1-B | winter white hamster ⪩ •⩊• ⪨
accout for #SSR_Commu
doc - https://bit.ly/44SfXyK
แฮมสเตอร์หมดคำพูด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เสี่ยงเซียมซีได้คำทำนายว่าจะดวงดีเป็นพิเศษแท้ ๆ
หลอกกันสินะ เชื่อไม่ได้เลย!
"ฮึ่ย มายุไม่เอาแล้วก็ได้" ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันก่อนจะยื่นทั้งหมดให้เพื่อนเลือก
"ยูนากะจังอยากแบ่งไปสักอันไหม อันที่ทำให้ปลอดภัยน่าสนใจอยู่นะ"
แฮมสเตอร์หมดคำพูด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เสี่ยงเซียมซีได้คำทำนายว่าจะดวงดีเป็นพิเศษแท้ ๆ
หลอกกันสินะ เชื่อไม่ได้เลย!
"ฮึ่ย มายุไม่เอาแล้วก็ได้" ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันก่อนจะยื่นทั้งหมดให้เพื่อนเลือก
"ยูนากะจังอยากแบ่งไปสักอันไหม อันที่ทำให้ปลอดภัยน่าสนใจอยู่นะ"
"เอ๋―"
"ทำไมมีแต่อะไรแบบนี้ล่ะเนี่ย?"
บ่นเสร็จก็ก้มหน้ามู่ทู่เพราะไม่ได้สีชมพูอย่างที่หวังเอาไว้ แถมการได้เครื่องรางเรื่องพวกนี้มันเหมือนเป็นการบอกอยู่กลาย ๆ ว่าอย่าซนให้มากอย่างไรอย่างนั้นเลย
"ขออีกที! สุดท้ายแล้ว!"
ยื่นมือสุ่มจับอีกครั้ง ส่งพลังไปอย่างเต็มเปี่ยมว่าขอให้ได้สีที่ชอบ แต่ว่า
"เอ๋―"
"ทำไมมีแต่อะไรแบบนี้ล่ะเนี่ย?"
บ่นเสร็จก็ก้มหน้ามู่ทู่เพราะไม่ได้สีชมพูอย่างที่หวังเอาไว้ แถมการได้เครื่องรางเรื่องพวกนี้มันเหมือนเป็นการบอกอยู่กลาย ๆ ว่าอย่าซนให้มากอย่างไรอย่างนั้นเลย
"ขออีกที! สุดท้ายแล้ว!"
ยื่นมือสุ่มจับอีกครั้ง ส่งพลังไปอย่างเต็มเปี่ยมว่าขอให้ได้สีที่ชอบ แต่ว่า
เอียงหัวมองตาปริบ จากที่สังเกตคนรอบตัวพอขึ้นมัธยมปลายก็มักจะสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษนี่นา
แต่สงสัยจะไม่ใช่ทุกคนสินะ!
มายุพยักหน้าก่อนจะหันไปดูตามปลายนิ้ว
"เอาสิ ๆ!"
ตอบแล้วตรงปรี่เข้าไปมุง ยืนเลือกด้วยความลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายเลยตัดสินใจหลับตาหยิบมาสักอัน
"โอ๊ะーเอ๋ ความปลอดภัยเหรอ"
ไม่รู้เลยว่าทำสีหน้าแบบไหนอยู่ จะว่ายินดีก็ไม่ใช่ เสียใจก็ไม่เชิง
เอียงหัวมองตาปริบ จากที่สังเกตคนรอบตัวพอขึ้นมัธยมปลายก็มักจะสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษนี่นา
แต่สงสัยจะไม่ใช่ทุกคนสินะ!
มายุพยักหน้าก่อนจะหันไปดูตามปลายนิ้ว
"เอาสิ ๆ!"
ตอบแล้วตรงปรี่เข้าไปมุง ยืนเลือกด้วยความลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายเลยตัดสินใจหลับตาหยิบมาสักอัน
"โอ๊ะーเอ๋ ความปลอดภัยเหรอ"
ไม่รู้เลยว่าทำสีหน้าแบบไหนอยู่ จะว่ายินดีก็ไม่ใช่ เสียใจก็ไม่เชิง
“นี่~ หันมาคุยกับมายุหน่อยซี่”
กระซิบเรียกเสียงเบา ทว่าเจ้าเหมียวกลับสะบัดหางใส่แล้ววิ่งออกไป ก่อนจะกระโจนขึ้นต้นไม้อย่างคล่องแคล่วเพราะเห็นนกเกาะอยู่บนกิ่ง
เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น ตากลมยังจ้องตามอย่างสนใจพลางหัวเราะคิกคักกับตัวเอง
“ปีนดีไหมนะ…”
อยากเล่นด้วยนี่นา
แต่นึกได้ว่าสถานที่ไม่เหมาะเท่าไหร่ สุดท้ายก็ได้แต่ยืนโยกตัวไปมาอยู่ใต้ต้นไม้
“นี่~ หันมาคุยกับมายุหน่อยซี่”
กระซิบเรียกเสียงเบา ทว่าเจ้าเหมียวกลับสะบัดหางใส่แล้ววิ่งออกไป ก่อนจะกระโจนขึ้นต้นไม้อย่างคล่องแคล่วเพราะเห็นนกเกาะอยู่บนกิ่ง
เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น ตากลมยังจ้องตามอย่างสนใจพลางหัวเราะคิกคักกับตัวเอง
“ปีนดีไหมนะ…”
อยากเล่นด้วยนี่นา
แต่นึกได้ว่าสถานที่ไม่เหมาะเท่าไหร่ สุดท้ายก็ได้แต่ยืนโยกตัวไปมาอยู่ใต้ต้นไม้
ทำไมล่ะ สุดท้ายมันก็หนีออกมาได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ!?!?! ⁽⁽(੭ꐦ •̀Д•́ )੭*⁾⁾
ทำไมล่ะ สุดท้ายมันก็หนีออกมาได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ!?!?! ⁽⁽(੭ꐦ •̀Д•́ )੭*⁾⁾
ตั้งแต่หลงกับพี่สาว ลืมมือถือไว้ที่บ้าน แล้วตอนนี้ยังมาแพ้เกมที่ตัวเองเคยไร้พ่ายอีก ดูท่าวันนี้จะกลายเป็นวันที่โชคร้ายที่สุดในชีวิตแล้ว
ไหนจะรางวัลนั่น—
ร่มลายหน้าประธานนักเรียน...เนี่ยนะ!?
"ทำไมถึงทำลายนี้ออกมาล่ะเนี่ย?"
ตั้งแต่หลงกับพี่สาว ลืมมือถือไว้ที่บ้าน แล้วตอนนี้ยังมาแพ้เกมที่ตัวเองเคยไร้พ่ายอีก ดูท่าวันนี้จะกลายเป็นวันที่โชคร้ายที่สุดในชีวิตแล้ว
ไหนจะรางวัลนั่น—
ร่มลายหน้าประธานนักเรียน...เนี่ยนะ!?
"ทำไมถึงทำลายนี้ออกมาล่ะเนี่ย?"
ท่ามกลางความคึกคักและแสงจากโคมกระดาษ เธอหยุดยืนอยู่เงียบ ๆ ตรงมุมเล็ก ๆ พร้อมริงโกะอาเมะสีแดงในมือที่ถูกค้างไว้ใกล้ปากราวกับจะกัดต่อ แววตากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ
จากภายนอกอาจดูเหมือนแค่ยืนรอใครสักคน แต่ความจริงไม่ใช่เลยーเพราะตอนนี้กำลังรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง
'...มายุหลงซะแล้วเหรอ!?'
(มาแปะสกินโอบ้งค่ะ ₍₍⚞(˶˃ ꒳ ˂˶)⚟⁾⁾ᯓᡣ𐭩)
ท่ามกลางความคึกคักและแสงจากโคมกระดาษ เธอหยุดยืนอยู่เงียบ ๆ ตรงมุมเล็ก ๆ พร้อมริงโกะอาเมะสีแดงในมือที่ถูกค้างไว้ใกล้ปากราวกับจะกัดต่อ แววตากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ
จากภายนอกอาจดูเหมือนแค่ยืนรอใครสักคน แต่ความจริงไม่ใช่เลยーเพราะตอนนี้กำลังรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง
'...มายุหลงซะแล้วเหรอ!?'
(มาแปะสกินโอบ้งค่ะ ₍₍⚞(˶˃ ꒳ ˂˶)⚟⁾⁾ᯓᡣ𐭩)
"ม มาได้ยังไงน่ะ!?"
"ม มาได้ยังไงน่ะ!?"
"อื้อ!"
"แต่ถ้าไม่มีอะไรมายุก็ไปหาได้ใช่ไหม?"
ถามแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา แต่ถึงอย่างไรซะเธอก็ไม่ได้คิดจะอยากสร้างความวุ่นวายให้คนอื่นนักหรอก
"งั้นมายุไปนะ"
"ขอบคุณค่ะโชชุนเซมไป!"
(ตัดตรงนี้ได้เลยค่ะ ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ 😭 แล้วก็รับนี่ไปด้วยยยย...ยยย..ยย ย ยย ย 🤟)
"อื้อ!"
"แต่ถ้าไม่มีอะไรมายุก็ไปหาได้ใช่ไหม?"
ถามแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมา แต่ถึงอย่างไรซะเธอก็ไม่ได้คิดจะอยากสร้างความวุ่นวายให้คนอื่นนักหรอก
"งั้นมายุไปนะ"
"ขอบคุณค่ะโชชุนเซมไป!"
(ตัดตรงนี้ได้เลยค่ะ ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ 😭 แล้วก็รับนี่ไปด้วยยยย...ยยย..ยย ย ยย ย 🤟)
น่ารัก!
มองอยู่อย่างนั้นนานสองนานถึงได้รู้ว่าอีกคนน่าจะยังไม่รู้ตัวแน่ ๆ
"มายุไม่นึกเลยว่าฮารุเซมไปจะชอบอะไรแบบนั้นด้วย"
น่ารัก!
มองอยู่อย่างนั้นนานสองนานถึงได้รู้ว่าอีกคนน่าจะยังไม่รู้ตัวแน่ ๆ
"มายุไม่นึกเลยว่าฮารุเซมไปจะชอบอะไรแบบนั้นด้วย"
หลังจากยืนฟังสุนทรพจน์ยืดยาวจนแทบหลับคาที่ ในที่สุดก็มาถึงช่วงติดเข็มกลัด!
มายุมองไปรอบ ๆ เพื่อนบางคนเริ่มจับกลุ่ม แยกย้ายไปหารุ่นพี่ หรือบ้างก็ยังยืนอยู่ที่เดิม
เธอเองไม่มีเป้าหมายชัดเจน เลยเลือกจะเดินดุ่ม ๆ ไปหาใครสักคนที่ไม่จำเป็นจะต้องรู้จักกัน ยื่นมือไปดึงผ้าคลุมไว้แล้วชูเข็มกลัดให้เห็น
“ติดให้มายุหน่อยได้ไหมคะ?”
หลังจากยืนฟังสุนทรพจน์ยืดยาวจนแทบหลับคาที่ ในที่สุดก็มาถึงช่วงติดเข็มกลัด!
มายุมองไปรอบ ๆ เพื่อนบางคนเริ่มจับกลุ่ม แยกย้ายไปหารุ่นพี่ หรือบ้างก็ยังยืนอยู่ที่เดิม
เธอเองไม่มีเป้าหมายชัดเจน เลยเลือกจะเดินดุ่ม ๆ ไปหาใครสักคนที่ไม่จำเป็นจะต้องรู้จักกัน ยื่นมือไปดึงผ้าคลุมไว้แล้วชูเข็มกลัดให้เห็น
“ติดให้มายุหน่อยได้ไหมคะ?”
"โอ๊ะ!"
ยังไม่ถึงครึ่งทางดีก็ถูกหยุดด้วยใครบางคนที่ยกไม้วาดขึ้นมาตรงหน้าพร้อมคำท้า
หันซ้ายหันขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอื่นก่อนจะยกไม้เบสบอลที่พกมาขึ้นตั้งการ์ด แล้วตะโกน
"ย่าห์!!"
"แฮมสเตอร์ตัวนี้นี่แหล่ะที่จะหยุดเจ้า!"
"โอ๊ะ!"
ยังไม่ถึงครึ่งทางดีก็ถูกหยุดด้วยใครบางคนที่ยกไม้วาดขึ้นมาตรงหน้าพร้อมคำท้า
หันซ้ายหันขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอื่นก่อนจะยกไม้เบสบอลที่พกมาขึ้นตั้งการ์ด แล้วตะโกน
"ย่าห์!!"
"แฮมสเตอร์ตัวนี้นี่แหล่ะที่จะหยุดเจ้า!"
เจ็ดนาฬิกายี่สิบสี่นาที เป็นเวลาที่สองเท้าแตะพื้นโรงเรียน เจ้าตัวยืนจังก้าอย่างภูมิใจเพราะสามารถหอบสัมภาระมาถึงที่หมายได้โดยไม่ทำหล่นระหว่างทางแม้แต่นิดเดียว
เก่งมาก!
ชื่นชมในใจพร้อมยกมือขึ้นปาดเหงื่อเล็กน้อย กวาดตาไปรอบ ๆ มอง บรรยากาศคึกคักที่เต็มไปด้วยนักเรียนมากหน้าหลายตา แต่งตัวหลายแบบ
เจ็ดนาฬิกายี่สิบสี่นาที เป็นเวลาที่สองเท้าแตะพื้นโรงเรียน เจ้าตัวยืนจังก้าอย่างภูมิใจเพราะสามารถหอบสัมภาระมาถึงที่หมายได้โดยไม่ทำหล่นระหว่างทางแม้แต่นิดเดียว
เก่งมาก!
ชื่นชมในใจพร้อมยกมือขึ้นปาดเหงื่อเล็กน้อย กวาดตาไปรอบ ๆ มอง บรรยากาศคึกคักที่เต็มไปด้วยนักเรียนมากหน้าหลายตา แต่งตัวหลายแบบ