ขณะที่กำลังจะตัดใจและเดินไปหาตรงอื่นต่อเธอก็ได้ยินเสียงโหยหวนแว่วมาจนอดที่จะหาต้นตอของเสียงไม่ได้

อากาเนะเลิกคิ้ว เธอหยิบบัตรมาสลับมองกับเด็กผู้ชายที่ดูค่อนข้างลนลานตรงหน้า แม้จะมั่นใจเกิน80ส่วนแต่เพราะในบัตรไม่ได้สวมแว่นตา อาจจะไม่ถูกคนก็ได้ เธอจึงเลือกที่จะถามเพื่อความมั่นใจก่อน

“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่านี่ใช่ของคุณหรือเปล่า?” เธอยื่นบัตรให้อีกฝ่ายดู