Doc - https://shorturl.at/qQ2ou
[ บวกได้ทุกโพสที่เปิดเมนชั่น ]
ใจหายเลยเห็นชูหมัดใส่นึกว่าจะต่อยกันซะอีก
"เอาละนะ เป่ายิงงง ฉุบ!"
ใจหายเลยเห็นชูหมัดใส่นึกว่าจะต่อยกันซะอีก
"เอาละนะ เป่ายิงงง ฉุบ!"
"อะ"
ขณะกำลังเคลื่อนตัวออกจากสถานที่ไปตามฝูงชน เขาก็โดนหยุดด้วยเสียงร้องขอความช่วยเหลือเสียก่อน
เด็กชายผู้เป็นน้องใหม่ของที่นี่เหมือนกันเมื่อได้ยินคำถามนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมาตอบเธอ
"นั่นสินะครับ"
"อะ"
ขณะกำลังเคลื่อนตัวออกจากสถานที่ไปตามฝูงชน เขาก็โดนหยุดด้วยเสียงร้องขอความช่วยเหลือเสียก่อน
เด็กชายผู้เป็นน้องใหม่ของที่นี่เหมือนกันเมื่อได้ยินคำถามนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันมาตอบเธอ
"นั่นสินะครับ"
จำได้ว่าวันนี้วันเกิดของเธอก็เลยซื้อเค้กสตอเบอรี่แบบที่ชอบไปให้พร้อมกับของขวัญอันเล็กในถุงกระดาษ มันคือกิ๊บที่ประดับด้วยดอกเดซี่อันเล็กๆที่เห็นแล้วคิดว่าน่าจะเหมาะ เธอไม่ค่อยใส่เครื่องประดับเท่าไหร่แต่หวังว่าจะชอบมันนะ
"สุขสันต์วันเกิดนิโนะจัง"
@kmi-ninomiya.bsky.social
จำได้ว่าวันนี้วันเกิดของเธอก็เลยซื้อเค้กสตอเบอรี่แบบที่ชอบไปให้พร้อมกับของขวัญอันเล็กในถุงกระดาษ มันคือกิ๊บที่ประดับด้วยดอกเดซี่อันเล็กๆที่เห็นแล้วคิดว่าน่าจะเหมาะ เธอไม่ค่อยใส่เครื่องประดับเท่าไหร่แต่หวังว่าจะชอบมันนะ
"สุขสันต์วันเกิดนิโนะจัง"
@kmi-ninomiya.bsky.social
โน้มตัวลงประทับริมฝีปากของเราทั้งคู่เข้าหากันอย่างนุ่มนวล หลับตาลงเก็บความรู้สึกจากสัมผัสนี้ไว้
ค้างช่วงเวลานั้นเพียงครู่เดียวก็ผละออกไป ถ้านานกว่านี้ใจของเขาเองคงรับไม่ไหวเป็นแน่
"อืมม... เท่านี้ก็ได้แล้วมั้ง..."
โน้มตัวลงประทับริมฝีปากของเราทั้งคู่เข้าหากันอย่างนุ่มนวล หลับตาลงเก็บความรู้สึกจากสัมผัสนี้ไว้
ค้างช่วงเวลานั้นเพียงครู่เดียวก็ผละออกไป ถ้านานกว่านี้ใจของเขาเองคงรับไม่ไหวเป็นแน่
"อืมม... เท่านี้ก็ได้แล้วมั้ง..."
"นัตสึกะ นิโนมิยะ"
"นัตสึกะ นิโนมิยะ"
สายลมพัดพาให้ซากุระปลิว ความสงบทำให้ดังยินหัวใจที่วุ่นวายชัดกว่าเดิม ปากเอื้อนเอ่ยทุกถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ผมตกลงให้เธอเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ"
"แล้วผมก็จะขอเธอแบบเดียวกัน"
"ขอเป็นคนที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนที่อยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่าเป็นมากกว่านั้น..."
สายลมพัดพาให้ซากุระปลิว ความสงบทำให้ดังยินหัวใจที่วุ่นวายชัดกว่าเดิม ปากเอื้อนเอ่ยทุกถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ผมตกลงให้เธอเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ"
"แล้วผมก็จะขอเธอแบบเดียวกัน"
"ขอเป็นคนที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนที่อยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่าเป็นมากกว่านั้น..."
'ถ้าลารุ่นพี่เสร็จแล้วมาหาที่เดิมนะ' เป็นข้อความที่ส่งไปให้ตั้งแต่บ่าย
เขาที่มารออยู่แล้วเหม่อมองดอกไม้สีชมพูบานเต็มต้น
ผ่านมานานแล้วสินะ ตอนนั้นที่มานั่งคุยกับเธอที่นี่ครั้งแรกใบไม้ยังเป็นสีส้ม เราสัญญากันไว้ว่าจะให้คำตอบเรื่องบางอย่าง
เธอได้บอกผมมาแล้ว
ส่วนผมจะพูดในวันนี้ รวมถึงตอบคำขอของเธอเมื่อไม่นานด้วย
@kmi-ninomiya.bsky.social
'ถ้าลารุ่นพี่เสร็จแล้วมาหาที่เดิมนะ' เป็นข้อความที่ส่งไปให้ตั้งแต่บ่าย
เขาที่มารออยู่แล้วเหม่อมองดอกไม้สีชมพูบานเต็มต้น
ผ่านมานานแล้วสินะ ตอนนั้นที่มานั่งคุยกับเธอที่นี่ครั้งแรกใบไม้ยังเป็นสีส้ม เราสัญญากันไว้ว่าจะให้คำตอบเรื่องบางอย่าง
เธอได้บอกผมมาแล้ว
ส่วนผมจะพูดในวันนี้ รวมถึงตอบคำขอของเธอเมื่อไม่นานด้วย
@kmi-ninomiya.bsky.social
สองแขนโอบร่างเล็กกลับไปเบาๆด้วยเช่นกัน พยายามเก็บความรู้สึกที่ได้รับไออุ่นจากเธอซึ่ง... มันพิเศษกว่าครั้งไหนที่เขาเคยได้รับ
เขากอดแน่นกว่าเดิมไม่รู้ตัว ก้มหัวเอาหน้าผากพิงที่ไหล่ของอีกฝ่ายจนศีรษะของทั้งสองแนบชิดกัน
เสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา เบาแทบจะปลิวหายไปกับสายลม
"รู้สึกดีจัง..."
สองแขนโอบร่างเล็กกลับไปเบาๆด้วยเช่นกัน พยายามเก็บความรู้สึกที่ได้รับไออุ่นจากเธอซึ่ง... มันพิเศษกว่าครั้งไหนที่เขาเคยได้รับ
เขากอดแน่นกว่าเดิมไม่รู้ตัว ก้มหัวเอาหน้าผากพิงที่ไหล่ของอีกฝ่ายจนศีรษะของทั้งสองแนบชิดกัน
เสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา เบาแทบจะปลิวหายไปกับสายลม
"รู้สึกดีจัง..."
#KMI_Aka
[โรงฝึกคิวโด | ช่วงซ้อมกีฬาสี]
เป้ง!
ปัก
เสียงสั่นของสายธนูดังขึ้นมาจากโรงฝึกคิวโดที่ควรจะเงียบสงบในเวลานี้ เหล่าสมาชิกชมรมก็ต่างไปฝึกซ้อมกีฬาอื่นๆกันจนโรงฝึกนั้นร้างผู้คน
เด็กหนุ่มนักกีฬาชักเย่อแอบมาฝึกซ้อมแรงแขนของตนด้วยกีฬาที่เขาถนัด แรงรั้งสายธนูกับแรงดึงเชือกก็คงไม่ต่างกันมากใช่มั้ยนะ?
(ผ่านมา+มากวนสั้นๆได้นะคะ อยากเปิดโรลบ้าง อ้าก😭)
#KMI_Aka
[โรงฝึกคิวโด | ช่วงซ้อมกีฬาสี]
เป้ง!
ปัก
เสียงสั่นของสายธนูดังขึ้นมาจากโรงฝึกคิวโดที่ควรจะเงียบสงบในเวลานี้ เหล่าสมาชิกชมรมก็ต่างไปฝึกซ้อมกีฬาอื่นๆกันจนโรงฝึกนั้นร้างผู้คน
เด็กหนุ่มนักกีฬาชักเย่อแอบมาฝึกซ้อมแรงแขนของตนด้วยกีฬาที่เขาถนัด แรงรั้งสายธนูกับแรงดึงเชือกก็คงไม่ต่างกันมากใช่มั้ยนะ?
(ผ่านมา+มากวนสั้นๆได้นะคะ อยากเปิดโรลบ้าง อ้าก😭)
นัดถูกยกเลิกกระทันหันในวันที่ม.ปลายคูเมอิมีงานกีฬาพอดีเหมือนโชคชะตานั้นเป็นใจ เขาจึงถือโอกาสที่ไม่ได้หาได้บ่อยๆมาแวะเวียนงานกีฬาสีที่โรงเรียนเก่าเสียหน่อย
ลูกชายของเข้าร่วมด้วยเช่นกัน ถ้าบังเอิญเจอก็คงจะดี...
(เปิดตัวคุณพ่อมูเนะค่าา แวะมาแอบส่องๆเด็กแข่งกีฬากัน)
นัดถูกยกเลิกกระทันหันในวันที่ม.ปลายคูเมอิมีงานกีฬาพอดีเหมือนโชคชะตานั้นเป็นใจ เขาจึงถือโอกาสที่ไม่ได้หาได้บ่อยๆมาแวะเวียนงานกีฬาสีที่โรงเรียนเก่าเสียหน่อย
ลูกชายของเข้าร่วมด้วยเช่นกัน ถ้าบังเอิญเจอก็คงจะดี...
(เปิดตัวคุณพ่อมูเนะค่าา แวะมาแอบส่องๆเด็กแข่งกีฬากัน)
ไม่ทันประมวลผลหรือสวมกอดกลับไป
เสียงวี้ดว้ายรอบๆช่วยให้เขาดึงสติกลับมาอีกครั้ง รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงเลือกทำอะไรแบบนี้ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ว่าเขาคงต้องกลับไปคิดคำขอใหม่ซะแล้ว...
ไม่ทันประมวลผลหรือสวมกอดกลับไป
เสียงวี้ดว้ายรอบๆช่วยให้เขาดึงสติกลับมาอีกครั้ง รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงเลือกทำอะไรแบบนี้ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่ว่าเขาคงต้องกลับไปคิดคำขอใหม่ซะแล้ว...
ก้าวเท้าไปตามถนนสักพักอีกฝ่ายก็ถามขึ้นว่าของที่หยิบชิ้นสุดท้ายคืออะไร ในตอนนั้นเองที่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่จะตอบออกไป ถ้าไม่มีเหตุการณ์เข้าใจผิดก่อนหน้าเขาคงไม่รู้สึกแบบนี้
ก็คิดไว้ว่าจะซื้อให้เฉยๆ ไม่มีอะไรสักหน่อยนี่เนอะ
"นิโนมิยะลองเปิดดูก็ได้นะ"
(v สปอยของข้างใน v)
ก้าวเท้าไปตามถนนสักพักอีกฝ่ายก็ถามขึ้นว่าของที่หยิบชิ้นสุดท้ายคืออะไร ในตอนนั้นเองที่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่จะตอบออกไป ถ้าไม่มีเหตุการณ์เข้าใจผิดก่อนหน้าเขาคงไม่รู้สึกแบบนี้
ก็คิดไว้ว่าจะซื้อให้เฉยๆ ไม่มีอะไรสักหน่อยนี่เนอะ
"นิโนมิยะลองเปิดดูก็ได้นะ"
(v สปอยของข้างใน v)
[ ฝันร้าย ]
CW/TW : ความตาย , การบั่นคอ(ภาพเงา) , เลือด
เพชรฆาตสีแดงกำลังลงทัณฑ์แพะผู้น่าสงสารต่อหน้าเขา เมื่อถุงคลุมหัวถูกดึงออกใบหน้าของคนที่ใกล้ชิดปรากฎขึ้นทีละคน สัญชาติญาณบอกให้เขาขยับ
เข้าไปช่วย ?
วิ่งหนี ?
แต่ทว่าร่างกายนิ่งสนิท ไม่เชื่อฟังจิตผู้เป็นนาย
ทำได้แต่มองภาพฝันร้ายตรงหน้า
ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
[ ฝันร้าย ]
CW/TW : ความตาย , การบั่นคอ(ภาพเงา) , เลือด
เพชรฆาตสีแดงกำลังลงทัณฑ์แพะผู้น่าสงสารต่อหน้าเขา เมื่อถุงคลุมหัวถูกดึงออกใบหน้าของคนที่ใกล้ชิดปรากฎขึ้นทีละคน สัญชาติญาณบอกให้เขาขยับ
เข้าไปช่วย ?
วิ่งหนี ?
แต่ทว่าร่างกายนิ่งสนิท ไม่เชื่อฟังจิตผู้เป็นนาย
ทำได้แต่มองภาพฝันร้ายตรงหน้า
ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
(แต่ว่ามีใบไม้ติดหัวแหละ เดี๋ยวเอาออกให้นะ)
(แต่ว่ามีใบไม้ติดหัวแหละ เดี๋ยวเอาออกให้นะ)