『日向翔』• hyuuga shou | 3-E
★ co / roleplay / all ok ★
pfp : acid seine
< doc : http://bit.ly/4lplAMq >
[17:00 — โรงเรียน]
ในขณะที่ผู้คนเริ่มรวมตัวฉลองเทศกาล หารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาจากบนอาคารเรียน
โชไม่ถูกกับพื้นที่คนพลุกพล่าน ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบมองสังเกตผู้คน
เวลานี้จึงอยู่บนอาคาร แม้จะไม่ได้เขียนพรก็ไม่เป็นไร
"แต่อยากกินทาโกยากิจังเลยน้า ~"
( แวะมาเก็บโมเม้นเฉยๆ แต่สามารถแวะมาจ๊ะเอ๋ได้ค่ะ 🫶 )
[17:00 — โรงเรียน]
ในขณะที่ผู้คนเริ่มรวมตัวฉลองเทศกาล หารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาจากบนอาคารเรียน
โชไม่ถูกกับพื้นที่คนพลุกพล่าน ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบมองสังเกตผู้คน
เวลานี้จึงอยู่บนอาคาร แม้จะไม่ได้เขียนพรก็ไม่เป็นไร
"แต่อยากกินทาโกยากิจังเลยน้า ~"
( แวะมาเก็บโมเม้นเฉยๆ แต่สามารถแวะมาจ๊ะเอ๋ได้ค่ะ 🫶 )
"ครับๆ หล่อครับ"
เขาตอบแล้วส่ายหน้าเบาๆ
"หล่อจนผมตาพร่าเลย"
แกล้งพูดเกินจริงแล้วหัวเราะออกมาอีกครา ก่อนจะเงยหน้ามองฟ้าที่เริ่มมืดเต็มที
"องค์ชายกลับบ้านดีกว่านะ, มืดแล้วเดี๋ยวมีพ่อมดมาเสกเป็นกบหรอก"
"ครับๆ หล่อครับ"
เขาตอบแล้วส่ายหน้าเบาๆ
"หล่อจนผมตาพร่าเลย"
แกล้งพูดเกินจริงแล้วหัวเราะออกมาอีกครา ก่อนจะเงยหน้ามองฟ้าที่เริ่มมืดเต็มที
"องค์ชายกลับบ้านดีกว่านะ, มืดแล้วเดี๋ยวมีพ่อมดมาเสกเป็นกบหรอก"
อาการแปลกๆ หลังจากเดินผ่านชมรมไหนเขาเองก็ลืมไปแล้วทำเอาสับสนใช่ย่อย
เห็นใครก็อยากเข้าไปงับ แถมหิวแปลกๆ เขาจะกลายเป็นฮัuuิbาลเรอะ
เอาเถอะ ยังไงก็ได้มีเรื่องแกล้งคนอื่น คิดแล้วสนุก
ไปไล่อวดเขี้ยวใส่ทุกคนดีกว่า (◜◡.◝)
อาการแปลกๆ หลังจากเดินผ่านชมรมไหนเขาเองก็ลืมไปแล้วทำเอาสับสนใช่ย่อย
เห็นใครก็อยากเข้าไปงับ แถมหิวแปลกๆ เขาจะกลายเป็นฮัuuิbาลเรอะ
เอาเถอะ ยังไงก็ได้มีเรื่องแกล้งคนอื่น คิดแล้วสนุก
ไปไล่อวดเขี้ยวใส่ทุกคนดีกว่า (◜◡.◝)
"ดอกไม้แห้งเหรอ ? ผมก็ชอบทำนะ"
เขาว่าแล้วเห็นดอกไม้ริมทางอย่างพอดิบพอดี
"พอดีชอบเอามาตกแต่งไดอารี่น่ะ"
เขาว่าก่อนจะนึกอะไรได้ พอดิบพอดีกับที่เห็นโรงเรียนอยู่ไม่ไกล
"ไว้รอบหน้าเรามาแลกดอกไม้แห้งกันไหมครับ ?"
"ดอกไม้แห้งเหรอ ? ผมก็ชอบทำนะ"
เขาว่าแล้วเห็นดอกไม้ริมทางอย่างพอดิบพอดี
"พอดีชอบเอามาตกแต่งไดอารี่น่ะ"
เขาว่าก่อนจะนึกอะไรได้ พอดิบพอดีกับที่เห็นโรงเรียนอยู่ไม่ไกล
"ไว้รอบหน้าเรามาแลกดอกไม้แห้งกันไหมครับ ?"
[ 18 : 45 ]
ในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน, [คุณ] อาจกำลังเดินกลับบ้าน, เดินเล่น, หรือเดินไปทำหน้าที่ตามปกติ
ทว่าเสียงแว่วสีไวโอลินดังขึ้นมาให้ได้ยิน ยิ่งก้าวหน้าใกล้ป่า เสียงยิ่งเด่นชัด
และได้พบกันเด็กหนุ่มกำลังบรรเลงบทเพลงด้วยท่วงท่าพริ้วไหวใต้ต้นไม้
( จะทัก, นั่งฟัง, หรือมาร่วมด้วยก็ได้ค่ะ ✨️ )
[ 18 : 45 ]
ในช่วงเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ตกดิน, [คุณ] อาจกำลังเดินกลับบ้าน, เดินเล่น, หรือเดินไปทำหน้าที่ตามปกติ
ทว่าเสียงแว่วสีไวโอลินดังขึ้นมาให้ได้ยิน ยิ่งก้าวหน้าใกล้ป่า เสียงยิ่งเด่นชัด
และได้พบกันเด็กหนุ่มกำลังบรรเลงบทเพลงด้วยท่วงท่าพริ้วไหวใต้ต้นไม้
( จะทัก, นั่งฟัง, หรือมาร่วมด้วยก็ได้ค่ะ ✨️ )
เขาว่าพร้อมยกยิ้ม ขีดๆ วาดๆ สักพัก มีลบบ้าง แก้บ้าง พอพอใจแล้วถึงเอาให้ดู
“นี่ครับคุณกระต่าย”
เขาว่าพร้อมยกยิ้ม ขีดๆ วาดๆ สักพัก มีลบบ้าง แก้บ้าง พอพอใจแล้วถึงเอาให้ดู
“นี่ครับคุณกระต่าย”
“ท่าดีมากครับ งั้นเอาตามนี้นะ”
เขาว่าก่อนจะเริ่มวาดรูป ทำท่าทีตั้งใจ ก้มๆ เงยๆ มองนายแบบเป็นช่วงๆ
“เสร็จแล้วครับ”
พอพอใจแล้วก็หันสมุดให้พร้อมรอยยิ้มแฉ่งอย่างภูมิใจ
“ท่าดีมากครับ งั้นเอาตามนี้นะ”
เขาว่าก่อนจะเริ่มวาดรูป ทำท่าทีตั้งใจ ก้มๆ เงยๆ มองนายแบบเป็นช่วงๆ
“เสร็จแล้วครับ”
พอพอใจแล้วก็หันสมุดให้พร้อมรอยยิ้มแฉ่งอย่างภูมิใจ
"งั้นสักครู่นะครับ"
เขาว่าแล้วค่อยๆ บรรจงวาด — รึเปล่า ? เพราะขีดเรียนเพียงครู่ก็เสร็จ เขาหันสมุดให้อีกคนดูอย่างภูมิใจ
"นายขี่แมวล่ะ ~"
"งั้นสักครู่นะครับ"
เขาว่าแล้วค่อยๆ บรรจงวาด — รึเปล่า ? เพราะขีดเรียนเพียงครู่ก็เสร็จ เขาหันสมุดให้อีกคนดูอย่างภูมิใจ
"นายขี่แมวล่ะ ~"
พอเห็นคนคุ้นตาก็หลุดหัวเราะ นึกอยากวาดอะไรตลกๆ แกล้งขึ้นมา
"แปปนึงนะครับ"
เขาว่าและเริ่มบรรจงวาด พอเสร็จก็หันให้ดู
"ว่าไงสุดหล่อ"
พอเห็นคนคุ้นตาก็หลุดหัวเราะ นึกอยากวาดอะไรตลกๆ แกล้งขึ้นมา
"แปปนึงนะครับ"
เขาว่าและเริ่มบรรจงวาด พอเสร็จก็หันให้ดู
"ว่าไงสุดหล่อ"
โชยกยิ้มกับบรรยากาศสดใส พราวระยับของหญิงสาวตรงหน้า เขาขำออกมาหน่อยๆ ก็จะเริ่มบรรเลงวาดบนกระดาษ
"เอาสิ, แต่อย่าคาดหวังเรื่องฝีมือผมมากนะ วาดไม่ได้เก่งอะไรหรอก"
เขาตกลงเรื่องแลกกันวาดรูป ก่อนจะฮัมเพลงไปวาดไป ไม่นานก็เสร็จแล้วยื่นทั้งดินสอและสมุดให้เธอ
"เห็นเธอแล้วนึกถึงแต่สีหน้าแบบนี้"
โชยกยิ้มกับบรรยากาศสดใส พราวระยับของหญิงสาวตรงหน้า เขาขำออกมาหน่อยๆ ก็จะเริ่มบรรเลงวาดบนกระดาษ
"เอาสิ, แต่อย่าคาดหวังเรื่องฝีมือผมมากนะ วาดไม่ได้เก่งอะไรหรอก"
เขาตกลงเรื่องแลกกันวาดรูป ก่อนจะฮัมเพลงไปวาดไป ไม่นานก็เสร็จแล้วยื่นทั้งดินสอและสมุดให้เธอ
"เห็นเธอแล้วนึกถึงแต่สีหน้าแบบนี้"
บอกไม่แต่ยังไม่ไปไหนไกลเลย งั้นเขาจะวาดให้เป็นบุญตาแล้วกัน
เจ้าตัวขีดเขียนอย่างอารมณ์ดี แม้จะเห็นหน้าอีกฝ่ายได้ไม่นานนัก แต่ด้วยระดับฝีมือตัวเองแล้วคงไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่
พอเสร็จโชก็ฉีกหน้านั้นมาถือไว้ แล้วลุกไปยื่นให้พร้อมรอยยิ้มแฉ่ง
"ของขวัญน่ะ"
บอกไม่แต่ยังไม่ไปไหนไกลเลย งั้นเขาจะวาดให้เป็นบุญตาแล้วกัน
เจ้าตัวขีดเขียนอย่างอารมณ์ดี แม้จะเห็นหน้าอีกฝ่ายได้ไม่นานนัก แต่ด้วยระดับฝีมือตัวเองแล้วคงไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่
พอเสร็จโชก็ฉีกหน้านั้นมาถือไว้ แล้วลุกไปยื่นให้พร้อมรอยยิ้มแฉ่ง
"ของขวัญน่ะ"
[ แยกรูท | 12:00 | โรลค่อนข้างสั้น / ยาวได้ ]
เวลาพักเที่ยง เป็นเวลาที่ [คุณ] อยากพักผ่อน
ทว่ากลับมีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง เป็นไอหัวเขียวตาขีดคนนี้พร้อมสมุดและดินสอบนม้านั่งแถวนั้น
"นี่ ~ มาเป็นแบบวาดรูปให้หน่อยได้รึเปล่า"
( จะวาดเป็นลายเส้นตลค.นะคะ 🙌 + แจมได้ แต่เราอาจจะมาตอบช้าหน่อย )
[ แยกรูท | 12:00 | โรลค่อนข้างสั้น / ยาวได้ ]
เวลาพักเที่ยง เป็นเวลาที่ [คุณ] อยากพักผ่อน
ทว่ากลับมีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง เป็นไอหัวเขียวตาขีดคนนี้พร้อมสมุดและดินสอบนม้านั่งแถวนั้น
"นี่ ~ มาเป็นแบบวาดรูปให้หน่อยได้รึเปล่า"
( จะวาดเป็นลายเส้นตลค.นะคะ 🙌 + แจมได้ แต่เราอาจจะมาตอบช้าหน่อย )
( tw — gaslighting, injuries, family issue, bareback (it's a tw ig???) )
( tw — gaslighting, injuries, family issue, bareback (it's a tw ig???) )
"..."
คนอื่นอาจจะพบ หรือยังไม่พบบัตร เขาไม่รู้หรอก
แต่โชประสบภัยบัตรจมน้ำ และเจ้าตัวไม่ชอบเปียกน้ำ
อะไรจะเขี่ยก็ไม่มี
สุดท้ายก็ยืนเฝ้ามาจะ 15 นาทีโดยไม่ขยับไปไหน
( จริงๆ อยากเก็บโมเม้นเฉยๆ แต่ + ได้นะคะ ✨️ )
"..."
คนอื่นอาจจะพบ หรือยังไม่พบบัตร เขาไม่รู้หรอก
แต่โชประสบภัยบัตรจมน้ำ และเจ้าตัวไม่ชอบเปียกน้ำ
อะไรจะเขี่ยก็ไม่มี
สุดท้ายก็ยืนเฝ้ามาจะ 15 นาทีโดยไม่ขยับไปไหน
( จริงๆ อยากเก็บโมเม้นเฉยๆ แต่ + ได้นะคะ ✨️ )
นี่ตัวอย่าง : )
นี่ตัวอย่าง : )
『 แยกรูท | โกงเวลา | 12:00 』
"หนักจังเลยน้า ~"
หนุ่มหัวเขียวบ่นออกมาพร้อมรอยยิ้ม ในอ้อมแขนมีถุงกระดาษบรรจุแอปเปิ้ลนับสิบกว่าลูก
พอเดินสวนใครเข้าก็เดินไปหาด้วยร้อยยิ้ม
"สวัสดีครับ สนใจแอปเปิ้ลไห—"
แคว้ก !
ตุบ..
ทว่ายังไม่ทันพูดจบถุงกระดาษที่สู้ชีวิตมานานก็ขาด แอปเปิ้ลหลากหลายลูกเกลือกกลิ้งบนพื้น..
🍎
『 แยกรูท | โกงเวลา | 12:00 』
"หนักจังเลยน้า ~"
หนุ่มหัวเขียวบ่นออกมาพร้อมรอยยิ้ม ในอ้อมแขนมีถุงกระดาษบรรจุแอปเปิ้ลนับสิบกว่าลูก
พอเดินสวนใครเข้าก็เดินไปหาด้วยร้อยยิ้ม
"สวัสดีครับ สนใจแอปเปิ้ลไห—"
แคว้ก !
ตุบ..
ทว่ายังไม่ทันพูดจบถุงกระดาษที่สู้ชีวิตมานานก็ขาด แอปเปิ้ลหลากหลายลูกเกลือกกลิ้งบนพื้น..
🍎