❗ This is an RP account ❗
โค OK! DM OK!
#KMI_Commu | เช็คสตอรี่ #KMI_AyaTeru | #KMI_เปิดโรล
https://bit.ly/KMI_AyanamiTeru
"แล้วเธอสบายใจที่จะเป็นอะไรล่ะ? ฉันจะมองเธอเป็นอย่างนั้นเอง ❤"
🍰 綾浪 光 - Ayanami Teru
🍰 Sláintea - Café Owner
🍰 37 y/o | 183/72
🍰 AMAB feminine non-binary/Okama
🏠 Shopping District
⭕ 🇬🇧 🇹🇭 RP, co-op, etc.
✉ DM Open!
Profile: bit.ly/KMI_AyanamiT...
#KMI_Commu
บางครั้งจะได้เห็นเด็กสาวไปยืนอยู่ใต้กันสาดของร้านหนังสือที่ถูกปิด
ถ้าได้เข้าไปพูดคุย เจ้าตัวจะตอบเพียงสั้น ๆ ว่ามาหลบฝน
ทั้งที่วันนั้นไม่มีแม้แต่เมฆด้วยซ้ำไป
บางครั้งจะได้เห็นเด็กสาวไปยืนอยู่ใต้กันสาดของร้านหนังสือที่ถูกปิด
ถ้าได้เข้าไปพูดคุย เจ้าตัวจะตอบเพียงสั้น ๆ ว่ามาหลบฝน
ทั้งที่วันนั้นไม่มีแม้แต่เมฆด้วยซ้ำไป
รู้ตัวอีกทีก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกชั่วโมงเรียนว่ายน้ำเสียแล้ว
ริรุโกะดันตัวเองขึ้นจากสระเป็นคนสุดท้ายอย่างคล่องแคล่ว
แต่น่าแปลกใจนัก
ทั้งๆที่เพิ่งขึ้นมาจากน้ำแท้ๆ กลับมีสีดำคล้ายรอยมือแปะอยู่ตามตัวซะอย่างนั้น
"สีอะคริลิครึเปล่านะคะ? หรือว่าจะเป็นสีน้ำมัน?" ริรุโกะนั่งริมขอบสระ สำรวจรอยมือสีดำบนแขน อย่างสนอกสนใจ
รู้ตัวอีกทีก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกชั่วโมงเรียนว่ายน้ำเสียแล้ว
ริรุโกะดันตัวเองขึ้นจากสระเป็นคนสุดท้ายอย่างคล่องแคล่ว
แต่น่าแปลกใจนัก
ทั้งๆที่เพิ่งขึ้นมาจากน้ำแท้ๆ กลับมีสีดำคล้ายรอยมือแปะอยู่ตามตัวซะอย่างนั้น
"สีอะคริลิครึเปล่านะคะ? หรือว่าจะเป็นสีน้ำมัน?" ริรุโกะนั่งริมขอบสระ สำรวจรอยมือสีดำบนแขน อย่างสนอกสนใจ
w/ @amanagi-kmi.bsky.social
เมืองคูเมอิไม่ต่างอะไรจากสนามหลังบ้านสำหรับเขา
ตัวร้านที่ตั้งอยู่ในย่านการค้าทำให้เขาไม่มีสวนหลังบ้านไว้พักผ่อน แต่เมืองคูเมอิทำหน้าที่นั้นได้ดีจนเขาไม่คิดจะย้ายที่หลับนอนออกไปจากชั้นสองของตัวร้าน เขาเคยชินกับมันในฐานะผู้อยู่อาศัย ทั้งร้านรวงทั่วเมือง และเหล่าเจ้าของร้านเช่นกัน
+
w/ @amanagi-kmi.bsky.social
เมืองคูเมอิไม่ต่างอะไรจากสนามหลังบ้านสำหรับเขา
ตัวร้านที่ตั้งอยู่ในย่านการค้าทำให้เขาไม่มีสวนหลังบ้านไว้พักผ่อน แต่เมืองคูเมอิทำหน้าที่นั้นได้ดีจนเขาไม่คิดจะย้ายที่หลับนอนออกไปจากชั้นสองของตัวร้าน เขาเคยชินกับมันในฐานะผู้อยู่อาศัย ทั้งร้านรวงทั่วเมือง และเหล่าเจ้าของร้านเช่นกัน
+
✉️ ยามความในลอยล่อง 🌸
(unofficial event)
“ จดหมายสีขาวลอยล่องสวนกระแสลม นักเรียนชายหญิงวิ่งสวนกันเพื่อไล่ตามจดหมายความในใจอันน่าอาย ”
“ มาแฉกันแบบนี้ใครจะยอมเล่า !? ”
รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...
✉️ ยามความในลอยล่อง 🌸
(unofficial event)
“ จดหมายสีขาวลอยล่องสวนกระแสลม นักเรียนชายหญิงวิ่งสวนกันเพื่อไล่ตามจดหมายความในใจอันน่าอาย ”
“ มาแฉกันแบบนี้ใครจะยอมเล่า !? ”
รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...
ศูนย์ฌาปนกิจ | บ่ายคล้อย
พิธีศพของทาเนดะ ดาเลียถูกจัดขึ้นที่ศูนย์ฌาปนกิจเมืองคูเมอิ และจะพำนักอยู่ที่นี่ไปตลอดกาลตามความประสงค์ของเจ้าตัวในสมัยยังมีชีวิต
เหล่าญาติผู้ใหญ่จากฮอกไกโดก็มาด้วย พวกเขานิ่งขรึมระหว่างพิธี แต่เมื่อออกมานอกบริเวณ เสียงขรมกับควันบุหรี่ก็เริ่มผสมกันเป็นรสเฝื่อน
“พวกฮาซามะไม่มาเลยหรือไง?“
“แต่ ‘ฮาซามะ‘ ก็เหลือแค่เด็กนั่นคนเดียวนี่”
+
ศูนย์ฌาปนกิจ | บ่ายคล้อย
พิธีศพของทาเนดะ ดาเลียถูกจัดขึ้นที่ศูนย์ฌาปนกิจเมืองคูเมอิ และจะพำนักอยู่ที่นี่ไปตลอดกาลตามความประสงค์ของเจ้าตัวในสมัยยังมีชีวิต
เหล่าญาติผู้ใหญ่จากฮอกไกโดก็มาด้วย พวกเขานิ่งขรึมระหว่างพิธี แต่เมื่อออกมานอกบริเวณ เสียงขรมกับควันบุหรี่ก็เริ่มผสมกันเป็นรสเฝื่อน
“พวกฮาซามะไม่มาเลยหรือไง?“
“แต่ ‘ฮาซามะ‘ ก็เหลือแค่เด็กนั่นคนเดียวนี่”
+
[วันปฐมนิเทศ / ช่วงบ่าย / ตรงบันได]
"เหนื่อย เหนื่อย.."
เดินมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่ยังไม่ถึงจุดหมายสักทีจนเริ่มท้อ
นั่งลงระหว่างขั้นบันไดด้วยสีหน้าท้อถอย ถึงมันจะเป็นเรื่องปกติสำหรับโรงเรียนคูเมอิก็เถอะ
"เหนื่อยแล้ว ถึงสักทีเถอะ..."
[วันปฐมนิเทศ / ช่วงบ่าย / ตรงบันได]
"เหนื่อย เหนื่อย.."
เดินมาไม่รู้เท่าไหร่ แต่ยังไม่ถึงจุดหมายสักทีจนเริ่มท้อ
นั่งลงระหว่างขั้นบันไดด้วยสีหน้าท้อถอย ถึงมันจะเป็นเรื่องปกติสำหรับโรงเรียนคูเมอิก็เถอะ
"เหนื่อยแล้ว ถึงสักทีเถอะ..."
ดวงอาทิตย์ค่อยๆลอยต่ำลงตามเส้นทางของมัน ปล่อยให้สีส้มอมแดงทาบทอเหนือขอบฟ้า ทว่าภายในร่างกายของเธอกลับไม่สงบลงตามเวลา
เสียงท้องร้องประท้วงตั้งแต่เมื่อครู่ยังคงดังไม่หยุดซ้ำร้ายยังดูท่าจะหนักกว่าเดิม..
นั่นทำเอาใบหน้าที่ปกติแม้จะเหนื่อยล้าก็ยังประดับด้วยรอยยิ้มบัดนี้บูดบึ้งเสียจนแทบขยับมุมปากขึ้นไม่ได้–
+
ดวงอาทิตย์ค่อยๆลอยต่ำลงตามเส้นทางของมัน ปล่อยให้สีส้มอมแดงทาบทอเหนือขอบฟ้า ทว่าภายในร่างกายของเธอกลับไม่สงบลงตามเวลา
เสียงท้องร้องประท้วงตั้งแต่เมื่อครู่ยังคงดังไม่หยุดซ้ำร้ายยังดูท่าจะหนักกว่าเดิม..
นั่นทำเอาใบหน้าที่ปกติแม้จะเหนื่อยล้าก็ยังประดับด้วยรอยยิ้มบัดนี้บูดบึ้งเสียจนแทบขยับมุมปากขึ้นไม่ได้–
+
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ไม่ว่าจะกลับไปกี่ครั้ง ที่แห่งนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิด
.
.
"ยินดีต้อนรับกลับนะคะ พี่"
"ครั้งนี้เราจะได้ไปเดินเล่นด้วยกันอีกครั้งแล้วนะคะ.."
docs.google.com/document/d/1...
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ไม่ว่าจะกลับไปกี่ครั้ง ที่แห่งนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิด
.
.
"ยินดีต้อนรับกลับนะคะ พี่"
"ครั้งนี้เราจะได้ไปเดินเล่นด้วยกันอีกครั้งแล้วนะคะ.."
docs.google.com/document/d/1...
“คุณถามคำถามนั้นทั้งที่อยู่ในเสื้อผ้าของคาร์เมน มันทำให้ผมไม่แน่ใจว่าคุณมองหาการเปิดรับจากผมจริงหรือคุณแค่กำลังโปรยเสน่ห์อย่างที่จะทำให้ดอนโฮเซเสียการเสียงาน”
โนกามิวางมือลงบนไหล่ที่กำยำดั่งบุรุษของยิปซีสาวแล้วเงียบไปครู่สั้นๆ
"แน่ใจเหรอว่าอยากจะมองเห็นผมให้มากกว่านี้”
“คุณถามคำถามนั้นทั้งที่อยู่ในเสื้อผ้าของคาร์เมน มันทำให้ผมไม่แน่ใจว่าคุณมองหาการเปิดรับจากผมจริงหรือคุณแค่กำลังโปรยเสน่ห์อย่างที่จะทำให้ดอนโฮเซเสียการเสียงาน”
โนกามิวางมือลงบนไหล่ที่กำยำดั่งบุรุษของยิปซีสาวแล้วเงียบไปครู่สั้นๆ
"แน่ใจเหรอว่าอยากจะมองเห็นผมให้มากกว่านี้”
w/ @amanagi-kmi.bsky.social
เมืองคูเมอิไม่ได้แปลกใหม่สำหรับเขา
แต่สำหรับเขาที่ใช้เมืองนี้เป็นเพียงที่หลับนอนอยู่หลายปีโดยไม่ได้ใส่ใจพอจะทำความรู้จักมันในฐานะที่อยู่อาศัย เทรุที่เพิ่งตัดสินใจปักหลักในเมืองนี้ด้วยการเปิดร้านค้าพบว่าเขาบกพร่องในการทำความรู้จักมันไปมากทีเดียว
+
w/ @amanagi-kmi.bsky.social
เมืองคูเมอิไม่ได้แปลกใหม่สำหรับเขา
แต่สำหรับเขาที่ใช้เมืองนี้เป็นเพียงที่หลับนอนอยู่หลายปีโดยไม่ได้ใส่ใจพอจะทำความรู้จักมันในฐานะที่อยู่อาศัย เทรุที่เพิ่งตัดสินใจปักหลักในเมืองนี้ด้วยการเปิดร้านค้าพบว่าเขาบกพร่องในการทำความรู้จักมันไปมากทีเดียว
+
“ ไม่ใช่ว่าเดือนนี้มันบ่อยกว่าปกติเหรอ? ” ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ อย่างถือวิสาสะ
“ รู้ไหมว่าฉันนั่งอยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว...? ” ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดโทษ
“ ไม่ใช่ว่าเดือนนี้มันบ่อยกว่าปกติเหรอ? ” ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ อย่างถือวิสาสะ
“ รู้ไหมว่าฉันนั่งอยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว...? ” ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดโทษ
[ 3 เมษายน 2015 | ปฐมนิเทศช่วงเช้า]
ฤดูใบไม้ผลิเวียนมาอีกครา รู้ตัวอีกทีก็เลื่อนจากน้องเล็กในโรงเรียนมาเป็นรุ่นพี่บ้างแล้ว
"สวัสดีครับ เธอเองก็มาชมซากุระเหมือนกันรึเปล่า?"
เจ้าตัวฉีกยิ้มสดใสให้กับคนที่ตนเองบังเอิญเจอ
มือรับกลีบดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาก่อนเป่าไปทางนั้นเบาๆ
"ขอให้เป็นวันที่ดีนะครับ^^"
[ 3 เมษายน 2015 | ปฐมนิเทศช่วงเช้า]
ฤดูใบไม้ผลิเวียนมาอีกครา รู้ตัวอีกทีก็เลื่อนจากน้องเล็กในโรงเรียนมาเป็นรุ่นพี่บ้างแล้ว
"สวัสดีครับ เธอเองก็มาชมซากุระเหมือนกันรึเปล่า?"
เจ้าตัวฉีกยิ้มสดใสให้กับคนที่ตนเองบังเอิญเจอ
มือรับกลีบดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาก่อนเป่าไปทางนั้นเบาๆ
"ขอให้เป็นวันที่ดีนะครับ^^"
ถอนหายใจก่อนจะยอมแพ้ให้กับอาการนอนยากที่กลายเป็นสภาวะปกติ สุดท้ายก็ลุกขึ้น คว้าเสื้อคลุม เดินออกไปสู่ถนนร้างผู้คน และก้าวขาขึ้นรถเมล์รอบดึก
ปล่อยให้ล้อหมุนไปเรื่อย ๆ โดยที่ปลายทางจะเป็นที่ไหนก็ไม่สำคัญ หากว่าคุณเองบังเอิญขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน เราคงได้มีบทสนทนาสั้น ๆ เพื่อฆ่าเวลา
ถอนหายใจก่อนจะยอมแพ้ให้กับอาการนอนยากที่กลายเป็นสภาวะปกติ สุดท้ายก็ลุกขึ้น คว้าเสื้อคลุม เดินออกไปสู่ถนนร้างผู้คน และก้าวขาขึ้นรถเมล์รอบดึก
ปล่อยให้ล้อหมุนไปเรื่อย ๆ โดยที่ปลายทางจะเป็นที่ไหนก็ไม่สำคัญ หากว่าคุณเองบังเอิญขึ้นรถเมล์สายเดียวกัน เราคงได้มีบทสนทนาสั้น ๆ เพื่อฆ่าเวลา
第3話 ー ท่ามกลางแมกไม้สีเหลืองทอง
สตอรี่ของอามามิยะ นางิ พาร์ทที่ 3
⚠️CW : Family issue, Domestic violence, Verbal abuse
⚠️ไม่เหมาะที่จะอ่านตอนสภาพจิตใจอ่อนแอ
*แนะนำให้อ่านด้วย Print Layout
**มีการใช้พื้นหลังสีดำ และตัวอักษรสี, สีแดงในการพิมพ์ กรุณาอ่านในที่ที่มีแสงสว่างเพียงพอ
docs.google.com/document/d/1...
第3話 ー ท่ามกลางแมกไม้สีเหลืองทอง
สตอรี่ของอามามิยะ นางิ พาร์ทที่ 3
⚠️CW : Family issue, Domestic violence, Verbal abuse
⚠️ไม่เหมาะที่จะอ่านตอนสภาพจิตใจอ่อนแอ
*แนะนำให้อ่านด้วย Print Layout
**มีการใช้พื้นหลังสีดำ และตัวอักษรสี, สีแดงในการพิมพ์ กรุณาอ่านในที่ที่มีแสงสว่างเพียงพอ
docs.google.com/document/d/1...