รอยยิ้มค้างกระตุกอยู่บนใบหน้า นายเสาไฟฟ้ายืนนิ่งพร้อมแขนที่ยื่นข้าวกล่องค่อย ๆ หดเข้าตัว

"ไม่ลองทานดูจริง ๆ เหรอครับ..."

แม้หน้าจะพยายามยิ้มอยู่แต่คงดูไม่ต่างกับหมาหงอย นัยนต์ตาฟ้าซีดหลู่มองไก่ทอดสีสวยในข้าวกล่องซึม ๆ

ดูท่าวันนี้น่าจะทำเสียเที่ยวสะแล้วมั้งนี่...

"สักนิดก็ไม่ลองเหรอครับ?"

@thkrui.bsky.social (ขออนุญาติมาปาบอมคับบบ😳🙏✨✨)

"ก ..ก็ herr ฟุยุกิทานไก่ไปแล้วผมก็โซ้ยเฟรนฟรายสิครั--"

หน้าตาหรอหราไม่รู้ไม่ชี้ประดับบนใบหน้าของเจ้าตัว

ช่วยไม่ได้ก็คนมันโปรดปรานเฟรยฟรายนี่นา!

แต่เจ้าตัวก็หน้าหงอยยอมจกน่องไก่ชิ้นหนึ่งมาบาลานซ์ไขมันสักหน่อยอยู่ดี

"งั้นทานก็ได้ครับ.."

หมาหงอยแทะน่องไก่อย่างว่าง่ายพร้อมกับผัดผักหน่อย ๆ ด้วยเลย

(ขออนุญาติวางระเบิดค่ะ--)

"หยิบได้เลยครับ ตามสบายเร้ยย"

หมายักษ์ดูดีใจเป็นพิเศษ ได้คนชิม(กิน)อาหารที่ทำเพิ่มแล้ว ดีใจจนอยากจะกระโดดเอาฝ่าเท้าแตะกันกลางอากาศ

สายตาเหลือบไปเห็นอาหารในข้าวกล่องอีกฝ่าย จะว่ามันเป็นราเมงก็ไม่ใช่สะทีเดียว ไม่ค่อยคุ้นตาเลย

"โอ้ะ? อันนั้นมันคืออะไรเหรอครับ?"

ความสงสัยของคนที่ชอบทำอาหารเริ่มทำงาน ฉันต้องได้รู้ว่าอาหารนั่นมันคืออะไรร

เอ็นเก็นที่ฟังเสียงตะกุกตะกักของอีกฝ่ายแล้วก็เอียงหัวครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่...

เอ ยืนจี้แบบนี้อีกฝ่ายจะล่กรึเปล่านา?

"เอ่อ... ถ้าอิ่มหรือทานไม่ไหวยังไงบอกผมได้เลยนา ไม่ต้องเกรงใจนะ"

เจ้าตัวยกมือตบบ่าอีกฝ่ายเบา ๆ เป็นกันเอง

"ไม่ต้องฝืนตัวเองนะครับ!"

(กี๊ดดด ภาพน่ารักมากค่ะคุ๊ณณ ว้ากกกกก😭✨✨)

"หือ?"

สายตาช้อนขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะนั่งลงตามที่อีกฝ่ายชวนอย่างว่าง่าย

แม้จะแอบครุ่นคิดหนักหน่อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายกวนจนนัตโตะเหนียว มันดูเหมือนซุปที่ใส่แป้งข้าวโพดลงไป..

"ทั้งขม มันด้วยแล้วก็หวานด้วยเหรอ??"

เมื่อเห็นอีกฝ่ายยื่นกล่องมาให้เลยยื่นหน้าเข้าไปดมก่อนเต็มที่ กลิ่นที่ตีเข้าปอดเล่นเอาหน้ายู่จนต้องถอยหนี เอ็นเก็นส่ายหน้ารัว ๆ แทนคำตอบ

นี่แหละเหตุผลหลักที่ไม่ยอมกินสักที

"อืม ๆ ไม่เลวนี่นา"

เจ้าตัวพยักหน้ารัว ๆ ให้กับอีกฝ่าย ทีนี่ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งได้แล้ว

"ได้เลย ไว้เดี๋ยวจะแวะเข้าไปที่ชมรมนะ"

อย่างน้อย เป้าหมายใหม่ที่จะลองทำอาหารบ้านเกิดให้คนในชมรมลองทานก็ฟังดูเป็นไอเดียที่น่าสนุกดีเหมือนกัน

โดยเฉพาะเกมเทสขนมปังกับท็อปปิ้งต้นตำหรับก็ไม่แย่... ถ้ามีดครัวในคหกรรมมันตัดขนมปังออกได้อ่ะนะ--

"ช่วงเย็นเหมือนชมรมอื่นใช่ไหมนะ?"

W I E ? ?

ชายหนุ่มใช้เวลาประมวลผลแม้อีกฝ่ายจะงับไก่ไปแล้วชูชิ้นใหม่เอี่ยมขึ้นมา รู้สึกคุ้น ๆ อย่างบอกไม่ถูกเหลือเกิน

.....

อ๋อ นี่มันทริคที่ตัวเองเคยใช้กับหมาที่บ้านเกิดชัด ๆ!!

จะนึกขอบคุณที่ชมว่าอร่อยก่อน หรือ.. ห้ะ???

"เอ่อ... อ่าฮะ.. เอาเป็นว่าดีใจที่ถูกปากละกันนะ?????"

เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัวเมื่อได้ยินว่าเป็นคนน่ารัก ...ทำอาหารแจกคนอื่นนี่มันน่ารักสำหรับคนอื่นงั้นเหรอเนี่ย?

ที่เอ็นเก็นพยายามจะอธิบายก็คือ บ้านของเขาค่อนข้างมีฐานะ เลยไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่จะหารายได้เสริมเท่าไหร่

แค่อยากเห็นคนอื่นกินแล้วมีความสุขเองนา...

"ทานมาแค่นิดหน่อยน่ะครับ" เจ้าตัวตอบหน้าซื่อ ๆ ก่อนจะชะงักกับคำชวน

มันแปลกไหมนะที่มากินขอที่ทำแจกด้วย?

+

หมาดีดนั่งมองอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อหยั่งกับกล้องถ่ายวิดีโอที่ลอบสังเกตท่าทางอีกฝ่าย(แม้จะไม่มีอะไรอยู่ในสมองก็เถอะ)

คำชมจากอีกฝ่ายแต่ให้เรียบนิ่งไร้อารมณ์ แต่คำชมก็คือคำชม ถ้าเอ็นเก็นสามารถติดปีกโบยบินไปกับมันได้เขาคงทำไปแล้ว

"จริงเหรอครับ?!" ใบหน้าส่องประกายไปด้วยความตื่นเต้น "ถ้าชอบตักเพิ่มได้นา!"

ดวงตาวิบวับเมื่อได้ยินคำชมจากสาวเจ้าเข้า แทบอยากจะกระโดดเอาฝ่าเท้าตบเข้าหากันกลางอากาศ

วู้ฮู๊ววว ถูกปากคุณเลดี้แหละ!!

"จริงเหรอครับ?! ถ้าชอบล่ะก็ทานตามสบายเลยนะ!"

สภาพชายหนุ่มดูดี๊ด๊ากับคำชมเป็นพิเศษไม่ต่างกับหมาที่ถูกชม

"ดีใจที่อาหารถูกปากนะ ถ้ามีโอกาศอยากจะลองทำอาหารหลาย ๆ อย่างให้ชิมด้วยจังเลยครับ!"

อะไรนะ? สักชิ้นเล็ก ๆ งั้นเหรอ?

"เอาเลยครับผม"

หมาหงอหน้าเปลี่ยนแทบจะในทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ย

"จะไก่ เฟรนฟรายหรืออะไรในนี้หยิบชิมได้ทั้งนั้นครับ!"

หากเจ้าตัวสามารถกระโดดใช้ฝ่าเท้าสองข้างตบเข้าหากันกลางอากาศได้ก็คงทำไปแล้วหากไม่กลัวของที่ทำมาอย่างตั้งใจมันจะหล่นเทกระจาดเอา

"ไม่ต้องเกรงใจนาา"

"ถือว่าตกลงนา~"

เอ็นเก็นหัวเราะชอบใจ เขายันร่างตัวเองขึ้นยืนก่อนจะบิดขี้เกียจ

แพลนในหัวว่าเคยเห็นลูกอมที่มีกระดาษวิบวับแบบนี้ที่ไหนบ้าง... สั่งออนไลน์เอาก็ได้ล่ะมั้ง?

"ถ้างั้นขอออกผจญภัยก่อนนะครับ Herr เคียวระ!"

"ไว้เจอเมื่อไหร่เดี๋ยวค่อยเอามาอวดบ้าง โชคดีครับ"

ชายหนุ่มยกมือขึ้นตะเบ๊ะนิดหน่อยก่อนจะเริ่มออกวิ่งทางที่ตอนแรกตั้งใจไว้

(จบโรลก่อนเด้อสู๊😂)

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ปฎิเสธข้อเสนอ เจ้าเสาไฟฟ้าเดินได้จึงยอมนั่งลงข้าง ๆ แต่โดยดี

"มีทั้งไก่ทอดชุ่มซอส เฟรนฟราย ข้าวไข่ดาวกรอบ ผัดผักล่ะ! อยากชิมหรือจะทานอันไหนตามใจเลยครับ"

ถือเป็นความสนุกของเอ็นเก็นที่ได้แจกจ่ายอาหารที่ทำให้คนอื่น ๆ ลองชิม(หรือจะฟาดเรียบก็นับเช่นกัน)

"ถ้าถูกใจก็ทานเยอะ ๆ ได้นาา"

พอได้ยินคำตกลงว่าจะชิมก็รีบยื่นข้าวกล่องไปหาอีกฝ่ายในทันที ด้านในมีไก่ทอดชุ่มซอสสีน้ำผึ้งสวยกับเฟรนฟราย อีกมุมมีข้าวนุ่มกับไข่ทอดที่ขอบดูกรอบ ผัดผักเป็นส่วนน้อยที่เพิ่มสีสันภายในข้าวกล่อง

"เชิญเลยครับ ๆ! ถ้าถูกใจอันไหนตักได้เยอะ ๆ เลยนะ"

พร้อมยัดอาหารให้คนอื่นอย่างเต็มที่ เอ็นเก็นนั้นทานอาหารมาก่อนแล้ว ส่วนกล่องนี้ทำมาเพื่อเดินแจกให้คนอื่นชิมแบบจุใจ ช่วยไม่ได้ ดันเป็นคนชอบมองคนอื่นทานนี่นา

สีหน้าหมาขนฟูร่าเริงเหี่ยวเป็นเศษฝุ่น เหมือนแขนที่ถือข้าวกล่องจะอ่อนแรงไปกองกับพื้น

"ม.. ไม่ลองชิมจริง ๆ เหรอ?"

เจ้าตัวยังคงพยายามจะยื่นข้าวกล่องให้อีกฝ่าย

"เฟรนฟรายสักนิดก็ได้นะครับ..."

#THK_โรลเปิด [ช่วงเวลาเที่ยง สุ่มพื้นที่]

(คุณ) ที่อยู่ใกล้ ๆ กับเอ็นเก็นถูกเขาพุ่งหลาเข้าหาด้วยท่าทางดูสนุกเป็นพิเศษ ข้าวกล่องยื่นเข้าไปหา

"ผมทำข้าวกล่องให้หลาย ๆ คนชิมล่ะ! สนใจรึเปล่าครับ?"

กลิ่นของทอดหอมลอยคละคลุ้ง ต่อให้(คุณ)ปฎิเสธ ดูท่าทางชายร่างสูงเป็นเสาไฟฟ้าคนนี้ก็จะคะยั้นคะยอให้คุณชิมให้ได้

(ลองมาแวบเปิดโรลทำความรู้จักนิดหน่อยค่ะ😅)

[ภาพเต้มคับ]

【 #THK_Commu 】

”เอ็นเก็นครับ! ดีใจที่ได้รู้จักทุก ๆ คนนะ “

”อา... แมลงงั้นเหรอ? ก็คงต้องตั๊กแตนตำข้าวสิ ไม่ก็ด้วงสินะ? เห็นว่าค่อนข้างนิยมในญี่ปุ่นเชียวล่ะ“

(ภาพไม่มีเซ็นเซอร์ในคอมเม้นนะคะ)
———————————

怨言 辺万 I เอ็นเก็น เฮอร์มัน| ปี 3 | ไม่มีชมรม

โค/โรล/เวิ่น OK! => Dm ได้เสมอ ผปค.มีปัญหาสุขภาพอาจจะแอคทีฟน้อยนะคับ

doc : shorturl.at/EEJya