"เทใส่เหรอ?"

แม้จะดีใจที่อีกฝ่ายจะห่อไปทาน

แต่ไม่มีอะไรที่ห่อได้เลยนี่สิ... เอ็นเก็นได้แต่ยิ้มแห้ง เอายังไงดีน้า...

"งั้นยกไปทั้งกล่องก่อนเลยไหมครับ?"

เสาไฟฟ้าเอ่ยหน้าซื่อ ๆ ไม่ได้ติดขัดอะไรถ้าจะเอาไปทั้งกล่องเลย ก็กล่องมันซื้อใหม่ได้นี่นา ราคาก็ไม่ได้แพงอะไรสำหรับตัวเอง

"เดี๋ยวไว้เจอกันค่อยเอามาคืนก็ได้นา?"

เจ้าตัวชูนิ้วโป้งอย่างสบายใจเฉิบ

(แงง ดีใจที่ชอบนะคับบ 😭🙏✨✨)

ครับ... โด้ปจนกว่าจะชินสินะ

ไว้อีกสัก 2-3 ปีค่อยลองละกันอย่างงั้น--

"อืม... จะว่าไปเทียบกับกลิ่นก็คงคล้าย ๆ.... บลูชีสสินะ"

ไม่ได้ใกล้เคียงมาก แต่ก็กรณีเดียวกันล่ะวะ

"ถ้าไม่ว่ากัน ขอชิมนิดหน่อยล่ะกันครับ แฮะ ๆ"

เอ็นเก็นหยิบแครอทในข้าวกล่องช้อนนัตโตะเพียง 2-3 เม็ดขึ้นมา มือยกไหว้พระบุตร พระจิต etc.ก่อนจะยัดเข้าปากไป...

อืม

กรณีบลูชีสจริง ๆ 🤢

รอยยิ้มค้างกระตุกอยู่บนใบหน้า นายเสาไฟฟ้ายืนนิ่งพร้อมแขนที่ยื่นข้าวกล่องค่อย ๆ หดเข้าตัว

"ไม่ลองทานดูจริง ๆ เหรอครับ..."

แม้หน้าจะพยายามยิ้มอยู่แต่คงดูไม่ต่างกับหมาหงอย นัยนต์ตาฟ้าซีดหลู่มองไก่ทอดสีสวยในข้าวกล่องซึม ๆ

ดูท่าวันนี้น่าจะทำเสียเที่ยวสะแล้วมั้งนี่...

"สักนิดก็ไม่ลองเหรอครับ?"

(กี๊ดด ดีใจที่ชอบนะคับบ😭🙏)

หน้าตาเมื่อได้ยินว่าต้องกินอีกชิ้นด้วยก็เหี่ยวเป็นหมาโดนบังคับกินยา นี่มันไม่ได้อยู่ในความคิดแรกเลยนะ! ไม่คิดว่าต้องมากินอาหารตัวเองที่ทำแจกคนอื่นด้วยนี่เด้!

ว่าไปนั่น สุดท้ายก็กินตามที่สั่งอยู่ดี.....

เผลอแปป ๆ ก็นั่งจกกันจนข้าวกล่องเริ่มร่อยรอ ...กลายเป็นปิกนิกยามเที่ยงเฉยเลย แต่ก็แฮปปี้สุด ๆ!

"จ๋าเจี้ย--"

เอ็นเก็นพยายามจะออกเสียงตามอีกฝ่าย แต่ลิ้นพันกันมั่วซั่วจนสำเนียงเพี๊ยนอย่างไม่น่าให้อภัย

"แอ่ะ... ยอมแพ้.." เจ้าตัวทำได้แค่ถอนหายใจ "ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ไม่ค่อยคุ้นตาด้วย"

ถึงจะว่าอย่างงั้นตัวเองก็ดูสนใจอาหารใหม่แปลกตานี่เอามาก ๆ ทว่าความสนใจว่ารสชาติอาหารที่ตัวเองทำจะถูกปากอีกฝ่ายรึเปล่านะ

"โอ้ะ! ไว้บอกผมด้วยนะว่าอาหารถูกปลากรึเปล่าน่ะ😀✨"

@thkrui.bsky.social (ขออนุญาติมาปาบอมคับบบ😳🙏✨✨)

"ก ..ก็ herr ฟุยุกิทานไก่ไปแล้วผมก็โซ้ยเฟรนฟรายสิครั--"

หน้าตาหรอหราไม่รู้ไม่ชี้ประดับบนใบหน้าของเจ้าตัว

ช่วยไม่ได้ก็คนมันโปรดปรานเฟรยฟรายนี่นา!

แต่เจ้าตัวก็หน้าหงอยยอมจกน่องไก่ชิ้นหนึ่งมาบาลานซ์ไขมันสักหน่อยอยู่ดี

"งั้นทานก็ได้ครับ.."

หมาหงอยแทะน่องไก่อย่างว่าง่ายพร้อมกับผัดผักหน่อย ๆ ด้วยเลย

(ขออนุญาติวางระเบิดค่ะ--)

"หยิบได้เลยครับ ตามสบายเร้ยย"

หมายักษ์ดูดีใจเป็นพิเศษ ได้คนชิม(กิน)อาหารที่ทำเพิ่มแล้ว ดีใจจนอยากจะกระโดดเอาฝ่าเท้าแตะกันกลางอากาศ

สายตาเหลือบไปเห็นอาหารในข้าวกล่องอีกฝ่าย จะว่ามันเป็นราเมงก็ไม่ใช่สะทีเดียว ไม่ค่อยคุ้นตาเลย

"โอ้ะ? อันนั้นมันคืออะไรเหรอครับ?"

ความสงสัยของคนที่ชอบทำอาหารเริ่มทำงาน ฉันต้องได้รู้ว่าอาหารนั่นมันคืออะไรร

(ฮือๆๆๆ ทางนั้นก็เท่มากเลยค่ะ สุดคูลเหลือเกิน! ไว้เข้าเอาโรลไปวาดได้ไหมคะะ😳🙏🙏)

เอ็นเก็นที่ฟังเสียงตะกุกตะกักของอีกฝ่ายแล้วก็เอียงหัวครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่...

เอ ยืนจี้แบบนี้อีกฝ่ายจะล่กรึเปล่านา?

"เอ่อ... ถ้าอิ่มหรือทานไม่ไหวยังไงบอกผมได้เลยนา ไม่ต้องเกรงใจนะ"

เจ้าตัวยกมือตบบ่าอีกฝ่ายเบา ๆ เป็นกันเอง

"ไม่ต้องฝืนตัวเองนะครับ!"

(กี๊ดดด ภาพน่ารักมากค่ะคุ๊ณณ ว้ากกกกก😭✨✨)

"ยังไม่เคยทานหรอกนะครับ แต่กลิ่นเนี่ย... ไม่ว่าจะดมกี่ครั้งก็ทำใจไม่ได้สักที"

ชายหนุ่มทำท่าทางแกล้งร้องไห้ฮือ ๆ

แต่เอาจริง ๆ ก็ทนกลิ่นไม่ไหวจริง ๆ นั่นแหละ โอ้แม่จ้าวกลิ่นเดียวกับถุงเท้าเน่า ๆ เลย verdamm

"แต่เห็นแทบทุกที่มักจะมีนัตโตะมาพร้อมกันตลอดเลย มีวิธีเอาตัวรอดจากกลิ่นบ้างไหมครับน่ะ?"

เจ้าหนุ่มยิ้มแห้ง ถ้าอุดจมูกกลิ่นมันจะรอดไหมน้า?

(น้องกระโดดหนีกลิ่นสุดตัวเลยค่ะ กี๊ด55555555555)

เมื่อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายดูสนใจ เจ้าตัวก็เลยเปิดโหมดขายตรงกันไปเลย

"ภูมิใจนำเสนอสุด ๆ ก็น่องไก่ทอดชุ่มซอสนี่เลย"

เอ็นเก็นชี้ไปที่น่องไก่ทอดสีน้ำผึ้งราดด้วยซอสสีออกแดงส้มเข้มแวบวับ

"ส่วนผัดผักก็นำเสนอเช่นกัน โอ้ะ! เฟรนฟรายทานกรอบ ๆ เพลิน ๆ ด้วยนาา แต่ข้าวนี่ยังไม่ชำนาญ... แต่ทานได้รับประกันครับ"

แววตาวิบวับเรียกร้องให้อีกฝ่ายลองตักทานแบบสุด ๆ

(เวลคั่ม เจ้าหมาสมองไหล5555555)

เอ็นเก็นยกนิ้วให้ มันก็ตกใจอยู่หรอกแต่สมองมันหยุดประมวลผลชั่วครู่น่ะซี๊-- ทว่าได้ยินคำชมสีหน้าอ๊องโลกค่อย ๆ กลับมายิ้มกว้างอีกครั้ง

"ทำเองน่ะสิครับบ ดีกรีทำอาหารมาตั้งแต่ยังเด็ก ๆ เลยนา"

เจ้าตัวไม่ลืมที่จะอวดสรรพคุณตัวเองอย่างภูมิใจ

"ชมรมเหรอ? ยังไม่ได้เข้าหรอกแต่มีคนมาชวนน่ะ ว่ากำลังจะลองไปดู"

"ผมเอ็นเก็นนะ อยู่ปี 3 ครับผม"

"รับทราบครับผ้ม!"

เอ็นเก็นโบกมือให้กับอีกฝ่ายที่เดินจากไป เขาก้มหน้ามองใบชมรมค่อย ๆ อ่านมันอย่างละเอียดพร้อมกับเดินหาเหยื่อ(?)รายใหม่ที่จะเอาข้าวกล่องยื่นใส่หน้า

(จบโรลคับบ ขอบคุณที่มาร่วมแจมโรลนะคับบบ)

เจ้าตัวได้แต่ยิ้มแห้งเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหยิบข้าวกินทีละเม็ด สาบานรอบหน้าจะไม่ลืมตะเกียบแล้ว...

"แหม เสียดายแย่เหมือนกันนา เอาน่าอย่างน้อยเราก็ยังเหลืออีกปีไม่ใช่รึไงกัน?"

เอ็นเก็นตบบ่าฟุยุกิเบา ๆ ไปทีหนึ่ง มือข้างที่ว่างยังคงคว้าเฟรนฟรายเข้าปากอยู่เรื่อย ๆ จนมันร่อยหรอเหลือแค่ไก่ทอด

"ฮี่ๆๆ คำนับสำหรับคำชม"

ถึงจะหัวเราะขายขำ แต่ใจใจลอยไปคำกับชมเรียบร้อย

"หือ?"

สายตาช้อนขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะนั่งลงตามที่อีกฝ่ายชวนอย่างว่าง่าย

แม้จะแอบครุ่นคิดหนักหน่อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายกวนจนนัตโตะเหนียว มันดูเหมือนซุปที่ใส่แป้งข้าวโพดลงไป..

"ทั้งขม มันด้วยแล้วก็หวานด้วยเหรอ??"

เมื่อเห็นอีกฝ่ายยื่นกล่องมาให้เลยยื่นหน้าเข้าไปดมก่อนเต็มที่ กลิ่นที่ตีเข้าปอดเล่นเอาหน้ายู่จนต้องถอยหนี เอ็นเก็นส่ายหน้ารัว ๆ แทนคำตอบ

นี่แหละเหตุผลหลักที่ไม่ยอมกินสักที

"อืม ๆ ไม่เลวนี่นา"

เจ้าตัวพยักหน้ารัว ๆ ให้กับอีกฝ่าย ทีนี่ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งได้แล้ว

"ได้เลย ไว้เดี๋ยวจะแวะเข้าไปที่ชมรมนะ"

อย่างน้อย เป้าหมายใหม่ที่จะลองทำอาหารบ้านเกิดให้คนในชมรมลองทานก็ฟังดูเป็นไอเดียที่น่าสนุกดีเหมือนกัน

โดยเฉพาะเกมเทสขนมปังกับท็อปปิ้งต้นตำหรับก็ไม่แย่... ถ้ามีดครัวในคหกรรมมันตัดขนมปังออกได้อ่ะนะ--

"ช่วงเย็นเหมือนชมรมอื่นใช่ไหมนะ?"

W I E ? ?

ชายหนุ่มใช้เวลาประมวลผลแม้อีกฝ่ายจะงับไก่ไปแล้วชูชิ้นใหม่เอี่ยมขึ้นมา รู้สึกคุ้น ๆ อย่างบอกไม่ถูกเหลือเกิน

.....

อ๋อ นี่มันทริคที่ตัวเองเคยใช้กับหมาที่บ้านเกิดชัด ๆ!!

จะนึกขอบคุณที่ชมว่าอร่อยก่อน หรือ.. ห้ะ???

"เอ่อ... อ่าฮะ.. เอาเป็นว่าดีใจที่ถูกปากละกันนะ?????"

(ฮือๆๆ ดีใจที่มาร่วมแจมโรลด้วยนะคะ😭🙏)

เอาวะ

"โอเค ไหน ๆ ก็ทำมาตั้งเยอะแล้ว กินกันครับ"

ชายหนุ่มเถิบจากเก้าอี้ม้านั่งออกห่างจากอีกฝ่ายเล็กน้อยพอให้วางข้าวกล่องลงระหว่างกลางได้

เอ็นเก็นจกเฟรนฟรายก่อนอันดับแรก ไม่ว่าอะไรก็ตามเฟรนฟรายจะเยียวยาได้เสมอ--

"ข้าวอาจจะกินลำบากหน่อยแฮะ.."

เขาได้แต่ถอนหายใจพลางพูดเสียงอู้อี้จากเฟรนฟรายที่ยัดเข้าไปทีละหลาย ๆ ชิ้น

เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัวเมื่อได้ยินว่าเป็นคนน่ารัก ...ทำอาหารแจกคนอื่นนี่มันน่ารักสำหรับคนอื่นงั้นเหรอเนี่ย?

ที่เอ็นเก็นพยายามจะอธิบายก็คือ บ้านของเขาค่อนข้างมีฐานะ เลยไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่จะหารายได้เสริมเท่าไหร่

แค่อยากเห็นคนอื่นกินแล้วมีความสุขเองนา...

"ทานมาแค่นิดหน่อยน่ะครับ" เจ้าตัวตอบหน้าซื่อ ๆ ก่อนจะชะงักกับคำชวน

มันแปลกไหมนะที่มากินขอที่ทำแจกด้วย?

+