้อมกับใบของอีกคน
“หวังว่าจะชอบนะ ขอบอกเลยว่าดีมากล่ะ”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้า ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนรู้จักกัน
“สีหน้าดูดีนี่คงจะได้มาทีเดียวเลยสินะ”
เขาว่าพลางปรบมือน้อยๆให้คนตรงหน้า
"ยินดีด้วย นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายของเจดีไดอาล่ะ"
“น่าเสียดายที่ไม่ได้ของผมนะ” แต่ว่าไปนั่น จะของใครก็งดงามทั้งนั้นแหละ
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้า ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนรู้จักกัน
“สีหน้าดูดีนี่คงจะได้มาทีเดียวเลยสินะ”
เขาว่าพลางปรบมือน้อยๆให้คนตรงหน้า
"ยินดีด้วย นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายของเจดีไดอาล่ะ"
“น่าเสียดายที่ไม่ได้ของผมนะ” แต่ว่าไปนั่น จะของใครก็งดงามทั้งนั้นแหละ
“แล้วก็ของที่เจอข้างในเอากลับไปด้วยได้นะ”
เพราะสายตาที่้หลือรอบไปเห็นสิ่งหลายอย่างก็เลยบอกไปแบบนั้น
“แล้วก็นี่ลูกอมล่ะ”
“แล้วก็ของที่เจอข้างในเอากลับไปด้วยได้นะ”
เพราะสายตาที่้หลือรอบไปเห็นสิ่งหลายอย่างก็เลยบอกไปแบบนั้น
“แล้วก็นี่ลูกอมล่ะ”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มขบขัน
"ยินดีด้วย นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่มาร์เทลล์ล่ะ"
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มขบขัน
"ยินดีด้วย นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่มาร์เทลล์ล่ะ"
“แล้วก็อืม.. เอาเป็นถุงหอมไปแล้วกันนะ”
“แล้วก็อืม.. เอาเป็นถุงหอมไปแล้วกันนะ”
“อะ ขนนกนั่น..”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าพลางปรบมือไปด้วย
"นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่ซิกนัสล่ะ"
“อะ ขนนกนั่น..”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าพลางปรบมือไปด้วย
"นี่เป็นของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่ซิกนัสล่ะ"
“แล้วก็ของที่ระลึกเป็นลูกอม”
“ขอให้โชคดีต่อจากนี้ล่ะ”
“แล้วก็ของที่ระลึกเป็นลูกอม”
“ขอให้โชคดีต่อจากนี้ล่ะ”
“โชคดีจังนะ”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้า แอบพึมพัมอะไรสักอย่างเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
"ยังไงก็ตามยินดีด้วย นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่มาร์เทลล์ล่ะ"
“โชคดีจังนะ”
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้า แอบพึมพัมอะไรสักอย่างเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
"ยังไงก็ตามยินดีด้วย นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ"
"กระจกลายรุ่นพี่มาร์เทลล์ล่ะ"
“แล้วก็รับถุงเครื่องหอมไปสิ”
“อาจจะช่วยได้ก็ได้นะ”
รอบยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างขำขัน ก็หวังว่าจะช่วยได้อะนะ
“แล้วก็รับถุงเครื่องหอมไปสิ”
“อาจจะช่วยได้ก็ได้นะ”
รอบยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างขำขัน ก็หวังว่าจะช่วยได้อะนะ
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าที่ดูสภาพไม่ค่อยดีนัก
"คงหาจนเหนื่อยเลยสิ นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบนะ"
"กระจกลายคนงาม รุ่นพี่โซนาต้าล่ะ"
โดโรเลเดินออกมาพบกับคนตรงหน้าที่ดูสภาพไม่ค่อยดีนัก
"คงหาจนเหนื่อยเลยสิ นี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบนะ"
"กระจกลายคนงาม รุ่นพี่โซนาต้าล่ะ"
“และอืม.. สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ”
“ผมให้นี่แล้วกัน ถุงหอมยังไงล่ะ”
“และอืม.. สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ”
“ผมให้นี่แล้วกัน ถุงหอมยังไงล่ะ”
โดโรเลเดินปรบมือออกมาพบกับคนตรงหน้า
“อืม ยินดีด้วยส่วนนี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ“
”กระจกลายรุ่นพี่ซิกนัสล่ะ“
โดโรเลเดินปรบมือออกมาพบกับคนตรงหน้า
“อืม ยินดีด้วยส่วนนี่ของรางวัลสำหรับผู้ที่หาครบ“
”กระจกลายรุ่นพี่ซิกนัสล่ะ“
”มันหมายความว่ายังไงล่ะนั่น“
คิ้วเรียวแทบขมวดเป็นปมเมื่อได้ยินคำสั่ง ไม่คาดคิดว่าตนจะได้คำสั่งแบบนี้มาก่อนเลย แต่ยังไงเอาก็เอา
”อ่า.. แบบนี้เหรอ“
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าอย่างเก้ๆกังๆ ไม่ถนัดเลย…
”มันหมายความว่ายังไงล่ะนั่น“
คิ้วเรียวแทบขมวดเป็นปมเมื่อได้ยินคำสั่ง ไม่คาดคิดว่าตนจะได้คำสั่งแบบนี้มาก่อนเลย แต่ยังไงเอาก็เอา
”อ่า.. แบบนี้เหรอ“
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าอย่างเก้ๆกังๆ ไม่ถนัดเลย…