I tak jest gorzki, że śmierć nie jest bardziej;
lecz by opisać co tam napotkałem,
powiem jak inny świat się tam gromadzi

(Dante Alighieri, „Boska Komedia”, „Piekło”, pieśń 1, 1–9 tłum. TP).
To mój nie tylko dzisiejszy odnośnik. Czuję, że jest to, o czym on mówi "inny świat". Wciąż za mało widzę.

Zrobię na dwa wpisy:

Pośrodku drogi długiej tego życia
w głębi ciemnego znalazłem się lasu
gdzie droga prosta z horyzontu znika.

Co by to było, rzec wam nie potrafię,
ten gąszcz surowy, który tak się jawi,
że myśl samotna bardzo się tym trapi!

Słucham Galbasa podczas jego ingresu w Warszawie. To brzmi jak coś nowego. Chociaż mój naturalny sceptycyzm nie każe mi wierzyć.
Mimo wszystko chyba trzeba mu dać szansę. To nie jest typowy typ z tej bandy.

Jak sytuacja? Ja się próbuję zbierać. Idzie mi trochę ciężko, ale jednak powoli naprzód.

Pierwsza msza w Notre Dame. Wśród obecnych Macron, Trump, Musk i cała plejada panów tego świata.
"Wysoka estetyka", ale powtórzę: ten kościół jest pusty.
To przedstawienie, jakich nie brakuje wokoło. Arcybiskup Paryża w ornacie w ciapki i wielkie słowa. Już nawet nie starają się zachować pozorów.

Na konwencji Trzaskowskiego koło gospodyń wiejskich i górale w kapeluszach z muszelkami. Kolory b-cz. Czyli język przeciwnika. Jakby nie przeczytali Lakoffa "Nie myśl o słoniu". Ci ludzie nigdy niczego się nie nauczą. A można było narzucić własny język ... Bym im pomógł, ale chyba za późno.

Nie zwariowałem. Patrzę trzeźwo i oczom nie wierzę.
Oczywiście był tam także zombie Musk ...

Oglądam nowe otwarcie Notre Dame i coraz mniej rozumiem z tego świata. Wszyscy jego oficjele od Zełenskiego do Trumpa. Uśmiechnięty Macron. Ale ten kościół jest naprawdę całkowicie pusty. To sztafaż. Ci ludzie to tylko zombie. Jeśli coś takiego jest możliwe, co będzie dalej? Wolę nie wiedzieć.

Tym razem cytat: Gdy włoski rząd w 2018 r. podjął decyzję o zamknięciu portów, burmistrz Palermo odmówił wykonania dekretu, mówiąc: Palermo w starożytnej Grecji oznaczało „szeroki port”. Zawsze przyjmowaliśmy łodzie i statki ratownicze, które ratowały życie na morzu. Nie zatrzymamy się i teraz.

W "Gepardzie" oglądamy przejście od świata „drapieżców” historycznie usankcjonowanych i powszechnie akceptowanych, do nowego świata, którego symbolem jest „szakal”, don Calogero Sedara, nowy człowiek po upadającej arystokracji. Szakal nie podlega normom – zeżre je wszystkie. To już nasz świat.

Teraz szansa polega na tym, żeby po „sycylijsku” rozproszyć odpowiedzialność. Wyobrazić sobie społeczność, która nie pozwala nad sobą zapanować, mimo że nie jest w stanie pozbyć się drapieżników, którzy nie uznają praw niczyich (poza własnymi).

Andrea Camilleri, zapytany, czym Sycylia jest dla świata, odpowiedział: możliwością jego zrozumienia.
Chodzi o zrozumienie, kim jesteśmy wobec „drapieżców”, którzy zdecydowali się wykpić i zdezawuować albo wprost zniszczyć wszystko, w co wierzyły „demokratyczne społeczeństwa Zachodu”.

Dobry wieczór, zaczynam aktywność na blue sky. Witam wszystkich.