این وسط یادم اومد سال 1399/1400، یک باگ خنده دار از سیستم فیلترینگ پیدا کرده بودم و برای مدتی بدون فیلترشکن به توییتر وصل میشدم. یادش بخیر :))

شخصا تمیز بودن رو در سینتکس و فلسفه طراحی زبان میبینم.
اما اینکه کدوم زبان از این نظر بهتره، من صلاحیت پاسخگویی بهش رو ندارم.

وقتی بهش فکر میکنم، می‌بینم گاهی خودمو در سلول انفرادی ذهنم حبس میکنم و فرصت تجربه کردن زندگی رو از خودم میگیرم. فرصت خودم بودن، فرصت حس کردن جایی که الان هستم. و بعد حیفم میاد، چرا زندگی نکنم وقتی فرصتش رو دارم؟
گاهی تلخ ترین تجربه ها بهت بهترین درس ها رو میدن.

وقتی گرفتنم، بیست ساعتی بود که بیدار بودم.
عصر توی سلول انفرادی از خستگی به خواب عمیقی رفتم و یکی از آروم ترین خواب های زندگیم رو دیدم. خواب دیدم اون بیرونم و کل این چند ساعت بازداشت، همش یک کابوس بوده. تا مغز استخون خوشحالی رو حس میکردم.
وقتی بیدار شدم و دیدم تو سلول انفرادیم، دنیا روی سرم خراب شد.

هرچقدر هم میخوام تظاهر کنم که گذشته و دیگه برام مهم نیست، یک جایی یقه ام رو میگیره.
گاهی باورم نمیشه جون سالم به در بردم از اون روز ها. گاهی پنیک میکنم که نکنه همه اینا خوابه و الان تو سلول انفرادی بیدار میشم.
حق ما این نبود، اما دنیا اینجوری کار نمیکنه.

یک کتاب خیلی جالب میخوندم و هم زمان مریض هم بودم. فکر کنم مریضی برام amplify اش کرد :)))

دقیقا