❕มีสัมผัสที่หกและถูกตามติดจากวิญญาณ
▪️ชายผู้มากับหมอกหนา…ปรากฏตัวเหมือนผี
▪️時透 玲オン 「とうきと レイオン」
▪️โทวคิโท เรย์ออน…
▪️16 ปี : ปี 1 ห้อง F
▪️ชมรมเคนโด้
▪️ดอค: https://url.in.th/aZHxU
——時透 玲オン——
「ม่านหมอกแห่งการทำนาย」
“ไม่มีทางซะหรอก...ความรักนั้น——จะไม่สมหวังอย่างแน่นอน”
“เอาตัวเองให้รอด……แล้วค่อยมาใส่ใจเรื่องของคนอื่น”
: โทวคิโท เรย์ออน
:190 cm.
:ปี 1
: ชมรมเคนโด้
🚩red flag | คาร์พูดตรงและเย็นชา
❗️ปรากฏตัวตามใจตัวเองแบบผีโผล่ มาไวไปไว ไม่บอกว่าคนก็คิดว่าสิ่งลี้ลับ
ทักDM |โค|โรล|เวิ่น = 24/7
ดอค:in bio
หากพูดถึงฝีมือทำอาหาร คุโจ มิโฮะ ไม่จัดอยู่ในประเภทไร้ความสามารถจนเกินเยียวยา
แต่ทำไม
ทั้งที่ทำตามสูตรทุกกระเบียดคำ
ไก่อบซอส ข้าวหน้าเนื้อ ปลาย่าง สารพัดเมนูที่ลงมือเสก ถึงกลายเป็นพาร์เฟต์หน้าตาน่าหมั่นไส้นี่ทุกที !!!!!!
(ศักดิ์ศรีคนเข้าครัว คงเหลือ -0)
ขาดเรียนทั้งอาทิตย์...คงต้องไปโรงเรียนซะบ้าง...
“ไม่อยากไปเลย....”
[ลงใหม่]
ขาดเรียนทั้งอาทิตย์...คงต้องไปโรงเรียนซะบ้าง...
“ไม่อยากไปเลย....”
[ลงใหม่]
ห้อง1-F | พักเที่ยง
ทันทีที่จบคาบสอนและอาจารย์ออกไป…ไม่มีใครทันสังเกตเลยว่ามีลูกแมวสีดำโผล่มาจากที่ไหนสักแห่ง
มันร้องเสียเอ็นดู
‘ม๊าวว~’
ก่อนที่เจ้าตัวเล็กกระโจนเข้าหาซุกไซร้นักเรียนชายผมสองสีที่แอบหลับอยู่กลางห้อง
แต่ดูท่าทางเรย์ออนจะหลับลึกไม่ยอมตื่นแม้ว่าลูกเหมียวตัวน้อยนั้นจะซุกซนอยู่ข้างๆหน้าหล่อๆของเขาก็ตาม…
ห้อง1-F | พักเที่ยง
ทันทีที่จบคาบสอนและอาจารย์ออกไป…ไม่มีใครทันสังเกตเลยว่ามีลูกแมวสีดำโผล่มาจากที่ไหนสักแห่ง
มันร้องเสียเอ็นดู
‘ม๊าวว~’
ก่อนที่เจ้าตัวเล็กกระโจนเข้าหาซุกไซร้นักเรียนชายผมสองสีที่แอบหลับอยู่กลางห้อง
แต่ดูท่าทางเรย์ออนจะหลับลึกไม่ยอมตื่นแม้ว่าลูกเหมียวตัวน้อยนั้นจะซุกซนอยู่ข้างๆหน้าหล่อๆของเขาก็ตาม…
ในขณะที่เลือกชมรม...ถึงจริงๆชอบยูโดมากกว่าเวลาที่สัมผัสคอเสื้อใครสักคนแล้วทุ่มลงกับพื้น....หรือคิวโดก็ดี แต่พอดูรายชื่อในชมรมที่คนเยอะเป็นหางว่าวก็ไม่อยากเข้าแล้ว เพราะตัวเขานั้นเกลียดสังคม...
ฉันไม่รู้ไม่สนอะไรทั้งนั้น...เลือกๆไปดีกว่า ยังไงก็คิดว่า—จะโดดชมรมอยู่แล้ว……
ในขณะที่เลือกชมรม...ถึงจริงๆชอบยูโดมากกว่าเวลาที่สัมผัสคอเสื้อใครสักคนแล้วทุ่มลงกับพื้น....หรือคิวโดก็ดี แต่พอดูรายชื่อในชมรมที่คนเยอะเป็นหางว่าวก็ไม่อยากเข้าแล้ว เพราะตัวเขานั้นเกลียดสังคม...
ฉันไม่รู้ไม่สนอะไรทั้งนั้น...เลือกๆไปดีกว่า ยังไงก็คิดว่า—จะโดดชมรมอยู่แล้ว……
ในขณะเดินไปหอประชุม(หลงทาง) ก็ไปโผล่ตัวขึ้นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงข้างหลังเด็กสาวผมสีอ่อนที่เดินเซ่อซ่าชนเสา
“ซุ่มซ่าม” ทันทีที่เห็นก็พูดออกมา
ในขณะเดินไปหอประชุม(หลงทาง) ก็ไปโผล่ตัวขึ้นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงข้างหลังเด็กสาวผมสีอ่อนที่เดินเซ่อซ่าชนเสา
“ซุ่มซ่าม” ทันทีที่เห็นก็พูดออกมา
อะ—
ยังไม่ทันประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นฉับพลัน ถุงแป้งขนมที่ต้องการก็ลอยหวือมาอยู่ในมือ
“นี่!”
แต่ยังไม่ทันอะไรต่อ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีรอบข้างก็ไม่มีใครอยู่แล้ว
“...???“ อะไรของเขา
จิ๊ปากเบาๆ รู้สึกเหมือนเสียท่าเล็กน้อย
”เออ ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้อง“
ไม่รู้ว่าพูดกับคู่สนทนาที่จากไปแล้วรึเปล่า แต่สุดท้ายก็ทำเพียงไหวไหล่แล้วเดินออกไปจ่ายเงินให้จบเรื่อง
อะ—
ยังไม่ทันประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นฉับพลัน ถุงแป้งขนมที่ต้องการก็ลอยหวือมาอยู่ในมือ
“นี่!”
แต่ยังไม่ทันอะไรต่อ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีรอบข้างก็ไม่มีใครอยู่แล้ว
“...???“ อะไรของเขา
จิ๊ปากเบาๆ รู้สึกเหมือนเสียท่าเล็กน้อย
”เออ ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้อง“
ไม่รู้ว่าพูดกับคู่สนทนาที่จากไปแล้วรึเปล่า แต่สุดท้ายก็ทำเพียงไหวไหล่แล้วเดินออกไปจ่ายเงินให้จบเรื่อง
เหมือนจะถึง—แต่ไม่ถึง...มองๆไปก็ดูน่าสงสาร…มองนานไปจนเริ่มจะรู้สึกหงุดหงิด
ให้เขายืนดูเฉยๆก็คงแล้งน้ำใจไปสักหน่อย จึงถือวิสาสะประชิดตัวหยิบสิ่งที่วางอยู่ชั้นวางสูงยัดใส่มือรุ่นพี่หัวรั้น
ไม่รอให้อีกฝ่ายได้หันมาตำหนิเขาหรอก... ฉับพลันชายหนุ่มร่างสูงก็ อันตรธานหายไป...
เหมือนจะถึง—แต่ไม่ถึง...มองๆไปก็ดูน่าสงสาร…มองนานไปจนเริ่มจะรู้สึกหงุดหงิด
ให้เขายืนดูเฉยๆก็คงแล้งน้ำใจไปสักหน่อย จึงถือวิสาสะประชิดตัวหยิบสิ่งที่วางอยู่ชั้นวางสูงยัดใส่มือรุ่นพี่หัวรั้น
ไม่รอให้อีกฝ่ายได้หันมาตำหนิเขาหรอก... ฉับพลันชายหนุ่มร่างสูงก็ อันตรธานหายไป...
06:00...
ทำไมหมอกถึงลงหน้าทุกครั้งที่เขากำลังจะไปไหนมาไหนกันนะ...ทั้งยังแว่วเสียงเรียกจากตรอกซอกซ้อยที่เดินผ่านก็น่ารำคาญใจอยู่ไม่น้อย
ชายหนุ่มในชุดพิธีการเปิดภาคการศึกษาเดินหลงในหมอกหนากลางเมืองอยู่สักพักใหญ่ ...
กว่าที่จะรู้ตัวก็วนมาหน้าเสาไฟที่เขาพึ่งจะเดินผ่านไปเมื่อครู่...
“อ่า.....น่ารำคาญจริง” เขาสบดคำหงุดหงิดออกมาหน้างิ้ว
06:00...
ทำไมหมอกถึงลงหน้าทุกครั้งที่เขากำลังจะไปไหนมาไหนกันนะ...ทั้งยังแว่วเสียงเรียกจากตรอกซอกซ้อยที่เดินผ่านก็น่ารำคาญใจอยู่ไม่น้อย
ชายหนุ่มในชุดพิธีการเปิดภาคการศึกษาเดินหลงในหมอกหนากลางเมืองอยู่สักพักใหญ่ ...
กว่าที่จะรู้ตัวก็วนมาหน้าเสาไฟที่เขาพึ่งจะเดินผ่านไปเมื่อครู่...
“อ่า.....น่ารำคาญจริง” เขาสบดคำหงุดหงิดออกมาหน้างิ้ว
เรย์ออนยืนจ้องอยู่อย่างนั้นเงียบๆโดยไม่ปริปากพูดทักทาย เพราะเห็นว่าอีกคนกำลังวุ่นวายกับความพยายามที่ดูจะน่าสงสารนั้นอยู่
ในใจก็คิดว่า...ทำแบบนั้นชาติไหนจะเอื้อมถึง?
เรย์ออนยืนจ้องอยู่อย่างนั้นเงียบๆโดยไม่ปริปากพูดทักทาย เพราะเห็นว่าอีกคนกำลังวุ่นวายกับความพยายามที่ดูจะน่าสงสารนั้นอยู่
ในใจก็คิดว่า...ทำแบบนั้นชาติไหนจะเอื้อมถึง?
: เวลา 09:00
ในทุกวันและวันนี้ก็เช่นกัน...เรย์ออนมักจะเอาอาหารมาให้พวกเหล่าแมวตัวจ้อยพวกนี้อยู่เสมอ
เขานั่งลงกับพื้นหินขรุขระ ไม่นานสัตว์สี่ขาเสียหวานร้องเหมียวก็ปรี่รุมเข้ามาล้อมคลอเคลียร์น่าเอ็นดู
“ขอโทษนะ…วันนี้ฉันมีแค่ทูน่ากระป๋องเดียว...” น้ำเสียงเย็นชากล่าวกับสัตว์เล็กด้วยใบหน้ายิ้มล้นเสน่ห์ เป็นรอยยิ้มที่ไม่มีทางทำต่อหน้ามนุษย์คนไหนแน่นอน....
: เวลา 09:00
ในทุกวันและวันนี้ก็เช่นกัน...เรย์ออนมักจะเอาอาหารมาให้พวกเหล่าแมวตัวจ้อยพวกนี้อยู่เสมอ
เขานั่งลงกับพื้นหินขรุขระ ไม่นานสัตว์สี่ขาเสียหวานร้องเหมียวก็ปรี่รุมเข้ามาล้อมคลอเคลียร์น่าเอ็นดู
“ขอโทษนะ…วันนี้ฉันมีแค่ทูน่ากระป๋องเดียว...” น้ำเสียงเย็นชากล่าวกับสัตว์เล็กด้วยใบหน้ายิ้มล้นเสน่ห์ เป็นรอยยิ้มที่ไม่มีทางทำต่อหน้ามนุษย์คนไหนแน่นอน....
# เรื่องเล่า
🍙โอนิกิริ :
「ชายหนุ่มรูปงามในม่านหมอก」
เคยได้ยินมาคร่าวๆ...แต่ไม่ค่อยเข้าใจ ว่ากันว่ามีผีชายหนุ่มรูปงามในหมอกหนาปรากฏตัวให้เด็กสาวอาภัพรักพบเจอกันบ่อยๆ
ฉันเลยอยากพิสูจน์...เลยตื่นเช้าไปดักรอ...สามวันแล้ว แต่ไม่เห็นใครเลย
# เรื่องเล่า
🍙โอนิกิริ :
「ชายหนุ่มรูปงามในม่านหมอก」
เคยได้ยินมาคร่าวๆ...แต่ไม่ค่อยเข้าใจ ว่ากันว่ามีผีชายหนุ่มรูปงามในหมอกหนาปรากฏตัวให้เด็กสาวอาภัพรักพบเจอกันบ่อยๆ
ฉันเลยอยากพิสูจน์...เลยตื่นเช้าไปดักรอ...สามวันแล้ว แต่ไม่เห็นใครเลย
# ปรึกษา
# แมว
🍙โอนิกิริ :
「สัตว์สี่ขาร้องเหมียวแย่งข้าวกลางวัน…」
แถวทางถนนใกล้โรงเรียนมัธยมปลายคูเมอิ…มีเจ้าพวกเหมียวเพ่นพ่านไปมา วันนึงฉันเห็นว่าลูกแมวสีดำน่าสงสารดูท่าจะหิวโซ เลยเอาให้ทูน่าที่เป็นข้าวกลางวันให้ไป
จากนั้นลูกแมวหนึ่งตัว…ก็กลายเป็นสองตัว…และสามตัว…สี่ตัว… พวกมันตามติดฉันเหมือนว่าฉันเป็นเจ้าของมัน
…ฉันควรทำยังไง?
# ปรึกษา
# แมว
🍙โอนิกิริ :
「สัตว์สี่ขาร้องเหมียวแย่งข้าวกลางวัน…」
แถวทางถนนใกล้โรงเรียนมัธยมปลายคูเมอิ…มีเจ้าพวกเหมียวเพ่นพ่านไปมา วันนึงฉันเห็นว่าลูกแมวสีดำน่าสงสารดูท่าจะหิวโซ เลยเอาให้ทูน่าที่เป็นข้าวกลางวันให้ไป
จากนั้นลูกแมวหนึ่งตัว…ก็กลายเป็นสองตัว…และสามตัว…สี่ตัว… พวกมันตามติดฉันเหมือนว่าฉันเป็นเจ้าของมัน
…ฉันควรทำยังไง?
โทวคิโท เรย์ออน | ปี 1
สามารถมองเห็น-ได้ยินวิญญาณและดึงดูดสิ่งลี้ลับ
: เขามักปรากฏตัวในหมอกหนาในเมืองช่วงเช้าตรู่และช่วงใกล้ค่ำ...จะให้คำทำนายกับคนที่สัญจรผ่านตามโชคชะตา
🤍:เนียนรู้จักอัตโนมัติ
💬:อยากโคทัก DM ข้อความได้เลย ถ้าทักไม่ได้เม้นไว้ได้นะคะ;-;
🔄:หาเพื่อนให้คนเพื่อนไม่คบ
♠️Doc : url.in.th/aZHxU
โทวคิโท เรย์ออน | ปี 1
สามารถมองเห็น-ได้ยินวิญญาณและดึงดูดสิ่งลี้ลับ
: เขามักปรากฏตัวในหมอกหนาในเมืองช่วงเช้าตรู่และช่วงใกล้ค่ำ...จะให้คำทำนายกับคนที่สัญจรผ่านตามโชคชะตา
🤍:เนียนรู้จักอัตโนมัติ
💬:อยากโคทัก DM ข้อความได้เลย ถ้าทักไม่ได้เม้นไว้ได้นะคะ;-;
🔄:หาเพื่อนให้คนเพื่อนไม่คบ
♠️Doc : url.in.th/aZHxU
——時透 玲オン——
「ม่านหมอกแห่งการทำนาย」
“ไม่มีทางซะหรอก...ความรักนั้น——จะไม่สมหวังอย่างแน่นอน”
“เอาตัวเองให้รอด……แล้วค่อยมาใส่ใจเรื่องของคนอื่น”
: โทวคิโท เรย์ออน
:190 cm.
:ปี 1
: ชมรมเคนโด้
🚩red flag | คาร์พูดตรงและเย็นชา
❗️ปรากฏตัวตามใจตัวเองแบบผีโผล่ มาไวไปไว ไม่บอกว่าคนก็คิดว่าสิ่งลี้ลับ
ทักDM |โค|โรล|เวิ่น = 24/7
ดอค:in bio
——時透 玲オン——
「ม่านหมอกแห่งการทำนาย」
“ไม่มีทางซะหรอก...ความรักนั้น——จะไม่สมหวังอย่างแน่นอน”
“เอาตัวเองให้รอด……แล้วค่อยมาใส่ใจเรื่องของคนอื่น”
: โทวคิโท เรย์ออน
:190 cm.
:ปี 1
: ชมรมเคนโด้
🚩red flag | คาร์พูดตรงและเย็นชา
❗️ปรากฏตัวตามใจตัวเองแบบผีโผล่ มาไวไปไว ไม่บอกว่าคนก็คิดว่าสิ่งลี้ลับ
ทักDM |โค|โรล|เวิ่น = 24/7
ดอค:in bio