"อื้อ"

เธอตอบคุณ พยักหน้าออกมาพร้อมรอยยิ้ม

"ไว้เ?อกั?นะ?ะ"

ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

วันนี้เลือนลาง

พรุ่งนี้ที่ว่าได้อยู่ในความทรงจำของทั้งคู่รึเปล่า?

และคุณ..เหมือนจะลืมมันไปแล้ว

.
.
.

นี่ ในวันนั้นคุณได้คุยกับใครที่นี่ด้วยงั้นหรอ?

" ชุดนี้เหมาะกับคุณนะคะ "

ถ้าไม่ใส่กลับด้าน ...

ชุดดีๆกับคนที่เหมาะสม ถ้าใส่ผิดหรือไม่สวยขึ้นมา ยามาดะเองก็จะรู้สึกผิดเป็นแน่ ปล่อยเอาไว้ไม่ได้หรอกนะ

" ถ้าจะเอาชุดร้านนี้เหมือนกัน ไว้มาเจอกันใหม่พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ "

เธอผงกหัวลงเล็กน้อย

ใบหน้าธรรมดาๆที่ภายในก็นึกสนุกอยากลองจับแต่งเสริมให้อีก ถ้าอีกฝ่ายยอม

นั่นไง.. โดนถูกใจเข้าแล้วสิ

เธอยิ้มเหงื่อตก ราวกับพนักงานเงินเดือนที่ทำงานดีจนหัวหน้าให้งานเพิ่ม และก็ต้องยิ้มรับไว้ก่อน

" ฮะ ๆ ก็ได้อยู่หรอกค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ "

และยามาดะก็ไม่ใช่คนที่ปฏิเสธคนอื่นเป็น

" พรุ่งนี้ฉันก็จะไปงานเหมือนกัน และก็คงเอาชุดร้านนี้แหละค่ะ "

เธอเหลือบตาไปมองชุดที่ถูกอีกฝ่ายเลือกให้เล็กน้อย

รอยยิ้มก็ยังประดับใบหน้าอยู่ แต่ดูเปลี่ยนไปเล็กๆ

+

(อรุณสวัสดิ์นะคะะะะ)

(ตัดจบเลยได้ค่า ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันนะคะ ! 🙏)

บทสนทนาดูคล้ายจะถูกตัดจบลงแล้ว ถึงแม้จะดูเก้กัง แต่ก็นับว่าดีกว่าครั้งก่อน

" เข้าใ?แล้?ค่ะ "

เธอโค้งลงเล็กน้อย เสียงสายฝนก็เลือนลางตามไป

" ???????? ?????? "

เด็กสาวคนนั้นพูดออกมาต่อพร้อมรอยยื้มบาง ๆ มือโบกอำลาช้า ๆ แต่คุณกลับพบว่ามันจางลงไป

นึกเรื่องต่อจากนั้นไม่ออกเลย

จะว่าไปแล้ว... ในวันที่สายฝนสีดำวันนั้น มีใครยืนอยู่ตรงนั้นด้วยงั้นหรอ ?

แล้วคุณ คุยกับใครไปกัน?

"กวาง.."

เธอพูดทวนเสียงเบา

สัญลักษณ์ของผืนป่า การปกป้อง
ที่บ้างเป็นอุปมาอุปมัยเกี่ยวกับการเติบโตของมนุษย์

หันไปมองนัยตาอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อจะหลบออกมา

จะว่าไปก็คล้ายจริงๆด้วย.. คุณโยชิดะกับกวาง

หรือจะใช้คำว่า ลูกกวางหลงฝูงดีนะ...

"อย่างนั้นหรอคะ.. อื้อ"

กวาง กับ แมวดำ แค่สองชื่อก็ฟังดูจะคุยด้วยกันยากอยู่พอควร

โดยไม่ทันรู้ตัว ฝนก็ก็จะเริ่มซาลงบ้างแล้ว แต่ก็ไม่หายสนิทดี

(คุณกลับมาแล้ว😭)

ยามาดะนิ่งไปครู่หนึ่ง เอาเข้าจริงตัวเองก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย

ถ้าเอานิสัยเป็นที่ตั้งก็คงมีสัตว์ที่คล้ายๆกันอยู่ นกฮูก นาก หนู

แต่คนอย่างยามาดะน่าจะเป็นสัตว์พบได้ทั่วไปมากกว่า

"แมวดำล่ะมั้งคะ"

สุดท้ายก็เธอก็พูดตัวเลือกแรกในหัวออกมา

"โยชิดะซังล่ะคะ?"

( เวลากินข้าว จุดธุปเผื่อเราด้วยนะ)

และแล้ว...

ความมืดและความว่างเปล่าก็หวนคืน

จากคนที่ไม่มีใครรู้จัก

สู่การเป็นใครซักคน เป็นเพื่อน เป็นรุ่นพี่ เป็นรุ่นน้อง ศิษย์ เป็นคนที่ได้รับความรัก

ก่อนจะหวนคืนสู่จุดเริ่มต้น...

จางลง

เลือนลาง

และดับสูญไป

......