"เมลเป็นคนขี้เกรงใจสินะคะ" ฉีกยิ้มฮิ ก่อนหน้านี้ก็ทักเรื่องค่าแรงนี่นา

แต่มองในทางกลับกัน เป็นเธอเองก็คงเสนอแบบเดียวกันล่ะนะ

"อืม~ งั้นเป็นสตูว์ดีไหมคะ?" เคลื่อนมือเก็บไม้คทาและปัดๆมือเล็กน้อย

"อากาศเย็นแบบนี้ถ้าได้กินของอุ่นๆน่าจะดีนะคะ" ผักและเนื้อต้ม..กินกับขนมปังคู่กัน แค่คิดก็น่ากินแล้ว🍲✨

ได้ยินคำชวนก็มองค้างー ถึงกับย้อนนึกว่าเมื่อครู่ตนได้หลุดพูดหรือแสดงท่าทีแปลกๆตอนไหนหรือเปล่า จนกระทั่งมองลอดออกไปทางประตูจึงเห็นว่าผู้คนก่อนหน้าแทบไม่อยู่กันแล้ว

..ถึงช่วงพักเที่ยงแล้วนี่เอง! เวลาผ่านไปเร็วเสียจนไม่ทันสังเกต

ว่าแล้วก็ผ่อนลมหายใจโล่งอก ..ตกใจหมดเลย~ ( ˊᗜˋ)=3
+

....จะว่าไป จะอ่านออกไหมนะ? ปีหนึ่งส่วนมากอ่านไม่ออกนี่นา😶💦

"..แป้งหนึ่งชาม น้ำผึ้งหนึ่งถ้วยเล็ก เครื่องเทศอย่างละช้อน" ว่าพลางหยิบส่วนผสมและภาชนะสำหรับวัดตวงต่างๆมาวางเรียงจากส่วนผสมหลักไปยังของยิบย่อย

"เสร็จแล้วก็นวดให้เข้ากัน ฟังดูง่ายดีไหมคะ?"

(น่ารักกก😭✨)

เห็นว่ารุ่นน้องเดินไปอีกทางก็ชะเง้อมองด้วยความสงสัย ก่อนจะอุบยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่ายー มุ่งมั่นดีจัง!✨

"สำหรับขนมปังขิงใช้พวกนี้น่ะ" ไม่รอช้าก็หันไปเอื้อมมือจับและเคลื่อนตะกร้าที่มีแป้งและเครื่องเทศต่างๆจุอยู่ข้างใน

"แล้วก็ตวงตามนี้" ยกมืออีกข้างชี้ไปยังสูตรทำขนมที่แปะไว้ที่ผนัง ดูเหมือนจะได้มาจากคุณเมดมาอีกที
+

โดนทักถามก็แค่นเสียงหัวเราะแหะๆ พอมีนักเรียนตั้งคำถามเทือกนี้ก็ชวนให้สงสัยตามสินะ☺️💦 ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆเมื่อฟังที่อาจารย์เล่าต่อ

"..ผ้าด้วยเหรอคะ?" เลิกคิ้วด้วยความสงสัย

เข็มกลัดพอเข้าใจเพราะถูกสลักเวทป้องกันไว้.. แต่ผ้าผูกคอนี่ทำไมกันนะ?

พูดจบประโยคก็ยกยิ้มพลางคิดอยู่ครู่นึง

"ยังไงก็..ไว้ข้าจะเตรียมของแลกด้วยแล้วกันนะคะ" นึกอีกทีจะรับผ้าพันคอไว้เฉยๆก็กระไรอยู่ อีกฝ่ายชั้นปีสุดท้ายแล้วด้วย ให้ของฝากทิ้งท้ายไว้ก็ดูเป็นความคิดที่ไม่เลว

ตาปริบๆกับคำว่า.. พึ่งพา? ก่อนจะอุบยิ้มและหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของรุ่นพี่

"ระวังอีกฝ่ายทุบกลับเอานะคะ" ยิ้มมือป้องปากพูดติดตลกนิด ก่อนจะปัดๆมือเชิงว่าไม่เป็นไร

"ก็แค่เห็นคนส่วนมากจะเป็นแบบนั้นน่ะค่ะ" ใจอ่อนและคล้อยตามคนเล่ห์เหลี่ยมー ส่วนคนที่ขีดเส้นแบ่งได้ชัดเจนอย่างเวราคงไม่โดนหลอกได้ง่ายๆล่ะนะ
+

"..คงกลับหอพักน่ะค่ะ ว่าจะไปอ่านหนังสือต่อ" ทันทีที่มือวิเศษตากเสร็จและนำไม้ไปพิงวางจุดเดิมก็ตวัดไม้ ฟุ่บ~! มือล่องหนได้สลายหายทันตา✨

"แล้วท่านล่ะคะ?" หันมาถามกลับบ้าง พักเบรกก่อนหรือจะทำงานต่อกันนะ?

"อบอุ่น ละมุน และสุภาพบุรุษ ประมาณนั้นสินะคะ" สรุปออกมาแล้วー ราวกับกำลังเพ้อฝันจริงด้วย

แต่แล้วใครจะว่าอะไรได้ล่ะ ก็หนุ่มในอุดมคตินี่นา!

เมื่อเจ้ามือวิเศษช้อนผ้าผืนสุดท้ายเธอก็ควงไม้คทาเตรียมปิดงาน

"นั่นสินะคะ~" ตายังคงจดจ้องมองเจ้ามือคู่นั้น ยิ้มตอบพลางคิดนิด

..ความจริงเพราะใช้พลังเวทต่อเนื่องตั้งแต่เช้าเลยรู้สึกหิวมาพักใหญ่แล้ว แต่หากตอบตามตรงไปเพื่อนสาวคงได้ลนน่าดู
+

โดนทักมาแบบนั้นก็สบตามองค้างー จะว่าไปก็ไม่ได้คิดถึงส่วนนั้นเลยแฮะ?

"ท่านคิดว่าเป็นเช่นนั้นเหรอคะ" มือแตะคางนึก หืม~ ถ้าเมลว่างั้นก็คงจริงละมั้ง? แค่คิดว่าถ้าเป็นคนประเภทนั้นก็คงสงบสุขดี..หรือจะกลายเป็นน่าเบื่อแทนกันนะ?

..คิดไปก็เท่านั้น เพราะงั้นหยุดคิดดีกว่า~ แหะๆ ( ´ᵕ`)💦

ฟังที่เพื่อนสาวพูดต่อก็คิกคักเบา
+

"แล้วก็...กลับกัน ใจร้ายบ้างก็ไม่แย่หรอกนะคะ" เธอหันมาสบตามองรุ่นพี่ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งและรอยยิ้มบางๆ

"เพราะหากเจอคนไม่หวังดีขึ้นมาจะลำบากเอาได้นี่คะ" อย่างน้อยก็ควรมีภูมิคุ้มกันบ้างー ทำตัวใจดีตลอดมีหวังถูกมองว่าอ่อนต่อโลกเท่านั้น

เวรายิ้มตอบพร้อมกับผ่อนลมหายใจเบาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้

หากอีกฝ่ายมุ่งมั่นเสียขนาดนั้นต่อให้เป็นเธอเองก็ปฏิเสธไม่ลง

"...เข้าใจแล้วค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ยกของๆท่านไปเป็นของขวัญจับฉลากไม่ได้หรอกนะคะ" บอกไว้ก่อนจะได้ไม่ผิดจุดประสงค์จากที่คุยตอนต้น
+

ฟังที่อีกฝ่ายพูดถึงก็...ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ล่ะนะว่าใคร ( ˊᵕˋ)

เธอยกยิ้มพยักหน้าหงึกๆตอบรับ ถึงจะไม่ค่อยมั่นใจเพราะรอบนี้หน้าตาออกมาดูไม่ดีนัก แต่ก็ยังอยู่ในระดับกินได้เพราะงั้นคงไม่น่ามีปัญหา..?

"เอาสิ ถ้าไม่ได้มีธุระอะไรต่อจะทำตอนนี้ก็ได้นะคะ" เพราะกว่าจะปั้นและอบก็ใช้เวลาค่อนข้างนานเลยซักถามก่อน

"ก็คง..เป็นคนที่เคารพกันและกัน อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แล้วก็อ่อนโยน?" เอ่ยออกมาอย่างไม่แน่ใจเท่าไหร่ นึกย้อนถึงชายหนุ่มแต่ละคนที่รู้จักแล้วก็..

"อ๊ะ ไม่สูงเกินไปค่ะ" ดีดนิ้วเป๊าะเพิ่งปิ๊งขึ้นมา

"เพราะข้าค่อนข้างตัวเล็กเลยคิดว่า.. ถ้าอีกฝ่ายสูงมากน่าจะคุยลำบากอะไรประมาณนี้น่ะค่ะ" เกาแก้มหัวเราะแหะๆอย่างเขินๆ ถึงจะไม่ค่อยพูดถึงแต่จริงๆเจ้าตัวก็แอบติดใจเรื่องส่วนสูงพอตัว

เห็นเพื่อนทำหน้าอึ้งก็หลุดขำคิกคักออกมาเบาๆ ไม่สนใจไม่ได้แปลว่าไม่อยากรู้หรอกนะ!

ฟังคำตอบก็ยิ้มพยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ ที่เมลพูดมาก็...ดูเป็นคนในอุดมคติสำหรับสาวๆน่าดู อาจจะเพราะดูใกล้เคียงกับสุภาพบุรุษละมั้ง?

"ฮะๆ นี่ท่านย้อนถามคนที่เพิ่งบอกว่าไม่สนใจเหรอคะ" หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ถ้าให้เลือกก็... เธอลูบหน้าคิดไม่ลืมที่จะเฝ้ามองมือวิเศษด้วย
+

“ย-ยินดีเลยค่ะ” เห็นอีกฝ่ายโค้งขอบคุณจริงจังก็ลนลานนิดหน่อย …เธอไม่ได้ช่วยอะไรมากมายแท้ๆ เป็นเด็กมารยาทดีจัง(*´-`)

พอโดนชมซ้ำอีกก็เกาแก้มแกรกๆ เหมือนจะเริ่มเขิน “ฉันเองก็ยังต้องเรียนรู้อีกมากเลยค่ะเพราะงั้น…มาพยายามด้วยกันนะคะ✨”

เห็นอีกฝ่ายกำสองมือชูก็ทำตาม คงเป็นเชิงว่า..สู้ๆ นะ…หรือเปล่า?

“ถ้าอยากเรียนเลขหรือว่าอ่านเขียนหนังสือ ไว้มาเจอกันที่ห้องสมุดได้เสมอนะคะ”

เมื่อเหลือบเห็นสีหน้าอีกฝ่าย สายตาที่เธอสบมองก็ค้างอยู่ครู่นึง

ราวกับว่าคำถามที่ถามออกไปนั้นดันจี้จุดอีกฝ่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ

"ข้าแค่จะแกล้งถามท่านเล่นเฉยๆน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ" เธอยิ้มบางตอบ สิ่งที่กล่าวไปก่อนหน้ายังคงห่างไกลกับคำว่าหลอก

"แล้วก็..รุ่นพี่น่ะใจดีเกินไปแล้วค่ะ ของใช้ส่วนตัวอย่างน้อยก็ควรให้กับคนที่ท่านไว้วางใจสิคะ" ฉีกยิ้มหัวเราะเบาๆ พวกเราเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานนี่นา

ฟังที่อีกฝ่ายเล่าก็เดาได้ไม่ยาก เธอเอียงคอคิดนิดหน่อยพลางกินขนมในมือ

"เดิมทีข้าก็ไม่ค่อยได้ทำอาหารนะคะ จนมาที่นี่ถึงได้ทำบ่อยจนเริ่มคล่อง" หลักๆเพราะมีคาบคหกรรมและขยันเข้าครัวบ่อยด้วย

"..หากไม่มั่นใจลองทักคุณเมดให้ช่วยสอนไหมคะ ทุกคนที่นี่ใจดีมากเลยล่ะค่ะ" หันมาเสนอ จะเริ่มต้นด้วยตัวคนเดียวคงยากเกินมือ

"หรือจะให้ข้าสอนก็ได้นะคะ ถึงจริงๆจะยังไม่เก่งเท่าไหร่.." หัวเราะแหะๆ

กว่าจะเสร็จคงใช้เวลาอีกพักนึง เธอมองเจ้ามือคู่นั้นคิดอะไรไปพลางๆ

"ท่านเคยคิดไหมคะ ว่าถ้าหากมีคนรักขึ้นมาเขาจะเป็นคนแบบไหน" นึกย้อนถึงความรักที่เมลเอ่ยถึงก่อนหน้านั้นแล้ว ก็ชวนนึกสงสัยตามมาว่ามีใครที่สนใจหรือมีภาพในใจบ้างหรือเปล่า

"มือวิเศษจงมา" ทันทีที่อีกฝ่ายตอบรับก็หยิบไม้คทามาตวัดเสกมือวิเศษออกมาคู่นึง ฟุ่บ~

มือล่องหนที่กำลังถูกคุมอยู่เริ่มขยับเคลื่อนตัวไปรับไม้จากมือเด็กสาวทั้งสองและรับหน้าที่นำผ้าไปตากต่อ

"ฮะๆ เอาที่ท่านสะดวกแล้วกันนะคะ อุตส่าห์ให้เข้ามาดูงานแค่นี้ก็สนุกมากแล้วค่ะ" เธอหันมายิ้มตอบอย่างไม่คิดมาก ก้าวถอยเล็กน้อยเมื่อเห็นมือวิเศษวนกลับมาพร้อมกับผ้าเพื่อไปตากต่อ
+

เธอลอบมองรุ่นพี่ที่กำลังตอบ ยิ่งฟังก็ยิ่งเผยรอยยิ้มแห้ง

นี่มันー ไม่ใสซื่อไปหน่อยเหรอ?

"....รุ่นพี่นี่ เคยโดนหลอกบ้างไหมคะ?" ยิ้มเหงื่อตกผ่อนลมหายใจเบา และถามออกมาอย่างตรงไปตรงมา

ว่าจะแกล้งและหลอกถามนิดหน่อย แต่อีกฝ่ายดันจริงจังเสียอย่างนั้นー ทำเอารู้สึกผิดหน่อยเลยแฮะ (ᵕ ˊᗜˋ)