อากาเนะยิ้มจางๆรับ มองส่งอีกคนที่หายตัวไปในฝูงชน เธอเองก็คืนบัตรให้เจ้าของแล้วและได้บัตรคืนแล้วเช่นกัน กลับไปรวมตัวกับคนในห้องเดียวกันเตรียมไปเข้าเรียนช่วงบ่ายดีกว่า

(ขอบคุณสำหรับโรลนะคะ🙌✨ ไว้มีโอกาสอีกคราวหน้าจะพาน้องไปรู้จักชื่อให้ได้เลย)

เธอโบกมือไปมา ชักเท้าถอยหลังไปครึ่งก้าวด้วยความประหม่า

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่ได้ลำบากอะไร...“

เธอยิ้มแหย สีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

แต่ไม่ใช่เพราะรังเกียจข้าวปั้นหรืออีกฝ่ายแต่อย่างใด เป็นเพราะเธอติดนิสัยเว้นระยะห่างจากคนอื่น เมื่อเจอสถานการณ์ที่ถูกบังคับ(ยิ่งเป็นการถูกบังคับจากสิ่งนั้น)ให้ต้องผูกมิตรกับคนใหม่ๆ แบบที่เธอไม่ค่อยเต็มใจแบบนี้จึงยิ่งทำตัวไม่ถูก

ขณะที่กำลังจะตัดใจและเดินไปหาตรงอื่นต่อเธอก็ได้ยินเสียงโหยหวนแว่วมาจนอดที่จะหาต้นตอของเสียงไม่ได้

อากาเนะเลิกคิ้ว เธอหยิบบัตรมาสลับมองกับเด็กผู้ชายที่ดูค่อนข้างลนลานตรงหน้า แม้จะมั่นใจเกิน80ส่วนแต่เพราะในบัตรไม่ได้สวมแว่นตา อาจจะไม่ถูกคนก็ได้ เธอจึงเลือกที่จะถามเพื่อความมั่นใจก่อน

“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่านี่ใช่ของคุณหรือเปล่า?” เธอยื่นบัตรให้อีกฝ่ายดู

เด็กสาวที่ถือบัตรเลอะคราบดำในมือเดินผ่านฝูงชนคนผู้ร่วมชะตากรรมติดแหง่กในห้องประชุม

นัยน์ตาสีฟ้าสอดส่องมองหาเจ้าของบัตรจากรูปถ่ายที่ถูกเจ้าคราบนี้เว้นไว้ราวกับจงใจ เธอได้บัตรของตัวเองคืนมาแล้วถึงได้รู้ว่าหากบัตรถูกคืนคราบที่เลอะอยู่ก็จะหายไป เป็นการกลั่นแกล้งของสิ่งนั้นสินะ

...แต่จะหาเจ้สของบัตรเจอจากคนจำนวนเยอะขนาดนี้ได้ยังไง เห็นแค่หน้าที่ติดบัตรแต่ก็ไม่รู้ชื่อเสียหน่อย

(Info Class 1-F (อย่าลืมมาจับจองที่นั่งกันนะคะ) : docs.google.com/document/d/1...

📢 ประกาศสำคัญสำหรับ #THK_1F 📢

ขณะนี้อาจารย์ชิโรคุโมะได้ทำฟอร์มเสนอชื่อหัวหน้าห้อง รองหัวหน้าห้องและเหรัญญิก

สามารถเสนอชื่อได้ที่ : forms.gle/W5Y7xBxsz5Uq...

ดูผลโหวตได้ที่ : docs.google.com/spreadsheets...

เริ่มโหวตได้ตั้งแต่วันนี้จนถึงวันที่ 13 เมษายน เวลา 12.00)

📢 ประชาสัมพันธ์สำหรับ #THK_1F 📢

(แท็กดังกล่าวจะใช้สำหรับห้อง 1-F สามารถใช้แท็กเพื่อเปิดโรลแจมสำหรับห้องได้ค่ะและขออนุญาตวางลิงก์ที่เกี่ยวข้องสำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในดิสคอร์ดห้องนะคะ

Cr. @thk-kyora.bsky.social @thk-shirokumo.bsky.social
ขอขอบคุณเคียวระคุงกับอาจารย์ชิโรคุโมะด้วยนะคะ 🌟

List 1-F : bsky.app/profile/did:...

+ มีประกาศสำคัญด้านล่าง !)

“คิมูระ อากาเนะ ค่ะ” เธอค้อมศีรษะให้อย่างสุภาพ

“ขอบคุณที่นำบัตรมาคืนให้และขอบคุณสำหรับขนมด้วย ฝากเนื้อฝากตัวด้วย“

เธอยืดตัวขึ้น หลังตรง มองสบตาคู่สนทนาอย่างคนที่ฝึกบุคลิกภาพมา แต่ก็ยังประหยัดถ้อยคำ

”ฉันอยู่ห้อง1-F ไปกลับจากบ้านเหมือนกันค่ะ”

เมื่ออากาเนะหันไปมองตามเสียงก็พบกับบัตรนักเรียนของตัวเองที่เปื้อนคราบดำจนเห็นแค่ส่วนรูปติดบัตรกับถุงคุกกี้ที่ถูกยื่นมาพร้อมกัน…

เธอรับทั้งสองอย่างมาแบบงงๆ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าเด็กหนุ่มคนนี้ยังมีถุงคุกกี้เหลืออีกมาก นี่กะจะพกมาขายหรือไงกัน?

คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ทว่าเมื่อเห็นคราบบนบัตรของตัวเองหายไปหลังจากถูกคืนให้เจ้าของ เธอก็คลายความตึงเครียดลงและกล่าวแนะนำตัวกลับ