( พอดีช่วงนี้ติดภาระงาน เลยไม่ค่อยได้เข้ามาแอคทีพเท่าไหร่ เลยแวบมาลงเซนอิจิโร่ในชุดไปรเวทเอาไว้ค่ะ

cms : YU YU )

พอความเย็นจากขวดแก้วรามุเนะสัมผัสเข้าที่ปรางค์ข้างหนึ่งก็ทำเอาเซนอิจิโร่สะดุ้งไปเล็กน้อย ชายหนุ่มรับมาก่อนเอ่ยขอบคุณอย่างสุภาพ

แต่ว่าพอเห็นอีกคนกำลังจะเดินจากไป หนุ่มนกยูงมีท่าทีลังเลเล็กน้อย ก่อนเอ่ยร้องทักผู้เป็นอาจารย์ออกไป

"ฮารุโตะเซนเซย์ !"
"ทีแรกผมว่าจะมอบสิ่งนี้ให้ในวันเปิดเทอม แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอเซนเซย์ที่นี่"

"โปรดรับไว้ด้วยนะครับ"

มันเป็นเครื่องรางรูปแมวกวักตัวหนึ่ง

( อ้ะ พอดียาวเกิน ขออนุญาตค่ะ(....) )

[ โรลเปิด | 10:00 | โถงทางเดินห้องเรียน ]

วันนี้คือวันทำความสะอาดก่อนเปิดภาคเรียนー เรื่องนั้นไม่ว่าใครในเซ็ตสึเร็นก็รู้กันทั้งนั้น
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เซนอิจิโร่มาอยู่ที่นี่

แต่ว่าไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้แว่นเขาหายไปไหนก็ไม่รู้

"..จิ๊-"

ชายหนุ่มเดาะลิ้นเบา ๆ เพราะอยู่คนเดียวจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพ คิ้วสีครามขมวดมุ่น สายตาหรี่ลงกวาดหาแว่นของตนไปทั่ว

เอาล่ะ ดูเหมือนจะมีแค่คุณที่จะช่วยเขาได้นะ

#SSR_สลับเพศ

( อิจิกะจัง อิจิโกะจัง ไม่แน่ใจเหมือนกัน
แต่เพราะเป็นนกยูงเพศเมีย หางก็เลยไม่ได้ยาวเด่นเท่าเพศผู้แล้วค่ะ น่าเศร้าใจจริง ๆ )

พอเห็นว่าคู่สนทนาไม่ได้รับไปในทันที เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ นัยน์ตาสีทองกวาวสอดประสานจ้องมองอีกคนด้วยความนิ่งเงียบ ความสันโดษเข้าปกคลุมบทสนทนาครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเป็นจิ้งจอกหนุ่มที่เอ่ยทำลายความเงียบ

?
หรือว่าที่บ้านจะสอนมาว่าห้ามรับของจากคนแปลกหน้า
เป็นคนที่เติบโตขึ้นมาได้ดีเลยนะ เขาคิดในใจ

"หรือว่าจะไม่ชอบเหรอครับ"
"ถ้างั้นตัวผมเปลี่ยนรสให้ได้.."

เพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาใช้สมาธิไปกับการเพ่งมองเหล่าขนมหวานที่วางเรียงรายในชั้นวางมากเกินไป จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นบุรุษอีกคนที่ย่างกรายเข้าใกล้

กว่าจะรู้สึกตัวก็เมื่อสุรเสียงเริงร่านั่นดังขึ้นข้างใบหู

เซนอิจิโร่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความฉงน นัยน์ตาสีทองกวาวช้อนขึ้นมองอีกฝ่ายโดยที่ไม่ได้หันใบหน้าไปจรดมองตรง ๆ

"สองชิ้นเหรอครับ ?"
"แล้วถ้าตัวผมกินไม่หมด.."

เอ่ยพึมพำเบา ๆ

( ขอบคุณครับ

ถ้างั้นก็ขอตัวคุณพี่ชายไปล่ะนะครับ 👍 )

"เป็นเกียรติที่ได้พบครับ คิตาฮาระคุง"

ดวงเนตรภายใต้กรอบแว่นยิ้มเสียจนตาปิด กระนั้นกลับแฝงไปด้วยความสุภาพนอบน้อมมากกว่า

"ถ้าคิตาฮาระคุงชอบก็ยินดีมากเลยครับ" เขาหมายถึงเรื่องพวงกุญแจ

"จะว่าไปก็ยูนิฟอร์มเดียวกันจริง ๆ ด้วย"
"คิตาฮาระคุงเองมาจากเซ็ตสึเร็นเหมือนกันสินะครับ"

เมื่อเห็นถึงภาษากายที่ตอบตกลงด้วยการพยักหน้าเบา ๆ ของอีกฝ่าย เซนอจิโร่ก็กระแอมไอออกมาสองสามหน ก่อนยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งโชว์ให้กับชายอีกคน

"ไม่ทราบว่า..พอจะรู้จักร้านแบบนี้บ้างรึเปล่าครับ"

เซนอิจิโร่ขมวดคิ้วมุ่นเล็กน้อย ฝ่ามืออีกข้างดันแว่นขึ้นด้วยความจริงจัง

เขาหัวเราะด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบรับของชูตะ

"ที่แท้ก็เป็นร้านใกล้เคียงนี่เองงั้นสินะครับ"

โฮโซยะกวาดสายตามองทิวทัศน์โดยรอบ ลักษณะร้านค้าตกแต่งอย่างเรียบง่าย ทว่ากลับมีสเน่ห์ดึงดูดให้ชายหนุ่มตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะหนึ่ง

ชายหนุ่มค่อย ๆ วางกล่องลังลงอย่างเบามือ เขาพยักหน้ารับเบา ๆ ให้กับคำพูดของอีกคน

"ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยนะครับ"

[ โรลปิด w @ssr-uryu.bsky.social ]

16:30 | ห้องสมุด

ชายหนุ่มร่างสูงนั่งตระหง่านอยู่ภายในห้องสมุดคนเดียวอย่างเงียบงัน บัดนี้เป็นเวลาหลังเลิกเรียน ผู้คนจึงดูบางตาลงไปมาก แสงอัสดงยามสนธยาลอบสาดส่องผ่านเข้ามาผ่านหน้าต่าง เจือเป็นไออุ่นบางเบา

เซนอิจิโร่กวาดสายตาลอบมองตัวหนังสือบนกระดาษอย่างใจเย็น

ถึงแม้จะดูจดจ่อขนาดนั้น แต่ก็เหมือนว่ากำลังรอคอยใครบางคนอยู่

( 🍃🪷

ขอบคุณสำหรับใบไม้ครับ )

( 🌸👑

ขอบคุณสำหรับมงกุฎดอกไม้ครับ )

( 🍓

ขอบคุณสำหรับไดฟุกุครับ )

(🌸

อย่ากินดอกไม้สิครับ 💢)

( เทสเงาก่อนลงปักหมุดค่า มีใครเห็นเค้าบ้างมั้ยเอ่ย 🙋🏻

btwขอเชิญชวนทุกคนมารับดอกไม้จากโฮโซยะคุงค่ะ ! )