金丸瑞芳 (Kanemaru Zuihou) | 1年 :
ชมรมกระจายเสียง — ชมรมจิตอาสา
doc in pin post
dm for co roleplay
𐙚⋆°。⋆♡ . ݁₊ ⊹ . ݁ ⟡ ݁ . ⊹ ₊ ݁.
ผู้เล่นสามารถส่งภาพพื้นที่สำรวจด้วยการทำเครื่องหมาย X บนแผนที่ และส่งในคอมเมนต์ใต้ภาพ
- ผู้เข้าร่วมกิจกรรม นิพพานมาระ อภิสังขาระโลหิต กากบาทได้ 1 ช่อง
- ผู้เล่นท่านอื่น กากบาทได้ 3 ช่อง
ผู้เล่นสามารถส่งภาพพื้นที่สำรวจด้วยการทำเครื่องหมาย X บนแผนที่ และส่งในคอมเมนต์ใต้ภาพ
- ผู้เข้าร่วมกิจกรรม นิพพานมาระ อภิสังขาระโลหิต กากบาทได้ 1 ช่อง
- ผู้เล่นท่านอื่น กากบาทได้ 3 ช่อง
“เรามาที่นี้เพราะจะช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากนี่นา”
เธอเอียงคอเปรยตาเข้าไปในป่า
”จะมาทำตัวครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้คงจะไม่ได้หรอกค่ะ“
เป็นคาเนมารุที่เดินนำอายูมุไปก่อน เสียงฮัมเพลงเบา ๆ คลอไปตามขณะสองเท้าก้าวไปเรื่อย ๆ
”ฝนก็ตั้งเค้าซะแล้วค่ะ ฉันไม่ค่อยอยากเปียกเท่าไหร่ เร่งมือกันเถอะนะคะ“
“เรามาที่นี้เพราะจะช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากนี่นา”
เธอเอียงคอเปรยตาเข้าไปในป่า
”จะมาทำตัวครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้คงจะไม่ได้หรอกค่ะ“
เป็นคาเนมารุที่เดินนำอายูมุไปก่อน เสียงฮัมเพลงเบา ๆ คลอไปตามขณะสองเท้าก้าวไปเรื่อย ๆ
”ฝนก็ตั้งเค้าซะแล้วค่ะ ฉันไม่ค่อยอยากเปียกเท่าไหร่ เร่งมือกันเถอะนะคะ“
ว่าซะ อนึ่งให้แนะนำการท่องเที่ยวเลยแฮะ
ว่าซะ อนึ่งให้แนะนำการท่องเที่ยวเลยแฮะ
เธอส่ายหน้าไหวไหล่
“ไม่เลยค่ะ”
หายไปไหนกันหนอ ทั้งที่มีคนคอยให้กลับไปหา แต่หนีไปได้แยบยลคล้ายไม่เคยมีอยู่จริง —มือของซุยโฮกำร่มไว้แน่น
“จะให้ไปเดาว่าเด็กคนนั้นไปทางไหนก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ”
กว้างขวางเสียขนาดนี้
หากแท้จริงแอบอยู่สักมุมภายในบ้านดั่งที่แมวของคุณป้าทำล่ะก็คงอ่อนแรงน่าดู
“พวกเรายังไม่ได้ไปที่ไหนบ้างกันนะ”
“มีที่ไหน..”
เธอส่ายหน้าไหวไหล่
“ไม่เลยค่ะ”
หายไปไหนกันหนอ ทั้งที่มีคนคอยให้กลับไปหา แต่หนีไปได้แยบยลคล้ายไม่เคยมีอยู่จริง —มือของซุยโฮกำร่มไว้แน่น
“จะให้ไปเดาว่าเด็กคนนั้นไปทางไหนก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ”
กว้างขวางเสียขนาดนี้
หากแท้จริงแอบอยู่สักมุมภายในบ้านดั่งที่แมวของคุณป้าทำล่ะก็คงอ่อนแรงน่าดู
“พวกเรายังไม่ได้ไปที่ไหนบ้างกันนะ”
“มีที่ไหน..”
|
ดวงตากวาดมองใบหน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง ปอยผมบางส่วนปรกใบหน้าซุยโฮจึงทำให้ต้องหรี่ตา
“ไม่มีหรอกค่ะ!”
น้ำเสียงเริงร่าขัดจากเมื่อครู่
“ไม่สิ อาจจะมีก็ได้ เรื่องนั้นไว้คุยระหว่างทางเดินไปหาอะไรกินกันไหมคะ?”
อย่างแรกหาที่หลบฝูงกาก่อน
“ฉันเลี้ยงเอง ٩(˵˃̶ω˂̶˵)◞*”
|
ดวงตากวาดมองใบหน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง ปอยผมบางส่วนปรกใบหน้าซุยโฮจึงทำให้ต้องหรี่ตา
“ไม่มีหรอกค่ะ!”
น้ำเสียงเริงร่าขัดจากเมื่อครู่
“ไม่สิ อาจจะมีก็ได้ เรื่องนั้นไว้คุยระหว่างทางเดินไปหาอะไรกินกันไหมคะ?”
อย่างแรกหาที่หลบฝูงกาก่อน
“ฉันเลี้ยงเอง ٩(˵˃̶ω˂̶˵)◞*”
จะเรียกแบบนั้นได้รึเปล่านะ ที่เจอตอนนี้ก็คลับคลาว่าถูกมนุษย์ต่างดาวบุกไม่ต่างกัน
“นึกว่าจะทำได้ทุกอย่างซะอีกนะคะอายูมุจัง?”
ถ้อยทีตกใจเล็ดลอดให้พอจับได้
“ไม่เป็นอะไรค่ะ ไอ้ขึ้นไปบนที่สูงก็ใช่ว่าจะไม่เคยขึ้นไปซักทีเดียว”
— อากาศบนฟ้า เป็นยังไงกันนะ เหมือนจะลืมไปจากความทรงจำทีละนิด
“จะว่าไป มนุษย์ต่างดาวอยากจะคุยอะไรกับฉันกันล่ะคะ คิ่ก“
จะเรียกแบบนั้นได้รึเปล่านะ ที่เจอตอนนี้ก็คลับคลาว่าถูกมนุษย์ต่างดาวบุกไม่ต่างกัน
“นึกว่าจะทำได้ทุกอย่างซะอีกนะคะอายูมุจัง?”
ถ้อยทีตกใจเล็ดลอดให้พอจับได้
“ไม่เป็นอะไรค่ะ ไอ้ขึ้นไปบนที่สูงก็ใช่ว่าจะไม่เคยขึ้นไปซักทีเดียว”
— อากาศบนฟ้า เป็นยังไงกันนะ เหมือนจะลืมไปจากความทรงจำทีละนิด
“จะว่าไป มนุษย์ต่างดาวอยากจะคุยอะไรกับฉันกันล่ะคะ คิ่ก“
เหมือนจะถูกบังคับให้ต้องเออออไปด้วยแล้ว คาเนมารุจึงไม่ได้ออกความเห็นใด ๆ เสริมเป็นพิเศษ
“ฉันเคยมีความฝันว่าอยากออกไปเจอมนุษย์ต่างดาวค่ะ ถ้าบินได้ล่ะก็คงดีสิน้า”
— รึเปล่านะ ซุยโฮชอบมนุษย์ต่างดาวใช่ไหมนะ
“อายูมุจังทำได้รึเปล่า?”
หยอกเอินไปเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังให้พาบินหรอกนะ (•ؔʶ̷ ˡ̲̮ ؔʶ̷)
เหมือนจะถูกบังคับให้ต้องเออออไปด้วยแล้ว คาเนมารุจึงไม่ได้ออกความเห็นใด ๆ เสริมเป็นพิเศษ
“ฉันเคยมีความฝันว่าอยากออกไปเจอมนุษย์ต่างดาวค่ะ ถ้าบินได้ล่ะก็คงดีสิน้า”
— รึเปล่านะ ซุยโฮชอบมนุษย์ต่างดาวใช่ไหมนะ
“อายูมุจังทำได้รึเปล่า?”
หยอกเอินไปเท่านั้น ไม่ได้คาดหวังให้พาบินหรอกนะ (•ؔʶ̷ ˡ̲̮ ؔʶ̷)
คาเนมารุโค้งรับก่อนจะเป็นฝ่ายนำเดินเข้าไปในร้านก่อน
“อะไรกันคะ ฉันเป็นคนชวนแท้ ๆ ทำอย่างกับไม่ใช่คนรู้จักกันเกินไปแล้ว”
ไม่วายหันมาบอกตามหลัง
“ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ นะคะฉันเนี่ย”
พูดไปนั่น เป็นมุขตลกน่ะ ꉂ(˵˃ ᗜ ˂˵)
“รีบตามเข้ามาเร็วเข้า ! ฉันจะจองที่ที่ลึกที่สุดนะ”
มีแต่เสียง ไม่มีคนอยู่ล่ะ เธอเร่งแล้วล่ะนะ
คาเนมารุโค้งรับก่อนจะเป็นฝ่ายนำเดินเข้าไปในร้านก่อน
“อะไรกันคะ ฉันเป็นคนชวนแท้ ๆ ทำอย่างกับไม่ใช่คนรู้จักกันเกินไปแล้ว”
ไม่วายหันมาบอกตามหลัง
“ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ นะคะฉันเนี่ย”
พูดไปนั่น เป็นมุขตลกน่ะ ꉂ(˵˃ ᗜ ˂˵)
“รีบตามเข้ามาเร็วเข้า ! ฉันจะจองที่ที่ลึกที่สุดนะ”
มีแต่เสียง ไม่มีคนอยู่ล่ะ เธอเร่งแล้วล่ะนะ
“ค่ะ…ขอบคุณนะคะ”
เธอก้มหัวลงเล็กน้อยให้อีกฝ่ายลูบหัวได้ถนัดมือมากยิ่งขึ้น
ใบหน้าที่ขอบตาระเรือแดงจางผงกหัวรับคำจนตัวโคลงเคลง
ถ้าอยากจะชอบ อยากจะเข้าใจ อยากจะใช้ชีวิตต่อไปได้มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น
“ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะคะ…เรื่องในครั้งนี้ฉันจะตอบแทนแน่นอน”
ส่วนตอนนี้ที่ทำได้
คาเนมารุ ซุยโฮ ผละมือข้างหนึ่งไปล้วงกระเป๋ากระโปรงอยู่สักครู่
“ตอนนี้”
“มีเท่านี้ค่ะ”
“ค่ะ…ขอบคุณนะคะ”
เธอก้มหัวลงเล็กน้อยให้อีกฝ่ายลูบหัวได้ถนัดมือมากยิ่งขึ้น
ใบหน้าที่ขอบตาระเรือแดงจางผงกหัวรับคำจนตัวโคลงเคลง
ถ้าอยากจะชอบ อยากจะเข้าใจ อยากจะใช้ชีวิตต่อไปได้มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น
“ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะคะ…เรื่องในครั้งนี้ฉันจะตอบแทนแน่นอน”
ส่วนตอนนี้ที่ทำได้
คาเนมารุ ซุยโฮ ผละมือข้างหนึ่งไปล้วงกระเป๋ากระโปรงอยู่สักครู่
“ตอนนี้”
“มีเท่านี้ค่ะ”