#KMI_JinshinJiko

@ บริเวณข้างแม่น้ำมิซึกิ , 17.37 น.

‘โปรดระวังทางรถไฟ‘
’โชคดีไปสี่วัน!’

เขาจับจ้องหน้าจอเครื่องเล่นเกมมาสักพัก ข้อความบนนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกสนุกสนานหรือตื่นเต้นมากมาย

โชคอะไรนั่นมีอยู่จริงหรือไม่ เด็กชายรอดตาย หรือเด็กหญิงฟูมฟาย

แม้ไม่แสดงสีหน้า แต่เนื้อหาของเกมทำเขาหงุดหงิดอยู่ในใจ

#KMI_YABAIKitchen

หากพูดถึงฝีมือทำอาหาร คุโจ มิโฮะ ไม่จัดอยู่ในประเภทไร้ความสามารถจนเกินเยียวยา

แต่ทำไม

ทั้งที่ทำตามสูตรทุกกระเบียดคำ

ไก่อบซอส ข้าวหน้าเนื้อ ปลาย่าง สารพัดเมนูที่ลงมือเสก ถึงกลายเป็นพาร์เฟต์หน้าตาน่าหมั่นไส้นี่ทุกที !!!!!!

(ศักดิ์ศรีคนเข้าครัว คงเหลือ -0)

(ช่วงก่อนหน้าไม่ค่อยได้เข้ามา วุ่นวายชีวิตมาก แต่ต่อแอคทีฟแล้วค่ะ ฝากตัวหลังจากนี้อีกรอบนะคะ 🥹)

(55555555555555555555555555!!!! เห็นเป็นอาไรนะ!! เดะกัดเลย!?!?)

สก็อตติชโฟลด์ที่ว่าก็ยังคงสายตาเวทนานั่นไว้อยู่ (ยังอีก)

”ไม่มีอะ“ จะให้พูดเรอะว่าเธอดูแปลกๆ ว่าแล้วก็มุดลอดใต้แขนสาวเจ้าไปเลย (เห้ย)

#KMI_Nyugakushiki

พิธีเปิดการศึกษา สายลมแรก และใครสักคนที่ทอดสายตามองใครก็ตามเดินก้าวผ่านไปมาจากหน้าต่างอาคารเรียน

ไร้รอยยิ้มหรือกำลังใจผ่านสุรเสียง มีเพียงแววตาฉายแววเหม่อลอยไร้จุดโฟกัสเพียงเท่านั้น

(ทักทายได้ค่ะ เห็นมั้ยอีกเรื่อง (?))

(ภาพสี...เลย...⁉️..น้า.....😭⁉️‼️)

อะ—
ยังไม่ทันประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นฉับพลัน ถุงแป้งขนมที่ต้องการก็ลอยหวือมาอยู่ในมือ

“นี่!”

แต่ยังไม่ทันอะไรต่อ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีรอบข้างก็ไม่มีใครอยู่แล้ว

“...???“ อะไรของเขา

จิ๊ปากเบาๆ รู้สึกเหมือนเสียท่าเล็กน้อย

”เออ ขอบใจ แต่ทีหลังไม่ต้อง“

ไม่รู้ว่าพูดกับคู่สนทนาที่จากไปแล้วรึเปล่า แต่สุดท้ายก็ทำเพียงไหวไหล่แล้วเดินออกไปจ่ายเงินให้จบเรื่อง

หา?

สีหน้าคนที่ถูกตราหน้าว่ากำลังรังแกคนอยู่ถึงกับงุนงงเข้าไปอีก

“ฉันไม่ได้แกล้งนี่“

สาบานได้ แค่แตะหน้าผาก มากกว่านี้ยัง (หะ)

แต่พอได้ยินประโยคให้หยิบไปได้เลย เจ้าตัวถึงกับจ้องมองลูกนก(?)งกเงิ่นตรงหน้าด้วยสายตาเหลือจะเชื่อ

“กอดไว้ขนาดนั้น จะให้ฉันแย่งมารึไง”

จะบอกยังไงว่าระดับถุงที่อีกฝ่ายถือเอาไว้ แทบไม่ต่างอะไรกับตำแหน่งบนชั้นวางเมื่อสักครู่เลยนะ...

(คือ ทำไม คุณ เล่น ยังงี้ 😭😭😭😭😭😭😭😭 .กรี๊ด!!!!!!!)

...

สารพัดคำสบถกำลังครอบครองพื้นที่ในหัวเขาอยู่

เจ้าตัวนิ่งเงียบ จับจ้องใบหน้าชวนโมโห

ก่อนที่มือจะเอื้อมไปข้างหน้า เป้าหมายไม่ใช่ของในตะกร้าที่ห่างออกจากระยะสายตา

แต่เป็นเสื้อของอีกฝ่าย

“ฟังนะ”
แววตาฉายแววไม่เป็นมิตร

“อย่ามาล้อกันเล่น”

“ฉันไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น”

มือที่จิ้มหน้าผากอีกฝ่ายชะงักอยู่แบบนั้น

ปมคิ้วเผลอคลายออกด้วยความงุนงงชั่วขณะ

นัยน์ตายังไม่หลุดโฟกัส แต่เหมือนจะกำลังประมวลผลคำพูดของอีกคนอยู่

...
???

“เป็นฉันแล้วทำไม”

อะไรของเขา แบบนี้ก็เหมือนหัวโจกสั่งลูกน้องในปกครองเลยนี่

”...“

รู้สึกเหมือนกำลังโดนทดสอบความอดทนจริงๆ นะ

เป็นอีกครั้งที่เขาหยุดลงมายืนเต็มเท้า ขยับหนีเล็กน้อย แล้วหันมองคู่สนทนาที่ยังก่อกวนไม่เลิก

เจ้าตัวถอนหายใจ เขย่งหยิบถุงที่อีกฝ่ายรบเร้า แล้วหันมาประจันหน้าภาระอันหนักอึ้ง

”แลกกันสิ”
“นายลองสูตรของฉัน ฉันลองสูตรของนาย”

พยักเพยิดไปยังถุงแป้งขนมปังชั้นบนสุด

#kmi_เปิดโรล แยกรูท
@ ซูเปอร์มาร์เก็ต 14.10 น.

คุโจคนเล็กกำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก

เขายืนอยู่จุดเดิมมาเกือบห้านาทีเห็นจะได้ ดวงตายังคงจับจ้องไปที่ถุงแป้งขนมปัง ณ ชั้นบนสุดอยู่เป็นระยะ

พับผ่าเถอะ ใครใช้ให้จัดของแบบนี้กัน

จะเรียกพนักงานมาช่วยหยิบก็เกรงใจ (ที่จริงเขาขี้เกียจ) แถวนี้มีบันไดไหมก็ไม่รู้

ว่าแล้วก็ ฮึบ

ถ้าเห็นแล้วรู้สึกเวทนา ก็น่าเวทนาจริงๆ นั่นล่ะ

( เพราะพกขนมปังมายังไงล่ะ! )

( แอบมาหย่อนมิโฮะเต็มตัวค่ะ 🤙🏻 mostly เป็นเด็กแต่งกายถูกระเบียบหัวจรดเท้า ห้องปกครองต้องชื่นชม .จัดเสื้อ

fyi ไม่ชอบคนตัวสูงเพราะต้องเงยหน้ามอง มันเมื่อยคอนา )

#kmiสลับเพศ

“..”

ช่างหัวปะไร ก็ยังคงต้องไปซ้อมยูโดอยู่ดี

#kmi_coop

(ไม่มีใบโคดีๆ เป็นชิ้นเป็นอัน สิ้นไร้ไม้ตอกเหลือเกิน แต่ขอฝากตัวด้วยนะคะ สิทธิพิเศษคนสนิทกินขนมฟรีได้ด้วยนะ ⸜(｡˃ ᵕ ˂ )⸝🍞

— rt เนียนรู้จัก
— fav/dm/mention โคสตอรี่

หรืออยากเทสคาร์ เวิ่น โรล ok ตอบช้าแต่ตอบชัวร์ เรียนเชิญ เรียนเชิญ)

#kmi_commu

"ถ้าสัมผัสไม่ได้ ก็ไม่เห็นจะต้องไปใส่ใจเลยสักนิด“

.☘︎ ݁˖༘˚⋆𐙚｡⋆𖦹.✧˚

九条   みほ | Kujo Miho
— y2 (18)

doc: bit.ly/4dWbkpU

( co/role/talk/dm — 24/7 yes! ◡̈ )

( เทสค่ะ มีคนเห็นแมวไหม🧶 )