「柊登馬誕生祭」
ในเดือนเดียวกันนี้ มีวันสำคัญอีกวันเช่นเดียวกัน แต่เวลาล่วงเลยมาจนพบค่ำ ซาโกะยังวุ่นวายอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์

เพราะไม่รู้ว่าควรจะส่งข้อความแบบไหนไปหาคนวันนี้ดี

จะให้ไปพบหน้ายิ่งแล้วใหญ่ ถึงจะมีของขวัญอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าพอจะเอาไปให้ เพราะเอาแต่คิดแบบนั้นสุดท้ายคำที่ส่งไปถึง จึงมีเพียงแค่...

「佐狐浩太誕生祭 」วันที่ปีนึงจะมีเพียงครั้งเดียว ทว่าปีนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นนับไม่ถ้วน ตั้งแต่เข้ามาอยู่ชิชิโทก็ดี หรือจะก่อนมาอยู่ที่นี่ก็ดี...

เด็กหนุ่มผู้ไร้พลังไม่มีอีกแล้ว ตัวเขาในตอนนี้ได้ก้าวไปข้างหน้าและเติบโตขึ้นไปอีกขั้น

เงาสะท้อนในกระจกบัดนี้จะมีเพียง ‘ซาโกะ โคตะ ผู้ศรัทธาเพียงพลัง ’

「佐狐浩太誕生祭」
“ ขอบคุณ... ”

ไม่มีคำร่ายยาวมากไปกว่านั้น แม้จะเป็นเพียงคำสั้นๆ แต่ล้วนอัดแน่นด้วยความรู้สึกในถ้อยคำนี้ กับท่าทียืนแข็งทื่อด้วยความประหม่า

ไหนจะเค้กก้อนโตที่กลุ่มชิชิโทจัดไว้ให้อีก ชวนให้มุมปากกระตุกยกขึ้นเล็กน้อย

จะแบ่งให้ก็ได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของวันเกิดนี่ ?

รู้หรือไม่? วันที่ 26 พฤศจิกายน คือวันแห่งเค้ก Cake day นักเคมีชาวอังกฤษได้ค้นพบ 「ผงฟู」 ทำให้สามารถทำขนมปังชนิดที่ไม่มียีสต์ ในปัจจุบันเราจึงได้กินขนมเค้กที่ไม่ได้มีแต่ไข่และยีสต์

แต่สำหรับซาโกะแล้ว.. 「ทุกๆวันก็คือวันแห่งเค้ก」

“ เอาเค้กผลไม้ 1 เค้กช็อกโกแลตอีก 2 ปอนด์ ดึกแล้วคงดื่มกาแฟไม่ดี... อ่า ชานมเพิ่มหวานครับ ”

ก็ยังคงทำเหมือนเดิมทุกๆวัน

“ .... ใช่ก็บ้าแล้ว ”

อยู่ๆก็ขนลุกซู่เหมือนโดนจับทางได้ ตอนแรกเบือนหน้าหนี คราวนี้ต้องหันกลับมามองประจันหน้า ไม่รู้หรอกจะหยิบเรื่องอะไรขึ้นมาพูด ในงานปาร์ตี้นั่นเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่าง

หรือว่าถูกจับได้ว่าแอบกินเค้กไปตั้ง 2 ปอนด์...

“ เดี๋ยว ! จะอยากได้ยินอะไรขนาดนั้น ”

ทั้งที่ยืนยันปฎิเสธว่าไม่มีอะไรมาตั้งนานแท้ๆ แต่เหมือนจะยอมอ่อนข้อลงให้แล้วเสียอย่างงั้น

“ แค่พูด...ก็พอแล้วใช่ไหม ? ”

ตกเย็นซาโกะแวะเข้าคาเฟ่ร้านประจำ โชคดีที่มาทันเมนูที่เล็งเอาไว้

「คุณ」บังเอิญเจอเขาพอดี นี่เป็นโอกาสที่จะได้ทักทายเจ้าคนที่ไม่รู้จักหัดเข้าหาผู้อื่นก่อน

จังหวะทักทายนั่นเอง เขากำลังเปิดกล่องต้องหันขวับไปที่ต้นเสียง ระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบ เจ้าตัวเลยสะดุ้งเผลอปล่อยกล่องเค้กหลุดมือ

แผละ

ดูเหมือนว่าตอนนี้จุดสนใจ จะอยู่ที่กล่องเค้กยับเยินระหว่างพวกคุณแทน

‘ ของหวาน... ’

คำพูดนั้นวนอยู่ในหัว เขาเบนหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจ แต่รู้สึกว่าอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไร

เขาควักขนมออกมาจากเสื้อโค้ท แล้วหวังว่าแค่นี้จะยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ

แต่เค้กจะเก็บไว้กินเอง ‘คนเดียว’

“ T-Trick or Treat ? ”

นึกว่าวันนี้จะได้แอบไปคาเฟ่ที่กำลังมีเทศกาลฮาโลวีนคนเดียวแล้วแท้ๆ จนโดนรุมจับใส่ชุดแมวดำเข้ากับวันฮาโลวีนอย่างไม่เต็มใจ

แถมคุณโทมิยามะยังให้ทำท่าหลอกเอาขนมแบบนี้อีก... เมื่อไหร่ปาร์ตี้จะจบ

จะให้หรือไม่ให้เขาไม่สนใจ แต่อยากเปลี่ยนชุดแล้ว
#ปาร์ตี้ฮาโลวีนกับนักเลงลม

“ ห๊ า — ! ! ? ”

ถึงกับอุทานเสียงดังพร้อมหันขวับกลับมามองในทันที

พวกกลุ่มชิชิโทพอเข้าใจ แต่พอคำว่า ‘คนทางนู้น’ เลยหยุดชะงัก

“ ไม่คุย ”

ทีเรื่องแบบนี้ยื่นคำขาด เรื่องนั้นมันสำคัญด้วยรึไง

“ อืม.. ขอบคุณ ”

พยักหน้าเล็กน้อยตอบรับ แทนคำขอบคุณสำหรับการต้อนรับ

เขาเข้าใจดีว่าธุระก่อนหน้านั้นของอีกฝ่ายคือเรื่องอะไร เเละเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง...

แต่เจ้าคนพูดไม่เก่ง ก็คิดว่าเก็บเงียบไว้แบบเดิมดีกว่า

RP TH

佐狐 浩太 • 𝗦𝗮𝗸𝗼 𝗞𝗼𝘁𝗮
╸━━ Shishitoren