🫐Y.2 - B
🫧Mihanada
🌊 #RKM_Commu
!คาร์นิสัยใจไวและปากไว
กรุณาพกความใจเย็นก่อนสนทนา!
ผปค.ชอบโรลมาก สะดวกทั้งหน้า/หลังไมค์
Info : https://itonaorkm.my.canva.site/
“หมายเลขที่ออกคือ สนามกีฬาโคชิเอ็ง ของวาตานาเบะจังครับ~”
“ว่าแต่ในกลุ่มพวกเรามีใครเป็นนักกีฬากันรึเปล่านะ?”
เขาชู2นิ้วยกยิ้ม
“น่าจะหมายถึงเพื่อนๆในห้องพักรึเปล่านะ? ถ้าเป็นแบบนั้นผมว่าจะเล่าเรื่องผีไปด้วย เพราะช่วงเวลาที่นอนกับเพื่อนเป็นช่วงเวลาที่เรื่องผีเหมาะที่สุดแล้วล่ะ”
@rkm-yotsuba444.bsky.social
“หมายเลขที่ออกคือ สนามกีฬาโคชิเอ็ง ของวาตานาเบะจังครับ~”
“ว่าแต่ในกลุ่มพวกเรามีใครเป็นนักกีฬากันรึเปล่านะ?”
เขาชู2นิ้วยกยิ้ม
“น่าจะหมายถึงเพื่อนๆในห้องพักรึเปล่านะ? ถ้าเป็นแบบนั้นผมว่าจะเล่าเรื่องผีไปด้วย เพราะช่วงเวลาที่นอนกับเพื่อนเป็นช่วงเวลาที่เรื่องผีเหมาะที่สุดแล้วล่ะ”
@rkm-yotsuba444.bsky.social
สมัยที่เขายังอยู่ที่ต่างประเทศ นาโอะเคยดำน้ำเจอฉลามวาฬอยู่บ่อยครั้ง เขาเพียงแค่ยืนมองมันนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร รอยยิ้มยังคงประดับไว้
อาจจะกำลังคิดถึงอิสระไม่ต่างจากปลาตัวนั้น
แต่ทันใดนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตที่หน้าตาตลกยิ่งกว่ามาว่ายปาดผ่าน
โมลาโมล่า
“www“
เขารีบถ่ายรูปมันเก็บไว้
สมัยที่เขายังอยู่ที่ต่างประเทศ นาโอะเคยดำน้ำเจอฉลามวาฬอยู่บ่อยครั้ง เขาเพียงแค่ยืนมองมันนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร รอยยิ้มยังคงประดับไว้
อาจจะกำลังคิดถึงอิสระไม่ต่างจากปลาตัวนั้น
แต่ทันใดนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตที่หน้าตาตลกยิ่งกว่ามาว่ายปาดผ่าน
โมลาโมล่า
“www“
เขารีบถ่ายรูปมันเก็บไว้
“ครับผมห้า“
ในเมื่อจบที่เขาเป็นคนสุดท้าย แอพสุ่มยอดฮิตจึงถูกเปิดขึ้นมาใช้อย่างคล่องแคล่ว
“ดูเหมือนว่าลัคกี้นัมเบอร์จะทำงานถูกช่วงเวลามากเลยล่ะครับจิบะจัง“
@rkm-yotsuba444.bsky.social
“ครับผมห้า“
ในเมื่อจบที่เขาเป็นคนสุดท้าย แอพสุ่มยอดฮิตจึงถูกเปิดขึ้นมาใช้อย่างคล่องแคล่ว
“ดูเหมือนว่าลัคกี้นัมเบอร์จะทำงานถูกช่วงเวลามากเลยล่ะครับจิบะจัง“
@rkm-yotsuba444.bsky.social
นาโอะยกยิ้มอ่านทีละจุด
แม้จะไม่เข้าใจเท่าไหร่ .. แต่ก็ใช่ว่าจะไม่จริงทั้งหมด
“ของนายตรงรึเปล่าน่ะ?”
แน่นอนว่าหลังจากนั้นเขาก็หันไปวุ่นวายกับคนลากมาต่อ
นาโอะยกยิ้มอ่านทีละจุด
แม้จะไม่เข้าใจเท่าไหร่ .. แต่ก็ใช่ว่าจะไม่จริงทั้งหมด
“ของนายตรงรึเปล่าน่ะ?”
แน่นอนว่าหลังจากนั้นเขาก็หันไปวุ่นวายกับคนลากมาต่อ
เขาควรจะตกใจที่กระป๋องมันหลุดมือไป..
มันกระแทกหัวคนที่ดูน่ากลัว..
คนนั้นคืนกระป๋องกลับมาให้..
หรือเพราะไอกระป๋องนี่มันบุบไปแล้วดีล่ะ..
รอยยิ้มพร้อมสายตาว่างเปล่าถูกคลี่ออกมาเงียบๆพักใหญ่ ก่อนนาโอะจะค่อยๆเอ่ยมาทีละอย่าง
“..นั่นน่ะ ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ผงกหัวไปหนึ่งที
“แล้วก็ขอบคุณ.. แต่นายเก็บไว้ดีกว่า”
แบบว่า..กระป๋องมันบุบ..
“ถือเป็นคำขอโทษน่ะครับ-”
เขาควรจะตกใจที่กระป๋องมันหลุดมือไป..
มันกระแทกหัวคนที่ดูน่ากลัว..
คนนั้นคืนกระป๋องกลับมาให้..
หรือเพราะไอกระป๋องนี่มันบุบไปแล้วดีล่ะ..
รอยยิ้มพร้อมสายตาว่างเปล่าถูกคลี่ออกมาเงียบๆพักใหญ่ ก่อนนาโอะจะค่อยๆเอ่ยมาทีละอย่าง
“..นั่นน่ะ ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ผงกหัวไปหนึ่งที
“แล้วก็ขอบคุณ.. แต่นายเก็บไว้ดีกว่า”
แบบว่า..กระป๋องมันบุบ..
“ถือเป็นคำขอโทษน่ะครับ-”
วันนี้อากาศค่อนข้างดี ทุกสิ่งทุกอย่างก็ค่อนข้างเป็นใจ นั่นจึงทำให้นาโอะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
แต่ก็จนกระทั่งเขากดน้ำเปล่าพลาดเป็นซุปถั่วแดงนี่ล่ะ..
ทำไมกันนะ หน้าตาคนละแบบเลยแท้ๆ??
คำถามมากมายเกิดขึ้นภายใต้รอยยิ้มที่ดูใจเย็น
กระป๋องเหล็กแข็งอุ่นๆที่ไม่น่าดื่ม..
นาโอะเริ่มมองหาสิ่งที่จะพอรับกรรมต่อจากเขาได้ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่บริเวณนั้น
วันนี้อากาศค่อนข้างดี ทุกสิ่งทุกอย่างก็ค่อนข้างเป็นใจ นั่นจึงทำให้นาโอะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
แต่ก็จนกระทั่งเขากดน้ำเปล่าพลาดเป็นซุปถั่วแดงนี่ล่ะ..
ทำไมกันนะ หน้าตาคนละแบบเลยแท้ๆ??
คำถามมากมายเกิดขึ้นภายใต้รอยยิ้มที่ดูใจเย็น
กระป๋องเหล็กแข็งอุ่นๆที่ไม่น่าดื่ม..
นาโอะเริ่มมองหาสิ่งที่จะพอรับกรรมต่อจากเขาได้ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่บริเวณนั้น
กลิ่นมิโมซ่าอ่อนๆที่ออกมาจากผ้าเป็นเครื่องยืนยันว่ามันยังคงสะอาดแน่นอน
“ใช้เช็ดมือสิครับ มือคงจะเปื้อนแย่”
หยดเลือดบนใบหน้าของหญิงสาวยังคงถูกเมินอย่างต่อเนื่อง
ก็การเช็ดเลือดสุ่มสี่สุ่มห้ามันอาจจะทำให้แย่กว่าเดิมนี่..
เรามาปล่อยไว้จนกว่าจะไปล้างให้ถูกต้องกันดีกว่า
กลิ่นมิโมซ่าอ่อนๆที่ออกมาจากผ้าเป็นเครื่องยืนยันว่ามันยังคงสะอาดแน่นอน
“ใช้เช็ดมือสิครับ มือคงจะเปื้อนแย่”
หยดเลือดบนใบหน้าของหญิงสาวยังคงถูกเมินอย่างต่อเนื่อง
ก็การเช็ดเลือดสุ่มสี่สุ่มห้ามันอาจจะทำให้แย่กว่าเดิมนี่..
เรามาปล่อยไว้จนกว่าจะไปล้างให้ถูกต้องกันดีกว่า
ถ้าคนที่อยู่ด้านหลังไม่ใช่ ‘นาโอะ‘
มือหนาพยายามที่จะเอื้อมคว้าแขนเล็กเอาไว้ ด้วยสัญชาตญาณที่พอจะมีอยู่ในช่วงเช้าตรู่แบบนี้
แต่เพราะระยะห่างระหว่างก้าวที่มากจนเกินไป สิ่งที่เห็นจึงกลับกลายเป็นร่างเล็กๆที่หล่นวูบหายไปต่อหน้าต่อตา
“อะ-“
นั้นเป็นคำอุทานเดียวที่เขาพูดออกมาได้พร้อมรอยยิ้ม
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
ถ้าคนที่อยู่ด้านหลังไม่ใช่ ‘นาโอะ‘
มือหนาพยายามที่จะเอื้อมคว้าแขนเล็กเอาไว้ ด้วยสัญชาตญาณที่พอจะมีอยู่ในช่วงเช้าตรู่แบบนี้
แต่เพราะระยะห่างระหว่างก้าวที่มากจนเกินไป สิ่งที่เห็นจึงกลับกลายเป็นร่างเล็กๆที่หล่นวูบหายไปต่อหน้าต่อตา
“อะ-“
นั้นเป็นคำอุทานเดียวที่เขาพูดออกมาได้พร้อมรอยยิ้ม
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
ー นาโอะไม่ได้ตอบสนองสิ่งใดต่อกระดาษแผ่นนี้
รอยยิ้มพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวกับมุมปากที่ยกขึ้นยังคงปรากฏตามปกติ
ขนมที่ถูกมอบให้โดยใครสักคนพร้อมกระดาษที่ฝากความปรารถนาดีถูกเก็บเข้ากระเป๋าใบใหญ่พร้อมมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนของเขา
‘อืม.. ขนมนี่น่าจะไม่อร่อยนะー‘
เป็นอีกครั้งที่หมอนี่สามารถยั้งปากได้ทันเวลา
โลกสงบไปอีกวัน…
ー นาโอะไม่ได้ตอบสนองสิ่งใดต่อกระดาษแผ่นนี้
รอยยิ้มพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวกับมุมปากที่ยกขึ้นยังคงปรากฏตามปกติ
ขนมที่ถูกมอบให้โดยใครสักคนพร้อมกระดาษที่ฝากความปรารถนาดีถูกเก็บเข้ากระเป๋าใบใหญ่พร้อมมุ่งหน้าไปยังห้องเรียนของเขา
‘อืม.. ขนมนี่น่าจะไม่อร่อยนะー‘
เป็นอีกครั้งที่หมอนี่สามารถยั้งปากได้ทันเวลา
โลกสงบไปอีกวัน…