Misora Kousei | 空 • 晃成
— NPC, สัปเหร่อ
ผปค.เดียวกับ มิโซระ อามากิ
: https://bsky.app/profile/thkamaki.bsky.social
ก่อนดึงคุณเข้ามาหา
โควเซย์เอื้อมตัว — กัดคุณลงที่แก้ม
ไม่ได้รุนแรงจนเลือดออก แต่ก็มากพอที่จะสร้างรอย บางทีคุณอาจจะต้องใส่มาสก์ปกปิดมันไปอีกหลายวัน
แล้วเขาก็ถอยออกมา สิ่งที่ตามต่อเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ราวกับสนุกสนานกับสิ่งที่ทำลงไปโดยที่ไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมานัก
“ หึ... ”
คนที่ทนเขาได้คงจะมีแต่คุณจริง ๆ นั่นแหละ (.)
ก่อนดึงคุณเข้ามาหา
โควเซย์เอื้อมตัว — กัดคุณลงที่แก้ม
ไม่ได้รุนแรงจนเลือดออก แต่ก็มากพอที่จะสร้างรอย บางทีคุณอาจจะต้องใส่มาสก์ปกปิดมันไปอีกหลายวัน
แล้วเขาก็ถอยออกมา สิ่งที่ตามต่อเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ราวกับสนุกสนานกับสิ่งที่ทำลงไปโดยที่ไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมานัก
“ หึ... ”
คนที่ทนเขาได้คงจะมีแต่คุณจริง ๆ นั่นแหละ (.)
“ เชิญชวนหรอ ? ”
เขาเอ่ยถามอย่างไม่คิด ยิ่งอีกฝ่ายไม่พูดอะไรต่อยิ่งทำให้ฝ่ายเขาไม่เข้าใจ — แต่ก็พอเดาได้อยู่บ้างว่าเป็นผลพวงจากแอลกอฮอล์
เพราะเขาเองที่เอ่ยเช่นนั้นไปก็เป็นผลจากสิ่งเดียวกัน
แต่ก็นะ ยังไงซะในตอนนี้โควเซย์ก็ไม่เหลือเหตุผลในการรั้งตัวเองเอาไว้แล้ว และยิ่งมีฤทธิ์เหล้าก็ยิ่งแย่ลงไปอีก
“ เชิญชวนหรอ ? ”
เขาเอ่ยถามอย่างไม่คิด ยิ่งอีกฝ่ายไม่พูดอะไรต่อยิ่งทำให้ฝ่ายเขาไม่เข้าใจ — แต่ก็พอเดาได้อยู่บ้างว่าเป็นผลพวงจากแอลกอฮอล์
เพราะเขาเองที่เอ่ยเช่นนั้นไปก็เป็นผลจากสิ่งเดียวกัน
แต่ก็นะ ยังไงซะในตอนนี้โควเซย์ก็ไม่เหลือเหตุผลในการรั้งตัวเองเอาไว้แล้ว และยิ่งมีฤทธิ์เหล้าก็ยิ่งแย่ลงไปอีก
โควเซย์พ่นลมหายใจอย่างอารมณ์ดี ปลายนิ้วกำลังจะเอื้อมไปหยิบจอกเหล้าอีกครั้งก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าตนกำลังอยู่ระหว่างการเล่นเกม
“ ... ยังอยากถามคำถามอะไรนั่นอยู่มั้ย ? ”
คนผมสามสีเอ่ยถาม ไม่มีความคิดจะขยับออกจากที่ที่พึ่งย้ายมาเท่าไหร่
โควเซย์พ่นลมหายใจอย่างอารมณ์ดี ปลายนิ้วกำลังจะเอื้อมไปหยิบจอกเหล้าอีกครั้งก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าตนกำลังอยู่ระหว่างการเล่นเกม
“ ... ยังอยากถามคำถามอะไรนั่นอยู่มั้ย ? ”
คนผมสามสีเอ่ยถาม ไม่มีความคิดจะขยับออกจากที่ที่พึ่งย้ายมาเท่าไหร่
ไอ้เขาก็ดันเป็นคนขี้หวงซะด้วยสิ โดยเฉพาะสิ่งที่เป็นของตัวเองน่ะ
“ หึ ก็ไม่แปลกใจ ”
เขาเอ่ยตอบกับคำพูดสุดท้ายของคุณ ก็แม้แต่ตัวโควเซย์ในตอนแรกเองยังไม่ชอบคุณนักเลย
( ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบใครเลยอยู่แล้วก็ตาม )
เอาเถอะ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ (.)
ไอ้เขาก็ดันเป็นคนขี้หวงซะด้วยสิ โดยเฉพาะสิ่งที่เป็นของตัวเองน่ะ
“ หึ ก็ไม่แปลกใจ ”
เขาเอ่ยตอบกับคำพูดสุดท้ายของคุณ ก็แม้แต่ตัวโควเซย์ในตอนแรกเองยังไม่ชอบคุณนักเลย
( ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบใครเลยอยู่แล้วก็ตาม )
เอาเถอะ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ (.)
“ ถ้าอยากเห็นหน้าก็แค่โทรมา ฉันไปหานายได้อยู่แล้ว ”
ยังไงก็ไม่ได้อยู่ไกลอะไร แค่เจอหน้าใช่ว่าจะเป็นเรื่องยาก — และฝ่ายเขาเองก็คงอยากจะเห็นคุณไม่ได้ต่างนัก
ก็นะ ตราบใดที่ไม่ใช่เวลาทำงาน
โควเซย์นึกขำเมื่อได้รับคำตอบ คนอะไรสนใจแต่แมลงจนละเลยมนุษย์ด้วยกันเอง
แต่การที่ได้รับรู้ว่าเขาเป็นคนแรกที่มีความสัมพันธ์เช่นนี้กับอีกฝ่าย ก็รู้สึกดีไม่น้อย
“ ถ้าอยากเห็นหน้าก็แค่โทรมา ฉันไปหานายได้อยู่แล้ว ”
ยังไงก็ไม่ได้อยู่ไกลอะไร แค่เจอหน้าใช่ว่าจะเป็นเรื่องยาก — และฝ่ายเขาเองก็คงอยากจะเห็นคุณไม่ได้ต่างนัก
ก็นะ ตราบใดที่ไม่ใช่เวลาทำงาน
โควเซย์นึกขำเมื่อได้รับคำตอบ คนอะไรสนใจแต่แมลงจนละเลยมนุษย์ด้วยกันเอง
แต่การที่ได้รับรู้ว่าเขาเป็นคนแรกที่มีความสัมพันธ์เช่นนี้กับอีกฝ่าย ก็รู้สึกดีไม่น้อย
ยังไงซะคำว่า‘ปกติ’ก็ดูเป็นสิ่งที่ยากที่จะกะเกณฑ์สำหรับคนอย่างเขาล่ะนะ
“ ... “
“ แต่จะว่าไป อายุตั้ง 40 กว่าแล้ว ไม่มีประสบการณ์ซักหน่อยเลยรึไง ? ”
เอ่ยถามต่อ ทั้งต้องการหยอกล้อและสงสัย แน่นอนว่าเขาพอจะทราบอยู่ว่าคุณเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากในเรื่องนี้ แต่ก็อดประหลาดใจไม่ได้อยู่เล็กน้อยล่ะนะ
ยังไงซะคำว่า‘ปกติ’ก็ดูเป็นสิ่งที่ยากที่จะกะเกณฑ์สำหรับคนอย่างเขาล่ะนะ
“ ... “
“ แต่จะว่าไป อายุตั้ง 40 กว่าแล้ว ไม่มีประสบการณ์ซักหน่อยเลยรึไง ? ”
เอ่ยถามต่อ ทั้งต้องการหยอกล้อและสงสัย แน่นอนว่าเขาพอจะทราบอยู่ว่าคุณเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากในเรื่องนี้ แต่ก็อดประหลาดใจไม่ได้อยู่เล็กน้อยล่ะนะ
“ น่ารักดีแฮะ ”
เขาเอ่ยพึมพำ แต่ในระยะอันใกล้ชิด แน่นอนว่าคุณคงได้ยินอย่างชัดเจน
แต่ไม่ใส่ใจนัก จึงว่าต่อ
“ ยังไงนายก็ไม่มีทางไปไหน ใช่มั้ย ? ”
“ จะอยู่กับฉัน สนใจฉัน แล้วก็เป็นของฉันคนเดียว ”
“ เท่านั้นก็พอ ”
ตรงข้ามกับคำพูดที่ฟังดูยึดติด น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนโยนไม่น้อย
“ น่ารักดีแฮะ ”
เขาเอ่ยพึมพำ แต่ในระยะอันใกล้ชิด แน่นอนว่าคุณคงได้ยินอย่างชัดเจน
แต่ไม่ใส่ใจนัก จึงว่าต่อ
“ ยังไงนายก็ไม่มีทางไปไหน ใช่มั้ย ? ”
“ จะอยู่กับฉัน สนใจฉัน แล้วก็เป็นของฉันคนเดียว ”
“ เท่านั้นก็พอ ”
ตรงข้ามกับคำพูดที่ฟังดูยึดติด น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนโยนไม่น้อย
“ อย่างที่บอกไป ...แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว “
“ เพราะงั้นก็เป็นแบบนี้ไปก่อนนั่นแหละ ”
ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่คุ้นเคยนัก และรีบร้อนไปก็เกรงว่าจะไม่ได้อะไรขึ้นมา
อีกอย่าง ถ้าได้เวลาปรับตัวมากขึ้นอีกหน่อยก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำตัวอย่างไร
มือข้างหนึ่งละออก อีกข้างช่วยพยายามจัดผมให้นิดหน่อยเมื่อเห็นว่าตนทำมันยุ่งเหยิงแค่ไหน
“ อย่างที่บอกไป ...แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว “
“ เพราะงั้นก็เป็นแบบนี้ไปก่อนนั่นแหละ ”
ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่คุ้นเคยนัก และรีบร้อนไปก็เกรงว่าจะไม่ได้อะไรขึ้นมา
อีกอย่าง ถ้าได้เวลาปรับตัวมากขึ้นอีกหน่อยก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำตัวอย่างไร
มือข้างหนึ่งละออก อีกข้างช่วยพยายามจัดผมให้นิดหน่อยเมื่อเห็นว่าตนทำมันยุ่งเหยิงแค่ไหน
“ ...นายอยากให้เราคบกันรึเปล่าล่ะ ? ”
“ ...นายอยากให้เราคบกันรึเปล่าล่ะ ? ”
เพราะมันคือความกลัวที่จะให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต กลัวความยึดติดที่มากเกินไปของตัวเอง
แต่ในเมื่อตกลงเป็นของเขาไปแล้ว เขาก็ทำได้เพียงรับผิดชอบให้ดีที่สุดและหวังว่าชีวิตที่เขาฝากวางไว้บนบ่าของคุณจะไม่หนักหนาจนเกินไป
“ ฉันเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้ อา... ”
แล้วยังไงต่อ การคบกันมันจะต่างกับตอนนี้มากน้อยแค่ไหน
เพราะมันคือความกลัวที่จะให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต กลัวความยึดติดที่มากเกินไปของตัวเอง
แต่ในเมื่อตกลงเป็นของเขาไปแล้ว เขาก็ทำได้เพียงรับผิดชอบให้ดีที่สุดและหวังว่าชีวิตที่เขาฝากวางไว้บนบ่าของคุณจะไม่หนักหนาจนเกินไป
“ ฉันเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้ อา... ”
แล้วยังไงต่อ การคบกันมันจะต่างกับตอนนี้มากน้อยแค่ไหน
ถ้ามีคำนิยามอะไรนั่นก็คงจะง่ายดายกว่าถ้าต้องการแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าคนอื่น
แต่พอเอาเข้าจริง ตัวเขาเองก็ค่อนข้างพอใจความสัมพันธ์ในตอนนี้
จะว่ายังไงดีล่ะ
“ สำหรับฉัน... ยังไงก็ได้ล่ะมั้ง ? ”
“ ไม่รู้สิ เรื่องคำนิยามหรือสถานะอะไรนั่น แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว ”
ทั้งความไม่พร้อม ความลังเล และความกังวล พวกมันเกือบทั้งหมด
ถ้ามีคำนิยามอะไรนั่นก็คงจะง่ายดายกว่าถ้าต้องการแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าคนอื่น
แต่พอเอาเข้าจริง ตัวเขาเองก็ค่อนข้างพอใจความสัมพันธ์ในตอนนี้
จะว่ายังไงดีล่ะ
“ สำหรับฉัน... ยังไงก็ได้ล่ะมั้ง ? ”
“ ไม่รู้สิ เรื่องคำนิยามหรือสถานะอะไรนั่น แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว ”
ทั้งความไม่พร้อม ความลังเล และความกังวล พวกมันเกือบทั้งหมด
แต่ว่า น่ารักชะมัด
ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มืออีกข้างที่สัมผัสอกซ้ายจนถึงเมื่อครู่ย้ายตำแหน่งขึ้นมาลูบหัว
นิ้วมือสางไปกับเส้นผมนุ่มของคนอายุมากกว่า มืออีกข้างก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม เขาเล่นหัวผู้ใหญ่อย่างสนุกมือเลยล่ะ (.)
ในขณะนั้นจึงพิจารณาไปพลางว่าควรจะเอายังไงต่อดี
แต่ว่า น่ารักชะมัด
ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มืออีกข้างที่สัมผัสอกซ้ายจนถึงเมื่อครู่ย้ายตำแหน่งขึ้นมาลูบหัว
นิ้วมือสางไปกับเส้นผมนุ่มของคนอายุมากกว่า มืออีกข้างก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม เขาเล่นหัวผู้ใหญ่อย่างสนุกมือเลยล่ะ (.)
ในขณะนั้นจึงพิจารณาไปพลางว่าควรจะเอายังไงต่อดี
รอยยิ้มที่เคยมีตกลงกลายเป็นความฉงน โควเซย์เอ่ยถามด้วยความไม่คุ้นเคย
“ ... แปลว่าเราคบกันแล้วรึเปล่า ? ”
เพราะถึงจะรับรู้ถึงการครอบครองและความเป็นเจ้าของนี่เป็นอย่างดี — แต่ไอ้เรื่องความสัมพันธ์โรแมนติกอะไรนั่น
มันยังไงกันล่ะ
รอยยิ้มที่เคยมีตกลงกลายเป็นความฉงน โควเซย์เอ่ยถามด้วยความไม่คุ้นเคย
“ ... แปลว่าเราคบกันแล้วรึเปล่า ? ”
เพราะถึงจะรับรู้ถึงการครอบครองและความเป็นเจ้าของนี่เป็นอย่างดี — แต่ไอ้เรื่องความสัมพันธ์โรแมนติกอะไรนั่น
มันยังไงกันล่ะ
เขาไม่ใส่ใจถ้อยคำกวนประสาทของคุณมากนักในตอนนี้ ( แต่ถ้ามีมาอีกอาจจะเป็นอีกเรื่อง )
โควเซย์ถอนหายใจเบา ๆ
ไม่ได้ถอยหนีหรือขยับเข้าใกล้ มือข้างที่ว่างอยู่เพียงสัมผัสกรอบใบหน้าของคุณอย่างเบามือ นิ้วโป้งลูบไปมา ในขณะที่ดวงตาสีดำข้างที่ยังมองเห็นกวาดมอง‘ของของเขา’อย่างพึงพอใจ
มืออีกข้างที่สัมผัสอกเองก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ไปไหน
เขาไม่ใส่ใจถ้อยคำกวนประสาทของคุณมากนักในตอนนี้ ( แต่ถ้ามีมาอีกอาจจะเป็นอีกเรื่อง )
โควเซย์ถอนหายใจเบา ๆ
ไม่ได้ถอยหนีหรือขยับเข้าใกล้ มือข้างที่ว่างอยู่เพียงสัมผัสกรอบใบหน้าของคุณอย่างเบามือ นิ้วโป้งลูบไปมา ในขณะที่ดวงตาสีดำข้างที่ยังมองเห็นกวาดมอง‘ของของเขา’อย่างพึงพอใจ
มืออีกข้างที่สัมผัสอกเองก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ไปไหน
นี่เขากังวลไปทำไมกันนะ
มือสัมผัสเข้าที่อก ยังคงเย็นชืดราวกับคนตาย แต่สัมผัสที่ปลายนิ้วนี่กลับเปี่ยมไปด้วยชีวิต
ดวงใจนี่
เป็นของเขาแล้ว
สิ้นคำสุดท้ายของอีกฝ่าย เสียงที่เล็ดลอดออกมาคือเสียงหัวเราะเบา ๆ ของความยินดี
ไม่ใช่รอยยิ้มวิปริตที่มากไปด้วยความปรารถนา แต่เป็นรอยยิ้มหวานที่หาได้ยากนัก
“ ฮ่ะฮ่ะ ”
“ อืม — ฉันจะเป็นของนายคนเดียวชิโรคุโมะ ”
นี่เขากังวลไปทำไมกันนะ
มือสัมผัสเข้าที่อก ยังคงเย็นชืดราวกับคนตาย แต่สัมผัสที่ปลายนิ้วนี่กลับเปี่ยมไปด้วยชีวิต
ดวงใจนี่
เป็นของเขาแล้ว
สิ้นคำสุดท้ายของอีกฝ่าย เสียงที่เล็ดลอดออกมาคือเสียงหัวเราะเบา ๆ ของความยินดี
ไม่ใช่รอยยิ้มวิปริตที่มากไปด้วยความปรารถนา แต่เป็นรอยยิ้มหวานที่หาได้ยากนัก
“ ฮ่ะฮ่ะ ”
“ อืม — ฉันจะเป็นของนายคนเดียวชิโรคุโมะ ”
และรอยยิ้มที่น่าขนลุกนั่นอีก เขายังคงรู้สึกประหลาดเมื่อเห็นมันไม่หาย แต่ในตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
อา
คุณเองก็ทำเขาเป็นบ้าไม่ได้ต่างกันนัก
พอรู้ตัวอีกที มือนั้นก็ถูกผละออก กลับเป็นใบหน้าที่ขยับเข้ามาใกล้
และรอยยิ้มที่น่าขนลุกนั่นอีก เขายังคงรู้สึกประหลาดเมื่อเห็นมันไม่หาย แต่ในตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
อา
คุณเองก็ทำเขาเป็นบ้าไม่ได้ต่างกันนัก
พอรู้ตัวอีกที มือนั้นก็ถูกผละออก กลับเป็นใบหน้าที่ขยับเข้ามาใกล้
โควเซย์ไม่แน่ใจนักว่าควรจะทำตัวยังไงหรือหน้าแบบไหน
เขาทำได้เพียงอยู่นิ่งเฉย
ไม่กล้าหลบหรือหันหนี ราวกับกำลังถูกดวงตาคู่นั้นสะกด ไม่แม้แต่จะรู้ตัวในตอนแรกด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายบีบคางของเขา
โควเซย์ไม่แน่ใจนักว่าควรจะทำตัวยังไงหรือหน้าแบบไหน
เขาทำได้เพียงอยู่นิ่งเฉย
ไม่กล้าหลบหรือหันหนี ราวกับกำลังถูกดวงตาคู่นั้นสะกด ไม่แม้แต่จะรู้ตัวในตอนแรกด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายบีบคางของเขา
ท้ายที่สุดโควเซย์ยังไร้ความมั่นใจไม่ต่างจากเดิม
ก็แค่แสดงความรู้สึกนั้นออกมาอย่างชัดเจนขึ้นเท่านั้น
ท้ายที่สุดโควเซย์ยังไร้ความมั่นใจไม่ต่างจากเดิม
ก็แค่แสดงความรู้สึกนั้นออกมาอย่างชัดเจนขึ้นเท่านั้น
“ ถ้าเป็นเรื่องความเป็นเจ้าของ... จะให้ฉันเป็นของนายด้วยหรืออะไรแบบนั้นก็ยังได้ ”
“ เพราะแบบนั้น ”
“ เป็นของฉันเถอะนะ ”
ความในใจไหลออกมาผ่านริมฝีปากไม่หยุดหย่อน จากคำสั่งที่มักใช้เสมอเปลี่ยนเป็นคำร้องขอ มือบีบมือของคุณแน่น
ต่อให้จะรู้ดีว่าคุณเองก็ชอบเขา
ต่อให้คุณจะยอมเขามานับครั้งไม่ถ้วน
“ ถ้าเป็นเรื่องความเป็นเจ้าของ... จะให้ฉันเป็นของนายด้วยหรืออะไรแบบนั้นก็ยังได้ ”
“ เพราะแบบนั้น ”
“ เป็นของฉันเถอะนะ ”
ความในใจไหลออกมาผ่านริมฝีปากไม่หยุดหย่อน จากคำสั่งที่มักใช้เสมอเปลี่ยนเป็นคำร้องขอ มือบีบมือของคุณแน่น
ต่อให้จะรู้ดีว่าคุณเองก็ชอบเขา
ต่อให้คุณจะยอมเขามานับครั้งไม่ถ้วน
“ นาย... เป็นของฉันได้ใช่มั้ย ? ”
ก็นะ
คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนี้กัน
นอกจาก มิโซระ โควเซย์
คนบ้าไร้สามัญสำนึกคนนี้
“ ฉันคิดว่าตัวเองก็น่าจะชอบนายเหมือนกัน ชิโรคุโมะ ”
เขาสูดลมหายใจ ความตื่นเต้นแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลอย่างห้ามไม่ได้
“ ก็แค่ไม่เก่งเรื่องความรู้สึกนัก เลยอยากจะใช้เวลาให้มั่นใจในหลาย ๆ เรื่อง ”
“ นาย... เป็นของฉันได้ใช่มั้ย ? ”
ก็นะ
คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนี้กัน
นอกจาก มิโซระ โควเซย์
คนบ้าไร้สามัญสำนึกคนนี้
“ ฉันคิดว่าตัวเองก็น่าจะชอบนายเหมือนกัน ชิโรคุโมะ ”
เขาสูดลมหายใจ ความตื่นเต้นแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลอย่างห้ามไม่ได้
“ ก็แค่ไม่เก่งเรื่องความรู้สึกนัก เลยอยากจะใช้เวลาให้มั่นใจในหลาย ๆ เรื่อง ”
แว่นไร้ค่าสายตาที่เป็นปราการถูกถอดออก
“ ฉันอยากได้ ”
รอยยิ้มจากความตื่นเต้นที่อดกลั้นไม่อยู่เผยออก
“ ทุกอย่างเลย ”
มือสัมผัสลงบนถุงมือหนัง ปลายนิ้วสั่นเทาเล็กน้อยด้วยเลือดลมที่สูบฉีด — เหมือนกับครั้งแรกที่มือนี้ได้สัมผัสลงบนขอบตาของคุณ
เขากำมือของคุณเอาไว้แน่น ก่อนจะเขยื้อนมันมาสัมผัสบนหน้าอกข้างซ้าย
ตำแหน่งของหัวใจ ที่ระรัวราวกับกำลังเริงระบำด้วยความรื่นรมย์
แว่นไร้ค่าสายตาที่เป็นปราการถูกถอดออก
“ ฉันอยากได้ ”
รอยยิ้มจากความตื่นเต้นที่อดกลั้นไม่อยู่เผยออก
“ ทุกอย่างเลย ”
มือสัมผัสลงบนถุงมือหนัง ปลายนิ้วสั่นเทาเล็กน้อยด้วยเลือดลมที่สูบฉีด — เหมือนกับครั้งแรกที่มือนี้ได้สัมผัสลงบนขอบตาของคุณ
เขากำมือของคุณเอาไว้แน่น ก่อนจะเขยื้อนมันมาสัมผัสบนหน้าอกข้างซ้าย
ตำแหน่งของหัวใจ ที่ระรัวราวกับกำลังเริงระบำด้วยความรื่นรมย์
แล้วเป็นฝ่ายเดินตรงไปนั่งเคียงคุณด้วยตัวเอง
จากที่หลบเลี่ยงจนถึงเมื่อครู่ พอเป็นเรื่องสิ่งที่ตน‘ต้องการ’แล้วกลับหน้าด้านขึ้นมาซะอย่างนั้น
อย่างที่คุณว่าไว้เลย ด้านได้อายอดสินะ ?
“ แต่ที่บอกว่าจะให้ ”
“ จริงใช่มั้ย ”
“ ชิโรคุโมะ ? ”
โควเซย์วางจอกเหล้าลงบนริมโต๊ะฝั่งคุณ ราวกับกำลังบอกว่าจะย้ายมานั่งกับคุณเช่นนี้อย่างถาวร
“ จะไร้สามัญสำนึกหรืออะไรก็ช่างมันเถอะ ”
แล้วเป็นฝ่ายเดินตรงไปนั่งเคียงคุณด้วยตัวเอง
จากที่หลบเลี่ยงจนถึงเมื่อครู่ พอเป็นเรื่องสิ่งที่ตน‘ต้องการ’แล้วกลับหน้าด้านขึ้นมาซะอย่างนั้น
อย่างที่คุณว่าไว้เลย ด้านได้อายอดสินะ ?
“ แต่ที่บอกว่าจะให้ ”
“ จริงใช่มั้ย ”
“ ชิโรคุโมะ ? ”
โควเซย์วางจอกเหล้าลงบนริมโต๊ะฝั่งคุณ ราวกับกำลังบอกว่าจะย้ายมานั่งกับคุณเช่นนี้อย่างถาวร
“ จะไร้สามัญสำนึกหรืออะไรก็ช่างมันเถอะ ”
“ ...ไอ้งั่ง ”
และเอ่ยปากด่า (.)
“ มันจะมีคนบ้าที่ไหนพูดจาแบบนี้ได้อีกล่ะ ถ้าเคยเจอคงเป็นฉันมากกว่าที่ต้องประหลาดใจ ”
“ ...สารภาพรักก็ด้วย คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนั้นกัน ”
ระหว่างที่พูดพร่ำมือจึงจับจอกเหล้าของตัวเองเอาไว้ เขาดื่มอะไรก็ตามที่ยังหลงเหลืออยู่ในจอกลงไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยที่ยังไม่ปล่อยมืออกจากจอกเดิม
“ ...ไอ้งั่ง ”
และเอ่ยปากด่า (.)
“ มันจะมีคนบ้าที่ไหนพูดจาแบบนี้ได้อีกล่ะ ถ้าเคยเจอคงเป็นฉันมากกว่าที่ต้องประหลาดใจ ”
“ ...สารภาพรักก็ด้วย คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนั้นกัน ”
ระหว่างที่พูดพร่ำมือจึงจับจอกเหล้าของตัวเองเอาไว้ เขาดื่มอะไรก็ตามที่ยังหลงเหลืออยู่ในจอกลงไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยที่ยังไม่ปล่อยมืออกจากจอกเดิม
เขาเอ่ยพึมพำกับตัวเอง คงต้องใช้เวลาซักครู่ให้ใจเย็นลง
เขาเอ่ยพึมพำกับตัวเอง คงต้องใช้เวลาซักครู่ให้ใจเย็นลง
ความอยากครอบครองที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ต้นสาเหตุที่ปฏิเสธการรับดวงตาคู่นั้น
เขาจะเอา‘แค่’ดวงตาไปทำไมกัน ถ้าเขาเอามันมาทั้งหมดได้น่ะ ?
“ อา... ”
พอสูดหายใจ ช่วงเวลาชั่วครู่นั้นก็ผ่านไปแล้ว
โควเซย์ที่ตระหนักขึ้นมาได้ว่าตนพูดอะไรออกไปฟุบลงกับโต๊ะวางอาหาร มือทั้งสองปิดบังใบหน้า
ความอยากครอบครองที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ต้นสาเหตุที่ปฏิเสธการรับดวงตาคู่นั้น
เขาจะเอา‘แค่’ดวงตาไปทำไมกัน ถ้าเขาเอามันมาทั้งหมดได้น่ะ ?
“ อา... ”
พอสูดหายใจ ช่วงเวลาชั่วครู่นั้นก็ผ่านไปแล้ว
โควเซย์ที่ตระหนักขึ้นมาได้ว่าตนพูดอะไรออกไปฟุบลงกับโต๊ะวางอาหาร มือทั้งสองปิดบังใบหน้า