"?"

เพราะมัวแต่ประมวลผลอยู่จึงไม่ทันได้พูดอะไรตอบ รู้ตัวอีกทีเพื่อนก็หนีไปเสียแล้วอีกทั้งยังทิ้งไว้แค่รูปบนโต๊ะ

'ชายหาดตอนกลางคืนงั้นหรอ ?'

เซย์จิเอียงคอมองมันด้วยความ(...) ถ้านึกออกเดี๋ยวค่อยถามแล้วกัน!

(/ชี้ ค่อยดูเถอะโซวตะคุงงงงง์🔥)

" ข-ขอบคุณครับ เซมไป! งั้นเดี๋ยวผมเตรียมแก้วใหม่ให้นะครับ! "

เขารีบโค้งให้ก่อนจะวิ่งไปหายไปพร้อมแก้ว

---
5 min later
---

เนื่องจากเซย์จิติดธุระด่วนจึงขอให้คนรู้จักเอาน้ำแก้วใหม่มาให้

และเปลี่ยนจากจุดไฟด้วยแอลกอฮอล์เป็นจุดไฟด้วยน้ำตาลขอบแก้วแทน แต่เพราะคนที่ถือและจุดไฟให้ดันเป็นพวกไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้า

มันจึงเหมือนการข่มขู่ซะมากกว่า....

/หมาในตัวใหญ่ยื่นแก้วติดไฟ

"ใจร้ายจัง~"

เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ก่อนจะวางเคนดามะลง

"คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้เท่านั้นสินะ"
"งั้น... หวังว่านายจะไม่ให้ผมทำอะไรแปลกๆหรอกเนอะ"

"ใช่มั้ย โซวตะคุง"

โซวตะคุง~ 🥺

" อย่าแกล้งกันเลยครับ "

มือดึงสู้แรงของรุ่นพี่สั่นกึก ระวังไม่ให้ถูกดึงไปพลางดูน้ำไม่ให้มันหกลงพื้น

" เซมไป จะกินจริงๆหรอครับ เดี๋ยวผมไปเอาอีกแก้วให้ก็ได้นะ แต่เจ้านี่น่ะแค่ของโชว์ ผมคงให้ไม่ได้หรอกครับ ^^; "

เขาพูดเกลี่ยกล่อมขณะจับห้ามมือของฮิโนะ

"เซมไป ใจดีจัง~ งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ"

ยื่นครีมโซดาอิตาเลี่ยนและแก้วน้ำเปล่า(?)อย่างละ 1 แก้วให้ ก่อนจะ

ฟรึ่บ! 🫗🔥

ตามที่ตกลง นี่คือ 'เวทมนต์น้ำเปล่าติดไฟ'

" ขอบคุณที่มาใช้บริการนะครับ แล้วก็น้ำเปล่าห้ามกินนะเซมไป "
แย่งแก้วน้ำเปล่า

มีความสุขที่ได้เงินกินหนม

เซย์จิรับเคนดามะด้วยคำมั่นใจเต็มร้อยก่อนที่จะ

"งั้นตาผมละนะครับ"

1... 2... 3.. 4..

5.. จิ๊บ!

"เอ๊ะ!? น นกบินโฉบมาจากไหนกันเนี่ย??"

ในจังหวะที่กำลังจะขึ้นลูกที่หกอยู่นั่นเองก็เหมือนมีคนส่งบททดสอบมากลั่นแกล้ง

"ดูเหมือนผมจะเป็นฝ่ายแพ้สินะรอบนี้"

เขาพูดพลางยกมือถูกปลอกคอแก้เขิน

"แต่ให้ผมลองอีกรอบได้มั้ยครับ?" สายตาออดอ้อนเชยมองขอความเมตตา

(🥺✨)

ห้ะ?

" ครับ ข-ขอบคุณครับ... เซม...ไป- " ?

ถึงจะขายของได้ แต่.. ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน เหมือนกำลังโดนปีศาจหลอกให้เดินเข้าไป

หรือจริงๆ เซมไปแค่ไม่คิดอะไรเลยนะ...

(ภาพปลากรอบ)

" เคนดามะ✨ "

ของเล่นที่คุณปู่แอบใส่มาให้นี่มันมีประโยชน์จริงๆ

" แต่ผมไม่รู้กติกาอะไรขนาดนั้นหรอก เอาเป็นว่ามาเล่นเดาะลูกเล่นกัน "

ถึงจะเพิ่งเคยเล่นมาไม่กี่วันแต่ก็มั่นใจในฝีมืออยู่!

" โซวตะคุงจะลองก่อนก็ได้นะ "

เขายิ้มให้อย่างร่าเริง

(แต้มเดาะสุ่ม 20 เผื่อความระทึก😘)

ดูเหมือนเซมไปจะตามน้ำแหละงั้น เพื่อไม่ให้เสียทีเราก็ต้องตามน้ำไปด้วย

" เพราะว่ามันคือเวทมนต์ไงล๊า ถ้าเซมไปอยากเห็นเวทมนต์ที่เจ๋ง~มากกว่านี้ ต้องซื้อครีมโซดาอิตาเลี่ยนด้วยนะครับ "

เซย์จิยืนมองรุ่นพี่ที่เค้าเคยเล่านิทานให้ฟังด้วยท่าทางแสนสงบนิ่งแม้ในใจจะมีคำถามมากมาย

ถึงจะทำตัวเล็กตัวน้อยแต่ความจริงที่ว่า ผมตัวเท่าไหล่เซมไปมันไม่หายไปไหนหรอกนะ...

' ฮึ้บไว้เซย์จิ! สุขุมไว้! '

"เอ๋~ จริงหรอครับ แต่ผมก็ยังเห็นในกระดาษอยู่เลยนะครับ"

"อ่ะ นั่น! เขากำลังจุดพลุล่ะ"

ในจังหวะนี้เอง! เซย์จิก็รีบแปะสติ๊กเกอร์ที่ได้จากการสุ่มลงกระดาษอย่างรวดเร็วและแม่นยำ🔥

(คุ้มค่า)

" คราวนี้หรอครับ? อืม ก็สนุกดีนะ ได้ทำอะไรใหม่ๆเยอะเลย "

เขาทวนคำถามก่อนจะตอบไปตามจริง

" แต่กินโชว์ผมแบบนี้ ตั้งใจจะแกล้งให้ผมรู้สึกหิวด้วยหรือป่าวครับ "

คำพูดหยอกล้อถูกกล่าวไปคู่กัยเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอ

"งั้น~ เรามาเล่นเกมกันดีกว่า~"

"ถ้าผมชนะ นายต้องชวนเพื่อนมาอุดหนุนคัพเค้กเยอะๆ"

"แต่ถ้าโซวตะคุงชนะ ผมจะยอมนายหนึ่งวัน"

เจ้าค้างคาวเสนอพร้อมยิ้มแสนซน

( ไม่น่าห้าวเลยน้า /ยืนไว้อาลัย )

เหมือนจะเห็นคนหน้าตาคุ้นโบกมือให้

"โซวตะคุง? ไม่ใช่ว่านายต้องเฝ้าบูทหรอกหรอ?"

เขากล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้มที่ดูสุขุมต่างจากเดิม ระหว่างนั้นไม้ขีดไฟที่จุดไว้ก็โดนสลัดให้ดับก่อนเก็บกลับเข้ากล่องเฉพาะ

"แต่ไหน ๆ ก็มาแล้ว มาแวะพักกันหน่อยดีกว่ามั้ยครับ ^ ^"

เขาส่งรอยยิ้มเรียกแขกแสนละมุนให้

(กรี๊ดดดดดด ไม่เอาาา😭)

(ใครพูดพึ่งกาชานะครับ)

เจ้าหนูที่เดินซนไปมายืนนิ่งตรงหน้าร้านพร้อมความคาดหวังของคุณปู่และคุณตาที่รออยู่ ก่อนจะจ่ายไป 600 เยน

เพราะโดนคุณแม่สั่งห้ามเล่นกับดวง(?) เลยส่งมาให้หลานเล่นแทน แต่หลานจะมีดวงเท่าไหร่กันเชียว

"รบกวนด้วยนะครับ"

(หมายเลข 19,11)

(เสี่ยยูฮะ มาอุดหนุนหน่อยครับ😊🔥)

(แปะรูปเต็มด้วย แบ่งๆเฟรมกันใช้กับชิโระคุง😂)