"Gece oluyor. Sahil sessizleşiyor. Usulca açıyorum sandığı. Çorap, fotoğraf, düğme, çengelli iğne… Hepsi bana bir isim fısıldıyor. Birini tutuyorum elimde. Fotoğraf. Kenarı yırtık. Kim olduğunu çıkaramıyorum. Belki kendimim, belki kaybettiğim biri."

Çünkü bu
Şarampoldeki
Önceki son çıkış

içeride tahta bir masa,
çekmecelerinde yüzyılın ağırlığı.
bir sandalye, kim bilir kaç geceyi dinledi
kaç kalem tükenmiş, düşüncenin kuyusunda.

Tarçın kokusu siner her yere.
Komşu tabağındaki
dostluk mesele...
#Aşure