『易辙在好远的地方啊。』

ไม่ไปไหนสักทีเพราะชอบยุ่งจนลืมเนื้อหาก่อนหน้าไปหมด 🥲 เดินหน้าถอยหลังเป็นจังหวะชะชะช่า แต่ไม่เป็นไร หม่าม้ารักน้องจิงช่าน 🥹❤️‍🩹

😭😭😭 น้องซูหุย 😭😭😭

แงแงแงแงแงแงแงแงงแงแงแง ความรักของเจ้าเด็กพวกนี้นี่ดีจังน้า 😭

『愿你们像我一样，也能找到自己的月亮，在向它奔跑的路上，发现原来自己也可以闪闪发光。』

เถาซีของหม่าม้า 🤲😭

งืม ยังไม่พอจัย

เผื่อคนอยากช่วยรีเช็ค อันนิพยายามถอดเอาจากจดหมาย อันไหนเราอ่านไม่ออกก้ะเปิดเรดิโอเช็คมาแล้วค่ะ + หน้าสองคือปัญหาการแปลที่ต้องการคนแนะนำ ช่วยนุล่วย

📮 ดอกไม้ในห้วงกาล ❁*。.

[แปลฉบับเต็ม] จดหมายจากเซี่ยอีหยางถึงเสิ่นลั่ว
'ฉันเคยคิดที่จะเขียนจดหมายถึงนาย — จดหมายที่ไม่มีที่อยู่ปลายทาง'

-----------------
note ; เพิ่งลองแปลอะไรยาว ๆ เป็นครั้งแรกค่ะ มียุบคำ ตัดประโยคไปบ้าง (ไม่รู้ถูกหลักไหม) ยังไงก็ให้คำชี้แนะได้เสมอค่า

ถ้าฉันแก่ตุยไป ลูกหลานโปรดรุ้ว่าปณิธานที่ทวดทำไม่สำเร็จตอนหนุ่มคือซื้อสแตนดี้เซ็ตนี้ไม่ทัน ไม่มีรีสต้อค ไม่เหลืออะไรเลย มีแค่เศษฝุ่นและน้ามตา 😭💔

ซึม 55555555 😭😭😭

นับถอยหลังอีกสองวีคก็จะจบแร้ว t—t กดตุ่มสาดความหวาน ไม่เอาขมแร่ว ขมมาตั้งแต่ตอนที่สิบสาม พี่เหนใจคนโสดที่อยากกินอาหารหมาเฉย ๆ หน่อย

ชอบอาร์ตนี้แบบตามเก็บทุกอัน 555555 (มีโพลารอยด์ด้วย แต่ตอนถ่ายลืม y-y) ตั้งใจเลือกเพลงนี้เพราะรู้สึกว่าเขาแบบ คลั่งรักเหมาะกับคู่นี้ที่สุด 5555 จังหวะเนิบ ๆ เคียงข้างกันไปเรื่อย ๆ ใช้โชคดีทั้งหมดเพื่อพบคุณ

ถ้าใครอ่าน <จังหวะหัวใจไร้เสียง> กับ <ดอกไม้ในห้วงกาล> แล้ว จะสังเกตว่ามีการพูดถึงคู่นี้อยู่บ้าง (จังหวะหัวใจไร้เสียงพูดแค่ว่าจี้ชินหยางกลับมาทำเพลง) ซึ่งมันแบบ TT ฮือ ๆๆๆ อ่านเถอะค่ะ เราชอบเรื่องนี้ที่สุดในเซ็ต ถึงจะมีประเด็นคู่รองที่เราไม่ชอบใจอยู่บ้าง แต่ภาพรวมคือเขาถ่ายทอดความสัมพันธ์ฉันคนรักและกลุ่มเพื่อนสนิทได้ดีมาก ๆ ทุกตัวละครเติบโตมาอย่างดีเสมอเลย

ถ้าใครชอบแนวโตไปด้วยกัน ดำเนินเรื่องให้เห็นความสัมพันธ์สิบปีของคู่รักคู่นึง เราว่าไม่มีอะไรจะตอบโจทย์ไปกว่าซุ่ยเยว่เจียน ᵒ̴̶̷᷄﹏ᵒ̴̶̷᷅ เนื้อเรื่องไม่ได้มีอะไรหวือหวามาก รักกันตั้งแต่ตอนที่สิบนิด ๆ แต่ยิ่งอ่านยิ่งผูกพัน ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าการที่คนเราจะรักกันได้ขนาดนี้ มันต้องแลกด้วยบุญวาสนาแบบไหนกันหนอ ㅜ_ㅜ

คุณจะได้เห็นเขาตกหลุมรักกัน สอบเข้ามหาลัย ช่วยกันเก็บเงินเช่าห้องไปอยู่ด้วยกัน ก้าวสู่วัยทำงาน

#岁月间
จี้ชินหยาง x เซี่ยเมิ่ง

"งั้นอยู่ได้นานเท่าไหร่ก็รักไปนานเท่านั้นแล้วกัน ถึงแม้ว่าวินาทีถัดมาจะต้องตายตกไป วินาทีนี้ฉันก็ยังรักนายอยู่"

เซี่ยเมิ่งกับจี้ชินหยางพบกันครั้งแรกตอนม.ปลาย พัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนที่เอาแต่มองกันไปมองกันมา ขยับเข้ามาสนิทชิดเชื้อ สู่การเดินเคียงข้างกันไม่ว่าจะกี่สิบปีผ่านผัน

ประโยคที่ชอบมาก ๆ ของเรื่องนี้คือ การอยู่เคียงข้างคือการสารภาพรักที่ยาวนานที่สุด

แล้วคู่หลักอะ คนนึงพลัดพรากจากครอบครัวที่แท้จริง อีกคนโตมากับความครอบครัวที่แสนห่างเหิน วางระยะห่างกับทุกคนเพื่อปกป้องตัวเอง ต่างคนต่างผ่านอะไรมามาก มากเกินกว่าเด็ก 16-17 จะต้องแบกรับ 😭 ในที่สุดเถาซีก็ได้กลับบ้าน และหลินชินเหอได้คนที่รักเขา ‘ที่สุด’ แบบที่ไม่เคยมีมาก่อนแล้วจริง ๆ T--T เป็นอีกเรื่องการเดินเรื่องดี ปมดี มิติตัวละครดี ดีไปหมดทุกอย่างเลย

สำหรับประโยคเด็กของเรื่อง นี่ชอบโควทนี้มาก ๆ แปลคร่าว ๆ ประมาณ “ขอให้พวกคุณได้เจอพระจันทร์ของตัวเอง และในตอนที่กำลังวิ่งไปหามัน ก็ค้นพบว่าที่แท้แล้วตัวเองก็ส่องประกายได้ไม่ต่างกัน” 😭🤌

ฮือออ จากเด็กที่มองว่าตัวเองเป็นก้อนอุกาบาต อยากเป็นดาวฤกษ์เพื่อส่องแสงให้ใครสักคน ในที่สุดก็ก้าวมาถึงจุดที่ทอแสงให้คนอื่นได้จริง ๆ แล้วอะ 😭

#月亮奔我而来 ‧₊˚ ☽ ⋅
หลินชินเหอ x เถาซี
ชิงท้อป 1 ประจำปี (ตอนนี้ก็ยังชิงอยู่ 5555) เป็นเรื่องที่ร้องไห้ตั้งแต่ต้นจนจบ 😭 อ่านจบแล้วฟูลฟิลมาก ๆ ชอบที่ทุกการเติบโตของตัวเอกเกี่ยวพันกับดวงจันทร์ คนที่ชอบเป็นเหมือนดวงจันทร์ที่ยากจะเอื้อมถึง แต่ในตอนที่เขาพยายามจะไขว่คว้ามัน ดวงจันทร์เองก็กำลังลดตัวลงมาเพื่อเขาเหมือนกัน

คุณพระจันทร์ตอนเด็กก็ตัวเท่านี้เอง ㅠㅁㅠ

วันนี้เม่ยก็ยังร้องไห้กับประโยค ‘อี้เจ๋ออยู่ในที่ที่แสนไกล’ ของถังเฉิงเกอเหมือนเดิม ╥﹏╥

พอจะครบรอบสองปีจริง ๆ ก็ยังอดคิดไม่ได้ เหมือนกับทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาตอนเคว้ง ๆ — ถังเฉิงเกอจะสบายดีมั้ยนะ จะใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมีความสุขกับอี้เจ๋ออยู่ที่ไหนสักที่ใช่รึเปล่า สุขภาพแข็งแรงดีอยู่ไหม แต่ก็คงยังใจดีอยู่เหมือนเดิมแน่ ๆ คนแสนดีขนาดนี้ ต้องมีชีวิตที่สงบสุขเต็มไปด้วยรักแน่นอนเลย

ส่วนประโยคในเรื่องที่ติดอยู่ในใจที่สุดน่าจะเป็น "ถ้าอยากให้ดอกไม้ผลิบาน ก็ต้องรู้จักการเฝ้ารอ" จากคุณแม่ของคุณหมอเสิ่น พอเอาประโยคนี้มาใช้กับความรัก ก็เท่ากับว่าคุณหมอเสิ่นใช้เวลาสามสิบปีเพื่อที่จะได้พบเจอเมิ่งซินถัง และช่วงชีวิตสามสิบปีนั้นก็มีเพื่อรอคอยไห่ถังผลิบานอะ 🥹

Title : 穿堂惊掠琵琶声
Platform : 猫耳fm
7 ตอนหลัก 1 ตอนพิเศษ
ฟังฟรี✨ ทุกตอนค่ะ

www.missevan.com/mdrama/25276...

โยกมาจากเธรด : x.com/meiinxq/stat...

รูปประกอบในเธรดส่วนมากมาจากรูปเล่มจีน (เล่มเดียวจบ 🤍) แต่ภาพปกเป็นอาร์ตกู๊ดส์ของมอนทาจค่ะ

ชอบแบบบรรยายไม่หมด รู้สึกว่าคุณซู่ซู่ทิ้งร่องรอยเอาไว้อีกแล้ว เหมือนได้กลิ่นสวนดอกไม้ของคุณหมอลอยมาตามลม TvT

ท่อนนึงที่ชอบมากคือตอนที่ซินถังบอกว่า

“ฉันตอนอายุ 23 อาจไม่ชอบนายตอนอายุ 20 นายตอนอายุ 15 ก็ไม่แน่ว่าจะชอบฉันในตอนอายุ 18”

คุณหมอก็เสริมว่า ประสบการณ์ต่างๆ ที่หล่อหลอมพวกเค้ามาทำให้เวลาที่ได้พบกัน ณ ตอนนี้เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว

ชีวิตก็คงต้องการเท่านี้แหละเนอะ

เมิ่งซินถังต่อให้รู้สึกผิดหวังก็ยังอยากสานต่อโปรเจคให้สำเร็จ คุณหมอเสิ่นมีบาดแผลและตั้งคำถามมากมายว่าการเป็นหมอต่อไปมันถูกรึเปล่า ทั้งคู่มีข้อกังขาในทางที่ตัวเองเลือก แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่คิดจะทิ้งมันไป

เป็นนิยายที่จังหวะเดินเรื่องเนิบนาบแต่นุ่มลึก แค่สื่อผ่านการกระทำก็อุ่นวาบในใจ ชอบความที่ทั้งคู่โทรหากันอัปเดตชีวิตสัพเพเหระ ท้อเรื่องงานบ้างอะไรบ้าง บอกคิดถึงกันง่ายๆ แบบไม่ต้องซับซ้อน