علی‌بابا اورنگ |انار.

این گپ کمی نیست، وقتی نتیجه‌ی زحمات خود را می‌بینیم. خصوصاً آدم تازه‌کار در موضوع یا رشته‌ای. مقاله‌نویسی یک مشغله‌ی حوصله‌بر و در عین‌حال قله‌‌ای دشوارگذر است. برای دوست‌ گرامی‌ام، علی‌آقا، و همه‌ی عزیزان پژوهشگر تبریک می‌گویم. به‌خصوص استادانی‌که همواره حامی تازه‌آموزان است. همه‌ی‌تان مایه‌ی افتخارید.

«دادخواست شیرین» را خواندم. گرچه نامش شیرین بوده ولی تلخ‌نامه‌ای نوشته است که مغزمغز استخوان آدم را می‌تراشد، با سوهان کند عبدالرحمانی. و پرت می‌کند به دورانی که پورهای کوشان‌شهر با تمام قوت از دیارشان دفاع می‌کردند. کاتب هزاره هم با خون دل آن را ثبت کرده تا بدانیم کجای کاریم.

اسد بودا در توییتر درباره اسب‌ها نوشته بود. مثل همیشه قشنگ و بی‌تکلف. موضوعش هم آزادی بود. توییتش مرا به‌یاد «اسب‌های یخ‌زده» انداخت. اسب‌هایی که در اثر سردی بیش از حد یخ زدند و مردند. انگار همه‌شان دارند ظلم انسان‌ها را – با یال‌ها، چشم‌ها و دهان باز و یخ‌زده‌شان– فریاد می‌زنند. ظلم بنی‌آدم که تمامی ندارد.