Kousei
banner
thkkousei.bsky.social
Kousei
@thkkousei.bsky.social
#THK_Commu

Misora Kousei | 空 • 晃成
— NPC, สัปเหร่อ

ผปค.เดียวกับ มิโซระ อามากิ
: https://bsky.app/profile/thkamaki.bsky.social
เพราะแบบนั้นมือถึงได้เอื้อมไปรั้งต้นแขน

ก่อนดึงคุณเข้ามาหา

โควเซย์เอื้อมตัว — กัดคุณลงที่แก้ม

ไม่ได้รุนแรงจนเลือดออก แต่ก็มากพอที่จะสร้างรอย บางทีคุณอาจจะต้องใส่มาสก์ปกปิดมันไปอีกหลายวัน

แล้วเขาก็ถอยออกมา สิ่งที่ตามต่อเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ราวกับสนุกสนานกับสิ่งที่ทำลงไปโดยที่ไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมานัก

“ หึ... ”

คนที่ทนเขาได้คงจะมีแต่คุณจริง ๆ นั่นแหละ (.)
November 11, 2025 at 6:08 PM
โควเซย์นิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อสิ้นประโยคสุดท้าย นัยน์ตาสีดำจ้องค้างไม่ขยับไปไหน

“ เชิญชวนหรอ ? ”

เขาเอ่ยถามอย่างไม่คิด ยิ่งอีกฝ่ายไม่พูดอะไรต่อยิ่งทำให้ฝ่ายเขาไม่เข้าใจ — แต่ก็พอเดาได้อยู่บ้างว่าเป็นผลพวงจากแอลกอฮอล์

เพราะเขาเองที่เอ่ยเช่นนั้นไปก็เป็นผลจากสิ่งเดียวกัน

แต่ก็นะ ยังไงซะในตอนนี้โควเซย์ก็ไม่เหลือเหตุผลในการรั้งตัวเองเอาไว้แล้ว และยิ่งมีฤทธิ์เหล้าก็ยิ่งแย่ลงไปอีก
November 11, 2025 at 6:08 PM
จะโดนใครเกลียดก็ช่าง แค่คุณชอบก็พอแล้วล่ะ

โควเซย์พ่นลมหายใจอย่างอารมณ์ดี ปลายนิ้วกำลังจะเอื้อมไปหยิบจอกเหล้าอีกครั้งก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าตนกำลังอยู่ระหว่างการเล่นเกม

“ ... ยังอยากถามคำถามอะไรนั่นอยู่มั้ย ? ”

คนผมสามสีเอ่ยถาม ไม่มีความคิดจะขยับออกจากที่ที่พึ่งย้ายมาเท่าไหร่
November 5, 2025 at 7:00 PM
เพราะถึงแม้เขาจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากถาม แต่การคิดว่าอีกฝ่ายเคยมีความรู้สึกหรือประสบการณ์เช่นนี้มาก่อนก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีนัก

ไอ้เขาก็ดันเป็นคนขี้หวงซะด้วยสิ โดยเฉพาะสิ่งที่เป็นของตัวเองน่ะ

“ หึ ก็ไม่แปลกใจ ”

เขาเอ่ยตอบกับคำพูดสุดท้ายของคุณ ก็แม้แต่ตัวโควเซย์ในตอนแรกเองยังไม่ชอบคุณนักเลย

( ถึงเขาจะไม่ค่อยชอบใครเลยอยู่แล้วก็ตาม )

เอาเถอะ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ (.)
November 5, 2025 at 7:00 PM
“ ...รู้แล้ว ฉันจะไปไหนได้กันเล่า ”

“ ถ้าอยากเห็นหน้าก็แค่โทรมา ฉันไปหานายได้อยู่แล้ว ”

ยังไงก็ไม่ได้อยู่ไกลอะไร แค่เจอหน้าใช่ว่าจะเป็นเรื่องยาก — และฝ่ายเขาเองก็คงอยากจะเห็นคุณไม่ได้ต่างนัก

ก็นะ ตราบใดที่ไม่ใช่เวลาทำงาน

โควเซย์นึกขำเมื่อได้รับคำตอบ คนอะไรสนใจแต่แมลงจนละเลยมนุษย์ด้วยกันเอง

แต่การที่ได้รับรู้ว่าเขาเป็นคนแรกที่มีความสัมพันธ์เช่นนี้กับอีกฝ่าย ก็รู้สึกดีไม่น้อย
November 5, 2025 at 7:00 PM
แม้จะเขินอายนิดหน่อย แต่โควเซย์ไม่ได้ดูจะหลบสายตาหรือสับสนเหมือนก่อนหน้า

ยังไงซะคำว่า‘ปกติ’ก็ดูเป็นสิ่งที่ยากที่จะกะเกณฑ์สำหรับคนอย่างเขาล่ะนะ

“ ... “

“ แต่จะว่าไป อายุตั้ง 40 กว่าแล้ว ไม่มีประสบการณ์ซักหน่อยเลยรึไง ? ”

เอ่ยถามต่อ ทั้งต้องการหยอกล้อและสงสัย แน่นอนว่าเขาพอจะทราบอยู่ว่าคุณเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากในเรื่องนี้ แต่ก็อดประหลาดใจไม่ได้อยู่เล็กน้อยล่ะนะ
October 31, 2025 at 6:34 PM
เมื่อมือทั้งสองขยับออกจากศีรษะของคนอายุมากกว่าเรียบร้อยแล้ว จึงส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู

“ น่ารักดีแฮะ ”

เขาเอ่ยพึมพำ แต่ในระยะอันใกล้ชิด แน่นอนว่าคุณคงได้ยินอย่างชัดเจน

แต่ไม่ใส่ใจนัก จึงว่าต่อ

“ ยังไงนายก็ไม่มีทางไปไหน ใช่มั้ย ? ”

“ จะอยู่กับฉัน สนใจฉัน แล้วก็เป็นของฉันคนเดียว ”

“ เท่านั้นก็พอ ”

ตรงข้ามกับคำพูดที่ฟังดูยึดติด น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนโยนไม่น้อย
October 31, 2025 at 6:34 PM
โควเซย์กระพริบตาปริบ

“ อย่างที่บอกไป ...แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว “

“ เพราะงั้นก็เป็นแบบนี้ไปก่อนนั่นแหละ ”

ยังไงเสียก็เป็นเรื่องที่ไม่คุ้นเคยนัก และรีบร้อนไปก็เกรงว่าจะไม่ได้อะไรขึ้นมา

อีกอย่าง ถ้าได้เวลาปรับตัวมากขึ้นอีกหน่อยก็ย่อมดีกว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำตัวอย่างไร

มือข้างหนึ่งละออก อีกข้างช่วยพยายามจัดผมให้นิดหน่อยเมื่อเห็นว่าตนทำมันยุ่งเหยิงแค่ไหน
October 31, 2025 at 6:34 PM
โควเซย์กรอกตาไปมาเพื่อคิดคำพูดสุดท้าย มือทั้งสองแม้จะไม่ได้เปลี่ยนตำแหน่งแต่ก็หยุดลูบไปมาแล้ว

“ ...นายอยากให้เราคบกันรึเปล่าล่ะ ? ”
October 28, 2025 at 7:43 PM
หายไปในวินาทีที่คุณเอ่ยตกลงจะเป็นของเขาแล้ว

เพราะมันคือความกลัวที่จะให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิต กลัวความยึดติดที่มากเกินไปของตัวเอง

แต่ในเมื่อตกลงเป็นของเขาไปแล้ว เขาก็ทำได้เพียงรับผิดชอบให้ดีที่สุดและหวังว่าชีวิตที่เขาฝากวางไว้บนบ่าของคุณจะไม่หนักหนาจนเกินไป

“ ฉันเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้ อา... ”

แล้วยังไงต่อ การคบกันมันจะต่างกับตอนนี้มากน้อยแค่ไหน
October 28, 2025 at 7:43 PM
อืม จะว่าไม่อยากขยับความสัมพันธ์ก็ไม่เชิง

ถ้ามีคำนิยามอะไรนั่นก็คงจะง่ายดายกว่าถ้าต้องการแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าคนอื่น

แต่พอเอาเข้าจริง ตัวเขาเองก็ค่อนข้างพอใจความสัมพันธ์ในตอนนี้

จะว่ายังไงดีล่ะ

“ สำหรับฉัน... ยังไงก็ได้ล่ะมั้ง ? ”

“ ไม่รู้สิ เรื่องคำนิยามหรือสถานะอะไรนั่น แค่นายเป็นของฉันก็พอแล้ว ”

ทั้งความไม่พร้อม ความลังเล และความกังวล พวกมันเกือบทั้งหมด
October 28, 2025 at 7:43 PM
โควเซย์กระพริบตาปริบ มองท่าทางออดอ้อนของชายตรงหน้า เป็นสิ่งที่แม้จะเคยเห็นมาแล้วแต่ก็ยังไม่เคยชินมากนัก

แต่ว่า น่ารักชะมัด

ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มืออีกข้างที่สัมผัสอกซ้ายจนถึงเมื่อครู่ย้ายตำแหน่งขึ้นมาลูบหัว

นิ้วมือสางไปกับเส้นผมนุ่มของคนอายุมากกว่า มืออีกข้างก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม เขาเล่นหัวผู้ใหญ่อย่างสนุกมือเลยล่ะ (.)

ในขณะนั้นจึงพิจารณาไปพลางว่าควรจะเอายังไงต่อดี
October 28, 2025 at 7:43 PM
ก่อนจะชะงักไป

รอยยิ้มที่เคยมีตกลงกลายเป็นความฉงน โควเซย์เอ่ยถามด้วยความไม่คุ้นเคย

“ ... แปลว่าเราคบกันแล้วรึเปล่า ? ”

เพราะถึงจะรับรู้ถึงการครอบครองและความเป็นเจ้าของนี่เป็นอย่างดี — แต่ไอ้เรื่องความสัมพันธ์โรแมนติกอะไรนั่น

มันยังไงกันล่ะ
October 26, 2025 at 5:49 PM
“ นายเองก็ต้องเป็นของฉันคนเดียวด้วย ”

เขาไม่ใส่ใจถ้อยคำกวนประสาทของคุณมากนักในตอนนี้ ( แต่ถ้ามีมาอีกอาจจะเป็นอีกเรื่อง )

โควเซย์ถอนหายใจเบา ๆ

ไม่ได้ถอยหนีหรือขยับเข้าใกล้ มือข้างที่ว่างอยู่เพียงสัมผัสกรอบใบหน้าของคุณอย่างเบามือ นิ้วโป้งลูบไปมา ในขณะที่ดวงตาสีดำข้างที่ยังมองเห็นกวาดมอง‘ของของเขา’อย่างพึงพอใจ

มืออีกข้างที่สัมผัสอกเองก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิมไม่ไปไหน
October 26, 2025 at 5:49 PM
พร้อมกับคำตกลง

นี่เขากังวลไปทำไมกันนะ

มือสัมผัสเข้าที่อก ยังคงเย็นชืดราวกับคนตาย แต่สัมผัสที่ปลายนิ้วนี่กลับเปี่ยมไปด้วยชีวิต

ดวงใจนี่

เป็นของเขาแล้ว

สิ้นคำสุดท้ายของอีกฝ่าย เสียงที่เล็ดลอดออกมาคือเสียงหัวเราะเบา ๆ ของความยินดี

ไม่ใช่รอยยิ้มวิปริตที่มากไปด้วยความปรารถนา แต่เป็นรอยยิ้มหวานที่หาได้ยากนัก

“ ฮ่ะฮ่ะ ”

“ อืม — ฉันจะเป็นของนายคนเดียวชิโรคุโมะ ”
October 26, 2025 at 5:49 PM
ผสมโรงกับคำพูดทั้งหมดที่กล่าวมา ทั้งที่บอกว่าแทบคลั่ง ชอบ น่าเอ็นดู น่ารัก — ถึงเขาจะไม่เข้าใจนักว่าเห็นท่าทีแบบนี้แล้วยังคิดไปแบบนั้นได้ยังไง แต่ก็รู้สึกดีอย่างช่วยไม่ได้

และรอยยิ้มที่น่าขนลุกนั่นอีก เขายังคงรู้สึกประหลาดเมื่อเห็นมันไม่หาย แต่ในตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

อา

คุณเองก็ทำเขาเป็นบ้าไม่ได้ต่างกันนัก

พอรู้ตัวอีกที มือนั้นก็ถูกผละออก กลับเป็นใบหน้าที่ขยับเข้ามาใกล้
October 26, 2025 at 5:49 PM
ถุงมือหนังเกลี่ยกับเส้นผมสีสด ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นการดันคาง เพื่อขยับเป็นตำแหน่งที่ทำให้มองเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ทั้งดวงตาสีดำ แพขนตายาวสีบริสุทธิ์

โควเซย์ไม่แน่ใจนักว่าควรจะทำตัวยังไงหรือหน้าแบบไหน

เขาทำได้เพียงอยู่นิ่งเฉย

ไม่กล้าหลบหรือหันหนี ราวกับกำลังถูกดวงตาคู่นั้นสะกด ไม่แม้แต่จะรู้ตัวในตอนแรกด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายบีบคางของเขา
October 26, 2025 at 5:49 PM
ต่อให้จะกางเหตุผลทั้งหลายที่คุณบอกว่าชอบ

ท้ายที่สุดโควเซย์ยังไร้ความมั่นใจไม่ต่างจากเดิม

ก็แค่แสดงความรู้สึกนั้นออกมาอย่างชัดเจนขึ้นเท่านั้น
October 23, 2025 at 5:38 PM
“ แต่พอนายพูดออกมาแบบนั้น — ฉันแม่* ทนไม่ไหวเลยซักนิด ”

“ ถ้าเป็นเรื่องความเป็นเจ้าของ... จะให้ฉันเป็นของนายด้วยหรืออะไรแบบนั้นก็ยังได้ ”

“ เพราะแบบนั้น ”

“ เป็นของฉันเถอะนะ ”

ความในใจไหลออกมาผ่านริมฝีปากไม่หยุดหย่อน จากคำสั่งที่มักใช้เสมอเปลี่ยนเป็นคำร้องขอ มือบีบมือของคุณแน่น

ต่อให้จะรู้ดีว่าคุณเองก็ชอบเขา

ต่อให้คุณจะยอมเขามานับครั้งไม่ถ้วน
October 23, 2025 at 5:38 PM
“ ฉันอยากได้นาย ชิโรคุโมะ ”

“ นาย... เป็นของฉันได้ใช่มั้ย ? ”

ก็นะ

คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนี้กัน

นอกจาก มิโซระ โควเซย์
คนบ้าไร้สามัญสำนึกคนนี้

“ ฉันคิดว่าตัวเองก็น่าจะชอบนายเหมือนกัน ชิโรคุโมะ ”

เขาสูดลมหายใจ ความตื่นเต้นแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลอย่างห้ามไม่ได้

“ ก็แค่ไม่เก่งเรื่องความรู้สึกนัก เลยอยากจะใช้เวลาให้มั่นใจในหลาย ๆ เรื่อง ”
October 23, 2025 at 5:38 PM
เขาเอนร่างเข้าหา

แว่นไร้ค่าสายตาที่เป็นปราการถูกถอดออก

“ ฉันอยากได้ ”

รอยยิ้มจากความตื่นเต้นที่อดกลั้นไม่อยู่เผยออก

“ ทุกอย่างเลย ”

มือสัมผัสลงบนถุงมือหนัง ปลายนิ้วสั่นเทาเล็กน้อยด้วยเลือดลมที่สูบฉีด — เหมือนกับครั้งแรกที่มือนี้ได้สัมผัสลงบนขอบตาของคุณ

เขากำมือของคุณเอาไว้แน่น ก่อนจะเขยื้อนมันมาสัมผัสบนหน้าอกข้างซ้าย

ตำแหน่งของหัวใจ ที่ระรัวราวกับกำลังเริงระบำด้วยความรื่นรมย์
October 23, 2025 at 5:38 PM
“ แต่ว่า ”

แล้วเป็นฝ่ายเดินตรงไปนั่งเคียงคุณด้วยตัวเอง

จากที่หลบเลี่ยงจนถึงเมื่อครู่ พอเป็นเรื่องสิ่งที่ตน‘ต้องการ’แล้วกลับหน้าด้านขึ้นมาซะอย่างนั้น

อย่างที่คุณว่าไว้เลย ด้านได้อายอดสินะ ?

“ แต่ที่บอกว่าจะให้ ”

“ จริงใช่มั้ย ”

“ ชิโรคุโมะ ? ”

โควเซย์วางจอกเหล้าลงบนริมโต๊ะฝั่งคุณ ราวกับกำลังบอกว่าจะย้ายมานั่งกับคุณเช่นนี้อย่างถาวร

“ จะไร้สามัญสำนึกหรืออะไรก็ช่างมันเถอะ ”
October 23, 2025 at 5:38 PM
สิ้นคำเอ่ยพูด ฝ่ายที่ฟุบใบหน้าลงกับโต๊ะถึงค่อย ๆ เงยขึ้นมา

“ ...ไอ้งั่ง ”

และเอ่ยปากด่า (.)

“ มันจะมีคนบ้าที่ไหนพูดจาแบบนี้ได้อีกล่ะ ถ้าเคยเจอคงเป็นฉันมากกว่าที่ต้องประหลาดใจ ”

“ ...สารภาพรักก็ด้วย คนบ้าที่ไหนมันจะสารภาพรักแบบนั้นกัน ”

ระหว่างที่พูดพร่ำมือจึงจับจอกเหล้าของตัวเองเอาไว้ เขาดื่มอะไรก็ตามที่ยังหลงเหลืออยู่ในจอกลงไป ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยที่ยังไม่ปล่อยมืออกจากจอกเดิม
October 23, 2025 at 5:38 PM
“ แม่*เอ๊ย..... ”

เขาเอ่ยพึมพำกับตัวเอง คงต้องใช้เวลาซักครู่ให้ใจเย็นลง
October 17, 2025 at 5:37 PM
ไม่ว่าจะเป็นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออะไรก็ตาม ความยับยั้งชั่งใจของเขาเหือดหาย และท้ายที่สุดก็เอ่ยออกไป

ความอยากครอบครองที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ต้นสาเหตุที่ปฏิเสธการรับดวงตาคู่นั้น

เขาจะเอา‘แค่’ดวงตาไปทำไมกัน ถ้าเขาเอามันมาทั้งหมดได้น่ะ ?

“ อา... ”

พอสูดหายใจ ช่วงเวลาชั่วครู่นั้นก็ผ่านไปแล้ว

โควเซย์ที่ตระหนักขึ้นมาได้ว่าตนพูดอะไรออกไปฟุบลงกับโต๊ะวางอาหาร มือทั้งสองปิดบังใบหน้า
October 17, 2025 at 5:37 PM