#SSR_Event #SSR_obon

[โรลปิด | w/ @souta-ssr.bsky.social | 21:xx น.]

ช่วงเวลาสุดท้ายของเทศกาลแสงไฟและความทรงจำ ขณะที่ผู้คนกำลังตื่นตากับดอกไม้ไฟ บนต้นไม้สูงบริเวณศาลเจ้าเองก็ปรากฏเป็นเงาของเจ้านกฮูกและค้างคาวหนุ่มกำลังนั่งชมเทศกาลอย่างสบายอารมณ์

"เทศกาลปีนี้ดูครึกครื้นดีนะ นายว่ามั้ย?"

เสียงใสเอ่ยทักถามความเห็นต่อภาพเบื้องล่าง

" ข-ขอบคุณครับ เซมไป! งั้นเดี๋ยวผมเตรียมแก้วใหม่ให้นะครับ! "

เขารีบโค้งให้ก่อนจะวิ่งไปหายไปพร้อมแก้ว

---
5 min later
---

เนื่องจากเซย์จิติดธุระด่วนจึงขอให้คนรู้จักเอาน้ำแก้วใหม่มาให้

และเปลี่ยนจากจุดไฟด้วยแอลกอฮอล์เป็นจุดไฟด้วยน้ำตาลขอบแก้วแทน แต่เพราะคนที่ถือและจุดไฟให้ดันเป็นพวกไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้า

มันจึงเหมือนการข่มขู่ซะมากกว่า....

/หมาในตัวใหญ่ยื่นแก้วติดไฟ

"ใจร้ายจัง~"

เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ก่อนจะวางเคนดามะลง

"คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้เท่านั้นสินะ"
"งั้น... หวังว่านายจะไม่ให้ผมทำอะไรแปลกๆหรอกเนอะ"

"ใช่มั้ย โซวตะคุง"

โซวตะคุง~ 🥺

" อย่าแกล้งกันเลยครับ "

มือดึงสู้แรงของรุ่นพี่สั่นกึก ระวังไม่ให้ถูกดึงไปพลางดูน้ำไม่ให้มันหกลงพื้น

" เซมไป จะกินจริงๆหรอครับ เดี๋ยวผมไปเอาอีกแก้วให้ก็ได้นะ แต่เจ้านี่น่ะแค่ของโชว์ ผมคงให้ไม่ได้หรอกครับ ^^; "

เขาพูดเกลี่ยกล่อมขณะจับห้ามมือของฮิโนะ

"เซมไป ใจดีจัง~ งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ"

ยื่นครีมโซดาอิตาเลี่ยนและแก้วน้ำเปล่า(?)อย่างละ 1 แก้วให้ ก่อนจะ

ฟรึ่บ! 🫗🔥

ตามที่ตกลง นี่คือ 'เวทมนต์น้ำเปล่าติดไฟ'

" ขอบคุณที่มาใช้บริการนะครับ แล้วก็น้ำเปล่าห้ามกินนะเซมไป "
แย่งแก้วน้ำเปล่า

มีความสุขที่ได้เงินกินหนม

ห้ะ?

" ครับ ข-ขอบคุณครับ... เซม...ไป- " ?

ถึงจะขายของได้ แต่.. ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน เหมือนกำลังโดนปีศาจหลอกให้เดินเข้าไป

หรือจริงๆ เซมไปแค่ไม่คิดอะไรเลยนะ...

(ภาพปลากรอบ)

" เคนดามะ✨ "

ของเล่นที่คุณปู่แอบใส่มาให้นี่มันมีประโยชน์จริงๆ

" แต่ผมไม่รู้กติกาอะไรขนาดนั้นหรอก เอาเป็นว่ามาเล่นเดาะลูกเล่นกัน "

ถึงจะเพิ่งเคยเล่นมาไม่กี่วันแต่ก็มั่นใจในฝีมืออยู่!

" โซวตะคุงจะลองก่อนก็ได้นะ "

เขายิ้มให้อย่างร่าเริง

(แต้มเดาะสุ่ม 20 เผื่อความระทึก😘)

ดูเหมือนเซมไปจะตามน้ำแหละงั้น เพื่อไม่ให้เสียทีเราก็ต้องตามน้ำไปด้วย

" เพราะว่ามันคือเวทมนต์ไงล๊า ถ้าเซมไปอยากเห็นเวทมนต์ที่เจ๋ง~มากกว่านี้ ต้องซื้อครีมโซดาอิตาเลี่ยนด้วยนะครับ "

เซย์จิยืนมองรุ่นพี่ที่เค้าเคยเล่านิทานให้ฟังด้วยท่าทางแสนสงบนิ่งแม้ในใจจะมีคำถามมากมาย

ถึงจะทำตัวเล็กตัวน้อยแต่ความจริงที่ว่า ผมตัวเท่าไหล่เซมไปมันไม่หายไปไหนหรอกนะ...

' ฮึ้บไว้เซย์จิ! สุขุมไว้! '

"เอ๋~ จริงหรอครับ แต่ผมก็ยังเห็นในกระดาษอยู่เลยนะครับ"

"อ่ะ นั่น! เขากำลังจุดพลุล่ะ"

ในจังหวะนี้เอง! เซย์จิก็รีบแปะสติ๊กเกอร์ที่ได้จากการสุ่มลงกระดาษอย่างรวดเร็วและแม่นยำ🔥

(คุ้มค่า)

(แปะรูปเต็มด้วย แบ่งๆเฟรมกันใช้กับชิโระคุง😂)

(แปะชุดเต็มฮะ🤲✨)

#SSR_Event #SSR_Obon

"ถ้ายังไม่มีจุดหมาย จะแวะมาเล่นกับผมก่อนก็ได้นะครับ"

เจ้าค้างคาวหนุ่มในชุดยูกาตะญี่ปุ่นผสมจีน กล่าวทักทาย

.
.

"ส่วนเรื่องที่เราเจอกันในวันนี้ อย่าเอาไปบอกใครนะ🖤"

สายตาอ้อนสบตามองผู้มาเยือนพร้อมกับรอยยิ้มแสนซนที่ปิดไม่มิด และรับประกันได้เลยว่า นอกจากพ่อแม่แล้วคงไม่เคยมีใครเห็นเขาในมุมนี้แน่นอน

เพื่อไม่ให้เสียเวลาระหว่างนั้นก็จิ้มพิมพ์ข้อความผ่านโทรศัพท์ไป แต่เหมือนอะไรๆจะไม่ง่ายอย่างที่คิด

คนตัวเล็กกว่าเริ่มสั่นตามจากความหนาวได้รับจากอีกฝ่าย

'หนาวเกินไป- แต่ช่วยให้อุ่นได้บ้างก็ดีแล้ว'

เขาคิดพลางพยายามจิ้มปุ่มให้เป็นประโยคก่อนกดส่ง

|

"จะว่าไป ปีกนกนุ่มกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย"

'อาบน้ำทีคงยุ่งยากน่าดู'
เข้าจริงพอโดนกอดจากเพื่อนที่พึ่งรู้จักกันไม่กี่วันก็ทำเอาเกร็งไม่หน่อย

"อ อืม"

ไม่โดนดุด้วยแหะ

'ดีใจจัง'

เซย์จิสะบัดปีกไล่น้ำพร้อมความประทับใจที่มาลบภาพจำครั้งแรกที่เจอ ก่อนเขาจะสังเกตเห็นเพื่อนที่กำลังยืนยิ้มสั่นๆ

เพราะหนาวหรือป่าวนะ?
ไม่ได้พกอะไรติดตัวมาด้วยสิ แต่จะให้ฝ่าฝนไปก็น่าจะไม่ดีซักเท่าไหร่

งั้น...

"ถ้าหนาวละก็กอดผมแก้ขัดก่อนก็ได้นะ จะได้เช็ดตัวให้แห้งด้วย"

หลังจากนั้นคงต้องโทรหาใครสักคนให้มาช่วยเอาร่มมาให้

เห้อ ไม่น่าทำร่มหายเลยน้า

/กระแอมวอร์มคิดหลับตานึกนิทานที่เคยฟังมาจากคุณปู่คุณตา

อื๊ม...

"อ้ะ! ผมว่าเรื่องนี้เซมไปต้องชอบแน่นอน!" เขาตาแววเมื่อนึกถึงเจ๋งๆในหัวได้

"มีตายายคู่หนึ่งอาศัย(บลาๆ) ก็มีทานุกิจอมเกเร(บลาๆ) มันถูกจับไว้เพื่อทำเป็นอาหาร (บลาๆ) แทนที่มันจะสำนึกบุญคุณกลับ(ป๊๊บ)คุณยาย (บลาๆ) ทานุกิจึงตกน้ำและร้องให้กระต่ายช่วย (บลาๆ)กระต่ายจึงประกาศออกไปว่าเค้าคือเพื่อนสนิทของคุณตาและคุณยา "

"ฮิฮิ หน้านายตลกชะมัด"

เซย์จิหัวเราะอย่างชอบใจ

"อืม! ผมหายโกรธแล้วก็ได้" ถึงตอนแรกจะไม่ได้โกรธจริงๆ

"อย่าว่างั้นงี้เลยนะชิโร่คุง ที่จริงแล้ว ผมหยิบให้นายผิดขวดน่ะ"

ไม่ว่าเปล่า เขายื่นตัวไปหยิบกระติกน้ำเหล็กอันเล็กกว่าจากในกระเป๋าให้เพื่อนหมา

"อันนี้ต่างหากของที่จะให้ น้ำสาลีแช่แข็งที่คุณยายคั้นมาฝากนาย~"

สูตรน้ำผลไม้จากจีนแท้ หวาน เย็น ชื่นใจ ไม่ปรุงแต่งรสเพิ่มจากเซย์จิ (?)

ระหว่างรอเพื่อนร่วมชั้นจัดการตัวเองอยู่นั้น สายตาที่ไม่รู้จะวางไว้ไหนก็มองจ้องม้วนผมที่เปียกฝนอย่าห้ามไม่ได้

'ต้องเช็ดผมก่อนมั้ยน้า' เขาคิดในใจ

แต่เหมือนจะคิดเร็วไปหน่อย คนตัวเล็กกว่าเดินเข้าไปใกล้ขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปคลำหายางมัด

"ขออนุญาตนะครับ"

ถึงแพ้เสียงในหัวแต่มารยาทที่ตายายสอนมาก็ยังคงอยู่

.
.
.
จะโดนว่ามั้ยนะ ดันจับก่อนได้รับอนุญาตไปซะแล้ว

หลังจากว่าจบ เจ้าค้างคาวก็รีบจูงเพื่อนนกกลับทางที่มาพร้อมปีกที่กางเก้ๆกังๆด้วยความทุลักทุเล

"เมื่อกี้ปีกผมโดนนายหรือป่าว?" เขาว่าพลางยืดตัวเช็คเพื่อความเรียบร้อยก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าจากเป๋ากางเกงให้

ใบหูตั้งขึ้นแสดงออกถึงความเป็นมิตร ปีกทั้งสองที่เปียกชุ่มหดกลับพักไว้บนบ่า มืออีกข้างก็พลางดึงคอเสื้อไม่ให้หยดฝนไหลลงมากกว่าเดิม

"ถึงช่วยได้ไม่มาก แต่ดีกว่าตัวเปียกเน๊อะ"

(หึ นี่แค่เริ่มต้น)

ฟึ่บ

"ถ้าจำไม่ผิด นาย... โยโซระคุง ใช่มั้ย..?"

"มายืนตากฝนแบบนี้ เดี๋ยวจะไม่สบายใจเอาหรอก"

เขากล่าวทักเพื่อนร่วมห้องด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ พลางยกปีกขึ้นบังฝนให้แม้จะไม่ได้ดีนัก

"ขอโทษทีนะ อาจจะแคบไปหน่อย เฮะๆ"

เซย์จิหัวเราะกลบเกลือนขณะที่ยังพยายามทรงตัวไม่ให้กรงเล็บปลายปีกจิ้มหัวเพื่อน(?)

"ก่อนอื่น... เรา-"

"หาที่หลบฝนก่อนดีกว่ามั้ยครับ?"

(ยังไม่ว่างแอคทีฟแต่แวะมาแปะเซย์จิร่างเข้างานสังคมลบภาพจำแปลกๆก่อนหน้าค่ะ😂)

( รายงานด่วน เมื่อนักเรียนห้อง 1C เดินเข้าห้องเรียนมาเจอข้าวปั้นปริศนาบนโต๊ะของเพื่อนร่วมชั้นอย่างไม่ทราบที่มา การตามหาตัวคนร้ายจึงได้เริ่มขึ้น!! แก๊งนักสืบโข่งรุ่นจิ๋วออกโรง!! /อะไร๊ )

เซย์จิไม่ได้พูดอะไรออกมานักเพียงแต่จะจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาผิดหวังเท่านั้น

'พูดคำว่าอู้ออกมาเต็มคำเลยน้า'

"อรุณสวัสดิ์นะครับ"

เขากล่าวทักทายเป็นมารยาทแล้วเดินจากไปกวาดบริเวณอื่นต่อ

* เซย์จิได้จดจำหน้าคุณไว้แล้ว(?) *

(ยินดีด้วยครับโซวตะคุง นายคือคนแรกที่เซย์จิจำได้ในเวลาอันสัน😂)

'เอ๋-- ต้องทำความสะอาดข้างในกำแพงด้วยหรอ...'

/เอาหูอิงกำแพง

/จ้อง /ทำตามอย่างตั้งใจ

'หรือว่าคุณคนนั้นจะได้ยินเสียงคุณปลวกกำลังขุด??'

ฮึ่ม!

ยิ่งโดนหยอกแก้มอ้วนๆก็ยิ่งพองขึ้นแสดงให้เห็นว่าโกรธอยู่นะ แต่ลืมจะนัดกับปีกไปนิดหน่อย(?)

"อย่าเข้าใจผิดนะครับ! ผมไม่ได้หนีออกจากบ้านซะหน่อย"
"แค่ตั้งใจจะมาดูพระอาทิตย์ตกกับชิโร่คุงเฉยๆ"

เขาพูดพลางชี้ไปยังเป๋ที่เหมือนจะเตรียมอะไรสักอย่างมาสำหรับสองคน

"ผมขออนุญาตคุณลากุแล้วด้วยย"

เขาพูดออกมาอย่างหนักแน่นก่อนจะยกหน้าจอมือถือขึ้นโชว์ แม้มันจะเป็นข้อความภาษาจีนก็เถอะ..

-[โรลเปิด|โกงเวลา|แยกรูท]-
ศาลเจ้ามิซึนางิ | 27July 18:57น.

ทามกลางแสงสลัวจากถนนและแสงตะวันที่กำลังลับฟ้า วิวอาทิตย์ตกเบื้องหน้าศาลเจ้าปรากฏร่างเงาค้างคาวสีดำข้างๆเป๋ใบเล็ก

เสียงต๊อกแต๊กดังขึ้นตามจังหวะการกดมือถือจอพับพร้อมสีหน้าขุ่นเคืองที่เห็นได้ไม่บ่อยนัก อีกทั้งยังมีรอยแผลที่น่าสงสัยนั่น..

'เห้อ...'

มือถือถูกพับลงหลังเสียงถอนหายใจของคนที่กำลังรออย่างใจจดใจจ่อ(?)