(5665555555555555555 เริ่มเลย อาร์ตไฟท์ssr)

(ในโรลนี้ไง! หยิบมาวาดได้หมดแหล่ะ คิคิคิคิคิคิคิคิ 😼😼)

(แอ่ก สปอยล์ว่ายังเสียน้ำตาไปอีกหลายรอบ 💔💔💔)

(ฉันทำอะไรให้คุณ 💔 เดี๋ยวเจอสวน หน็อยแน่ ๆๆๆๆ 🫵🏻🫵🏻🫵🏻)

(คือ มันก็เหมือนตอนนี้แหล่ะ ไม่โตไปกว่านี้แล้ว 😞💔)

มายุตอบกลับสั้น ๆ พลางยกมือขึ้นโบกให้ มองแผ่นหลังอีกฝ่ายวิ่งไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ

เมื่อเสียงรอบข้างเริ่มจางลง เธอก้มดูเครื่องรางในมืออีกครั้ง ใช้นิ้วโป้งลูบเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงอย่างตั้งใจ

และอธิษฐานต่อมันด้วยหวังว่าจะสมหวังอย่างที่ต้องการ

(ตัดได้แล้ว เย่ ๆๆๆ ขอบคุณที่เล่นด้วยกันจนจบนะคะ ฮือ ฮารุเซมไปดีที่สุด 😭😭)

ได้แต่มองเครื่องรางสีชมพูในมือ อันที่จริงก็อยากจะพูดอะไรออกไปบ้าง แต่ประโยคที่บอกว่าเธอเหมาะกับการถูกรักทำให้สมองตื้อไปชั่วขณะ

คิด...แบบนั้นเหรอ

ความร้อนเริ่มไล่มาตามขอบตา ทว่ารีบกลั้นไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มกว้างเหมือนอย่างเคย

"อื้อ!"

ถึงจะถูกดันไหล่แต่ฮารุก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น จ้องคนตัวเล็กกว่าอยู่สักพักก่อนจะส่งเสียงถอนหายใจออกมาเบาๆ

เพราะประโยคก่อนหน้านั่นแหละ

"เพราะแบบนี้ไง มายุจังถึงได้เหมาะกับเจ้านี่น่ะ"

ตัดสินใจคว้ามืออีกคนมาไว้ในมือ ฮารุวางเครื่องรางสีชมพูบนฝ่ามือของมายุ ก่อนจะดันเบาๆให้เจ้าตัวกำสิ่งนี้ไว้

"มายุจังน่ะ เหมาะกับการถูกรักที่สุดเลย"

"จะต้องสมหวังแน่นอน"

+

สักพักเสียงอาจารย์เรียกรวมพลก็ดังขึ้น มายุสะดุ้งน้อย ๆ เพราะอยู่ใกล้กับคนใช้โทรโข่งมากที่สุด

"ว้า หมดเวลาเล่นแล้วสิ"
"มายุขอบคุณเซมไปอีกครั้งนะ! ไปเข้าแถวได้แล้ว ๆ"

ยกมือดันไหล่โกลเด้นตัวโตให้รีบลุกขึ้น ส่วนตัวเองต้องนั่งอยู่ตรงนี้ต่อ

"ไว้เจอกันใหม่! (＾▽＾)ノ"

เหม่อมองไปทางกลุ่มนักเรียนที่กำลังยืนถ่ายรูปกันอยู่ สักพักก็เบนสายตากลับมายังคนข้าง ๆ อีกครั้ง

"ถ้าเซมไปคิดแบบนั้น มายุยิ่งไม่เหมาะกับเครื่องรางอันนี้เลย"
"เพราะยังไงมายุก็ไม่มีทางสมหวังอยู่แล้ว"

แฮมสเตอร์หัวเราะคิกคัก ทำเหมือนว่าที่เอ่ยไปเป็นเรื่องตลกธรรมดา ๆ

"ให้เซมไปเก็บไว้ดีกว่า! เร็ว ๆ นี้อาจจะได้ใช้ก็ได้"

พูดพลางจับเจ้าแมวที่นอนอยู่บนตักวางลงข้าง ๆ เพราะเริ่มรู้สึกชาที่ต้นขา

"โฮ่ งั้นเหรอ ๆ"

ยกมือปิดปากตัวเองที่กำลังยิ้มกรุ้มกริ่ม ไม่รู้ทำไมแต่เธอไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีใครมาสารภาพรักเลย

อย่างน้อยก็ต้องมีจดหมายรักบ้างล่ะน่า!

"เปล่าหรอก มายุแค่ชอบสีชมพู"
"ของใช้ทุกอย่างแทบจะเป็นสีชมพูหมดเลยนะ!"

ชี้โบว์ที่ผูกมาวันนี้ให้ดูเป็นตัวอย่าง

"ส่วนคนที่ชอบน่ะ ตอนนี้ไม่มี"

พอถูกบอกว่าจะยกให้ถ้าอยากได้ คนเด็กกว่าลังเลอยู่พักใหญ่ ก่อนจะส่ายหน้า

"แบบนั้นมันก็เหมือนมายุเอาโชคของเซมไปมาใช้เลยน่ะสิ"

อีกอย่างเธอก็ไม่ได้สนใจด้านความรักเท่าไหร่ด้วย... ล่ะมั้ง

"แต่ยกให้กันง่าย ๆ แบบนี้ ฮารุเซมไปไม่มีคนที่ชอบเหรอ?"
"ดู ๆ แล้วก็น่าจะมีคนเข้าหาเยอะอยู่นี่นา"

เอียงคอถามตาปริบ ไหน ๆ หัวข้อที่น่าสนใจก็วกมาทั้งที ขอล้วงข้อมูลกันหน่อยซิ!

ราบรื่นงั้นเหรอ

หลุบตามองข้อเท้าตัวเองที่ใช้งานไม่ได้ชั่วคราว สงสัยจะสุ่มได้ของเก๊แหง ไม่งั้นเธอก็ต้องโดนคุ้มครองแล้วสิ

บุ้ยปากแล้วหันมาดูเครื่องรางในมืออีกคน ตากลมแดงเบิกกว้างเล็กน้อย

"แม้แต่เซมไปก็ได้สีชมพู!?"

แหวเสียงดังนิดหน่อยจนสามสีที่อยู่บนตักสะดุ้งตัวโยน มายุรีบก้มกระซิบขอโทษพลางใช้นิ้วเกาหลังคอให้เบา ๆ

ว่าพลางล้วงกระเป๋าหยิบเครื่องรางของตัวเองออกมาทั้งหมดสี่อันแล้วเริ่มบ่น

"ดูสิ! ไม่รู้ทำไมมายุถึงได้แต่อันที่เกี่ยวกับความปลอดภัย ไม่ก็สุขภาพ"
"การเรียนบ้างล่ะ การเงินบ้างล่ะ มายุอยากได้สีชมพู!"

พูดแบบนั้นแต่ก็ยอมรับขนมแมวเลียมาแกะให้มันกินอยู่ดี หรือเจ้านี่จะรู้ว่าเธอแอบว่าเรื่องน้ำหนัก

แบบนั้นจะฉลาดเกินไปแล้ว!

"เพื่อนเหรอ? อืม... ตอนแรกก็อยู่ด้วยกันแหล่ะ แต่พอมายุแวะเล่นกับแมวก็หายไปไหนกันหมดไม่รู้"
"จริงสิ ฮารุเซมไปได้เล่นสุ่มเครื่องรางหรือเปล่า"

มายุทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ พูดออกมาได้ไงว่าตัวเล็ก นี่ถ้าลองยกเจ้าเจ้าเหมียวขึ้นลงสักห้าสิบครั้ง กล้ามคงขึ้นแน่ ๆ

แมวหรือดัมเบลก็ไม่รู้!

"เอ๊ะ เป็นอะไรเนี่ย"

มองตัวกลมสามสีดิ้นไปดิ้นมาบนตักแล้วขมวดคิ้วอย่างงง ๆ พอได้รับคำอธิบายว่าต้องการค่าทำขวัญก็ยิ่งมู่ทู่ลงไปอีก

"ง้ออะไรล่ะ มายุยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!"

(น่ารักมากกว่าเดิมด้วย 😭😭😭😭😭)

ยกสองมือขึ้นบังจุดที่โดนจิ้ม ใจอยากจะแยกเขี้ยวใส่ แต่ตัวเองดันมีแค่ฟันหน้าสองซี่ที่เด่นชัดตามสายพันธุ์

ขบซะเลยดีไหม!?

ก้มลูบหน้าผากป้อย ๆ ก่อนจะเงยหน้าจ้องขนมที่ถูกยื่นมาให้สลับกับคนทำเสียงป้อน

“แล้วมายุต้องกินคนเดียวหมดนี่เลยเหรอ”
“แลกกัน! เซมไปกินอันนี้เพิ่มด้วย ส่วนมายุกินอันนั้น”

หยิบวากาชิรูปจิ้งจอกที่ตัวเองปั้นขึ้นมาแล้วทำเสียงตาม

“อ้าม~”
"คิดซะว่าเป็นคนอื่นแล้วกลืนลงไปเลย!"

“แล้วเซมไปจะกินอันไหน อันนั้นหรือไง”

ถามพร้อมเพยิดหน้าไปทางอันที่ดูดีกว่าตัวเองมากโข—ขนมวากาชิรูปแฮมสเตอร์ที่อีกคนปั้นไว้