#THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ

กระดาษพลิ้วปลิวไหว ยอดไผ่เอนเอียงไปตามทิศทางของสายลมหนาวยามราตรี

เสียงขับกล่อมของใบไม้ที่เสียดสีกันเบาๆชวนให้รู้สึกสงบใจ
คำอวยพรหนึ่งถูกแขวนหายลับไปท่ามกลางทังซะกุมากมาย

และสายตาไร้แสงคู่หนึ่งที่เหลือบมองกลับมา

สิ่งใดกัน คือความปราถนา
ที่ชิมูระ อาโกะได้เอ่ยขอไป

มองดูผืนผ้าที่ถูกซับกรอบหน้า มองดูมันถูกบรรจงพับเก็บราวกับว่าเป็นสิ่งสำคัญ

"..."

พลันขยับก้าวเข้าชิดใกล้

ปลายนิ้วเรียวที่สวมถุงมือถือวิสาสะคีบเส้นผมชื้นของคนตัวเล็กกว่า—ม้วนพันมันเข้ากัน หยดน้ำฝนเล็กๆยังคงร่วงตกลงมา

"...ไม่ได้ให้ผ้าไปเพื่อส่งซักสักหน่อยค่ะ"

เธอหยีตาให้..ไม่สิ จะบอกว่ายิ้มมากขึ้นคงถูกต้องกว่า

+

เป็นครั้งแรกที่ร่างกายนั้นเคลื่อนไหว

ก้อก—ก้อก—ก้อก!

เสียงเคาะเท้าเนิบนาบดังขึ้นขณะเดินเข้าใกล้ หญิงผมดำค่อยๆเอนศีรษะเข้าใส่จอมือถือเล็กๆเบื้องหน้า

แม้นัยน์ตามืดหม่นต้องแสงไฟ ทว่ายังคงไร้แววสะท้อนกลับมา

"...อ่อ"

ใบหน้าขาวซีดประหนึ่งคนป่วยยังคงยิ้มให้ขณะสบตามอง

"..แค่กำลัง..ฟังเสียงฝนน่ะค่ะ"

แต่ไม่ว่าจะใช้สัมผัสใดมองหา—ฝนที่ว่าก็ไม่มีอยู่จริง

story(?)
หลังเลิกเรียน | วันฝนตก

เมฆดำก่อตัว ผืนฟ้ามัวหมอง ดั่งข่าวพยากรณ์อากาศเมื่อเช้าที่ได้กล่าวไว้

ผู้คนส่วนใหญ่ตระเตรียมตนเพื่อหลบเลี่ยงหยาดฝนที่ใกล้ตกลงมา

บ้างก็มองหาชายคาล่วงหน้า
บ้างหยิบร่มที่พกมาตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน

การเดินทางท่ามกลางห่าฝน เป็นสิ่งที่หลายคนไม่รู้สึกอภิรมย์ใจ

แต่ไม่ใช่กับเธอ
ชิมูระแหงนมองขึ้นฟ้า
เธอหลับตา—สูดอากาศชื้นเข้าปอด

ช่างเป็นวันที่สดใส

+

#THK_โรลเปิด
แยกรูท | ถนนเปลี่ยวสายหนึ่ง

ตะวันลับขอบฟ้า ช่วงเวลาที่ไม่ควรไปไหน
แต่ในถนนเส้นเล็กๆเส้นนึงกลับปรากฏคนกางร่มให้เห็น

ผืนฟ้ามีเพียงดวงจันทร์—และวันนี้ฝนก็ไม่ได้ตกลงมา
ทว่าผู้หญิงคนนั้นตัวเปียกโชกราวกับว่าพายุเข้าอย่างไงอย่างงั้น

และทันทีที่เห็น [คุณ] เดินสวนมา
ไม่ว่าจะเอ่ยทักก่อนหรือไม่
เธอยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากไว้

เหมือนร้องขอว่า ช่วยอย่าทำเสียงดัง..

(+ได้ค่ะ!)

"...ขอโทษด้วยค่ะ ดันนึกถึงประโยคจากหนังสือที่ชอบอ่านขึ้นมา"

เธอยกมือปิดปากตัวเองไว้ หัวเราะหุๆกลับไป
เป็นครั้งแรกที่ใบหน้าเรียบเฉยนั่นบิดรูปให้เห็น

ช่วยย้ำเตือนว่ามันเป็นใบหน้าของสิ่งมีชีวิตจริงๆ หาใช่ตุ๊กตา

"..ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ—เออิริซัง"

'ทั้งเมินเฉย ลวงหลอกตนเรื่อยมา ว่ายังอยู่ในทุ่งหญ้าเสรี'
'คิดว่าการอยู่ในคอกปศุสัตว์เล็กๆนี้ช่างปลอดภัย'

แต่จะเป็นแบบนั้นได้อีกนานแค่ไหน?

ช่วงเวลาที่เหล่านักเรียนรวมตัวกันอยู่หน้ากระดานใหญ่ ท่ามกลางเสียงจอแจเรื่องตนเองอยู่ห้องไหน...เสียงใหม่ปรากฏขึ้น

มันใกล้เข้ามา
เชื่องช้า เนิบนาบ
แต่กลับหนักแน่นราวจงใจทำ

มันดังซ้ำๆ จนชัดเจนขึ้นว่าคือเสียงอะไร
...เป็นเพียงเสียงจากการเดินเคาะเท้าทั่วไปก็เท่านั้น

ทว่ามันกลับหยุดอยู่ที่ตรงนี้

ชิมูระ อาโกะกวาดตามองแผ่นป้ายใหญ่
ไล่จากซ้ายมา สู่ด้านขวา—ก่อนสบตาคุณ

"เจอแล้ว"

#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ

"..."

ชิมูระแกะซองสีเทาที่ได้รับออกมา ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างไม่ตรงกับที่คาดหวังเอาไว้

ของเหลวสีดำเคลือบข้อมูลของบัตรประจำตัวในซองไปจนเกือบหมด หลงเหลือไว้เพียงรูปติดบัตรที่หาใช่รูปของตนเพียงเท่านั้น

"อะไรกัน?—น่ากลัว...น่ากลัว"

ทั้งที่พูดอย่างงั้น
...แต่น้ำเสียงและสีหน้ามันเรียบนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง

(รุ่นพี่วาดฉันน่ารักจังเลยค่ะ...ให้นี่คืนแทนคำขอบคุณนะคะ)

(รุ่นพี่ดูพยายามหลบหน้าฉัน...มีอะไรที่ไม่สบายใจ..เหรอคะ?)

(มาเปิดโคตำแหน่งหลับตาฝันเห็นหน้าเธอให้ชิมูระซังค่ะ มีตำแหน่งเดียวเพราะ ผปค. คิดไม่ออ-

#THK_Co-story
♥️= เนียนรู้จัก
🔃 = ช่วยหาเพื่อนให้อาโกะจัง

doc: bit.ly/3FMzOqh

ใครที่สนใจ สามารถคิดจำนวนครั้ง/เหตุการณ์ในความฝันที่มีอาโกะจังอย่างอิสระได้เลยค่ะ เพราะเจ้าตัวไม่รู้เรื่อง(?)

ขอแค่เป็นฝันที่มีความ uncanny/สยอง ก็พอ
หรือจะให้เราคิดให้ก็สามารถบอกได้เช่นกันค่ะ 🥰

)

"สวัสดีค่ะ...ทำอะไรกันอยู่เหรอคะ?..."

"ดูน่าสนุกจัง..."

------

枝村 • 鳳羽 | ชิมูระ • อาโกะ
1st year | 173/56 | 17 yrs.

------

doc: bit.ly/3FMzOqh
Co/role→DM

#THK_COMMU