De al-Qassam-brigade, de gewapende vleugel Hamas, toont een video waarop een Israëlische gijzelaar te zien is. De beelden hebben ze op de berichtendienst Telegram geplaatst. Het gaat om Nadav Popplewell, die werd gevangengenomen na de aanval van Hamas op 7 oktober. Volgens de al-Qassam-brigade is de man intussen overleden aan zijn verwondingen na Israëlische bombardementen.

Nog steeds zitten er 134 Isralische gijzelaars vast in Gaza. Het is onduidelijk hoe het met hen gaat en wie er nog in leven is. Familieleden en vrienden maken zich grote zorgen over de gezondheid van hun geliefden en wekelijks zijn er demonstraties tegen de regering omdat ze vinden dat die te weinig doet om de gijzelaars vrij te krijgen.ppMaar de woede richt zich niet alleen op de Isralische regering. Ook het Rode Kruis ligt in Isral onder vuur. Ze vinden dat de hulporganisatie veel te weinig doet om de gijzelaars te kunnen bezoeken en medische hulp te verlenen.ppDe 20jarige stiefzoon van Doron Zexer is een van de gijzelaars die nog vastzitten in Gaza. Dexer is op een bijeenkomst in een het centrum van Tel Aviv, op een plein dat men tegenwoordig het gijzelaarsplein noemt. Dagelijks komen daar honderden mensen samen om actie te voeren, hun steun te betuigen of troost te vinden. Het Rode Kruis heeft nog niks gedaan voor de gijzelaars, ze hebben ze niet een keer bezocht., zegt Dexer. Ik denk echt dat ze veel meer kunnen doen om die mensen te helpen.ppTaxiservice ppAlleen de gijzelaars die worden vrijgelaten komen nu bij het Rode Kruis terecht. De hulporganisatie neemt ze over van Hamas, en vervoert ze vervolgens naar Isral. Daarom noemen veel Isralirs het Rode Kruis spottend de taxiservice van Hamas. Ook Zexer denkt er zo over. Het enige dat ze doen is de gijzelaars naar Isral rijden. Maar daar hebben we het Rode Kruis niet voor nodig, zegt hij.ppSarah Davies is de woordvoerder van het Rode Kruis in Jeruzalem en zegt dat de hulporganisatie doet wat het kan, maar dat ze nu eenmaal afhankelijk zijn van Hamas. Wij hebben een deal tussen Isral en Hamas nodig om meer te kunnen doen. Er zijn veel uitdagingen, het is een conflictgebied en we weten niet waar de gijzelaars worden vastgehouden. We kunnen niet zomaar een deur intrappen of dingen doen die de gijzelaars mogelijk alleen verder in gevaar brengen, zegt Davies.ppMaar veel mensen op het plein geloven niet dat het Rode Kruis alles op alles zet. Sommigen denken zelfs dat antisemitisme de reden is dat de hulporganisatie nog niet bij de gijzelaarsis geweest. Een vrouw die haar steun komt betuigen zegt: Ik geloof niet dat ze doen wat ze kunnen. Ze doen niks en ik denk dat het is omdat wij Joods zijn, omdat wij Isral zijn. Ik geloof niet wat ze zeggen. Ook Dexer denkt er zo over: Het is antisemitisme, omdat het gaat om Joodse mensen. Dat is de enige reden dat ze nog steeds niet bij de gijzelaars zijn geweest.ppGesprekken met HamasppHagai Levine is het hoofd van het medische team van de organisatie die zich inzet voor de gijzelaars. Hij begrijpt wel dat het Rode Kruis niet zomaar naar de gijzelaars kan, maar denkt wel dat de organisatie meer kan doen. Ze zijn natuurlijk neutraal hierin en dat respecteren wij. Maar het is ook hun taak om zich uit te spreken over de situatie. Ook over het schenden van humanitaire wetten door Hamas, zegt Levine.ppMaar het Rode Kruis is voorzichtig met zulke uitspraken, want de hulporganisatie is zelf ook direct in gesprek met Hamas om te kijken wat er mogelijk is. Ik kan niet ingaan op de inhoud van die gesprekken, maar achter de schermen doen we ons best, zegt Davies. We zijn in Qatar en praten met Hamas. Maar wij weten uit ervaring dat het beter is om die inhoudelijke informatie niet te delen. We snappen de frustratie bij familie en vrienden van de gijzelaars daarover wel, die willen meer transparantie. Maar we doen echt wat we kunnen.p

Als er eacuteeacuten plek is waar de geschiedenis van de Jodenvervolging in Nederland het goed zichtbaar kan blijven voor de komende generaties, dan is het wel in het nieuwe Nationaal Holocaustmuseum aan de Plantage Middenlaan. Zondag opent de koning het museum in de panden van waaruit tienduizenden joden werden gedeporteerd naar de vernietigingskampen, maar ook honderden kinderen werden gered. Vandaag mocht AT5 alvast naar binnen.De voormalige deportatieplaats de Hollandsche schouwburg, ligt recht tegenover de Hervormde Kweekschool, van waaruit er 600 kinderen werden gered uit de naastgelegen cregraveche. De twee gebouwen vormen samen het Nationaal Holocaustmuseum. De geschiedenis van de Sjoa die hier te zien is, roept bij voormalig rechter en Holocaustoverlevenden AnitaLeeserGassan heftige herinneringen op. Die gestreepte kampjasjes, dat verdraag ik niet. En mensen in mijn omgeving weten dat als je naar mij toegaat dat je liever niet zoiets aantrekt, want daar kan ik niet tegen.nbsp In de rechtbank waar ik werkte hield mijn collega er ook altijd rekening met mij dat ze geen gestreepte kleding aandeed op zitting.nbspVerradenAnita LeeserGassan werd op 8jarige leeftijd met haar familie in 1944 verraden op haar onderduikadres in Amsterdam. Ze belandde met haar moeder in concentratiekamp BergenBelsen waar 70.000 mensen de dood vonden. Ze zat in een van de dodentreinen die onderweg strandden in Troumlbitz. Anita LeeserGassan: Die treinen waren afschuwelijk. We hadden vreselijke honger en waren bang dat de treinen werden beschoten door de geallieerden, die dachten dat het Duitse treinen waren, dus hingen we witte kleding aan de buitenkant om dit te voorkomen.In het museum hangt de beroemde foto van het jongetje Siem Maandag, dat in het net bevrijde concentratiekamp BergenBelsen langs de grotendeels ontblote lichamen van vermoorde kampgevangenen loopt. Anita heeft dit precies zo meegemaakt toen ze in een vrachtwagen werden geladen voor het dodentransport. De Duitsers hoopten de gevangen nog in een vernietigingskamp te krijgen. Maar dat mislukte. LeeserGassan heeft geen moeite hierover te praten. Het gekke is dat mensen het niet geloven als je vertelt dat we die lijken zo hebben zien liggen met die opengesneden lichamen. De mensen haalden er de levers uit om nog iets te eten te hebben. JodenvervolgingHet museum bestaat uit drie verdiepingen. Via een trap wordt de bezoeker naar de hoogste etage geleid waar zichtbaar is hoe de jodenvervolging in Nederland begon. Directeur Emile Schrijver betreurt het dat een Nationaal Holocaustmuseum lang op zich heeft laten wachten. De nadruk na de oorlog lag vooral op aandacht voor het verzet. En de meeste mensen wilden vooruitkijken. Maar een museum als dit is juist helend voor de Joodse gemeenschap. Heel belangrijk. De geschiedenis moet zichtbaar blijven.nbspJoodse RaadHet meest indrukwekkende object van de collectie vindt Schrijver de cartotheek van De Joodse Raad. Er staan tientallen kaartenbakken met van alle Nederlandse Joden hun naam en adresgegevens. Het object ontroert me omdat het de laatste plek is waar de identiteiten van alle Joden nog bij elkaar waren, daarna is 75 procent vermoord. Hij erkent dat het registratiesysteem tegelijkertijd een van de meest schrijnende objecten is, omdat overijverige ambtenaren met dit systeem de Nazis de gewenste gegevens gaven om de joden op te pakken en te deporteren. Daarom staat het ook in dit museum.Op de etage daaronder is te zien wat zich tijdens deportaties en in de concentratiekampen afspeelde. Op de begane grond ziet de bezoeker wat er in de kweekschool zelf gebeurde. In de tuin, naast de voormalige cregraveche, staan portretten van kinderen die na deportatie niet overleefden. Er staat ook een foto van cregravechedirecteur Henrieumltte Pimentel, die ervoor zorgde dat 600 kinderen over deze schutting werden getiteld en via de nabijgelegen gang zijn weggesmokkeld voor onderduik.nbsp Anita LeeserGassan: Ik vind het een belangrijk museum, om de mensen de oorlog te laten beleven.nbsp Maar dat het museum ervoor gaat zorgen dat het nooit meer zal gebeuren, daar gelooft ze niet in. Was het maar waar.

Vijftig jaar geleden werd de laatste Nederlandse otter doodgereden maar de otter is terug, onder andere in Amsterdam.nbsp Het dier leeft ergens in de buurt van het Diemerpark, maar waar ie precies woont is nog niet duidelijk. Samen met stadsecoloog Koen Wonders gaat NH op zoek naar sporen van het roofdier de grootste marterachtige van ons land dat vrijwel uitsluitend vis eet en daarom in en om het water leeft.Koen laat onder een fietsbrug naar IJburg het bewijs zien: Op die steen ligt otterspraint. Dat is typische otterpoep met visresten.nbspMet plastic handschoenen deponeert Koen een poepmonster in een potje voor nader onderzoek. We kunnen aan de hand van het DNA vaststellen welk dier het is en waar het vandaan komt. Dat zegt ons weer iets over welke wildpassages goed werken en welke niet.Verderop in de Diemer Vijfhoek snap je wel dat een wild beest als de otter hier leven kan. Dit is de jungle van Amsterdam ondoordringbaar door de omgevallen bomen, het water en de bramen. Trouwens, het is Diemen hoor, laten we dat wel even opmerken, zegt Koen.nbspZoals de Diemer Vijfhoek er nu uitziet, zo was vroeger heel NoordHolland. Ruige moerasbossen bestonden toen overal. Door het hoge grondwater kunnen de bomen niet diep wortelen. Als ze groot worden vallen ze om en rotten ze langzaam weg. Daar groeit dan weer van alles op en aan. nbspAls er dan vroeger een overstroming kwam werd het hele bos weggevaagd tot de onderliggende zandplaat en begon de bosontwikkeling overnieuw.Op al dat rottende hout vinden we paddenstoelen als judasoor en de rode krulhaarkelkzwam. Ook vinden we een varen die op de stam van een populier groeit. Hij heet eikvaren maar dat komt door de vorm van zijn blad, niet omdat hij op eiken groeit. Hij haalt zijn voedsel uit de lucht, niet uit de stam. Het is geen parasiet maar een epyfit.We hebben de otter vandaag niet gevonden, maar de kans dat je hem in het wild tegenkomt is klein: Het zijn superschuwe nachtdieren. Dat we er een filmpje van hebben is dankzij de verborgen wildcamera.nbsp

Cartoon Marc-Jan Janssen:.