"อื้อ! เช่นกันนะ"พยักหน้าให้

"แต่เมื่อกี้ล้อเล่นน่ะ~ ผมโยชิคุนิ โคสึกิ"

"อ๊ะ— แต่จะเรียกว่าผู้เฒ่าแมวผมก็ไม่ว่าหรอกนะ~"

ระหว่างพูดก็เลื่อนเค้กมาตรงหน้าตัวเองอีกครั้งก่อนจะตักเข้าปากไปอย่างเอร็ดอร่อย

"เอ๊ะ? จะดีหรอ??"

เขารีบเงยหน้ามามองอีกฝ่ายทันที

"ไม่เอาอะ"

ปฏิเสธทันควันตอนอีกฝ่ายเสนอตัวให้พึ่งตัวเองดีกว่า

"ฉันพกนาย24ชั่วโมงไม่ได้ เวลาที่นายไม่อยู่ฉันก็แย่น่ะสิ่!"

เจ้าตัวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่อยู่

"อื้ม อร่อยดีทีนี้ฉันก็จะได้ของรางวัลแล้วสินะ~( =＾ω＾)✨️✨️"

นี่สินะที่เขาบอกว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ!

(จิฟุยะเป็นตัวนำโชค??!?!)

พยักหน้าเห็นด้วยที่อีกฝ่ายบอกดวงไม่ดี

"ว่างๆฉันไปซื้อเครื่องรางที่ศาลเจ้าหน่อยดีมั้ยนะ?"บ่นอุบอิบ

สายตาหันไปมองทาโกะที่เพื่อนเสิร์ฟมาให้ถึงที่ สีหน้าคราวนี้แสดงออกเลยว่า..นี่เขายังต้องมารับกรรมต่ออีกหรอ(；`-ω-)?

เอาเถอะ—ถ้าเป็นอะไรไปก็โทษหมอนี่เอาละกัน

งับทาโกะเข้าปากไปเป็นครั้งสุดท้ายด้วยความปลง

พอเคี้ยวไปก็รับรู้ถึงรสชาติอันแสนอร่อย

(ФωФ)✨️

"อะ— อือ"

ยังคงช็อคอยู่ไม่หาย มองขนมปังเมล่อนด้วยสีหน้าจ๋อยๆ

อย่าบอกนะว่าเขาจะเสียเงินฟรีโดยไม่ได้กินแม้แต่คำเดียว..

(´;ω；`)

"เรียกโคสึกิเฉยๆก็ได้ครับรุ่นพี่^w^"

ก่อนจะตอบคำถามก็ท้วงเรื่องชื่อขึ้นมา

"พอดีมาแอบงีบแถวนี้น่ะครับ ใบไม้มันน่าจะร่วงใส่ตอนที่นอนอยู่"

เขาอธิบายไปพร้อมตอบตกลงข้อเสนอของอีกฝ่าย

"ผมไม่มีปัญหานะครับ"พยักหน้าไปด้วย

หลังจากสั่งลูกที่สองมาก็งับเข้าปากไปเต็มๆคำ

...?

"โอ้–อันนี้พอกินได้แหะ แต่ก็แย่อยู่ดีอะ"

เดาว่าเป็นแยมส้มรึเปล่านะ แต่เพราะมันหวานก็เลยไม่ได้รู้สึกแย่เท่าอันเมื่อกี้

ว่าแล้วก็ดื่มน้ำตามต่อจนแทบจะหมดขวด

(หยอกๆน่า)

นี่ทวงบุญคุณกันเราะ–

แต่จะว่าไปดวงช่วงนี้ก็แย่จริงๆนั่นแหละ

"งั้นหักลบกับค่าตัวฉันรอบที่แล้วละกัน"

เจ้าตัวว่าก่อนจะสั่งทาโกะมาลองอีกชิ้น คราวนี้ต้องได้ของดีๆแล้วล่ะ!

+

เห็นรอยยิ้มกับท่าทางของเพื่อนก็คิดในใจคิดว่าน้ำไม่ต้องก็ได้ แต่ขออ้วกใส่ได้มั้ย—

ขณะที่คิดอีกฝ่ายก็ยื่นน้ำมาให้เลยปัดความคิดนั้นทิ้งไปก่อนจะรับน้ำมากระดกอึกๆ

"เห้อ~ค่อยยังชั่วหน่อย— ขอบใจ"

มองขนมปังที่กำลังจะหล่นลงพื้นอย่างกับภาพสโลว์โมชั่น

จังหวะที่กำลังจะเอามือไปคว้า..ขนมปังก็ได้ตกลงสู่พื้นไปแล้วเรียบร้อย

แหมะ—

ช็อคจนตาเบิกกว้าง(　ﾟﾛﾟ)!!

(เชื่อก็ได้ครับ—)

พอได้กลิ่นหอมๆก็ค่อยๆกลืนน้ำลายกลับเข้าไป แถมยังจ้องขนมปังไม่วางตา

สมแล้วที่เป็นขนมปังสุดแรร์!

"โอ๊ะ—? เป็นรุ่นพี่สินะครับผมโคสึกิ อยู่ปี1 ครับ!( ＾ω＾ )"

เขาแนะนำตัวกลับแต่ไม่ยอมบอกนามสกุลกับอีกฝ่ายไป

(/โดดดึ๋งๆ)

(แอ๊คติ้งทั้งนั้นครับ— /หลบตา)

พอเห็นว่าเพื่อนโยนขนมมาให้ก็รีบตะครุบรับขนมกลางอากาศทันที

จับยัดใส่กระเป๋าไปเหมือนเดิม

"ไม่ตกหรอกน่า~"

เขาพูดพร้อมโบกไม้โบกมือลาอารมณ์ประมาณว่าไปเถอะ โชคดี

เขานั่งลงข้างๆพยักหน้าตอบรัวๆรออีกฝ่ายอแบ่งขนมปังให้

"อื้อ!"

ว่าง่ายเชียว

"สวัสดีครับ~( ＾ω＾ )"ทักทายอย่างเป็นมิตร

เขายื่นมือไปจับอีกฝ่ายก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นมา

"ขอบคุณนะครับ"

ระหว่างพูดก็ปัดเศษฝุ่นกับใบไม้ตามตัวไปด้วย