(อ เอ่อ /เอาผมทัดหุ)

(ผปค.ติดไฟนอลทั้งคู่แต่อยากจอยด้วยเลยเข็นมาได้แค่นี้ค่ะ😭😭 ขอบคุณสำหรับชินดันนะคะฮือ)

(ยินดีเสมอคุณเพื่อนซี้🫶)

พูดดักไว้ก่อนจะใช้เชือกมัดปมรูปดอกไม้ที่ปลายผมอีกฝ่ายเป็นหางม้าเล็ก ๆ

"จะเข้างานทั้งทีก็ต้องดูดีหน่อย"

พอใจกับผลงานของตัวเองถึงจะรู้ว่าคนโดนมัดผมมองไม่เห็นมันก็ตาม

"ไปกันเถอะ"

อะไรแบบนั้น?
ไม่รู้ว่าหมายถึงอะไรแต่ก็ไม่ได้สนใจถามต่อ

"งั้นเหรอ"

ที่เป็นเด็กโชคร้ายทั้งปีแบบนี้เพราะไม่ได้ขอพรรึเปล่าเนี่ย

หยุดตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่ทันหาน้องสาวเจอใจจริงก็เลยยังไม่อยากกลับ แถมจะปล่อยให้เด็กตรงหน้าเข้าไปหลงคนเดียวก็น่าเป็นห่วง

"นั่นสินะ ออกมาทั้งที แต่ว่า..."

ค้น ๆ กระเป๋าจนได้เชือกเส้นเล็กมาเส้นหนึ่ง

"หันหลังไปสิ ไม่ได้จะเอามารัดคอเธอหรอกนะ"

+

(อ้ยขอบคุณนะคะะ😭🫶💘💘)

“ถึงจะดูแลตัวเองได้ก็เถอะ…”

ใบหน้าคลายกังวลมากขึ้นเมื่อฟังอีกคนว่า จริง ๆ แล้วเขากลัวว่าน้องสาวจะไปต่อยใครเข้ากลางงานเทศกาลมากกว่า

“อย่าไปตามใจมากสิยูเฮย์ซัง จะเสียคนเอานะ”

หัวเราะขึ้นมาเบา ๆ

“ไม่ล่ะ แค่นี้เทพเจ้าก็คงงานล้นมือแล้ว แต่พวกเขาคงตั้งใจทำให้คำอธิษฐานของเธอเป็นจริงแน่”

เขาส่งยิ้มยืนยันคำพูดของตัวเองให้คู่สนทนา