คาริมุทิ้งตัวหนักนั่งลงข้างๆนางิสะ นั้นคงเพราะโล่งใจมากกว่าที่จะเหนื่อย

มือใหญ่สัมผัสกรอบหน้าคมคายของเธอขึ้นมาสบตา สีหน้าของเขาดูจริงจังแต่ก็อ่อนโยน เขาคงไม่โกหกกับความรู้สึกที่มีให้เธอแม้แต่น้อย

“ ตอนนี้สำหรับฉันเป็นเรื่องของเราซะแล้ว ”

เขาตอบเสียงทุ้มละมุน

มือที่รองกรอบหน้าเปลี่ยนมายกมือเรียวขึ้นมาสัมผัสที่หน้าอุ่นๆของเขา

“ ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่แล้ว ”

+

“ ครับ.. ”

คาริมุตอบกลับนางิสะทั้งที่ตัวชุบอยู่บนโต๊ะ ไม่นาน แผ่นกระดาษสีแดงเข้มวางไว้ตรงหน้า พรางมือเย็นๆสะกิดที่แผ่นหลัง

คงถึงเวลาเริ่มพับแล้ว

ในระหว่างพับ หูตาไวของเขาก็แอบดูคนข้างๆ ซื่อสัตย์และความรู้สึกที่จริงใจงั้นหรอ เธอมีอะไรที่เก็บไว้อยู่รึเปล่านะ

เมื่อพับเสร็จ ดอกฮิกังบานะสีแดงเข้มสวยถูกหมุนดูรอบๆด้วยความภูมิใจ

“ ไหนนน! ดูคำทำนายหน่อย ”

+

มือใหญ่หยิบขนมปังและเงินทอนพรางฟังข้อเสนอ

“ ฟังดูดีเหมือนกัน กินนี่เสร็จมีของหวานตบท้ายคงครบสูตร ”

คาริมยิ้มมุมปากไม่รู้ตัว คงเพราะวันนี้ได้ทานอิ่มท้องหรือไม่ก็ได้ใช้เวลากับคนสนิท

“ ป่ะ ไปกัน ”
_
เมื่อถึงจุดหมายและชำระค่าเข้าสำหรับสองคนเรียบร้อย เขาก็ไม่ลืมที่จะสุ่มของที่ระลึกก่อนเข้าไป

“ นี่มันฉันกับเธอชัดๆ ”

เขาพูดลอยๆ ก่อนหันไปดูของอีกคนด้วยความอยากรู้

“ ไหน ได้อะไรมา”

#THK_โรลปิด | @thk-nagisa.bsky.social

สถานที่ | ภายในโรงเรียน / ช่วงนิทรรศการ / เวลาพักเที่ยง

ตื่นเต้นสุดๆ ไม่ได้เป็นเพราะตื่นคน แต่เป็นเพราะคนเยอะจนรู้สึกคึกคักซะมากกว่า

จริงๆแล้ว หน้าที่ของคาริมุควรจะอยู่เฝ้าหน้าห้องเผื่อเกิดเหตุสุดวิสัย แต่ใครจะไปทนฟังเรื่องผีไหวกัน! เขาก็เลยตัดสินใจโดดออกมา

หนุ่มเจ้าเดินผ่านผู้คนในงาน ก่อนหางตาคมจะสบกับเพื่อนคนสนิทเข้า

+

#THK_EVENT07 #THK_กีฬาสี #THK_WHITE

> อีกครึ่งชม. มีวิ่งผลัดชายของฉัน

> ฉันค้นเป๋าหาชุดพละมาเปลี่ยนกับชุดมาสสีขาว

> ชุดพละหายไปแล้ว…

“ เซ็นเซย์ครับ ผมขอวิ่งในชุดนี้ได้รึเปล่าครับ ”

[ Karimu Story อีกแล้ว ]

(ขออนุญาตลงใหม่ อันก่อนใช้ภาษาเบร๋อมากครับ)

[ Karimu Story ]

6 โมงเช้าของวันที่ 21 ก่อนวันผู้ปกครอง 2 วัน
————————————

ปกติแล้วจะไม่ค่อยตื่นเช้าขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ผมขี่รถจากตัวเมืองเพื่อไปรับคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาราวปีกว่าๆ ปะป๋า

ป๋าเดินทางจากอาหรับแบบไม่บอกไม่กล่าว เราถ่ายรูปกับก่อนจะเริ่มเดินทางกลับที่พัก

สำคัญที่สุด อย่าใส่ใจเรื่องหน้า ใครจะตื่นมาแล้วดูเป็นคุณหนูบ้างจริงไหม

ถึงฉันจะไม่ได้ถือเหมือนรุ่นพี่ แต่มือฉันจะสั่นเทาไม่ต่างกับเธอสักเท่าไหร่

ตาเปร่งประกาย ผมตั้งชูชัน ฉันอยากจะเห็นมันใกล้ขึ้นอีกนิดนึง มากกว่านี้แค่นิดเดียว🤏

“ ร รุ่นพี่ ให้ผมช่วยถือนะครับ ”

มือสั่นๆของฉันยกขึ้นมาจับไว้ที่กรอบพลาสติกหนาอย่างเบามือ ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก รู้สึกอีกที เสียงก็ดึงสติกลับมาแล้ว

* เพร๊ง! *

มันร่วงหลุดจากมือของเราทั้งสองคนลงกับพื้นคอนกรีตที่อายุไม่น่าเท่ากรอบนี่ด้วยซ้ำ

“ โถ่! ฉันคิดว่าเธอจะชอบซะอีก น่าเสียดาย ”

ฉันยิ้มตอนเธอพูดถึงเรื่องบัตรที่หายไป

“ ตาถั่วแล้ว บัตรอยู่ใกล้ขนาดนี้แท้ๆ เธอมองไม่เห็นมันได้ไง ”

นิ้วเรียวลอดผ่านเข้าปอยผมและหลังหู ก่อนคุณจะรู้สึกถึงอะไรสักอย่างกระทบกับผิว

“ ทาดา✨ ไงล่ะคนสวย วิชาเสกบัตรผ่านประตูมิติของฉันน่าตื่นเต้นรึเปล่า ”

( ผมเจอมันตกในพื้นห้องน้ำ )

เสียงหวานพรางเรียกด้วยความสนิทสนมทำฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก จนกระทั้งฉันได้ยินประโยคหลัง

ฉันใช้มือเพื่อพิสูจน์ความจริง ก่อนจะรู้ตัว บัตรก็ถูกดึงกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้ว

ฉันเดินห่างออกไปไม่ไกลก่อนจะหันกลับมาเต้น

“ หู้ยช่า!! อู อูนานาอูนา ถ้าไม่เกร็งไว้ฉันก็คงไม่ได้เจอเธอน่ะเส้! ”

ฉันตอบไปแก้เขิน แต่ถ้าเป็นเธอล่ะก็คงรับได้แน่ อยู่กันมานานแล้วนี่นา

ยังมิทันได้เอื้อนเอ่ย ยังมิทันได้สิ้นเสียง แรงแขนระดับนักแข่ง MMA รูดบัตรด้วยความเร็วจนไม่ทันได้กลั้นใจ

คาริมุ พ่ายแพ้

( บัตร : ช่วยด้วยครับ ไม่ไหวแล้ว )

#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ

[ โรลเปิด | แยกรูท ]

เสียงฝีเท้าของเหล่านักเรียนเริ่มสาวออกจากห้องไปทีละคนด้วยความกระตือรือร้นจนน่าตกใจ จนเหลือแต่ผมคนสุดท้าย ที่ยังคงคิดว่ามันไม่มีทางไปไหนได้แน่

ร่างกายผมรู้สึกอึดอัดมาสักพักแล้วหลังบัตรหายไป รู้สึกเหมือนมีคนแนบหลังอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกนั้นแหละที่ทำให้ผมมั่นใจว่า มันจะต้องอยู่ที่สักที่ในห้องนี้แน่ๆ อย่างน้อยจิตใจผมก็เชื่อแบบนั้น

#THK_Co-story

❤️ : สนใจ ทางนี้จะทักไป
🔁 : ช่วยหาเพื่อน

( รายละเอียดอยู่ในคลิปและตอบกลับ ขอบคุณที่สนใจล่วงหน้าครับผมม

Voice : Yarne ( Endō daisuke) FE Hero
OST : Phantom Persona5 )

( อ้ย😭 ไม่เป็นไรนะคุณ ไม่เน้นจำนวนเน้นความอบอุ่น จะไปเล่นด้วยบ่อยๆคับ😤😤 )